ΕΣΥ με ποιόν είσαι; Από τον Σταύρο Θεοδωράκη

Με ποιόν είσαι; Εσένα ρωτάω που τώρα διαβάζεις. Είσαι με τους πολιτικούς ή είσαι με τους συνδικαλιστές; Μην προσπαθήσεις να υπεκφύγεις με απαντήσεις του τύπου «εξαρτάται» γιατί δεν έχουμε πολύ χρόνο. Στην κάλπη άλλωστε δεν ρίχνεις το ημερολόγιο σου –ποιοι με πίκραναν και γιατί – ρίχνεις μόνο ένα ψηφοδέλτιο. Επανέρχομαι λοιπόν. Με ποιόν είσαι; Είσαι με τους πολιτικούς που οδήγησαν τη χώρα στην χρεωκοπία; Ή είσαι με τους συνδικαλιστές που υπερασπίζονται τα προνόμια των συντεχνιών τους;
Για να σε βοηθήσω να επιλέξεις, θα περιηγηθούμε για λίγο στα δύο στρατόπεδα. Από εδώ λοιπόν οι πολιτικοί. Αυτοί που ανέλαβαν να διαχειριστούν ένα από τα πιο προνομιακά οικόπεδα του πλανήτη και το κατάντησαν ντροπή του δυτικού κόσμου. Ξέρω τι θα πείτε. Ότι δεν φταίνε το ίδιο όλοι οι πολιτικοί. Σωστό. Την κύρια ευθύνη την έχουν οι πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Αυτοί που διαχειρίστηκαν κυβερνητική εξουσία δηλαδή. Τα υπόλοιπα κόμματα όμως τόσες δεκαετίες τι έκαναν; Πότε το μικρό αγαπημένο
σου κόμμα, σου είπε κάτι συγκεκριμένο για όλα αυτά που σήμερα ζεις; Για τα χρέη, τα δάνεια, την κατάρρευση; Για την μειωμένη παραγωγή και την αυξημένη κατανάλωση; Για να γίνω και εγώ λίγο λαϊκιστής: Ποιό κόμμα μίλησε ποτέ για τα κρυμμένα δισεκατομμύρια της Ελβετίας;

Όλοι χρησιμοποίησαν τη θέα που τους προσφέρει η Βουλή για να δουν μέχρι που μπορούν να επεκτείνουν τη δική τους εξουσία. Τα υπόλοιπα δεν τους ενδιέφεραν. Δεν ήθελαν να γίνουν δυσάρεστοι; Ήταν ανίκανοι να δουν τα σημάδια; Το συμπέρασμα δεν αλλάζει. Κανένας– αριστερός, δεξιός ή κεντρώος - δεν μας είπε για όλα αυτά που ζούμε. Και κάτι «τρελοί» που κάτι ψέλλισαν, διώχτηκαν αμέσως από τους «μηχανισμούς».  Το ότι επιπλέον τα κυβερνητικά κόμματα έκαναν όλες τις λάθος κινήσεις και βούλιαξαν ακόμη περισσότερο τη χώρα, ναι αυτό αφορά τα κόμματα εξουσίας. Δεν είμαστε λοιπόν με το πολιτικό σύστημα. Αλλά αυτό ήταν εύκολο.

Πάμε τώρα στους συνδικαλιστές. Να δούμε πρώτα ποιοι είναι επικεφαλής. Κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας είναι όλοι αυτοί που τώρα έχουν βγει στους δρόμους και μας καλούν σε συστράτευση. Μέχρι να ξεσπάσει η κρίση είχαν ελευθέρας σε όλα τα πολιτικά θεάματα. Στα υπουργικά σαλόνια έπιναν και έτρωγαν. Και στα κομματικά συνέδρια «αντάλλασαν» τις ψήφους τους με προνόμια και θέσεις. Έδιναν και ένα «κόκκαλο» στην «αριστερή αντιπολίτευση» και όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Δείτε αν θέλετε και τις επιχορηγήσεις των συνδικάτων από το κράτος. Άδικα έπεσε όλη η ρετσινιά στην ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, «άτοκα δάνεια» έπαιρνα τα ισχυρά συνδικάτα. Αυτός ήταν ο κανόνας. Όχι μόνο για την εποχή που «λεφτά υπήρχαν» αλλά και τώρα με την τρόικα. Η μεγαλύτερη κυριακάτικη εφημερίδα αποκάλυψε (στις 9 Οκτωβρίου) ότι το σωματείο των εφοριακών πήρε τον Δεκέμβριο του 2010 έκτακτη ενίσχυση αρκετών εκατομμυρίων ευρώ. Και δεν είναι βέβαια μόνο τα λεφτά. Ο Γιώργος Κύρτσος δημοσιοποίησε ενδιαφέροντα στοιχεία για το πώς προσλήφθηκαν στους δήμους τα κορυφαία στελέχη της ΠΟΕ ΟΤΑ. Ποιους πολιτικούς είχαν «φίλους», ποιους δημάρχους είχαν συγγενείς και σε ποια γραφεία δούλευαν (όχι, στην αποκομιδή των σκουπιδιών δεν ήτανε). Και τώρα τους ακούς να μαλώνουν στα «παράθυρα» για το ποιό ΠΑΣΟΚ είναι καλύτερο. Το δικό τους ή του Βενιζέλου; Λες και η κοινωνία είναι υποκατάστημα του ΠΑΣΟΚ. Και δεν είναι μόνο τα λεφτά και τα ρουσφέτια είναι και τα αιτήματα. Οι (προστάτες του λαού) δικηγόροι απεργούν όχι γιατί στη χώρα δεν υπάρχει δικαιοσύνη αλλά γιατί ανοίγει το κλειστό τους επάγγελμα. Οι (προστάτες των παιδιών μας) καθηγητές κάνουν στάση εργασίας στα σχολεία που σταματούν οι καταλήψεις...
Εν ολίγοις λοιπόν και για να τελειώνουμε, τα στρατόπεδα δεν είναι δύο. Δεν είναι από εδώ οι πολιτικοί και από εκεί οι συνδικαλιστές. Το στρατόπεδο είναι ένα. Το παλιό σύστημα εξουσίας. Στο κάδρο είναι μαζί οι πολιτικοί και οι συνδικαλιστές. Σαν μέγγενη λειτούργησαν, όλα  αυτά τα χρόνια, στο σώμα της κοινωνίας. Ναι ξέρω τι θα μου πεις αναγνώστη μου. Μόνο αυτοί; Όχι, είναι και δημοσιογράφοι (επί αυτού θα τα πούμε αναλυτικά τις επόμενες μέρες), επιχειρηματίες (αυτοί που κερδοσκόπησαν με τα κρατικά έργα), διανοούμενοι και καλλιτέχνες (που έγιναν γελωτοποιοί στην αυλή της εξουσίας)… Α, να μη ξεχάσω και τους δεσποτάδες που ευλογούσαν τόσα χρόνια τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό.  Και είναι αστεία η προσπάθεια των «συνδαιτυμόνων» της εξουσίας να εμφανίζονται αντιστασιακοί τώρα που το σκάφος βουλιάζει. «Μαζί τα φάγατε» λοιπόν και «μαζί θα πέσετε». Βεβαίως κάποια από τα πρόσωπα του παλιού συστήματος –κάποιες εξαιρέσεις τέλος πάντων-  θα φανούν χρήσιμοι στη νέα Ελλάδα. Όπως όμως συμβαίνει με τις παλιές οικοδομές. Να πάρουμε ένα  παράθυρο, ένα αγκωνάρι , τα μάρμαρα… τα υπόλοιπα υλικά όμως θα είναι καινούργια. Αλλιώς «νέα Ελλάδα» δεν θα υπάρξει.


Σταύρος Θεοδωράκης