Θυμάμαι πολύ καλά μια εμπειρία, προ πολλών ετών σε ένα ελληνικό νησί.
Η παρέα ήταν μεγάλη και ανάμεικτη, με πολλούς ξένους ανάμεσά μας, Ευρωπαίους και Αμερικανούς. Κάποια στιγμή ξεκίνησε μια συζήτηση για την πλαγιά που όλοι βλέπαμε απέναντι μας, μια πανέμορφη έκταση με διαφόρων ειδών σχίνα και θάμνους η οποία κατέληγε σε μια εξαιρετική μικρή παραλία.
Κάποιος από την παρέα είπε ότι η συγκεκριμένη έκταση πουλιόταν αλλά πρόσθεσε πως «είναι μπλεγμένη, έχει παρά πολλά προβλήματα». Οι ξένοι
ρώτησαν τι είδους προβλήματα και από εκεί και πέρα άρχισε στα αγγλικά μια άκρως σουρεαλιστική συζήτηση.
Στην αρχή κάποιος είπε ότι είναι «μπερδεμένοι οι τίτλοι». «Μα καλά, δεν έχετε Κτηματολόγιο, να ξέρετε τι ανήκει σε ποιον;», ρώτησε ένας Ιταλός. Αφού ξεκαθαρίστηκε ότι όχι δεν έχουμε Κτηματολόγιο αλλά ότι με «λίγη καλή θέληση» θα ξεπεραστεί το ζήτημα, οι ξένοι άκουσαν έκπληκτοι ότι «το οικόπεδο είναι δασικό». «Μα αφού δεν έχει δέντρα, πώς είναι δασικό;», ρώτησε κάποιος. Εξαντλήθηκε κι αυτό το θέμα χωρίς κανείς να καταλάβει τι θα πει «δασικό».
Μετά όμως άρχισε το σοκαριστικό κομμάτι της κουβέντας. Ο πλέον «μάγκας» της παρέας δήλωσε ευθαρσώς «μην ανησυχείτε, θα το καθαρίσω εγώ το θέμα. Θα δώσουμε κάτι στον δασάρχη και τελειώνει η ιστορία, θα πάρουμε το σχετικό πιστοποιητικό». Οι ξένοι τον κοίταξαν περίεργα και, ενδεχομένως για να τους σοκάρει περισσότερο, πρόσθεσε: «Ε, και στο κάτω κάτω αν δεν τα παίρνει ο δασάρχης εδώ, πάμε πληρώνουμε έναν Αλβανό και καίει ό,τι σχίνο έχει το οικόπεδο για να τελειώνει η δουλειά».
Σ’ εμάς φάνηκε «λογικό» αυτό που έλεγε ο «μάγκας» γιατί ξέραμε ότι (α) ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας σκέπτεται με αυτόν τον τρόπο και (β) ο παραλογισμός της ελληνικής νομοθεσίας και η διαφθορά και η αυθαιρεσία της ελληνικής διοίκησης οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στο λάδωμα, στο κάψιμο...
Οταν, όμως, πάλι συνειδητοποίησα τι ακριβώς είχε λεχθεί και πόσο ξένο ακουγόταν στα αυτιά ανθρώπων από χώρες με τις οποίες υποτίθεται ότι ανήκουμε στην ίδια «οικογένεια αξιών», σοκαρίστηκα. Προφανώς και υπάρχει διαφθορά στη Γερμανία ή την Ιταλία ή την Αμερική. Απλώς δεν έχει φτάσει στο επίπεδο το δικό μας γιατί οι θεσμοί λειτουργούν.
Η Ελλάδα ήταν πάντοτε μια ιδιόμορφη χώρα και ένα κομμάτι της βασιζόταν στην παραβατικότητα και στηριζόταν στην έλλειψη θεσμών. Δεν καταλάβαμε όμως πόσο κατρακυλήσαμε τα τελευταία 30 χρόνια, πως δεν έμεινε τίποτα όρθιο σε επίπεδο θεσμών και κανόνων. Το χειρότερο είναι ότι φτιάξαμε ένα τεράστιο κουβάρι νόμων, υπηρεσιών, συνταγματικών διατάξεων το οποίο μας έχει εγκλωβίσει όλους σε ένα αντιπαραγωγικό και διεφθαρμένο σύστημα και δεν ξέρουμε πώς να ξεφύγουμε. Το κακό είναι πως όλοι βολευτήκαμε από αυτό το σύστημα και, κυρίως, οι πολιτικοί οι οποίοι κρατούσαν στο τέλος τη δύναμη μιας παρέμβασης ή «τακτοποίησης» ενός θέματος.
Τώρα, ήλθε η ώρα να αλλάξουμε πραγματικά και να γίνουμε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, όπου θα είναι ξεκάθαρο και απλό και πρακτικό το τι είναι δασικό και τι όχι, όπου θα ξέρουμε όλοι ποιο κομμάτι γης ανήκει σε ποιον. Αν δεν το καταφέρουμε, θα χαιρόμαστε την «ιδιαιτερότητά μας» που αφήνει διάφορους εκβιαστές, μαφιόζους της νύχτας, διεφθαρμένους δημόσιους υπαλλήλους κ.λπ., κ.λπ. να κάνουν ανενόχλητοι τις μπίζνες τους...
Αλέξης Παπαχελάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.