Ποσότητα ή ποιότητα; (το αιώνιο δίλημμα)

Αυτό είναι ένα μόνιμο ερώτημα που έρχεται και επανέρχεται στις καθημερινές συζητήσεις των οικογενειών.
Η μάχη ανάμεσα στην ποσότητα και την ποιότητα μαίνεται κάθε φορά που κάποιος πάει για ψώνια, για να γεμίσει όσο μπορεί το ντουλάπι και το ψυγείο του με τρόφιμα και άλλα καθημερινά είδη.
Στα ράφια των σούπερ-μάρκετ στιβάζονται πλάι-πλάι τα ακριβότερα προϊόντα-φίρμες και τα φτηνότερα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας (αυτά με τη φίρμα των σούπερ-μάρκετ). Κατ' άλλους τα "κανονικά" και οι "μαϊμούδες" ή κατ' άλλους τα "φτηνά" και "των κορόιδων".
Έτσι, είναι καθημερινοί οι διάλογοι όπως:

-Γιατί πήρες την κανονική κοκα-κόλα; Για να πληρώνουμε γουλιά και δίευρω; Κορόιδο είσαι;
-Μα αφού κοκα-κόλα πίνω με το φαΐ μου, τι θες να πάρω να πιω; Κώνειο;
-Να πάρεις τη Repsi cola που με δυο ευρώ θα πάρεις, όχι ένα μπουκάλι, αλλά τέσσερα!
-Και τι να το κάνω αυτό το μαυροζούμι; Αυτό δεν το πίνει ούτε άστεγος.
-Ναι, θέλει και μάρκα η αφεντιά σου! Όταν περπάταγες ξιπόλητος το ξέχασες! Μου 'γινες και λόρδος τώρα!
-Και τι θες να κάνω; Να πάρω αυτό το μέλανα ζωμό, για να μου βγει φτηνότερο; Μα αφού δεν πίνεται! Καλύτερα να μην πάρω τίποτα απ' το να πάρω αυτήν την αηδία!
-Άντε μωρέ, με τις υπερβολές σου! Όλα τα μαυροζούμια ίδια είναι! Την κοκα-κόλα διαφημίζουν κι εσύ σα βόδι που είσαι, θες μόνο αυτήν.
-Βόδι θα 'μουνα αν έτρωγα ό,τι μου σερβίρουν. Εμένα μ' αρέσει η κοκα-κόλα, τέλος! Και προτιμώ να πίνω μισό ποτήρι τη μέρα απ' αυτό που μ' αρέσει, παρά μισό μπουκάλι από μια αηδία. Κι ας κάνουν και το ίδιο. Χέστηκα!
-Ορίστε! Κάτι τέτοιοι σαν κι εσένα μας χρεοκόπησαν! Εδώ δεν έχουμε λεφτά να αλλάξουμε την κλειδαριά της πόρτας, που 'ναι έτοιμη να βγει από αγανάκτηση να πάει μόνη της στο μάστορα για φτιάξιμο κι εσύ νομίζεις πως έχεις το χρυσό στομάχι που θέλει μόνο τη μάρκα του! Μμμ! Δες κάτι μούτρα...
-Αμάν πια μ' αυτή τη μιζέρια σου! Η φτώχια θέλει καλοπέραση...

...και πάει λέγοντας!
Καθημερινές σκηνές, στα όρια κωμωδίας και δράματος.
Το πρόβλημα είναι πως όλοι έχουν δίκιο.


Έχει δίκιο αυτός που θεωρεί αυτονόητο πως δε θα βάλει στο στομάχι του κάτι που δεν τον καλύπτει και προτιμά να καταναλώνει το μισό ή και το εν τέταρτο από το προϊόν που προτιμά παρά μια καλή ποσότητα από κάτι που δεν τον καλύπτει.
Ποιος μπορεί να τον κακίσει, επειδή θέλει να του αρέσει αυτό που τρώει, πίνει ή φοράει;
Αλλά απ' την άλλη έχει δίκιο και εκείνος που λέει "και γιατί παρακαλώ να πάρουμε το απορρυπαντικό της γνωστής φίρμας που κάνει όσο κάνει η άγνωστη φίρμα που έχει και διπλάσιο περιεχόμενο";
Έτσι, θα του κρατήσει περισσότερο, θα μειώσει τα έξοδα και θα μπορέσει ενδεχομένως να καλύψει όπως-όπως, με το κέρδος που θα του μείνει, και κάποιες άλλες ανάγκες.
Ναι, όμως, η ποσότητα έρχεται συνήθως σε αντίθεση με την ποιότητα.
Και άρα, μπορεί να 'ναι πιο οικονομικό αυτό που θα πάρεις, αλλά να μην προσφέρει αυτό που θα πρόσφερε το φιρμάτο προϊόν.
Λόγου χάρη, το φιρμάτο σαμπουάν με δυο στάλες κάνει αφρό, ενώ το φτηνό νερομπούρμπουλο σαμπουάν, για να βγάλει αφρό πρέπει να γεμίσεις τη χούφτα δυο φορές.
Θα απαντήσει όμως κι ο άλλος πως μια φορά πήρε καλό τζην από καλό μαγαζί και του σκίστηκε στους τρεις μήνες, ενώ το άλλο που 'χε πάρει μ' ένα δεκάευρω απ' το παζάρι κρατάει χρόνια άφθαρτο και... μεγαλώνει μαζί του!
Άσε που κανείς δεν καταλαβαίνει ποιο είναι το καλό και ποιο είναι απ' το παζάρι!
Ναι, όμως, θα σου πει ο άλλος, αυτό δεν είναι θέμα τιμής. Μπορεί απλώς να έκανες μια κακή επιλογή. Γιατί, εδώ που τα λέμε, πόσες φορές πήρες τζην ή παπούτσια απ' τη λαϊκή και σου αχρστεύτηκαν αμέσως; Γιατί θυμάσαι μόνο αυτό που σου κράτησε;
Και ο εσωτερικός (ή και εξωτερικός) αντίλογος θα ανταπαντήσει πως με 80 ευρώ έχει πάρει 8 τζην κι έτσι, και τα δύο ή τρία να του κρατήσουν τελικά απ' τα οχτώ, είναι καλύτερα σε σχέση με αυτόν που με 80 ευρώ πήρε ένα τζην που το φυλάει με σεκιούριτι, μην τυχόν και του χαλάσει και δεν έχει να πάρει άλλο...
Αλλά βέβαια, θα αποκριθεί κι ο άλλος πως αν κατέβεις να πάρεις κάτι με 80 ευρώ, έχεις τη δυνατότητα επιλογής εκείνου που σου αρέσει. Έτσι θα προσέξεις και να σου αρέσει, αλλά και να είναι καλής ποιότητας. Ενώ με τα 10ευρα τζην οι επιλογές σου περιορίζονται ανάμεσα σ' αυτά που κρέμονται πάνω απ' τον πάγκο. Και σίγουρα είναι τα χειρότερα και αισθητικά και ποιοτικά, αφού αν ήταν αλλιώς, θα είχαν ζήτηση και η τιμή τους θα ανέβαινε.
"Καλύτερα μιας ώρας φίρμα κι αισθητική, παρά σαράντα χρόνια από τη λαϊκή!"
Και κάπως έτσι κυλάει η ζωή στην πτωχευμένη Ελλάδα, με τους ανθρώπους να μετρούν φραγκοδίφραγκα, αναρωτώμενοι αν αξίζει τελικά να ρίξουν την ποιότητα χάριν της ποσότητας ή το αντίστροφο...
"Κάπου την έχουμε πατήσει", που 'λεγε κι ο Λουκιανός...

τοίχο-τοίχο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.

Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.