RAMNOUSIA: Καλησπέρα σας, φίλες και φίλοι. Απόψε έχουμε μαζί μας έναν άσημο συγγραφέα και μπλόγκερ--
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ (με διακόπτει): Μπλογοτέχνη.
RAMNOUSIA: Ορίστε;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Προτιμώ να αυτοαποκαλούμαι “μπλογοτέχνης”.
RAMNOUSIA: Τι είναι αυτό;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Δεν ξέρω ακριβώς. Αλλά ακούγεται ωραία.
RAMNOUSIA: Τέλος πάντων, όπως νομίζετε... Καλώς ήρθατε.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Καλησπέρα σας... Είναι ανοικτό αυτό; (Χτυπάει το μικρόφωνο)
RΑMNOUSIA: Σας παρακαλώ, μην το κάνετε αυτό.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Με συγχωρείτε.
RAMNOUSIA: Θέλω να σας κάνω κάποιες ερωτήσεις, σχετικά με την ενασχόληση σας με το μπλόγκινγκ--
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ (με διακόπτει): Μπλογοτεχνία.
RAMNOUSIA: Όπως νομίζετε. Πρώτα θα ήθελα να σας ρωτήσω γιατί ο Γελωτοποιός--
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ (με διακόπτει): Ξέρετε, αφού η συνέντευξη είναι στημένη, κάτι σαν την “Ανατροπή” του αμερόληπτου δημοσιογράφου κυρίου κυρίου Πρετεντέρη, θα ήθελα να απαντήσω στις ερωτήσεις με τη σειρά που μου αρέσει.
RAMNOUSIA: Όπως νομίζετε... Με ποια να ξεκινήσουμε;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Με την... εφτά.
RAMNOUSIA: Η εφτά... Λοιπόν: Ποιος υπερήρωας θα ήθελες να είσαι;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Με ξαφνιάζετε με την ερώτηση σας! Για να σκεφτώ... Θα ήθελα να είμαι ένας υπερήρωας που δεν υπάρχει, ένας καινούριος, δικής μου επινόησης. Θα τον λένε “Χρόνο”. Στα αγγλικά “Time-Man”. Αυτός ο ήρωας θα έχει μόνο μία ικανότητα: Θα μπορεί να παγώσει το χρόνο. Θα παγώνει το χρόνο για όλους τους άλλους, ενώ εκείνος θα συνεχίζει να κινείται κανονικά ανάμεσα τους.
RAMNOUSIA: Ενδιαφέρον.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Τώρα μου ήρθε, αφού δεν ήξερα τι θα με ρωτήσετε... Λοιπόν, αν το σκεφτούμε σαν ιστορία, ο Γελωτοποιός θα καταλάβαινε ότι έχει αυτήν την ικανότητα ένα πρωί που θα έπρεπε να ξυπνήσει... Θα χτυπούσε το ξυπνητήρι, εκείνος θα βλαστημούσε τη γάτα του Σρέντιγκερ, θα το έκλεινε και θα έλεγε: “Γαμώτο, δεν γίνεται να παγώσει ο χρόνος και να κοιμηθώ άλλη μια ώρα;”
Όταν θα ξυπνούσε, μετά από τρεις ώρες, το τρία εδώ είναι συμβολικό, όπως οι τρεις μέρες ταφής πριν την ανάσταση, θα καταλάβαινε ότι... Ότι έχει παγώσει ο χρόνος. Ότι τίποτα δεν συμβαίνει, τίποτα δεν κινείται, ενώ εκείνος ζει κανονικά.
RAMNOUSIA: Και τι θα έκανε ο Time-Man;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Πρώτα απ' όλα θα κοιμόταν μερικές ώρες ακόμα. Όταν ξυπνούσε θα πήγαινε σε έναν φούρνο και θα έτρωγε όσες μπουγάτσες μπορούσε να φάει.
RAMNOUSIA: Μπουγάτσα με κρέμα ή με τυρί;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Και με σπανάκι. Θα έτρωγε και όσα γλυκά ήθελε για επιδόρπιο.
RAMNOUSIA: Αυτό δεν ακούγεται και πολύ ηρωικό.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Θα είναι ένας αντιήρωας υπερήρωας... Και θα είχε πιει πολύ την προηγούμενη μέρα, γι' αυτό και η λόρδα.
RAMNOUSIA: Δικαιολογημένος λοιπόν.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Βεβαίως... Αλλά μην βιάζεστε να τον κρίνετε και να τον κατακρίνετε. Μετά θα πήγαινε σε μια τράπεζα, θα έπαιρνε όλα τα λεφτά από τα ταμεία και θα τα μοίραζε στους περαστικούς. Θα τους τα 'βαζε στην τσέπη, στην τσάντα... Φαντάζεσαι να βάλεις το χέρι σου στην τσέπη και να ανακαλύψεις ότι έχεις εκεί μέσα 50.000 ευρώ;
RAMNOUSIA: Σε κάποιους συμβαίνει πολύ συχνά τώρα τελευταία. Βάζουν το χέρι στην τσέπη και ανακαλύπτουν ότι έχουν κάτι εκατομμύρια. Αλλά δεν ξέρουν πως βρέθηκαν εκεί.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Αυτό είναι το θαύμα των off-shore. Άλλο πράγμα... Τώρα που το σκέφτομαι θα πήγαινα σε όλες τις τράπεζες, χρόνο θα είχα, και θα μοίραζα λεφτά στον κόσμο. Φυσικά θα κρατούσα μερικά εκατομμύρια και για μένα, σούπερ-ήρωας είμαι, δεν είμαι η Μητέρα Τερέζα.
Στις τράπεζες θα άφηνα ένα σημείωμα: “Ήρθε ο καιρός να επιστρέψετε τα κλεμμένα. -Ο Χρόνος”.
RAMNOUSIA: Καλό ακούγεται. Θα τρομοκρατούνταν οι τραπεζίτες.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ (γελάει σαν ηλίθιος): Ναι! Ναι!
RAMNOUSIA: Να περάσουμε στην επόμενη ερώτηση--
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: (με διακόπτει): Όχι, περιμένετε, ακόμα δεν ξεκίνησα... Μετά θα έπαιρνα το σούπερ-όχημα μου, το οποίο θα ήταν ένα ποδήλατο, και θα κατέβαινα στην Αθήνα. Σιγά-σιγά, ας μου έπαιρνε και έναν μήνα να φτάσω. Χρόνο θα είχα άφθονο... Θα πήγαινα στη Βουλή και θα έγραφα απέξω με σπρέι, με τεράστια γράμματα: “Είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι. Εργοδότης μας είναι ο λαός που μας εξέλεξε, όχι το τραπεζο-οικονομικό σύστημα... Αυτοί έχουν το δικαίωμα να μας απολύσουν, αν δεν κάνουμε σωστά τη δουλειά μας.”
RAMNOUSIA: Δεν έχετε και άδικο. Αυτό συνήθως το ξεχνάμε, ότι οι βουλευτές είναι υπάλληλοι δικοί μας.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ (με διακόπτει): Περιμένετε να ακούσετε και το καλύτερο... Θα έμπαινα μέσα στο κοινοβούλιο, έστω ότι γίνεται μια ψηφοφορία και είναι όλοι μαζεμένοι, και θα έκανα το εξής: Θα έγραφα στο κούτελο των υπουργών και των βουλευτών της συγκυβέρνησης, με ανεξίτηλο μαρκαδόρο: “Ιδιοκτησία του ΔΝΤ”... Μετά θα τους έβγαζα τα ρούχα και θα τους άφηνα ξεβράκωτους στα έδρανα, έτσι ώστε μόλις ξεπαγώσω το χρόνο να φανεί πόσο γελοίοι είναι, χα-χα-χα (γελάει σαν ηλίθιος).
RAMNOUSIA: Πολύ σωστή η σκέψη σας... Σε ποια ερώτηση θέλετε να απαντήσετε τώρα;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Περιμένετε να δω... Στην έξι.
RAMNOUSIA: Στην έξι... Λοιπόν: Ποια φράση-λέξη έχεις συνειδητοποιήσει ότι χρησιμοποιείς πιο συχνά απ' ο,τι θα ήθελες;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Χαίρομαι που μου κάνετε αυτήν την ερώτηση. Θα πρέπει να παραδεχτώ ότι χρησιμοποιώ μόνο τις λέξεις/φράσεις που θέλω να χρησιμοποιήσω, στη συχνότητα που θέλω. Αν δεν θέλω να τη χρησιμοποιήσω, χρησιμοποιώ κάποια άλλη, είναι τόσο απλό...
Αλλά θα πρέπει να παραδεχτώ ότι οι τρεις πιο αγαπημένες μου λέξεις είναι οι: Αποδόμηση, κλειτορίδα και απαρέγκλιτα... Επίσης θα πρέπει να παραδεχτώ ότι πολλές φορές γράφω ότι πρέπει να παραδεχτώ κάτι.
RAMNOUSIA: Ήσασταν σαφής, νομίζω.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Ναι, θα πρέπει να το παραδεχτείτε αυτό.
RAMNOUSIA: Ποια θα είναι η επόμενη ερώτηση;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Αυτό πιάνεται για ερώτηση;
RAMNOUSIA: Ποιο;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Και αυτό δεν είναι ερώτηση;
(Πίνω λίγο νερό - κοιτάζω την ώρα)
RAMNOUSIA: Πείτε μου ποια ερώτηση θέλετε να σας κάνω μετά.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Για να δω... Την πέντε.
RAMNOUSIA: Πέντε... Τι πρέπει να έχει συμβεί για να πεις ότι αυτή η μέρα ήταν μια καλή μέρα;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Χαίρομαι που μου κάνετε αυτή την ερώτηση... Θα πρέπει να παραδεχτώ ότι μοιάζει να είστε μες στο μυαλό μου. (Μήπως είστε;)... Καταρχήν, για να είναι καλή η μέρα, πρέπει να μην πεθάνω τη συγκεκριμένη μέρα. Η μέρα που πεθαίνεις ποτέ δεν είναι καλή, έτσι δεν είναι;
RAMNOUSIA: Απαρέγκλιτα.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Κλειτορίδα.
RAMNOUSIA: Συνεχίστε.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Αποδόμηση.
RAMNOUSIA: Θέλετε να σας κάνω μια άλλη ερώτηση;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Νομίζω ότι απάντησα στην προηγούμενη. Αν δεν πεθάνεις είναι μια καλή μέρα.
RAMNOUSIA: Ωραία... Τι λέτε για την τρία;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Την ομηρική Τροία;
RAMNOUSIA: Όχι! Την τρίτη ερώτηση.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Α, με συγχωρείτε. Νόμιζα ότι θα σας έδινα μια αμερόληπτη συνέντευξη, όπου εγώ θα επέλεγα τη σειρά των ερωτήσεων, αλλά δεν έχω πρόβλημα να απαντήσω και στην τρία... Τι λέει η τρία; Περιμένετε να δω τις σημειώσεις μου.
RAMNOUSIA: Αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο και η συνακολουθούμενη άμεση μορφή έκφρασης πως θα διαχειριζόσουν τους προβληματισμούς σου;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση... Θα πρέπει να παραδεχτώ ότι το μεγαλύτερο μου ελάττωμα είναι η ασίγαστη ανάγκη του στοχασμού... Ότε ήμον παιδίον έγραφα για να βρω διέξοδο από την απαρέγκλιτη αποδόμηση που καιροφυλακτούσε στην κλειτορίδα της σκέψης μου... Έγραφα πριν ανακαλύψω το διαδίκτυο, έγραφα πριν αποκτήσω υπολογιστή, έγραφα πριν αποκτήσω γραφομηχανή, έγραφα πριν τελειώσω το δημοτικό... Οπότε έτσι διαχειριζόμουν τους προβληματισμούς μου: Γράφοντας.
RAMNOUSIA: Θέλετε να πείτε ότι δεν είναι το διαδίκτυο που σας οδήγησε στη συγγραφή, αλλά η συγγραφή που σας οδήγησε στο διαδίκτυο.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ (Μένει για λίγο σιωπηλός. Έπειτα βγάζει ένα στυλό και το τετράδιο του): Πως το είπατε αυτό;
RAMNOUSIA: Θα σας πω, όσο θα κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα για διαφημίσεις.
(Διάλειμμα για διαφημίσεις)
Τραγουδιστά: “Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε τέσσερις, είμαστε πέντε, [κοκ], είμαστε πενήντα οκτώ,
Εν χορώ: Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, [κοκ] είμαστε πενήντα οκτώ, είμαστε πενήντα οκτώ.”
Τέλος διαφημίσεων)
RAMNOUSIA: Επιστρέψαμε στην εκπομπή μας. Έχουμε μαζί μας τον άσημο συγγραφέα και... μπλογοτέχνη;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Ακριβώς.
RAMNOUSIA: Γελωτοποιό... Επόμενη ερώτηση...
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Την τέσσερα, την τέσσερα.
RAMNOUSIA: Πιστεύετε ότι το blogging έχει περιθώρια ανάπτυξης;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Δεν πιστεύω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λέφτερος.
RAMNOUSIA: ...
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Η μπλογοτεχνία δεν έχει περιθώρια ανάπτυξης. Η μπλογοτεχνία είναι το μέλλον. Λάθος! Η μπλογοτεχνία είναι το παρόν... Σκεφτείτε πόσοι συγγραφείς, εκκολαπτόμενοι και επαγγελματίες, υπάρχουν αυτή τη στιγμή στον πλανήτη μας. Δέκα εκατομμύρια; Εκατό; Πόσοι από αυτούς θα εκδώσουν, έστω ένα βιβλίο; Και σκεφτείτε πόσοι μπλογοτέχνες υπάρχουν.
Κατά κάποιο τρόπο όποιος είναι συνδεδεμένος στο διαδίκτυο είναι ένας εν δυνάμει μπλογοτέχνης. Μιλάμε για δισεκατομμύρια ανθρώπους... Στατιστικολογικά, μέσα από αυτά τα δισεκατομμύρια θα ξεπηδήσει απαρέγκλιτα κάποιος νέος Τζέιμς Τζόις...
Το διαδίκτυο είναι το πρώτο απόλυτα δημοκρατικό μέσο. Η βάση αποφασίζει ποιοι θα επιβιώσουν μέσα σε αυτό. Όχι οι εκδότες, όχι οι καναλάρχες, όχι οι διευθυντές των δίσκων, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Παπάζογλου.
RAMNOUSIA: Μας έχουν μείνει άλλες δυο ερωτήσεις, αλλά βλέπω ότι ο χρόνος μας τελειώνει.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Αν θέλετε μπορώ να τον παγώσω.
RAMNOUSIA (γελώντας): Τότε δεν θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε αυτή τη συνέντευξη.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Εντάξει. Η Γη θα συνέχιζε να γυρνάει ούτως ή άλλως.
RAMNOUSIA: Τελευταία ερώτηση, δύο σε ένα... Γιατί ο Γελωτοποιός καταλήγει να είναι θλιμμένος; Και δεν ασφυκτιεί πίσω από τα κάγκελα;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Χαίρομαι που μου κάνετε αυτή την ερώτηση... Θα πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν χαίρομαι ιδιαιτέρως, αλλά λέω ότι χαίρομαι για να δείξω ότι αυτή η συνέντευξη δεν είναι στημένη...
Οι Γελωτοποιοί και οι κλόουν πάντα είναι θλιμμένοι. Γιατί; Θα σας απαντήσω με μια φράση του Ιονέσκο, του πατριάρχη του θεάτρου του παραλόγου:
“Το κωμικό, όντας η αίσθηση του παραλόγου, μου φαίνεται πιο απελπιστικό από το τραγικό. Το κωμικό δεν προσφέρει έξοδο.”
RAMNOUSIA: Αυτό θα πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν το κατάλαβα.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Κλειτορίδα... Στο κωμικό δεν υπάρχει λύση, δεν υπάρχει κάθαρση. Το κωμικό είναι πολύ πιο τραγικό από το τραγικό... Ο κλόουν, ο γελωτοποιός, ο joker, o “τρελός”, είναι ο μόνος που αντιλαμβάνεται τη ματαιότητα της ύπαρξης εν γένει. Τα κάγκελα, πίσω από τα οποία ασφυκτιά, είναι η ματαιότητα...
Ο χρόνος δεν μπορεί να παγώσει. Η κάθε μέρα περνάει και το μόνο που μένει είναι η ανάμνηση της. Ώσπου να φτάσει εκείνη η αποφράδα μέρα, εκείνη η μέρα που δεν μπορεί να είναι καλή. Αποδόμηση! Χους εις χουν.
RAMNOUSIA: Δηλαδή ο γελωτοποιός είναι το αντίθετο του χάρου.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Παράξενο συμπέρασμα... Δεν υπάρχει τίποτα αντίθετο στο θάνατο. Ο θάνατος είναι μια έλλειψη. Και η ζωή είναι μια έκπληξη, μια παραδοξότητα.
RAMNOUSIA: Φοβάμαι ότι τέλειωσε ο χρόνος μας.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Έτσι συνηθίζει να κάνει ο χρόνος: Να τελειώνει.
RAMNOUSIA: Θέλω να σας ευχαριστήσω που μας παραχωρήσατε αυτή τη συνέντευξη.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Απαρέγκλιτα... Αποδόμηση της κλειτορίδας.
RAMNOUSIA: Φίλες και φίλοι, παρακολουθήσατε μια εκ βαθέων συνέντευξη του άσημου... μπλογοτέχνη Γελωτοποιού. Καλή σας νύχτα.
Tyler Durden
To blog Γελωτοποιός
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ (με διακόπτει): Μπλογοτέχνη.
RAMNOUSIA: Ορίστε;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Προτιμώ να αυτοαποκαλούμαι “μπλογοτέχνης”.
RAMNOUSIA: Τι είναι αυτό;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Δεν ξέρω ακριβώς. Αλλά ακούγεται ωραία.
RAMNOUSIA: Τέλος πάντων, όπως νομίζετε... Καλώς ήρθατε.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Καλησπέρα σας... Είναι ανοικτό αυτό; (Χτυπάει το μικρόφωνο)
RΑMNOUSIA: Σας παρακαλώ, μην το κάνετε αυτό.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Με συγχωρείτε.
RAMNOUSIA: Θέλω να σας κάνω κάποιες ερωτήσεις, σχετικά με την ενασχόληση σας με το μπλόγκινγκ--
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ (με διακόπτει): Μπλογοτεχνία.
RAMNOUSIA: Όπως νομίζετε. Πρώτα θα ήθελα να σας ρωτήσω γιατί ο Γελωτοποιός--
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ (με διακόπτει): Ξέρετε, αφού η συνέντευξη είναι στημένη, κάτι σαν την “Ανατροπή” του αμερόληπτου δημοσιογράφου κυρίου κυρίου Πρετεντέρη, θα ήθελα να απαντήσω στις ερωτήσεις με τη σειρά που μου αρέσει.
RAMNOUSIA: Όπως νομίζετε... Με ποια να ξεκινήσουμε;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Με την... εφτά.
RAMNOUSIA: Η εφτά... Λοιπόν: Ποιος υπερήρωας θα ήθελες να είσαι;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Με ξαφνιάζετε με την ερώτηση σας! Για να σκεφτώ... Θα ήθελα να είμαι ένας υπερήρωας που δεν υπάρχει, ένας καινούριος, δικής μου επινόησης. Θα τον λένε “Χρόνο”. Στα αγγλικά “Time-Man”. Αυτός ο ήρωας θα έχει μόνο μία ικανότητα: Θα μπορεί να παγώσει το χρόνο. Θα παγώνει το χρόνο για όλους τους άλλους, ενώ εκείνος θα συνεχίζει να κινείται κανονικά ανάμεσα τους.
RAMNOUSIA: Ενδιαφέρον.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Τώρα μου ήρθε, αφού δεν ήξερα τι θα με ρωτήσετε... Λοιπόν, αν το σκεφτούμε σαν ιστορία, ο Γελωτοποιός θα καταλάβαινε ότι έχει αυτήν την ικανότητα ένα πρωί που θα έπρεπε να ξυπνήσει... Θα χτυπούσε το ξυπνητήρι, εκείνος θα βλαστημούσε τη γάτα του Σρέντιγκερ, θα το έκλεινε και θα έλεγε: “Γαμώτο, δεν γίνεται να παγώσει ο χρόνος και να κοιμηθώ άλλη μια ώρα;”
Όταν θα ξυπνούσε, μετά από τρεις ώρες, το τρία εδώ είναι συμβολικό, όπως οι τρεις μέρες ταφής πριν την ανάσταση, θα καταλάβαινε ότι... Ότι έχει παγώσει ο χρόνος. Ότι τίποτα δεν συμβαίνει, τίποτα δεν κινείται, ενώ εκείνος ζει κανονικά.
RAMNOUSIA: Και τι θα έκανε ο Time-Man;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Πρώτα απ' όλα θα κοιμόταν μερικές ώρες ακόμα. Όταν ξυπνούσε θα πήγαινε σε έναν φούρνο και θα έτρωγε όσες μπουγάτσες μπορούσε να φάει.
RAMNOUSIA: Μπουγάτσα με κρέμα ή με τυρί;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Και με σπανάκι. Θα έτρωγε και όσα γλυκά ήθελε για επιδόρπιο.
RAMNOUSIA: Αυτό δεν ακούγεται και πολύ ηρωικό.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Θα είναι ένας αντιήρωας υπερήρωας... Και θα είχε πιει πολύ την προηγούμενη μέρα, γι' αυτό και η λόρδα.
RAMNOUSIA: Δικαιολογημένος λοιπόν.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Βεβαίως... Αλλά μην βιάζεστε να τον κρίνετε και να τον κατακρίνετε. Μετά θα πήγαινε σε μια τράπεζα, θα έπαιρνε όλα τα λεφτά από τα ταμεία και θα τα μοίραζε στους περαστικούς. Θα τους τα 'βαζε στην τσέπη, στην τσάντα... Φαντάζεσαι να βάλεις το χέρι σου στην τσέπη και να ανακαλύψεις ότι έχεις εκεί μέσα 50.000 ευρώ;
RAMNOUSIA: Σε κάποιους συμβαίνει πολύ συχνά τώρα τελευταία. Βάζουν το χέρι στην τσέπη και ανακαλύπτουν ότι έχουν κάτι εκατομμύρια. Αλλά δεν ξέρουν πως βρέθηκαν εκεί.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Αυτό είναι το θαύμα των off-shore. Άλλο πράγμα... Τώρα που το σκέφτομαι θα πήγαινα σε όλες τις τράπεζες, χρόνο θα είχα, και θα μοίραζα λεφτά στον κόσμο. Φυσικά θα κρατούσα μερικά εκατομμύρια και για μένα, σούπερ-ήρωας είμαι, δεν είμαι η Μητέρα Τερέζα.
Στις τράπεζες θα άφηνα ένα σημείωμα: “Ήρθε ο καιρός να επιστρέψετε τα κλεμμένα. -Ο Χρόνος”.
RAMNOUSIA: Καλό ακούγεται. Θα τρομοκρατούνταν οι τραπεζίτες.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ (γελάει σαν ηλίθιος): Ναι! Ναι!
RAMNOUSIA: Να περάσουμε στην επόμενη ερώτηση--
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: (με διακόπτει): Όχι, περιμένετε, ακόμα δεν ξεκίνησα... Μετά θα έπαιρνα το σούπερ-όχημα μου, το οποίο θα ήταν ένα ποδήλατο, και θα κατέβαινα στην Αθήνα. Σιγά-σιγά, ας μου έπαιρνε και έναν μήνα να φτάσω. Χρόνο θα είχα άφθονο... Θα πήγαινα στη Βουλή και θα έγραφα απέξω με σπρέι, με τεράστια γράμματα: “Είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι. Εργοδότης μας είναι ο λαός που μας εξέλεξε, όχι το τραπεζο-οικονομικό σύστημα... Αυτοί έχουν το δικαίωμα να μας απολύσουν, αν δεν κάνουμε σωστά τη δουλειά μας.”
RAMNOUSIA: Δεν έχετε και άδικο. Αυτό συνήθως το ξεχνάμε, ότι οι βουλευτές είναι υπάλληλοι δικοί μας.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ (με διακόπτει): Περιμένετε να ακούσετε και το καλύτερο... Θα έμπαινα μέσα στο κοινοβούλιο, έστω ότι γίνεται μια ψηφοφορία και είναι όλοι μαζεμένοι, και θα έκανα το εξής: Θα έγραφα στο κούτελο των υπουργών και των βουλευτών της συγκυβέρνησης, με ανεξίτηλο μαρκαδόρο: “Ιδιοκτησία του ΔΝΤ”... Μετά θα τους έβγαζα τα ρούχα και θα τους άφηνα ξεβράκωτους στα έδρανα, έτσι ώστε μόλις ξεπαγώσω το χρόνο να φανεί πόσο γελοίοι είναι, χα-χα-χα (γελάει σαν ηλίθιος).
RAMNOUSIA: Πολύ σωστή η σκέψη σας... Σε ποια ερώτηση θέλετε να απαντήσετε τώρα;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Περιμένετε να δω... Στην έξι.
RAMNOUSIA: Στην έξι... Λοιπόν: Ποια φράση-λέξη έχεις συνειδητοποιήσει ότι χρησιμοποιείς πιο συχνά απ' ο,τι θα ήθελες;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Χαίρομαι που μου κάνετε αυτήν την ερώτηση. Θα πρέπει να παραδεχτώ ότι χρησιμοποιώ μόνο τις λέξεις/φράσεις που θέλω να χρησιμοποιήσω, στη συχνότητα που θέλω. Αν δεν θέλω να τη χρησιμοποιήσω, χρησιμοποιώ κάποια άλλη, είναι τόσο απλό...
Αλλά θα πρέπει να παραδεχτώ ότι οι τρεις πιο αγαπημένες μου λέξεις είναι οι: Αποδόμηση, κλειτορίδα και απαρέγκλιτα... Επίσης θα πρέπει να παραδεχτώ ότι πολλές φορές γράφω ότι πρέπει να παραδεχτώ κάτι.
RAMNOUSIA: Ήσασταν σαφής, νομίζω.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Ναι, θα πρέπει να το παραδεχτείτε αυτό.
RAMNOUSIA: Ποια θα είναι η επόμενη ερώτηση;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Αυτό πιάνεται για ερώτηση;
RAMNOUSIA: Ποιο;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Και αυτό δεν είναι ερώτηση;
(Πίνω λίγο νερό - κοιτάζω την ώρα)
RAMNOUSIA: Πείτε μου ποια ερώτηση θέλετε να σας κάνω μετά.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Για να δω... Την πέντε.
RAMNOUSIA: Πέντε... Τι πρέπει να έχει συμβεί για να πεις ότι αυτή η μέρα ήταν μια καλή μέρα;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Χαίρομαι που μου κάνετε αυτή την ερώτηση... Θα πρέπει να παραδεχτώ ότι μοιάζει να είστε μες στο μυαλό μου. (Μήπως είστε;)... Καταρχήν, για να είναι καλή η μέρα, πρέπει να μην πεθάνω τη συγκεκριμένη μέρα. Η μέρα που πεθαίνεις ποτέ δεν είναι καλή, έτσι δεν είναι;
RAMNOUSIA: Απαρέγκλιτα.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Κλειτορίδα.
RAMNOUSIA: Συνεχίστε.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Αποδόμηση.
RAMNOUSIA: Θέλετε να σας κάνω μια άλλη ερώτηση;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Νομίζω ότι απάντησα στην προηγούμενη. Αν δεν πεθάνεις είναι μια καλή μέρα.
RAMNOUSIA: Ωραία... Τι λέτε για την τρία;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Την ομηρική Τροία;
RAMNOUSIA: Όχι! Την τρίτη ερώτηση.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Α, με συγχωρείτε. Νόμιζα ότι θα σας έδινα μια αμερόληπτη συνέντευξη, όπου εγώ θα επέλεγα τη σειρά των ερωτήσεων, αλλά δεν έχω πρόβλημα να απαντήσω και στην τρία... Τι λέει η τρία; Περιμένετε να δω τις σημειώσεις μου.
RAMNOUSIA: Αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο και η συνακολουθούμενη άμεση μορφή έκφρασης πως θα διαχειριζόσουν τους προβληματισμούς σου;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση... Θα πρέπει να παραδεχτώ ότι το μεγαλύτερο μου ελάττωμα είναι η ασίγαστη ανάγκη του στοχασμού... Ότε ήμον παιδίον έγραφα για να βρω διέξοδο από την απαρέγκλιτη αποδόμηση που καιροφυλακτούσε στην κλειτορίδα της σκέψης μου... Έγραφα πριν ανακαλύψω το διαδίκτυο, έγραφα πριν αποκτήσω υπολογιστή, έγραφα πριν αποκτήσω γραφομηχανή, έγραφα πριν τελειώσω το δημοτικό... Οπότε έτσι διαχειριζόμουν τους προβληματισμούς μου: Γράφοντας.
RAMNOUSIA: Θέλετε να πείτε ότι δεν είναι το διαδίκτυο που σας οδήγησε στη συγγραφή, αλλά η συγγραφή που σας οδήγησε στο διαδίκτυο.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ (Μένει για λίγο σιωπηλός. Έπειτα βγάζει ένα στυλό και το τετράδιο του): Πως το είπατε αυτό;
RAMNOUSIA: Θα σας πω, όσο θα κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα για διαφημίσεις.
(Διάλειμμα για διαφημίσεις)
Ακολουθεί πολιτική διαφήμιση:
Εν χορώ: Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, [κοκ] είμαστε πενήντα οκτώ, είμαστε πενήντα οκτώ.”
Τέλος διαφημίσεων)
RAMNOUSIA: Επιστρέψαμε στην εκπομπή μας. Έχουμε μαζί μας τον άσημο συγγραφέα και... μπλογοτέχνη;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Ακριβώς.
RAMNOUSIA: Γελωτοποιό... Επόμενη ερώτηση...
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Την τέσσερα, την τέσσερα.
RAMNOUSIA: Πιστεύετε ότι το blogging έχει περιθώρια ανάπτυξης;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Δεν πιστεύω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λέφτερος.
RAMNOUSIA: ...
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Η μπλογοτεχνία δεν έχει περιθώρια ανάπτυξης. Η μπλογοτεχνία είναι το μέλλον. Λάθος! Η μπλογοτεχνία είναι το παρόν... Σκεφτείτε πόσοι συγγραφείς, εκκολαπτόμενοι και επαγγελματίες, υπάρχουν αυτή τη στιγμή στον πλανήτη μας. Δέκα εκατομμύρια; Εκατό; Πόσοι από αυτούς θα εκδώσουν, έστω ένα βιβλίο; Και σκεφτείτε πόσοι μπλογοτέχνες υπάρχουν.
Κατά κάποιο τρόπο όποιος είναι συνδεδεμένος στο διαδίκτυο είναι ένας εν δυνάμει μπλογοτέχνης. Μιλάμε για δισεκατομμύρια ανθρώπους... Στατιστικολογικά, μέσα από αυτά τα δισεκατομμύρια θα ξεπηδήσει απαρέγκλιτα κάποιος νέος Τζέιμς Τζόις...
Το διαδίκτυο είναι το πρώτο απόλυτα δημοκρατικό μέσο. Η βάση αποφασίζει ποιοι θα επιβιώσουν μέσα σε αυτό. Όχι οι εκδότες, όχι οι καναλάρχες, όχι οι διευθυντές των δίσκων, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Παπάζογλου.
RAMNOUSIA: Μας έχουν μείνει άλλες δυο ερωτήσεις, αλλά βλέπω ότι ο χρόνος μας τελειώνει.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Αν θέλετε μπορώ να τον παγώσω.
RAMNOUSIA (γελώντας): Τότε δεν θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε αυτή τη συνέντευξη.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Εντάξει. Η Γη θα συνέχιζε να γυρνάει ούτως ή άλλως.
RAMNOUSIA: Τελευταία ερώτηση, δύο σε ένα... Γιατί ο Γελωτοποιός καταλήγει να είναι θλιμμένος; Και δεν ασφυκτιεί πίσω από τα κάγκελα;
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Χαίρομαι που μου κάνετε αυτή την ερώτηση... Θα πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν χαίρομαι ιδιαιτέρως, αλλά λέω ότι χαίρομαι για να δείξω ότι αυτή η συνέντευξη δεν είναι στημένη...
Οι Γελωτοποιοί και οι κλόουν πάντα είναι θλιμμένοι. Γιατί; Θα σας απαντήσω με μια φράση του Ιονέσκο, του πατριάρχη του θεάτρου του παραλόγου:
“Το κωμικό, όντας η αίσθηση του παραλόγου, μου φαίνεται πιο απελπιστικό από το τραγικό. Το κωμικό δεν προσφέρει έξοδο.”
RAMNOUSIA: Αυτό θα πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν το κατάλαβα.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Κλειτορίδα... Στο κωμικό δεν υπάρχει λύση, δεν υπάρχει κάθαρση. Το κωμικό είναι πολύ πιο τραγικό από το τραγικό... Ο κλόουν, ο γελωτοποιός, ο joker, o “τρελός”, είναι ο μόνος που αντιλαμβάνεται τη ματαιότητα της ύπαρξης εν γένει. Τα κάγκελα, πίσω από τα οποία ασφυκτιά, είναι η ματαιότητα...
Ο χρόνος δεν μπορεί να παγώσει. Η κάθε μέρα περνάει και το μόνο που μένει είναι η ανάμνηση της. Ώσπου να φτάσει εκείνη η αποφράδα μέρα, εκείνη η μέρα που δεν μπορεί να είναι καλή. Αποδόμηση! Χους εις χουν.
RAMNOUSIA: Δηλαδή ο γελωτοποιός είναι το αντίθετο του χάρου.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Παράξενο συμπέρασμα... Δεν υπάρχει τίποτα αντίθετο στο θάνατο. Ο θάνατος είναι μια έλλειψη. Και η ζωή είναι μια έκπληξη, μια παραδοξότητα.
RAMNOUSIA: Φοβάμαι ότι τέλειωσε ο χρόνος μας.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ: Έτσι συνηθίζει να κάνει ο χρόνος: Να τελειώνει.
RAMNOUSIA: Θέλω να σας ευχαριστήσω που μας παραχωρήσατε αυτή τη συνέντευξη.
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ : Απαρέγκλιτα... Αποδόμηση της κλειτορίδας.
RAMNOUSIA: Φίλες και φίλοι, παρακολουθήσατε μια εκ βαθέων συνέντευξη του άσημου... μπλογοτέχνη Γελωτοποιού. Καλή σας νύχτα.
Tyler Durden
To blog Γελωτοποιός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.