Έλληνα, έμαθες να ψηφίζεις;

Κρίση, κρίση, κρίση... Παγκόσμια οικονομική κρίση!  Ξεκίνησε απο τις Η.Π.Α το 2008 και εξαπλώθηκε ως επιδημία σ' ολόκληρο τον κόσμο και φυσικά στην Ελλάδα. Οι αιτίες τις πολλαπλές και δε θα αναφερθούν στο παρόν. Ο προβληματισμός είναι άλλος: γιατί το επίκεντρο να βρίσκεται στην Ελλάδα;

Δυστυχώς στην χώρα μας ίσως το οικονομικό σκέλος της κρίσης να είναι το λιγότερο. Ακούγεται οξύμωρο μιας κι αυτό φαίνεται να έχει τις περισσότερες συνέπειες. 
Ωστόσο, μπορεί να μη κάναμε καν αυτή τη συζήτηση αν η κρίση αυτή αντιμετωπίζονταν από μια πολιτική άλλης νοοτροπίας.  
Γιατί οι τόσο δυσμενείς επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης μπορούν να αντιμετωπιστούν και ως απόρροια μιας ακόμα μεγαλύτερης πολιτικής κρίσης  που τα ελλατώματά της
αγγίζουν και τους πολίτες.

Όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια που βρισκόμαστε στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος ως η χώρα με τις περισσότερες δυσχέρειες δεν έχουμε τίποτα άλλο στο μυαλό μας παρά να βγούμε απ' αυτή την κατάσταση όσο πιο αξιοπρεπείς γίνεται ως άνθρωποι. Παρόλα αυτά και πριν όλο αυτο το "κακό όνειρο" τελειώσει θα πρέπει πολύ σοβαρά να σκεφτούμε τι πραγματικά μας οδήγησε ως εδώ. Να αναλογιστούμε το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί ως πολίτες της Ελλάδας και ως κοινωνοί ενός πολιτισμού.

Το χαρακτήρα ενός κράτους τον διαμορφώνει το σύνολο των ατόμων που κατοικούν σ' αυτό. Οι "άρχοντες" του τόπου συνιστούν και τον καθρέφτη του εντός κι εκτός συνόρων. Αν κοιταχτούμε προσεκτικά μέσα σ' αυτούς θα συναντήσουμε τον εαυτό μας όσο κι αν αυτό μας πονάει. Τους κατηγορούμε καθημερινά. Όμως στ' αλήθεια μόνοι τους μπήκαν στη θέση του οδηγού  ή κάποιος τους ψήφισε;

Ανέκαθεν και ειδικότερα μετα την μεταπολίτευση η έννοια της πολιτικής παιδείας είναι άγνωστη στον Έλληνα. Όταν κάποιος ρίχνει το φάκελο στην κάλπη λέγεται ότι ψηφίζει. Στην Ελλάδα τη στιγμή εκείνη την αντιμετωπίζουμε ως συναλλαγή: δίνω κάτι για να πάρω κάτι άλλο όχι για το συνολικό αλλά για το προσωπικό μου όφελος. Κι όσοι εν τέλει δεν μείνουν ευχαριστημένοι απο το "προϊόν" την επόμενη φορά θα "πληρώσουν" στην κάλπη με νόμισμα άλλου... χρώματος μήπως ικανοποιηθούν.

Γι ' αυτό το λόγο δε καταφέραμε να δημιουργήσουμε ποτέ πολιτικές κοινότητες ως "ζώα" πολιτικά παρά μόνο κομματικά στρατόπεδα με κυρίαρχες τις πελατειακές σχέσεις, που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη διαφθορά.  Στ' αλήθεια -προ κρίσης -  την πλειοψήφία των Ελλήνων οι προσλήψεις απο το.. "παράθυρο" στο δημόσιο τους ενοχλούσαν γιατί θα προκαλούσαν περιττά έξοδα στο Ελληνικό δημόσιο ή γιατί δεν ήταν οι ίδιοι στη θέση των παρανόμως προσληφθέντων;

Ας μη γελιόμαστε και κυρίως ας μη κρυβόμαστε πίσω απο το δάχτυλό μας.  "Ένας άνθρωπος είναι πως θα τον μάθεις" όπως λέει κι λαός μας κι εμείς οι ίδιοι δώσαμε  δικαίωματα στους πολιτικούς μας ηγέτες γιατί πολύ απλά ποτέ δεν αρνηθήκαμε κάτι ως αναξιοκρατικό. Αξιοκρατία για μας είναι ότι εξυπηρετεί το ιδιωτικό μας συμφέρον και κάπως έτσι μετατραπήκαμε σε γρανάζια  που έδωσαν ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στην διεφθαρμένη λειτουργία του κράτους. 

Μπορεί λοιπόν οι πολιτικοί μας να βρίσκονταν στη σκηνή αλλά εμείς τους σιγοντάραμε απ' τα παρασκήνια. Μάθαμε αρκετά ως έθνος όλα αυτά τα χρόνια αλλά δυστυχώς δε μάθαμε ακόμα να ψηφίζουμε. 

e-arthrologio