«Εσύ είσαι η αιτία που... διαφέρω»!

Ο MVP του Ευρωμπάσκετ 2013 χρωστάει στον Ισπανό Γκασόλ το πείσμα του για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου με την εθνική Γαλλίας

Την... Ιθάκη της πολύχρονης καριέρας του, με την εθνική ομάδα της Γαλλίας, βρήκε στη Λιουμπλιάνα ο Τόνι Πάρκερ, ηγέτης των «bleus» στη θριαμβευτική πορεία τους προς την κορυφή του βάθρου. Φορώντας στο στήθος το χρυσό μετάλλιο του Ευρωμπάσκετ 2013, και κρατώντας στο ένα χέρι το έπαθλο του MVP της διοργάνωσης, και στο άλλο τη διάκριση για τη συμμετοχή του στην καλύτερη πεντάδα των αγώνων, ο 31χρονος γκαρντ φανέρωσε στα ΜΜΕ πως το κίνητρο κάθε καλοκαιρινής υπερπροσπάθειά του ήταν ο... Πάου Γκασόλ: «Αυτός με έσπρωχνε κάθε φορά, να

δοκιμάζω ξανά, και ξανά, για να φτάσω στο ψηλότερο σκαλοπάτι»!
Η απουσία του Πάου από το φετινό Ευρωμπάσκετ ούτε κατά διάνοια μείωσε τη δίψα του Πάρκερ να τον διαδεχθεί στο θρόνο του ευρωπαϊκού μπάσκετ: "Του εξήγησα, πριν δύο-τρεις μήνες, πόσο με πείσμωνε κάθε επιτυχία του, με την εθνική Ισπανίας. Και πως εξαιτίας του γυρίζω στην Ευρώπη, κάθε καλοκαίρι, σε αντίθεση με αρκετούς άλλους παίκτες του ΝΒΑ, που χρησιμοποιούν το ίδια διάστημα για να ξεκουραστούν, ή ν' αποθεραπευτούν".
Εχει συμβεί και στον ίδιο, πάντως, να λείψει από μεγάλα ραντεβού των Γάλλων. Δε δηλώθηκε στα δύο προηγούμενα Μουντομπάσκετ (2006, 2010), γιατί δεν ένιωθε το κορμί του σε καλή κατάσταση. Ισως και γιατί νόμιζε πως δεν υπήρχε περιθώριο κατάκτησης του τίτλου, με τους Αμερικανούς στη μέση. Αλλά όσες χρονιές είχε Ευρωμπάσκετ, ο Πάρκερ δήλωνε ανελλιπώς "παρών", με σκοπό να ψηλώσει, όσο ποτέ άλλοτε, την πατρίδα του.
"Πριν 13 χρόνια, μαζί με τον Μπορίς Ντιαό και τον Φλοράν Πιετρούς, κερδίσαμε το Ευρωμπάσκετ εφήβων, στο Ζάνταρ της Κροατίας, και τότε κάτι δυνατό αισθάνθηκα μέσα μου", γύρισε πίσω το χρόνο ο Γάλλος άσος. "Συμφωνήσαμε τότε και οι τρεις πως έπρεπε να δουλέψουμε πολύ σκληρά, για να στεφθούμε πρωταθλητές και σε επίπεδο ανδρών. Και μετά, ήρθε στη ζωή μας ο Γκασόλ! Ενώ ήμασταν μία πολύ καλή γενιά Γάλλων παικτών, μας έτυχε ο Πάου, και δε μπορούσαμε να πιάσουμε το στόχο μας. Αλλά όσο "σκάλωνε" το πράγμα, τόσο επιμέναμε εμείς στην υπόσχεσή μας. Πριν δύο χρόνια, χάσαμε στον τελικό από την Ισπανία, γιατί ήταν καλύτερή μας, και μας γέμισε ικανοποίηση η κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου. Αλλά φέτος, που κερδίσαμε τους Ισπανούς στον ημιτελικό, δε γινόταν να μην πάρουμε το χρυσό. Αυτό είπα και στους συμπαίκτες μου, τη νύχτα του Σαββάτου: αποκλείεται να το χάσουμε, φίλοι μου!
Το ταξίδι αυτό ήταν ανεπανάληπτο. Χαλάλι η κούραση, τα χτυπήματα, οι πόνοι... Ολα άξιζαν τον κόπο, γιατί είμαι μέλος μίας απίστευτης ομάδας, με ένα απίστευτο τεχνικό επιτελείο, και έντεκα συμπαίκτες που πίστεψαν σε μένα. Αυτό ήταν το πεπρωμένο μας, ένας τίτλος πολύ σημαντικός για ολόκληρο το γαλλικό αθλητισμό".
Η χώρα με τις περισσότερες συμμετοχές σε Ευρωμπάσκετ (36 σε 38 διοργανώσεις), περίμενε σχεδόν 8 δεκαετίες για να ζήσει τέτοιο μεθύσι τίτλου, απόδειξη ότι σχεδόν τα 4/5 των Γάλλων τηλεθεατών "έγραψαν" στα παλιά τους τα παπούτσια το ποδοσφαιρικό ντέρμπι της Κυριακής, μεταξύ Παρί Σεν Ζερμέν-Μονακό, για να δουν τον τελικό της Λιουμπλιάνα! Οι δε παίκτες του Βενσάν Κολέ ήταν τόσο εκστασιασμένοι, με το τρόπαιο ανά χείρας, που άρχισαν να φωτογραφίζονται πριν την ανάκρουση του εθνικού ύμνου της Γαλλίας, ενώ όση ώρα ακουγόταν η "Μασσαλιώτιδα", από τα μεγάφωνα της αρένας "Στόζιτσε", τα παλικάρια χάζευαν τους φίλους τους στις κερκίδες, αντί να έχουν το βλέμμα τους καρφωμένο στη τρίχρωμη σημαία της χώρας τους!
 

Ο δε Πάρκερ, πήγε μετά τον τελικό και χώθηκε στην αγκαλιά της συνομήλικης συντρόφου του, και δημοσιογράφου, Αξελ Φρανσίν (φωτ.). Για τη σχέση του μαζί της, εδώ και δύο χρόνια, δε θέλησε να μιλήσει στα ΜΜΕ, καθώς προείχε, στο δικό του μυαλό, να αφιερώσει ένα διπλό "ευχαριστώ" στον προπονητή του, Βενσάν Κολέ: "Είναι ευτυχία να συνεργάζομαι με αυτόν τον προπονητή, γιατί γνωρίζει πώς να διαχειρίζεται το σώμα και το πνεύμα μου, ώστε να είμαι φρέσκος όταν πρέπει. Για μένα, είναι ο Γκρεγκ Πόποβιτς (σ.σ. προπονητής του στους Σαν Αντόνιο Σπερς) της Ευρώπης! Απόδειξη ότι πριν τον τελικό, μού ζήτησε να μην ανησυχώ: "Θα σε παίξουν με νταμπλ-τιμ, επομένως δεν έχεις παρά να μοιράσεις σωστά τη μπάλα. Εσύ μας κουβάλησες μέχρι εδώ, σήμερα λοιπόν θα παίξει η ομάδα για σένα". Κι αυτό έγινε, με μένα σε ρόλο πόϊντ γκαρντ, και τους συμπαίκτες μου να κάνουν τη δουλειά τους όπως έπρεπε".