Έξι ιδέες για να σωθεί η Ευρώπη καταθέτουν ευρωπαϊκές εφημερίδες

Όλοι συμφωνούν ότι η ενωμένη Ευρώπη είναι σε ένα δύσκολο σημείο της ιστορίας της -κάποιοι θα έλεγαν σε οριακό– και την ίδια στιγμή παραδέχονται ότι δεν λείπουν οι προτάσεις, για να βγει η μεγάλη ευρωπαϊκή ιδέα από το αδιέξοδο ή το τέλμα ή ακόμη την πορεία προς τη διάλυση και να προχωρήσει προς ένα καλύτερο μέλλον...

Έξι ευρωπαϊκές εφημερίδες καταθέτουν τις προτάσεις τους για τη σωτηρία της ΕΕ: H ισπανική El Pais, η πολωνική Gazeta Wyborcza, η βρετανική Guardian, η ιταλική La Stampa, η γαλλική Le Monde και η γερμανική Sueddeutsche Zeitung. Κοινή συνισταμένη, κάτι που θα ενώσει και θα εμπνεύσει.

Περισσότερη δημοκρατία
Η el Pais επιλέγει να θέσει το σημαντικότερο ίσως πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το έλλειμμα
δημοκρατικής νομιμοποίησης.
Θυμίζει ότι μια από τις πιο δραματικές αποφάσεις, αυτή της διάσωσης της Κύπρου με συμμετοχή του τραπεζικού τομέα, ελήφθη όταν ο Β.Σόιμπλε σχημάτισε ένα πηγαδάκι σε μια γωνιά του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου με τον Πιερ Μοσκοβισί, τον Νίκο Αναστασιάδη και τους αντιπροσώπους της τρόικας· μόνο μετά συμφώνησε σύσσωμο το υπόλοιπο Eurogroup.
Η τριάδα Ευρωκοινοβούλιο-Κομισιόν-Ευρωπαϊκό Συμβούλιο «δημιουργεί μια μαύρη τρύπα όπου αυτό το πράγμα που λέμε δημοκρατία απειλείται με εξαφάνιση». Αδύναμο κοινοβούλιο χωρίς δυνατότητα ελέγχου, αόρατη επιτροπή, αδιαφανές Συμβούλιο που δεν λογοδοτεί, βλέπει ο συντάκτης της εφημερίδας και διαπιστώνει ότι ο ευρωσκεπτικισμός μεγαλώνει και στο κέντρο και στην περιφέρεια που δοκιμάζεται.
Είναι ώρα για μία νέα κατανομή της ισχύος, και κυρίως των επιπέδων της δημοκρατίας, μία θέση που τη συμμερίζεται και ο φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας.
Πιο απλή λειτουργία, κοινή πολιτική
Η λειτουργία της ΕΕ εξακολουθεί αυτή τη στιγμή να είναι μοιρασμένη ανάμεσα στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο, εξηγεί ο Guardian, γιατί οι ευρωβουλευτές πρέπει να παραβρίσκονται στο Στρασβούργο για 12 τετραήμερες συνεδρίες το χρόνο.
«Είναι μια γελοία, σπάταλη και αναποτελεσματική διαδικασία» λέει ο Βρετανός ευρωβουλευτής, Έντουαρτ ΜακΜίλα-Σκοτ. Το κόστος είναι 180 εκατομμύρια ευρώ για την ΕΕ· το κέρδος είναι 20 εκατ. για το Στρασβούργο από το περιφερόμενο τσίρκο των ευρωβουλευτών και των βοηθών τους.
Παρ' ότι πολλοί βουλευτές θέλουν να τελειώσει αυτό, η Γαλλία αρνείται κατηγορηματικά να απεμπολήσει το προνόμιο που της δίνει η Συνθήκη της Λισαβόνας.

Τα χαρτιά των συνθηκών λένε επίσης ότι η Ευρώπη έχει κοινή διπλωματική γραμμή αλλά, ακόμα και αν καταφέρει να γίνει πραγματικά κοινή, της λείπει ένας κοινός στρατός, σημειώνει ο Monde.
Η Βρετανία και η Γερμανία φαίνεται να πιστεύουν ότι η προστασία της ηπείρου πρέπει να εναποτεθεί στα χέρια του ΝΑΤΟ. Σε καιρούς (οικονομικής) κρίσης, ωστόσο, έχει νόημα οι 27, αν όχι να συγκροτήσουν κοινή δύναμη, τουλάχιστον να βρουν τρόπους να δαπανούν πιο έξυπνα τα χρήματα σε αυτόν τον τομέα. Η κοινή πορεία EADs και BAE, για παράδειγμα, θα δημιουργούσε ένα γίγαντα, αλλά η Γερμανία είπε όχι
Ένα app για την Ευρώπη
Όσοι από τα 500 εκατομμύρια των πολιτών της ΕΕ έχουν smartphone, χρειάζονται μια κοινή πανευρωπαϊκή εφαρμογή, εκτιμά ο Guardian.
Θα πρέπει να τους δίνει χρηστικές πληροφορίες για την καθημερινότητά τους (όχι ντιρεκτίβες και ανακοινώσεις), που θα θυμίζουν στους πολίτες πόσο άλλαξε η ζωή μέσα στην κοινή αγορά και την Ένωση –και πόσο δεν θα άλλαζε χωρίς αυτή.
Αυτό γιατί η Ευρώπη έχει ένα σοβαρότερο πρόβλημα: δεν πείθει τους πολίτες για τα μεγάλα, καθώς αγωνίζεται να εξειδικεύσει τα μικρά, που αγγίζουν την ζωή των πολιτών. «Μη τους λες τι κάνουν για την Ευρώπη, αλλά τι κάνει η Ευρώπη για αυτούς.»
Στο ίδιο μήκος κύματος και η Gazeta Wyborcza, που βλέπει με αφορμή και την κρίση ότι «σταματήσαμε να μιλάμε για ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και μιλάμε μόνο για το χρήμα». Στις ατελείωτες συζητήσεις για τις διασώσεις «δεν γινόταν αναφορά σε καμιά ιδέα που θα ενώσει την Ευρώπη, εκτός από την ιδέα της κοινής αγοράς».
Η Ευρώπη χρειάζεται μια ιδέα που θα δώσει στους Ευρωπαίους σύμβολα και στόχους, που θα προκαλέσουν αισθήματα αλληλεγγύης. Ο Πολωνός συντάκτης παραδέχεται πως δεν γνωρίζει ποια είναι αυτή η ιδέα, αλλά αν δεν βρεθεί, κάθε κρίση θα απειλεί το κοινό οικοδόμημα με κατάρρευση.

Μήπως θα μπορούσε να βοηθήσει το ποδόσφαιρο; Ναι, θα μπορούσε, λέει η Stampa.
Η ιδέα μιας πανευρωπαϊκής ομάδας για το πιο δημοφιλές σπορ είχε μπει από τη δεκαετία του 1970, αλλά ατόνησε. Τώρα όμως η UEFA σκέφτεται να αλλάξει από το 2016 το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, ώστε να διεξάγεται σε πολλές χώρες. Και είναι φυσικά και το Champions League που ενώνει κάθε εβδομάδα εκατομμύρια Ευρωπαίους, αλλά μια κοινή ομάδα απέχει πολύ ακόμη…

  Newsroom ΔΟΛ