Αυτή η προοπτική πολύ μου άρεσε, ίσως γιατί εγώ δεν κατάφερα να γίνω αρκετά καλός τραγουδιστής και ως γνωστόν: «Αποτυχίες γονέων παιδεύουσι τέκνα.» Ή μήπως: «Προσδοκίες γονέων παιδεύουσι τέκνα»;
Τη μέρα που γεννήθηκε κατάλαβα ότι ο Παναγιώτης (ο τζαζίστας) είχε δίκιο. Απ’ όλα τα μωρά στο μαιευτήριο η φωνή του, βραχνή και εξαιρετικά μπάσα για μωρό, ξεχώριζε. Έκλαιγε σαν τον Λούις Άρμστρονγκ.
Αυτή η ιστορία, αληθινή θα πρέπει να ομολογήσω, εμπεριέχει ένα σφάλμα λογικής, ένα πολύ διαδεδομένο σφάλμα λογικής.
Μπορείτε να το βρείτε; Δεν είναι ερώτηση-παγίδα, υπάρχει μια παράμετρος που δεν υπολόγισα εκείνη τη στιγμή και αποδεικνύει ότι οι Τοξότες δεν έχουν περισσότερες πιθανότητες από οποιονδήποτε άλλο να γίνουν καλοί τραγουδιστές.
Ας το πάρει το ποτάμι…
Όλα τα μωρά που βρισκόντουσαν εκείνη τη μέρα στο μαιευτήριο ήταν… Τοξότες!
Αν ίσχυε αυτό που έλεγε ο Παναγιώτης (και πίστεψα εγώ) τότε το μαιευτήριο θα είχε μια εικοσάδα μωρά-τραγουδιστές της τζαζ και σίγουρα το δικό μου δεν θα μπορούσε να ξεχωρίζει.
Η αστρολογία είναι πιθανότατα η πιο διαδεδομένη –και συνάμα η πιο ανυπόστατη- απάτη και αυτό είναι ενδεικτικό της ευπιστίας των ανθρώπων ή μάλλον της ανάγκης τους να πιστέψουν σε κάτι που καθορίζει τη ζωή τους –κάτι υπερφυσικό και ανεξέλεγκτο. Ακόμα και άτομα με υψηλό μορφωτικό επίπεδο, που μπορεί να αρνούνται την ύπαρξη του θεού και να μην πιστεύουν στον Άι-Βασίλη, θα αφήσουν ένα «παραθυράκι» για την αστρολογία.
Και όμως είναι πολύ εύκολο, για οποιονδήποτε άνθρωπο με μέση νοημοσύνη, να καταλάβει ότι οι πλανήτες επηρεάζουν τη ζωή μας και καθορίζουν το μέλλον μας πολύ λιγότερο από τις τρεις
Μοίρες και τον Αμπένατορ (ένα φανταστικό ον που μόλις επινόησα).Αλλά σήμερα διάβασα μια απόδειξη που κάνει τους τσαρλατάνους της αστρολογίας να φαίνονται πιο γελοίοι και από τον Αμπένατορ (ο οποίος, παρεμπιπτόντως, στην αιγυπτιακή μυθολογία είναι ο θεός των εντερικών διαταραχών).
Ακούστε με προσοχή, ειδικά εσείς που έχετε κυρίαρχο πλανήτη τον Πλούτωνα.
Οι αστρολόγοι υποστηρίζουν ότι οι πλανήτες μας επηρεάζουν κατά τη γέννηση μας και σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας εξαιτίας της βαρυτικής έλξης που ασκούν πάνω μας.
Ας το δούμε λίγο καλύτερα αυτό. Θυμάστε το νόμο της παγκόσμιας έλξης; Κάθε σώμα έλκει κάθε άλλο σώμα. Ακόμα και μια μύγα που περνάει πάνω από το κεφάλι σας ασκεί αυτή τη δύναμη (και εσείς προς τη μύγα).
Η δύναμη αυτή είναι ευθέως ανάλογη της μάζας των δύο σωμάτων και αντιστρόφως ανάλογη της
απόστασης, στο τετράγωνο μάλιστα.Όσο αυξάνεται η μάζα των σωμάτων τόσο αυξάνεται η έλξη, αλλά πιο καθοριστική είναι η απόσταση αυτών των δύο, γιατί η απόσταση είναι υψωμένη στο τετράγωνο.
Ένα φορτηγό δέκα τόνων που βρίσκεται εκατό χιλιόμετρα μακριά ασκεί πολύ μικρότερη δύναμη από τον αγαπημένο σας (μόλις ογδόντα κιλών), ο οποίος είναι κολλημένος πάνω σας.
Για τους αστρολόγους η καθοριστική στιγμή είναι η γέννηση, αφού εκείνη τη στιγμή οι πλανήτες με την έλξη τους καθορίζουν τα χαρακτηριστικά του νεογέννητου (πόσο ηλίθια είναι αυτή η σκέψη, χωρίς καμία περαιτέρω ανάλυση;)
Σύμφωνα με τον νόμο της παγκόσμιας έλξης τη μεγαλύτερη δύναμη την ασκεί στο σώμα του νεογέννητου η Γη. Η αμέσως επόμενη δύναμη είναι εκείνη του Ήλιου, η οποία όμως είναι 1.846 φορές μικρότερη. Και η δύναμη της Σελήνης είναι 341.333 φορές μικρότερη από εκείνη της Γης.
Μέχρι εδώ μπορεί να συμφωνήσουν και οι αστρολόγοι. Είναι τόσο μικρότερη, αμελητέα, αλλά ασκείται.
Το πρόβλημα (για τους αστρολόγους) ξεκινάει όταν ασχοληθούμε με τη δύναμη που ασκούν οι πλανήτες. Γιατί εκεί προκύπτει ένα παράδοξο: Η βαρυτική έλξη του Ερμή είναι δέκα φορές μικρότερη από εκείνη… του γυναικολόγου που ξεγεννάει τη λεχώνα. Του Ποσειδώνα εξήντα φορές μικρότερη (από το γυναικολόγο) και όσο για τον Πλούτωνα…
Αυτό σημαίνει, αστρολογικά, ότι ο γυναικολόγος επηρεάζει βαρυτικά περισσότερο το νεογέννητο από τον «πλανήτη» του.
Όπως και η μητέρα του, το τραπέζι πάνω στο οποίο γεννιέται, το κτίριο μέσα στο οποίο γεννιέται, το βουνό που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα παραπέρα (έστω ότι το μωρό γεννιέται σε μια κλινική κοντά στον Όλυμπο).
Οι
αστρολόγοι, οι οποίοι κερδίζουν πολύ περισσότερα χρήματα από το μέσο
επιστήμονα, δεν θα ασχοληθούν με τέτοιες «λεπτομέρειες». Θα
δικαιολογηθούν μιλώντας για άγνωστες στους ανθρώπους δυνάμεις.Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να δικαιολογήσεις την ηλιθιότητα: Εμπλέκοντας το άγνωστο και το υπερφυσικό (πασπαλισμένο με μια κουταλιά ψευδοεπιστήμης).
Το ερώτημα είναι γιατί η πλειονότητα των ανθρώπων πιστεύει σε μια τόσο ανυπόστατη θεωρία; (Και μόνο που αναφέρομαι στην αστρολογία ως «θεωρία» είναι βλακώδες).
Θα σας αφήσω να επιλέξετε από τρεις απαντήσεις:
α) Επειδή είμαστε ηλίθιοι.
β) Επειδή είναι κάτι για το οποίο ακούμε από παιδιά
γ) Επειδή είναι πιο ανώδυνο να είμαστε ανεύθυνοι.
Αυτή η τελευταία πρόταση, δικαιολογεί πολλά εγκλήματα ενάντια στους άλλους και ενάντια στον εαυτό μας. Είτε θα ευθύνεται ο θεός είτε ο διάβολος είτε οι μασόνοι είτε οι τραπεζίτες είτε οι πολιτικοί είτε το ζώδιο μας είτε οι γονείς μας είτε τα γονίδια μας είτε η φύση του ανθρώπου.
Παραδίδοντας τον έλεγχο σε κάποιον άλλο αποποιούμαστε και τις ευθύνες, μειώνουμε το άγχος.
Κάποτε είχε γίνει ένα πείραμα. Είχαν εφαρμόσει ηλεκτρόδια σε δύο χιμπαντζήδες. Κάθε τρία λεπτά αυτοί δέχονταν ένα ηλεκτροσόκ. Ο ένας είχε έναν διακόπτη. Αν τον πάταγε εγκαίρως απέτρεπε το ηλεκτροσόκ. Ο δεύτερος χιμπαντζής δεν είχε κανέναν έλεγχο.
Τα εγκεφαλογραφήματα έδειξαν ότι ο χιμπαντζής που μπορούσε να αποτρέψει το ηλεκτροσόκ βρισκόταν σε διαρκή διέγερση και υπέφερε εξαιτίας αυτού.
Ο άλλος είχε αποδεχτεί την κατάσταση και ενώ δεχόταν τον ίδιο αριθμό ηλεκτροσόκ ήταν πιο ήρεμος.
Αυτό συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Μεταθέτοντας την ευθύνη της ζωής μας σε κάποιον άλλο (πλανήτη, γονίδιο, πολιτικό, στρατηγό, γονέα, θεό) απαλλασσόμαστε αυτής.
ΥΓ: Συγχωρήστε μου τη μεμψιμοιρία. Έχω ωροσκόπο στον Καρκίνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.