Ποιος Γαλάτης είσαι; Διάλεξε

Ας γνωρίσουμε λοιπόν τους ήρωες και ας επιλέξει ο καθένας στο τέλος 

τον ρόλο που του ταιριάζει.

Αστερίξ

Ο μικρός ήρωας του γαλατικού χωριού.
Κοντός και ευρηματικός, όπως συνηθίζουν να είναι οι πονηροί των κόμικ και της ζωής, προσπαθεί να λύνει τα προβλήματα με το μυαλό του.
Κι όταν αυτό δεν αρκεί, αρχίζει στις μπούφλες όποιον βρει, χάρη και στον μαγικό ζωμό που φτιάχνει ο δρουίδης. Πίνοντας ένα φλασκί, παίρνει υπεράνθρωπη δύναμη.
Κανείς δε γνωρίζει την ακριβή του ηλικία. Μικροδείχνει, μα δεν είναι και μπόμπιρας.
Καλοσυνάτος και πρόθυμος, μα ταυτόχρονα χωρίς χιούμορ και αιωνίως μπακούρι.
Τελικά ερωτεύτηκε την πρώτη φεμινίστρια που συνάντησε.


Οβελίξ

Ο κατασκευαστής μενίρ του χωριού.
Ο κλασικός τύπος που ενσαρκώνει τον χαρακτηρισμό "ο αγαθός γίγαντας". Δεν του κόβει και πολύ, αλλά πιάνει το χέρι του. Όταν δεν κοπανάει πέτρες για να φτιάχνει μενίρ (αλήθεια, σε τι χρησιμεύουν; ) κοπανάει Ρωμαίους. Κι όταν δεν εχει Ρωμαίους πρόχειρους, κοπανάει κάνα χωριανό του στους κλασικούς ομαδικούς καυγάδες που στήνονται στο χωριό σε περίοδο ειρήνης.
Τα αγριογρούρουνα τον έχουν επικυρήξει ως υπεύθυνο της γενοκτονίας τους.
Αυτός, ως κλασικός χοντρός, ερωτεύεται την πιο ωραία γκόμενα του χωριού και νομίζει μάλιστα πως είναι και μισοτελειωμένη δουλειά: αφού αυτός θέλει!
Η χυλόπιτα του έκατσε βαριά στο στομάχι και για να περάσει ο πόνος -ελλείψει Βασίλη Καρρά την εποχή εκείνη- το εριξε στα αγριογούρουνα.
Δεν είναι χοντρός, απλά έχει χαμηλό στήθος.
Η επίδραση σ' αυτόν, βλέπετε, έιναι μόνιμη...


Πανοραμίξ

Ο δρουίδης του χωριού.
Τρελόγερος που όλη μέρα ανακατεύει μια σούπα, η οποία σπανίως είναι έτοιμη.
Ερημιτζής, καθώς δεν είναι και πολύ της παρέας και ψιλοξενέρωτος.
Είναι ο σοφός του χωριού και τον σέβονται όλοι.
Ψηφίστηκε ως ο πιο σπουδαίος δρουίδης της Γαλατίας.
Χωρίς το ζωμό του, το χωριό θα ήταν χαμένο.
Αν δεν έφτιαχνε το ζωμό, θα ήταν ένας τρελόγερος, αλλά ως δρουίδης του απαγορεύεται να παρεκτρέπεται.
Μόνο η Κλεοπάτρα έκλεψε φανερά τον θαυμασμό του. Και ιδιαιτέρως η μύτη της...
Άεργος.


Μαζεστίξ

Ο αρχηγός του χωριού.
Αν και αυτός ο ρόλος έχει... κατοχυρωθεί (χεχε!), ας σημειωθεί ότι πρόκειται για έναν παλαίμαχο πολεμιστή που πρωταγωνίστησε στην περήφανη νίκη της Σεγκόβια, αλλά και στην ταπεινωτική ήττα της Αλέζια, που όλοι θέλουν να ξεχάσουν. Αν και οι ηγέτες (σ.σ. ο Βερκικεντορίξ) αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν, εκείνος διέφυγε και ταμπουρώθηκε στο γνωστό γαλατικό χωριό μαζί με άλλους αμετανόητους, αρνούμενος να παραδώσει τα όπλα στον κατακτητή.
Αρχηγός μεν, δημοκρατικός δε. Δεν παίρνει αποφάσεις μόνος του ως να ήταν βασιλιάς. Οι αποφάσεις λαμβάνονται από το συμβούλιο των σοφών και έχει δικαίωμα ο καθένας να ζητήσει την αντικατάστασή του με δημοψήφισμα.
Οι βαστάζοι του συνεχώς φταρνίζονται και τον ρίχνουν κατά λάθος απ' την ασπίδα. Βρίζουν και υπόσχονται πως μια μέρα θα τον ρίξουν για τα καλά, μα δεν το κάνουν τελικά.
Τρώει πολύ και πλένεται μια φορά το χρόνο.
Ως κλασικός αρχηγός, τρώει παντόφλα από τη γυναίκα του, Μιμίνα.
Μπορεί να κατατροπώσει λεγεώνες Ρωμαίων, αλλά ηττάται παταγωδώς από την γκρίνια της συζύγου του.


Μιμίνα

Η σύζυγος του Μαζεστίξ.
Πίσω από κάθε σημαντικό άντρα, λένε, κρύβεται μια δυναμική γυναίκα. Η Μιμίνα μπορεί να αποφασίσει πόλεμο στους Ρωμαίους μέσα απ' την κρεβατοκάμαρα και η ιστορία να αποφανθεί ότι υπήρχαν οικονομικά ή πολιτικά αίτια!
Έχει περισσότερη αρχομανία κι απ' τον αρχηγό και στο τσάι κυριών πάντοτε τονίζει ότι είναι η πρώτη του χωριού.
Στις επίσημες εμφανίσεις της διεκδικεί χώρο πάνω στην ασπίδα, παρόλο που δεν χωρούν και οι τρεις μαζί εκεί πάνω: η Μιμίνα, ο Μαζεστίξ και η κοιλιά του.
Η γκρίνια της δεν παλεύεται.
Όταν ο άντρας της φεύγει για τη μάχη του φωνάζει να πετάξει τα σκουπίδια φεύγοντας...


Αλφαβητίξ

Ο ψαράς του χωριού.
Κλασικός ελεύθερος επαγγελματίας. Δεν φέρνει καινούριο εμπόρευμα αν δεν εξαντληθεί το προηγούμενο, ακόμη κι αν έχει περάσει ένας μήνας με τα ψάρια στα καλάθια.
Μικροαστός, που μόλις μυρίστηκε καπιταλισμό, έτρεξε να κάνει τον καμπόσο με τα αερητζίδικα λεφτά της οικονομικής σύγκλισης με τη Ρώμη.
Φραγκοφονιάς που δεν κόβει ποτέ απόδειξη και που είναι έτοιμος να σβουρίξει μια τσιπούρα στο κεφάλι όποιου σχολιάσει τη φρεεσκάδα των ψαριών του. Την τσιπούρα φυσικά και την ξαναπουλάει σαν φρέσκια.
Έχει μόνιμη κόντρα με τον σιδερά Αυτοματίξ και τρώει επίσης παντόφλα από τη γυναίκα του, της οποίας το όνομα δεν γνωρίζουμε. Έχει ένα παιδί.


Αυτοματίξ

Ο σιδεράς του χωριού. Σα να λέμε ο τεχνολόγος.
Κατασκευάζει αμόνια όλη μέρα, είναι συνεχώς στην τσίτα για καυγά και μεγάλο πειραχτήρι.
Καθημερινά πηγαίνει στου Αυτοματίξ να τον ρωτήσει πόσων χρονών είναι τα ψάρια του, προκειμένου να ξεκινήσει ο καυγάς να περάσει η ώρα.
Επίσης πάντοτε παραφυλάει με το σφυρί στο χέρι, ώστε αν πάει να ανοίξειτ ο στόμα του να τραγουδήσει ο βάρδος του χωριού, του ρίχνει μια στο κεφάλι για να ησυχάσει..
Αγροίκος στην όψη, αγαθός στην ψυχή.
Φυσικά τηρεί τη γαλατική παράδοση και τρώει παντόφλα απ' τη γυναίκα του.
Έχει ένα παιδί το οποίο πλακώνεται συνεχώς με το παιδί του Αλφαβητίξ.


Μαθουσαλίξ

Ο υπερήλικας του χωριού.
Κανείς δεν ξέρει την ηλικία του. Μόνο η γυναίκα του ενδεχομένως...
Παλιός μαχητής που αναπολεί τις μέρες που ήταν νέος και σφριγηλός και κατατρόπωνε ρωμαϊκές φάλαγγες και ναρές Γαλάτισσες.
Δεν είναι ο κλασικός σοφός γέρος. Είναι οξύθυμος, επιπόλαιος, ευέξαπτος, παρορμητικός, γλεντζές και κομματάκι... πορνόγερος!
Έχει παντρευτεί την πιο νέα και ωραία γυναίκα του χωριού και κάνει φιγούρα κάθε που την κυκλοφορεί. Τον φωνάζει Μαθουσαλιξούλη.
Η μαγκούρα του προκαλεί τρόμο στους υπολοίπους και με αυτήν έχει σπάσει κεφάλια Ρωμαίων.
Φωνάζει συνεχώς να του φέρουν κι άλλους να δοκιμάσουν τη μαγκούρα του στο κεφάλι τους.
Όταν γλεντάει, ξανανιώνει: νιώθει δέκα χρόνια νεώτερος! (νιώθει δηλαδή περίπου ενενήντα...)


Σύζυγος Μαθουσαλίξ

Πρόκειται για την ωραία του χωριού, μα δεν δηλώνει το όνομά της. Προτιμα να συστήνεται ως "κυρία Μαθουσαλίξ".
Ακολουθεί την παράδοση των τοπ μόντελ αφού παντρεύτηκε τον πιο γέρο. MILF θα την έλεγαν οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, παρότι δεν κάνει παιδί, αφενός λόγω ηλικίας του συζύγου και αφετέρου επειδή δεν θέλει να χαλάσει τη σιλουέτα της.
Παρόλη την ηλικία του τον αγαπάει και τον προσέχει. Όταν τον έδιωξε απ' το σπίτι, του έδωσε και μια κουβέρτα για να μην τον πιάσουν τα ρευματικά του.
Έχει μόνιμη κόντρα με τη Μιμίνα για το ρόλο της πρώτης του χωριού, καθώς αυτή θεωρεί ότι ο ρόλος αυτός ταιριάζει στη σύζογο του πρεσβύτερου ενώ η Μιμίνα θεωρεί ότι ταιριάζει στη σύζυγο του αρχηγού.
Όταν δεν πλακώνονται οι άντρες τους, τσακώνονται οι ίδιες.


Κακοφωνίξ



Ο βάρδος του χωριού.
Είναι ο εφιάλτης κάθε παρέας. Όποτε μαζευτούν τρεις άνθρωποι μαζί, αυτός θεωρεί αυτονόητο πως πρέπει να αρχίσει να τραγουδάει.
Η σχέση του με τη μουσική είνα μεγάλη. Σε απόσταση...
Δεν ξεχωρίζει πεντάγραμμο από τσελεμεντέ.
Παρόλα αυτά, θεωρεί βέβαιο πως θα αναγνωριστεί μετά το θάνατό του.
Όταν σκουπίζει την καλύβα του, η σκόνη παίρνει σχήματα νοτών.
Ο Αυτοματίξ συνεχώς τον πειράζει και τον προκαλεί. Δεν αντέχει δευτερόλεπτο τη φωνή του και πλακώνονται συνέχεια. Σαν γνήσιος καλλιτέχνης όμως δεν μεταχειρίζεται βία. Μόνο την υπόκειται.
Έχει καημό να απολαύσει το τσιμπούσι στο τέλος κάθε περιπέτειας.
Μια φορά του το επέτρεψαν οι συγχωριανοί του και ο Αυτοματίξ αυτοεξορίστηκε μην αντέχοντας να ακούει τη φωνή του...


Ιντεφίξ

Ο σύκλος του Οβελίξ.
Είναι ο πιστός ακόλουθος του γνωστού ήρωα.
Μυρίζει τα πάντα και μπορεί να ακολουθεί ίχνη Ρωμαίων και αγριογούρουνων για χιλιόμετρα.
Του αρέσει να δαγκώνει κώλους λεγεωναρίων και να μαζεύει τα κράνη τους, όπως το αφεντικό του.
Είναι οικολόγος και κλαίει με λυγμούς κάθε που βλέπει ένα δεντράκι να έχει κοπεί για οποιονδήποτε λόγο.


Φραμπαλά



Το μοντέλο του χωριού.
Εκτυφλωτικής ομορφιάς χωριάτισσα, η οποία όπως ήταν φυσικό νικήθηκε από την αστυφιλία και ζει πλέον μακριά απ' το χωριό.
Κάθε που έρχεται, ξυπνά τον έρωτα του Οβελίξ, ο οποίος προσπαθεί να της τον εκφράσει αλλά ντρέπεται και μένει μπουκάλα.
Η αλήθεια είναι πως κι αυτή βάζει το χεράκι της, καθώς του δίνει φιλιά και κομπλιμέντα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στην ευαίσθητη καρδιά του ευτραφούς Γαλάτη μενιριτζή.
Όπως είναι φυσικό έχει κι αυτή το αμόρε της, έναν όμορφο νεαρό και αυτό απογοητεύει τόσο πολύ τον, άμαθο σ' αυτά, Οβελίξ!


Ρωμαίοι λεγεωνάριοι

Οι άτυχοι της ιστορίας.
"Καταταχτείτε" τους έλεγαν... κι αυτοί πίστεψαν τις υποσχέσεις πως μόλις τελειώσουν τη μικρή εικοσαετή θητεία τους, θα πάρουν ένα κλήρο κάπου για να συνεχίσουν ήσυχοι τη ζωή τους.
Έφταναν στα οχυρά γύρω απ' το γαλατικό χωριό αισιόδοξοι, ως κατακτητές και μετά από λίγο καιρό γίνονταν ανεπρόκοποι καραβανάδες.
Δεν ήθελαν ούτε να ακούνε για μάχες και για πόλεμο, διότι κάθε φορά τις έτρωγαν κανονικά από τους Γαλάτες!
Κάθε τους περίπολος έμοιαζε με αποστολή αυτοκτονίας, καθώς συνήθως γύριζαν με αίματα και μόλωπες!
Διεκδικούσαν συνδικαλιστικά δικαιώματα και ζητούσαν "φρου φρου κι αρώματα και όχι άλλα πτώματα"!


Γιεγιεδίξ

Ο γιεγιές του χωριού.
Ανηψιός του Μαζεστίξ, μένει στη Λουτέτια (σ.σ. παρίσι) και τον έστειλε κάποτε ο πατέρας του διακοπές στο χωριό για να γίνει άντρας.
Τελικά αντί να γίνει αυτός βαρύς χωριάτης, παρέσυρε τους χωριανούς στους γιεγιέδικους ξέφρενους χορούς.
Ο μόνος που ανακάλυψε ένα εκπληκτικό ταλέντο στον Κακοφωνίξ, επηρεασμένος ίσως από τα ακατανόητα ψυχεδελικά που άκουγε ο ίδιος.
Παρότι ξεκίνησε φλώρος, τελικά πράγματι έγινε άντρας και τα έβαλε στα ίσα με τους φοβερούς Νορμανδούς (Βίκινγκς).


Πειρατές

Συνονθύλευμα παλιών σκλάβων.
Με την απελευθέρωσή τους αποφάσισαν να πάρουν ένα πλοίο και να ζήσουν λεηλατώντας άλλα πλοία.
Φόβος και τρόμος των θαλασσών.
Ο άπληστος φιλάργυρος αρχηγός, ο σοφός σύμβουλος με το ξύλινο πόδι που είχε για όλες τις περιστάσεις ένα ελληνικό ή λατινικό ρητό να πει εκνευρίζοντας τον αρχηγό, ο Νουμίδης που στεκόταν στο παρατηρητήριο για να εντοπίζει πιθανούς στόχους ή κινδύνους στον ωκεανό και το υπόλοιπο πλήρωμα ήταν όλοι τους ατρόμητοι, μα έναν φόβο είχαν: μην ακουστεί απ' το στόμα του Νουμίδη η τρεμάμενη προειδοποίηση "ΟΙ ΓΑ...ΟΙ ΓΑ...ΓΑ..."!
Τότε επιλογή τους ήταν να βουλιάξουν το πλοίο και να πάνε κι οι ίδιοι στον πάτο, παρά να φάνε κι άλλες μπούφλες απ' τους Γαλάτες.


Ιούλιος Καίσαρ

Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας.
Ο πιο γενναίος, έξυπνος και μορφωμένος αυτοκράτορας της Ρώμης.
Αυτός που κατατρόπωσε όλα τα έθνη της Ευρώπης με τη στρατηγική του.
Αυτός που ήταν ο φόβος κι ο τρόμος για τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Ναι, αυτός δεν μπορούσε με τίποτα να νικήσει το περήφανο μικρό γαλατικό "χωριό των τρελών", όπως το αποκαλούσε!
Χρησιμοποίησε όλους τους μεθόδους υποταγής. Πόλεμο, συμφιλίωση, διχόνοια, ανάπτυξη, καπιταλισμό... αλλά τίποτα δεν του καθόταν! Οι Γαλάτες πάντοτε επιβίωναν!
Μιλούσε για τον εαυτό του πάντοτε στο τρίτο πρόσωπο, αλλά δεν ήταν σχιζοφρενής.
Ήταν ψώνιο κι είχε και δίκιο που ήταν...

Ποιος ρόλος σου ταιριάζει λοιπόν;

 

τοίχο-τοίχο