Η τραπεζική ελίτ θέλει την Ελλάδα με “τεχνητή υποστήριξη αναπνοής”

Oι τραπεζίτες επιδιώκουν να παραμείνει η Ελλάδα στο τέλμα της ύφεσης.
Νέα προκλητική δήλωση αποκαλύπτει την υπεροψία της τραπεζικής ελίτ.
Του Paul Joseph Watson
συντάκτη του ιστολογίου Prison Planet
Μια προκλητική δήλωση που ελάχιστοι πρόσεξαν, από ένα δημοσίευμα της ιστοσελίδας του τηλεοπτικού δικτύου CNBC, αποκαλύπτει για άλλη μια φορά την υπεροψία της διεθνούς τραπεζικής ελίτ και την επιθυμία της να παραμείνει η Ελλάδα στο τέλμα της ύφεσης στο οποίο την έχουν σπρώξει.
Το δημοσίευμα, με τίτλο “Στις 18 Ιουνίου προβλέπεται η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη”, περιέχει δήλωση του ανώτερου διοικητικού στελέχους της Αsset Management, Nick Dewhirst, o οποίος εκτιμά ότι η Ελλάδα θα βγει από την ευρωζώνη μία μέρα μετά από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, αν τις εκλογές κερδίσει το “νέο δημοφιλές” κόμμα, όπως αναφέρει.
Ωστόσο, με μια περισσότερο προσεκτική ανάγνωση, ανακαλύπτουμε στην τελευταία παράγραφο το εξής:
“Ο Kit Juckes, διοικητικό στέλεχος και διευθυντής του τμήματος ξένου συναλλάγματος της τράπεζας Société Générale, δήλωσε στην εκπομπή “Worldwide Exchange” (ακολουθεί βίντεο) ότι η καλύτερη δυνατή έκβαση των εκλογών στην Ελλάδα θα είναι μια νίκη των κομμάτων του κατεστημένου:

“Η καλύτερη δυνατή έκβαση θα είναι η διατήρηση της σημερινής πολιτικής κατάστασης, με την Ελλάδα να είναι σε ύφεση και συνεχή ανάγκη από “τεχνητή υποστήριξη αναπνοής” μέσω κεφαλαίων από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες”.
Ας το επεξεργαστούμε λίγο καλύτερα αυτό. Έχουμε έναν κάποιον κύριο Juckes, που εκπροσωπεί μέσω της συνέντευξής του αυτής την Société Générale, μια από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες, και μας λέει ανοιχτά ότι η ελίτ προτιμά να δει την Ελλάδα να φτάσει στο στάδιο της αποσύνθεσης και να μετατραπεί σε υποτελή χώρα παρά να της επιτρέψει αυτή η ελίτ να βγει από την ευρωζώνη και να επανακτήσει την οικονομική ανεξαρτησία της.
Η προκλητική αυτή δήλωση του Juckes αποδεικνύει περίτρανα το γεγονός ότι τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα δεν εξυπηρετούν στο ελάχιστο τα συμφέροντα της χώρας, αλλά αντίθετα σχεδιάστηκαν με έναν συγκεκριμένο σκοπό: να εξακολουθήσει η ελληνική οικονομία να τελεί εξ ολοκλήρου υπό τον έλεγχο της τραπεζικής ελίτ.
Όπως έχουμε τονίσει και άλλες φορές μέσα από αυτό το ιστολόγιο, ο μεγαλύτερος φόβος των τεχνοκρατών που ελέγχουν την Ελλάδα δεν είναι τι θα απογίνει ο ελληνικός λαός σε περίπτωση που θα κλιμακωθεί το φαινόμενο των μαζικών αναλήψεων και του γενικευμένου πανικού που θα προκύψει από μια πιθανή έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. Αυτό που φοβάται περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο η διεθνής τραπεζική ελίτ είναι η πιθανότητα ανάκαμψης της Ελλάδας μετά από την αποχώρησή της από το κοινό νόμισμα και το τι θα επακολουθήσει μόλις η Ελλάδα αποτελέσει πρότυπο για άλλα κράτη, εξωθώντας τα να βγουν και αυτά από την ευρωζώνη.
Οι πραγματικοί φόβοι της ελίτ των τραπεζιτών για μια έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ αποτυπώνονται με τον πιο εύγλωττο τρόπο σε ένα άρθρο του Arvind Subramanian, διακεκριμένου μέλους του Peter G. Peterson Institute for International Economics, στην εφημερίδα Financial Times. Aνάμεσα στα μέλη του ινστιτούτου αυτού συμπεριλαμβάνονται αρκετά μέλη της Λέσχης Βilderberg, όπως ο πρώην πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ, Federal Reserve, Paul Volcker, o πρώην υπ. Οικονομικών των ΗΠΑ, Lawrence Summers, και το διαχρονικό έμβλημα της Λέσχης Bilderberg, ο David Rockefeller. Γράφει χαρακτηριστικά το μέλος της Bilderberg, Arvind Subramanian, στην εφημερίδα Financial Times:
“Ας υποθέσουμε ότι από τα μέσα του 2013 θα αρχίσει μια ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, ενώ το υπόλοιπο της ευρωζώνης θα παραμένει σε ύφεση. Η επίδραση μιας τέτοιας εξέλιξης στην Ισπανία και την Πορτογαλία, που μαστίζονται από την λιτότητα, αλλά ακόμη και στην Ιταλία, θα είναι ισχυρή. Οι ψηφοφόροι εκεί αποκλείεται να μην επηρεαστούν από τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης των Ελλήνων, των γειτόνων τους που σήμερα έχουν γίνει αντικείμενο περιφρόνησης. Θα αρχίσουν να διερωτώνται για ποιό λόγο και οι δικές τους κυβερνήσεις δεν ακολουθούν τις ίδιες πολιτικές επιλογές με των Ελλήνων και θα απαιτήσουν την έξοδό τους από την ευρωζώνη. Με άλλα λόγια, η ελληνική εμπειρία μπορεί να μεταβάλει ριζικά τα κίνητρα παραμονής αυτών των χωρών στην ευρωζώνη, κυρίως εάν οι οικονομικές συνθήκες εξακολουθήσουν να είναι ζοφερές. H δυνατότητα εξόδου της Ελλάδας “μπορεί να αποδειχθεί κάτι σαν μεταδοτική νόσος” και να οδηγήσει “στη διάλυση της ευρωζώνη και ίσως και του όλου ευρωπαϊκού σχεδίου”.
Στο άρθρο που προαναφέραμε, στην ιστοσελίδα του CNBC, o Nick Dewhirst εξηγεί ότι ελληνικά κόμματα που τάσσονται υπέρ της παραμονής στην ευρωζώνη παρουσιάζουν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ σαν καταστροφή, ενώ στην πραγματικότητα θα είναι ένα δώρο αναπάντεχο για την ελληνική οικονομία.
“Αν βγούν από το ευρώ, οι Έλληνες μπορεί στην πλειονότητά τους να μην μπορέσουν να αγοράζουν γερμανικά αυτοκίνητα, τη στιγμή που οι Γερμανοί θα μπορούν να αγοράζουν βίλες στην Ελλάδα, αλλά οι νέοι άνεργοι Έλληνες θα βρουν επιτέλους δουλειά, καθώς ο τουρισμός θα γίνει ανταγωνιστικός και θα γνωρίσει μεγάλη άνθιση. Το καλύτερο από όλα, όμως, θα είναι ότι οι Έλληνες θα βρεθούν σε θέση ισχύος και θα είναι αυτοί που θα κατηγορούν τους ξένους και όχι το αντίστροφο”.
Οι εκπρόσωποι της παγκοσμιοποίησης επιδιώκουν να παραμείνει η Ελλάδα σε ύφεση και “συνεχή ανάγκη από “τεχνητή υποστήριξη αναπνοής” μέσω κεφαλαίων από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες”, όπως λέει ο Juckes, ακριβώς επειδή γνωρίζουν ότι εάν η Ελλάδα ξεφύγει από τα νύχια των τεχνοκρατών αυτών, θα αποτελέσει πρότυπο για άλλες χώρες της ευρωζώνης, που θα ακολουθήσουν το παράδειγμά της, αφήνοντας πίσω τους ένα ερείπιο: το (50 χρόνων και βάλε) εγχείρημα της ελίτ γιαένα ευρωπαϊκό απολυταρχικό υπερκράτος
πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.

Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.