Σε όλες αυτές τις προσεγγίσεις η πλέον δημοφιλής είναι αυτή των κακών Ευρωπαίων, που ευθύνονται για όλα τα δεινά του δύστυχου ελληνικού λαού. Οι πλέον δημοφιλείς θεωρίες είναι αυτές που μιλούν για τον ξένο παράγοντα, για διεθνείς συνωμοσίες, για το απάνθρωπο πρόσωπο του καπιταλισμού, για τις αχόρταγες και αήθεις αγορές, για τη θεωρία του σοκ.
Έτσι, το πρόβλημα δεν είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, δεν είναι ο απίθανος αριθμός των αναπήρων που λαμβάνουν – ακόμα – συντάξεις, δεν είναι οι στρατιές των «ζωντανών» νεκρών που επίσης
λαμβάνουν συντάξεις, δεν είναι η αδυσώπητη λαίλαπα των συνδικαλιστών που ξεζουμίζει το κράτος, δεν είναι οι ΔΕΚΟ, δεν είναι η κρατικοδίαιτη μέχρι εμέσεως επιχειρηματικότητα, δεν είναι ότι δεν πληρώνει φόρους κανένας πλούσιος ή φτωχός, εφοπλιστής ή βιομήχανος, αγρότης ή εργάτης – ΚΑΝΕΙΣ! Είναι που φταίει ο Παπανδρέου, ο Σαρκοζί, η Μέρκελ και οι… αγορές. Με μισές αλήθειες και απίθανες διαστρεβλώσεις της λογικής, το ελληνικό κράτος με την ελληνική νοοτροπία συμπορεύτηκαν σχεδόν δυο εκατονταετίες. Αρκετά δηλαδή για να αλλάξουμε βιολί. Ναι, οι Ευρωπαίοι – πράγμα που ουδέποτε κανείς ισχυρίστηκε – δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα ούτε η χώρα μας ορφανό για να το περιθάλψουν. Όταν λοιπόν συστηνόταν το ρωμαίικο, που εκφραζόταν πολιτειακά από το Προσωρινό Πολίτευμα της Επιδαύρου, η Ελλάδα ζήτησε ένα δάνειο – το δεύτερο (1925) – σε λίρες από την Αγγλία. Χρεώθηκε λοιπόν 2.000.000 λίρες στερλίνες, ωστόσο στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης έφτασαν μόλις 221.380 λίρες στερλίνες, ήτοι το 10,5% της ονομαστικής αξίας του δανείου. Την αγγλική ληστεία κατήγγειλαν οι «Times» του Λονδίνου. «Η ελληνική υπόθεση προδόθηκε στην Αγγλία». Προσέξτε, η κοινωνία που μας καταλήστευσε, είναι η ίδια κοινωνία που κατήγγειλε τη ληστεία δημόσια.
Τι συνέβη στη χώρα μας με όσα από τα λεφτά του δανείου περίσσεψαν;
Καθώς σημειώνει ο Παναγιώτης Παπατσώνης, αγωνιστής του 1821, «διά μέσου του δανείου τούτου εδιώρησαν εις όλας τας επαρχίας οπαδούς τους υπαλλήλους»…
Έτσι, ένα μέρος του πρώτου εξωτερικού δανείου τού υπό σύσταση ελληνικού κράτους θα τύχει, σύμφωνα με τον Φιλικό, πρωτεργάτη και αγωνιστή του 1821, συγγραφέα και πολιτικό της νεοσύστατης Ελλάδας Νικόλαο Σπηλιάδη, «ατασθαλούς διαχείρησης, πελατειακής, κομματικής έδρασης», «διά σκοπούς φατριαστικούς» καθώς συμπληρώνει ο Φωτάκος. Περισσότερο αποκαλυπτικός είναι ο επιφανής αγγλόφιλος πολιτικός της εποχής Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος: «τον διορίζω πολιτάρχη … επειδή είναι όλως διόλου εδικός μας»!
Προφανώς και η Αγγλία δεν υπήρξε αθώα με το δάνειο, όπως προφανέστατα δεν έφταιγε ούτε ο τότε ιμπεριαλισμός ούτε οι τότε κακές τράπεζες και αγορές ούτε κι ο πρωθυπουργός της Αγγλίας για την εγχώρια διαφθορά – που δεν άλλαξε ούτε κατά κεραία ώς τις μέρες μας… Η εμφορούμενη από άκρατο λαϊκισμό (στην καλύτερη των περιπτώσεων) προσπάθεια να καταδειχτεί η κοινωνία άμοιρη των βαρύτατων πολιτικών της ευθυνών, αποτελεί για την εποχή μας βαρύτατο πολιτικό ολίσθημα.
Διαδεδομένο εγχώριο σπορ κατάχρησης του δημόσιου χρήματος υπήρξαν τα περίφημα «πανωγραψήματα»: Ο γνωστός Γκούρας, οπλαρχηγός της Στερεάς, είχε 3.000 άντρες στο κουμάντο του και δήλωνε 12.000. Έτσι απλά εισέπραττε 9.000 μισθούς επιπλέον! Αυτό το καταγράφει ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, στην περίφημη «Ιστορία» του και το μαρτυρεί κι ο Μακρυγιάννης στα «Απομνημονεύματά» του. Αν, δε, κάποτε το κράτος ξυπνούσε και έκανε κανέναν έλεγχο, τότε «δανειζόμενοι απ’ αλλήλων επαρουσίαζαν τυπικώς και υπεραρίθμους έτι» (Μ. Οικονόμου).
Ο έλεγχος – από τότε έως και τις μέρες μας – ήταν ανύπαρκτος και, στην καλύτερη των περιπτώσεων, υποτυπώδης. Έτσι, ο κάθε καπετάνιος είχε μόνο τον «έναν», τον εαυτό του, ωστόσο εισέπραττε «λουφέδες» - μισθούς για πολλούς· γι’ αυτό κι ο λαός τούς ονόμασε «καπετάν-Ένας»!
Αυτή η διαιώνιση του καπετάν-Ένα πρέπει να τελειώσει!
Όσο για τους κακούς Ευρωπαίους, τους διαχρονικούς Σαρκοζί και Μέρκελ, τις κακές αγορές και τον ιμπεριαλισμό… θα συμφωνήσουμε!
xenofonb@gmail.com - για Το Ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.