«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Μία ανταγωνιστική οικονομία προϋποθέτει μία δυναμική και δημιουργική κοινωνία. Όταν όμως οι ασκούμενες πολιτικές φυλακίζουν την κοινωνία στην κοινωνική ανασφάλεια και την αβεβαιότητα, όταν η κοινωνική τρομοκρατία με σκοπό να κάμψει την αντίσταση του κόσμου καταστρέφει την απαραίτητη ψυχολογία στην αγορά και οδηγεί σε ανασκούμπωμα πρωτοβουλιών για μικρές και μεγαλύτερες επενδύσεις, τότε
παροπλίζεται η παραγωγική δύναμη της κοινωνίας.
Ψηλαφίζοντας τη δεινή κοινωνική πραγματικότητα που επιβάλλει η άγρια λιτότητα βλέπει κανείς τη μοιρολατρία στα πρόσωπα νέων ανθρώπων που η υποτιθέμενη δωρεάν παιδεία δεν τους επιτρέπει να σπουδάσουν, καθώς ούτε χρήματα για φροντιστήρια διαθέτουν οι οικογένειές τους, ούτε τα βιβλία ή η φοιτητική εστία είναι προσπελάσιμα για τους φτωχούς, ούτε υπάρχουν οι απαιτούμενες πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες. Στα πρόσωπα των νέων ανθρώπων αντί για το πείσμα και τη χαρά της δημιουργίας βλέπει κανείς την απειλή της μοιρολατρικής παραίτησης. “Νέοι και νέες μην παραχωρείτε σε κανέναν το δικαίωμα να αποφασίζουν για εσάς, χωρίς εσάς”.
Η ενδημούσα κοινωνική αδικία, διερωτάται κανείς…. είναι αποτέλεσμα έλλειψης παραγόμενου πλούτου; Όχι βέβαια. Η ανοχή στη διαπλοκή είναι η μεγάλη αιτία των φαινομένων φτώχειας που βιώνει σήμερα η ελληνική κοινωνία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ποιος έχει την ευθύνη για το ότι οι άμεσοι φόροι, είναι μικρότεροι σε ποσοστό επί του ΑΕΠ σε σχέση με τους έμμεσους; Ποιος έχει την ευθύνη που έχει παραμείνει στάσιμο τα τελευταία 10 χρόνια το ποσοστό των άμεσων φόρων στο 6% επί του ΑΕΠ, ενώ στην Ευρώπη έχει φτάσει το 12,5 %; Ποιος έχει την ευθύνη για τα ανεξέλεγκτα κέρδη των καρτέλ της αγοράς, που έχουν ως αποτέλεσμα να ανεβαίνει η ακρίβεια και το κόστος ζωής, ενώ τα εισοδήματα πέφτουν;
Ποιος έχει την ευθύνη για τη μη υλοποίηση του Νομού 2931/04 με συνέπεια επί επτά χρόνια να «παίζονται» 5 δισεκατομμύρια ευρώ στο διαδικτυακό στοίχημα και ενώ είναι οι γνωστές οι εταιρείες και οι παίχτες, το κράτος να μην έχει εισπράξει ούτε ένα ευρώ; Ποιος θα αναλάβει τις ευθύνες απέναντι σε μια κοινωνία που βιώνει καθημερινά το μαρτύριο καταστροφής της συνοχής της; Και αν τις παραπάνω ευθύνες μοιράζονται οι κυβερνητικές πολιτικές δυνάμεις ποιες είναι οι ευθύνες της Αριστεράς σήμερα; Στη βάση ποιου ηθικού κώδικα είναι άμοιρος ευθυνών αυτός που ενώ μπορεί να επέμβει προσφέροντας μία διέξοδο, δεν το πράττει επιλέγοντας τη βολική ή δειλή θέση του μη αναλαμβάνοντος ευθύνες και ασκούντος κριτική; Πόσες φορές ακόμα, στην πρόσφατη ιστορία της χώρας, η Αριστερά θα χάσει τις ευκαιρίες να δοκιμάσει στην πράξη τα όσα ευαγγελίζεται; Ποιος έχει την πολυτέλεια στις σημερινές συνθήκες να λειτουργεί με κριτήριο το όφελος του πολιτικού του μικρόκοσμου;
Το έδαφος υποχωρεί κάτω από τα πόδια όλων μας και κανείς δεν μπορεί να διαφυλάξει εαυτό εάν δεν αθροίσει τη δύναμή του με αυτές που γειτονεύει. Για να το θέσω διαφορετικά, η συγκυβέρνηση της “ιεράς” συμμαχίας άθροισε τις δυνάμεις της με ταχύτατα αντανακλαστικά προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντα υπέρ των οποίων ετάχθη. Όταν η κοινωνία βοά απαιτώντας τη συνεργασία των δυνάμεων που μπορούν να τους σταματήσουν, τι είναι αυτό που τις σταματά; Εγώ πιστεύω τίποτα, όπως και ότι η δημιουργία ενός κυβερνητικού μετώπου αντιμνημονιακών δυνάμεων είναι θέμα χρόνου, διότι είναι η ίδια η κοινωνία που θα μας οδηγήσει σε αυτό.
Κύριε πρόεδρε, η συγκυβέρνηση της “ιεράς” συμμαχίας οφείλει να ενημερώσει έγκαιρα το κοινοβούλιο και τον ελληνικό λαό για τις κόκκινες γραμμές στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας οι οποίοι απαιτούν, ως τοκογλύφοι, να τους παρέχουμε επιτόκιο 8,5 %. Με αυτά τα δεδομένα το κούρεμα είναι δώρο-άδωρο. Την ίδια στιγμή απαιτούν να παραχωρήσουμε το ισχυρότερο αμυντικό μας όπλο που είναι το δικαίωμα να διέπεται το νομικό καθεστώς των ομολόγων μας από το ελληνικό δίκαιο.
Χαιρετίζω την πρόταση να εξουσιοδοτήσουμε, επιτελούς, όλοι οι βουλευτές αλλά και όλοι οι υπουργοί της προηγουμένης 20ετίας, την επιτροπή ελέγχου του πόθεν έσχες προκειμένου να ερευνηθεί η περίπτωση καταθέσεων των ιδίων ή μελών της οικογένειάς μας στην Ελβετία και αλλαχού.
Κύριε πρόεδρε το διακύβευμα σήμερα στην Ευρώπη δεν είναι παραμονή ή έξοδος από το ευρώ. Τέτοιο ζήτημα δεν τίθεται. Το διακύβευμα είναι μια Ευρώπη των λαών, της κοινωνικής και πολιτικής δημοκρατίας ή μια Ευρώπη των τραπεζιτών του χρηματοπιστωτικού συστήματος που συσσωρεύει τον πλούτο σε λίγους και διανέμει τον εφιάλτη της φτώχειας σε πολλούς;
Κύριε πρόεδρε, ο Ρούσβελτ απευθυνόμενος στους πλουσίους της εποχής του τους είπε: ‘Ή μου δίνετε τα καπέλα σας ή σας παίρνω τα κεφάλια”. Είχε το θάρρος να συγκρουστεί με το χρηματοπιστωτικό σύστημα και να πει την ιστορική φράση ότι “το οργανωμένο χρήμα είναι επικίνδυνο, όπως και το οργανωμένο έγκλημα”. Οι ευνουχισμένοι πολιτικά ηγέτες της Ευρώπης έχουν το κουράγιο σήμερα να βάλουν το “συλλογικό Eμείς” των λαών της Ευρώπης πάνω από το τραπεζικό σύστημα και τους τραπεζίτες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.