Επί δεκαετίες, ο ελληνικός μύθος της εξωτερικής πολιτικής μας έλεγε ότι η προσφυγή της χώρας μας στα διάφορα "ευρωπαϊκά" όργανα, θα είχε ως αποτέλεσμα την δικαίωση της χώρας μας. Με μία μεταφυσική σχεδόν πίστη, σε ένα "δίκαιο" το οποίο αποτελούσε την ... καλύτερη υπεράσπιση των εθνικών μας δικαίων.
Η σημερινή σφαλιάρα, που μας ήλθε από το καθ' ύλην αρμόδιο όργανο, για την επίλυση των διεθνικών διαφορών, απέδειξε μία και καλή ότι η ρητορεία της "δημοκρατικής, μικρής και τίμιας Ελλάδος" που προσφεύγει πάντα σε διαιτησίες για να επιλύσει τα εθνικά της προβλήματα, είναι η ισχυρότερη εγγύηση για την αποτυχία. Εδώ και δεκαετίες, η ελληνική εξωτερική πολιτική έχει εφησυχασθεί στο να αναμένει τις κινήσεις όλων των υπολοίπων.
Παθητική και μίζερη, αναμένει τις αποφάσει "οργάνων" αναμένοντας ότι αυτές θα την σώσουν από τον
κόπο και την πιθανή δυσαρέσκεια κάποιων. Όπως σήμερα η Χάγη δικαίωσε τα Σκόπια, είναι πολύ πιθανόν και μια πιθανή προσφυγή της Τουρκίας για την υφαλοκρηπίδα - πάγιο αίτημα του ελληνικού κράτους - να την δικαιώσει εξίσου. Το ελληνικό έθνος - κράτος λειτούργησε επί σειρά ετών ως ευνουχισμένο, αποκλείωντας κάθε είδους ενεργητική διπλωματία.
Και έτσι σήμερα η Χάγη μας σέρβιρε μια ωραιότατη δικαίωση των Σκοπιανών. Η ευθύνη όμως ανήκει ολοκληρωτικά στο ελληνικό πολιτικό κατεστημένο, που επέτρεψε στα πράγματα να φτάσουν ως εκεί. Η τεχνική δικαίωση των Σκοπίων, ήλθε μόνο και μόνο επειδή η ελληνική διπλωματία ήταν ανενεργή και επέτρεψε στους Σκοπιανούς να φτάσουν μέχρι του επιπέδου να επιβάλλουν αίτημα ένταξης στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.
Που δεν φρόντισε να αποκλείσει εξ' αρχής αυτή την δυνατότητα, αντί του να προβάλλει την απειλή ενός "βέτο" την τελευταία στιγμή. Μπορεί σήμερα η Χάγη να έκανε δεκτή την προσφυγή των Σκοπίων. Σήμερα όμως ο ελληνικός λαός πρέπει να προσφύγει κατά του συνόλου της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στο συγκεκριμένο ζήτημα τα τελευταία χρόνια.
Γιατί ήταν ακριβώς αυτή η πολιτική της αναμονής, της παθητικότητας που μας έφερε μπροστά σε αυτή την κατάσταση. Και ο μόνος τρόπος για να ανατραπεί αυτή η καταδικαστική για την χώρα μας απόφαση, είναι το να ανατραπεί εκ βάθρου ο τρόπος με τον οποίο η χώρα μας ελίσσεται στην διεθνή σκηνή.
Κάτι όμως παντελώς απίθανό, υπό την συγκεκριμένη διακυβέρνηση, που ενδιαφέρεται να γίνει αρεστή στους διεθνείς παράγοντες.
Δ. Παπαγεωργίου
elkosmos.gr
Η σημερινή σφαλιάρα, που μας ήλθε από το καθ' ύλην αρμόδιο όργανο, για την επίλυση των διεθνικών διαφορών, απέδειξε μία και καλή ότι η ρητορεία της "δημοκρατικής, μικρής και τίμιας Ελλάδος" που προσφεύγει πάντα σε διαιτησίες για να επιλύσει τα εθνικά της προβλήματα, είναι η ισχυρότερη εγγύηση για την αποτυχία. Εδώ και δεκαετίες, η ελληνική εξωτερική πολιτική έχει εφησυχασθεί στο να αναμένει τις κινήσεις όλων των υπολοίπων.
Παθητική και μίζερη, αναμένει τις αποφάσει "οργάνων" αναμένοντας ότι αυτές θα την σώσουν από τον
κόπο και την πιθανή δυσαρέσκεια κάποιων. Όπως σήμερα η Χάγη δικαίωσε τα Σκόπια, είναι πολύ πιθανόν και μια πιθανή προσφυγή της Τουρκίας για την υφαλοκρηπίδα - πάγιο αίτημα του ελληνικού κράτους - να την δικαιώσει εξίσου. Το ελληνικό έθνος - κράτος λειτούργησε επί σειρά ετών ως ευνουχισμένο, αποκλείωντας κάθε είδους ενεργητική διπλωματία.
Και έτσι σήμερα η Χάγη μας σέρβιρε μια ωραιότατη δικαίωση των Σκοπιανών. Η ευθύνη όμως ανήκει ολοκληρωτικά στο ελληνικό πολιτικό κατεστημένο, που επέτρεψε στα πράγματα να φτάσουν ως εκεί. Η τεχνική δικαίωση των Σκοπίων, ήλθε μόνο και μόνο επειδή η ελληνική διπλωματία ήταν ανενεργή και επέτρεψε στους Σκοπιανούς να φτάσουν μέχρι του επιπέδου να επιβάλλουν αίτημα ένταξης στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.
Που δεν φρόντισε να αποκλείσει εξ' αρχής αυτή την δυνατότητα, αντί του να προβάλλει την απειλή ενός "βέτο" την τελευταία στιγμή. Μπορεί σήμερα η Χάγη να έκανε δεκτή την προσφυγή των Σκοπίων. Σήμερα όμως ο ελληνικός λαός πρέπει να προσφύγει κατά του συνόλου της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στο συγκεκριμένο ζήτημα τα τελευταία χρόνια.
Γιατί ήταν ακριβώς αυτή η πολιτική της αναμονής, της παθητικότητας που μας έφερε μπροστά σε αυτή την κατάσταση. Και ο μόνος τρόπος για να ανατραπεί αυτή η καταδικαστική για την χώρα μας απόφαση, είναι το να ανατραπεί εκ βάθρου ο τρόπος με τον οποίο η χώρα μας ελίσσεται στην διεθνή σκηνή.
Κάτι όμως παντελώς απίθανό, υπό την συγκεκριμένη διακυβέρνηση, που ενδιαφέρεται να γίνει αρεστή στους διεθνείς παράγοντες.
Δ. Παπαγεωργίου
elkosmos.gr