Κύριε Δούκα. Τελικά Φαληρίσαμε? Ποιό είναι το πραγματικό χρέος της χώρας?
Τα τελευταία 30 χρόνια, οι Κυβερνήσεις, πιεζόμενες από τις απαιτήσεις διαφόρων ομάδων και από την επιθυμία τους να είναι αρεστές και να επανεκλεγούν, πρώτα καθόριζαν τις διάφορες παροχές και μετά έτρεχαν λαχανιασμένες και ‘εις μάτην’ να αναζητήσουν έσοδα για να συγκρατήσουν τα ελλείμματα. Έτσι φτάσαμε να χρωστάμε:
340 δισεκ. ευρώ χρέος του Ελληνικού Δημοσίου
40 δισεκ. ευρώ δάνεια εγγυημένα από το Δημόσιο, τουλάχιστον το 80% των οποίων δεν πρόκεται να αποπληρωθούν.
7 δισεκ. ευρώ χρέη προς κατασκευαστικές εταιρείες,προμηθευτές των νοσοκομείων, φαρμακοποιούς, ΟΤΑ, ΚΤΕΛ και άλλους φορείς, για αποζημειώσεις απολυμένων διαφόρων φορέων, για επιστροφές φόρων (ΦΠΑ, κλπ).
1,0 δισεκ. ευρώ κόστος αναδρομικής χορήγησης επιδομάτων
ΣΥΝΟΛΟ 388 δισεκ. ευρώ ΧΡΕΟΣ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ
+ 250 δισεκ. ευρώ, άνοιγμα των ασφαλιστικών ταμείων (σύμφωνα με συνέντευξη του τότε Υφ/γου
Κοινωνικής Ασφάλισης Νικ. Αγγελόπουλου στην Καθημερινή το 2005-6 και Μιλτ. Νεκτάριου), που σημαίνει πως το Δημόσιο θα πρέπει να καταβάλλει από τον Προϋπολογισμό, 14 δισεκ. ευρώ κάθε έτος για να καλυφθούν τα ελλείμματα αυτά!ΣΥΝΟΛΟ 638 δισεκ. ευρώ
+ 270 δισεκ. ευρώ, χρέη επιχειρήσεων και ιδιωτών προς τις τράπεζες
ΣΥΝΟΛΟ 908 δισεκ. ευρώ
Σε αυτά δεν περιλαμβάνεται τα διάφορα ‘πακέτα στήριξης’ των τραπεζών, μέρος των οποίων θεωρείται κάποιας μορφής «επένδυση» που θα αποπληρωθεί κάποτε. Προφανώς όμως, ένα πολύ σημαντικό μέρος από αυτό το ποσό μάλλον στο τέλος θα αναληφθεί από το Δημόσιο και τους φορολογούμενους πολίτες.
ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ?
Ο όγκος του χρέους είναι πολύ μεγάλος για να μπορούν οι Έλληνες φορολογούμενοι να τον καλύψουν. Όπως και κάθε επιχείρηση αντέχει να σηκώσει ‘τόσο χρέος’ έτσι και το Δημόσιο δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τέτοιες τεράστιες υποχρεώσεις. Οι εναλλακτικές δυνατότητες είναι ουσιαστικά τρεις!
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ Ι
Η Ε.Ε., το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να συναποφασίσουν να ‘αποσύρουν’ και να διαγράψουν 80 δισεκ. ευρώ Ελληνικού χρέους, με αντάλλαγμα την εντατικοποίηση της προσπάθειας δημοσιονομικής προσαρμογής. Πρέπει οι αγορές και οι Εταίροι να πεισθούν ότι πράγματι τα δημόσια οικονομικά είναι σε πολύ σωστό δρόμο και πως τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι διατηρήσιμα.
Η ΕΚΤ έχει ήδη αγοράσει σε χαμηλότερες τιμές περίπου 75 δισεκ. Ελληνκά ομόλογα. Αυτά θα μπορούσε να τα διαγράψει για να ανασάνει και σταθεροποιηθεί η χώρα. Και για το υπόλοιπο χρέος να συμφωνήσει για την μείωση των επιτοκίων κατα 2%.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΙΙ
Η ΕΚΤ για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να συνεχίζει να αγοράζει Ελληνικό χρέος μέχρι ύψους 150 δισεκ. ευρώ στις δευτερογενείς αγορές με την έκπτωση που προσφέρονται τα ομόλογα σήμερα, και μετά να μας δανείσει για 40 χρόνια με 5% ώστε να τα αγοράσουμε από αυτήν. Για το υπόλοιπο χρέος η μόνη επαναδιαπραγμάτευση να ήταν η μείωση του επιτοκίου κατά 2%.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΙΙΙ
Αν η Ελλάδα αναγκαζόταν να «επαναδιαπραγματευθεί» το χρέος και να δηλώσει για παράδειγμα πως θα αποπληρώσει 60-70 σεντς για κάθε ευρώ, αυτό θα είχε τεράστιες επιπτώσεις στην αγορά. Τεράστιες απώλειες για τα ασφαλιστικά ταμεία, τις Ελληνικές τράπεζες και τους διεθνείς επενδυτές και γενικότερο ‘στιγματισμό’ της χώρας μας.
Οι Ελληνικές τράπεζες βρίσκονται ήδη σε πολύ δύσκολη θέση. Χάνουν συνεχώς καταθέσεις, τα επιχειρηματικά, στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια που έχουν χορηγήσει καταγράφουν μεγάλες επισφάλειες, ενώ τα ομόλογα που έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους έχουν χάσει 15-35% της αξίας τους. Δηλαδή τα ‘ίδια’ κεφάλαιά τους έχουν εξανεμισθεί! Οι συγχωνεύσεις είναι αναγκαίες, αλλά όχι επαρκείς λύσεις, καθόσον ‘δύο τυφλοί δεν κάνουν ένα μονόφθαλμο’. Απορώ πως η Τράπεζα της Ελλάδας δεν τις αναγκάζει να προβούν σε πιο γενναίες αυξήσεις κεφαλαίου έστω και σε πιο υποτιμημένες τιμές ανά μετοχή! Μια επαναδιαπραγμάρευση του χρέους και ‘οριστική’ μείωση της αξίας των ομολόγων του Ελληνκού Δημοσίου θα μπορούσε να προκαλέσει ουρές στις τράπεζες για μαζικές αναλήψεις καταθέσεων. Κάτι που φυσικά θα ήταν αδύνατο για τις τράπεζες να ικανοποιήσουν, και που θα οδηγούσε στην κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος!
Και όχι μόνο: Το θέμα είναι πως όποιου τύπου ‘διευθέτηση’ και να επιλεγεί, οι αγορές να τις θεωρήσουν επαρκείς και τελικές, ώστε να αρχίσουν να επαναχρηματοδοτούν τη χώρα μας με όρους ανοικτής αγοράς. Δεν έχει νόημα μια επαναδιαπραγμάτευση και αναδιάρθρωση, αν οι αγορές δεν ‘ανοίξουν’ πάλι!
Σε κάθε περίπτωση θα πρότεινα να περιμένουμε. Να μην βιαστούμε να προχωρήσουμε σε κάποια επαναδιαπραγμάτευση πριν σταθεροποιηθεί η κατάσταση και φανούν κάποια θετικά αποτελέσματα στα δημόσια οικονομικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.