Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια. Τους νίκησε ο καρκίνος.

Μάνος Λοίζος, Νίκος Ξυλούρης, Νικόλας Άσιμος, Παύλος Σιδηρόπουλος, Μανώλης Ρασούλης, Νίκος Παπάζογλου…
Και η λίστα των αξίων που τους παίρνει ο Θεός για να στήνουν γλέντια στον ουρανό με μπαγλαμάδες και νταούλια μεγαλώνει…

Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια όπως έγραψε ο Ρασούλης και τραγούδησε ο Παπάζογλου.
Τους πάτησε το τρένο.
Το τρένο του καρκίνου, των εμφραγμάτων, των ναρκωτικων, της τρέλας…
Πάντως σίγουρα "με μάγκικο σαλπάρανε ναργιλέ σβησμένο"
Ο Παπάζογλου ήσυχα έζησε και ήσυχα έφυγε. Ήσυχα ως μάγκας
Γι αυτό δεν του ταιριάζουν μιξοκλάματα από τηλεοράσεως και μάλιστα μεσημεριάτικης.
Διότι όπως έγραψε κι ο Μάλαμας για το Θεό…
"ανάβει το καντήλι του, καπνίζουνε οι φίλοι του"
Κι ο Νικόλας δεν μπορούσε πια να γλεντήσει με τους ζωντανούς
"Ο μονάχός ο άνθρωπος
όταν γλεντούν οι άλλοι
γίνεται μόνος δυο φορές

και σκύβει το κεφάλι"
Μόνος, όπως ο καθένας που αρρωσταίνει είναι μόνος στην καταραμένη αυτή αρρώστια, προκειμένου να μη σκύψει το κεφάλι, είπε να πάει αλλού να συνεχίσει το γλέντι του και τις πενιές του.
Και να πιει. Είτε με το Θεό. Είτε με το Διόνυσο, ως ο κατ’ εξοχήν τραγουδιστής των διονυσιακών γλεντιών της ελληνικής ταβέρνας.
Τώρα θα ναι κει πάνω και θα το γλεντάνε σε ένα τσιμπούσι που ολοένα και μεγαλώνει.
Τώρα… οι μπαγλαμάδες θα παίζουν Dylan κι ο Peter Hammill διπλοπενιές, ο Tom Waits με τα κλαρίνα και τα νταούλια θα παίζουν Yes!
ΥΓ.: Σωκράτη, Θανάση, Χαρούλα, μην τυχόν και μας κάνετε κάνα αστείο…


από το αδελφικό olympia