Είναι ξημερώματα Δευτέρας στα μέσα του Οκτώβρη κι απ’ έξω η βροχή συνεχίζει το εκνευριστικό κλαψούρισμα της προσπαθώντας να διώξει μια και καλή τις μέρες του καλοκαιριού. Ο δρόμος παρά το προχωρημένο της ώρας έχει κίνηση και στ’ αυτιά μου φθάνουν ήχοι από παρέες που τραγουδούν ακούγοντας δυνατή μουσική απ’ το στέρεο του αυτοκινήτου και το γάργαρο γέλιο τους ανεβαίνει μέχρι το ρετιρέ. Ξαφνικά η σκέψη μου αποσπάται φεύγει για λίγο απ’ την παγωμένη οθόνη και πετάει μες την νύχτα να συναντήσει τα παιδιά.
Παράξενο μεσούσης της οικονομικής κρίσης και του βομβαρδισμού με καταθλιπτικές ειδήσεις σε συνδυασμό με την εργάσιμη μέρα που ξημερώνει λογικά θα έπρεπε να επικρατεί απόλυτη ησυχία
και βουβή θλίψη. Αντιθέτως υπάρχουν πολλοί κυρίως νέοι που αντιστέκονται αδιαφορώντας για τις αποτυχημένες πολιτικές διαχειρίσεις αυτού του τόπου και συνεχίζουν το βιολί τους, ένα βιολί που πολλάκις εκνεύριζε τους άσπονδους εχθρούς μας και τάχα μου εταίρους στην Ευρώπη κι αλλού.
Αυτή η αβάσταχτη ελαφρότητα του Έλληνα στα δύσκολα ή στα εύκολα που μοιάζει με το παραμύθι του τζίτζικα με τον μέρμηγκα εξόργιζε και θα εξοργίζει πάντα τους μονόχνοτους βόρειους μέρμηγκες που ο μόνιμα γκρίζος ουρανός τους κλέβει το χαμόγελο απ’ τη ζωή τους.
Όλο αυτό το σκηνικό με τις μεγάλες δυνάμεις να κατασκηνώνουν γύρω μας προσπαθώντας να αλώσουν αυτή τη μικρή πατρίδα κι αυτή σφυρίζοντας αδιάφορα να στήνει μικρούς και μεγάλους χορούς ρουφώντας άπληστα έναν μοναδικό στον κόσμο ήλιο, μου φέρνει στο νου μια εικόνα από το Γαλατικό χωριό του Αστερίξ. Μάλλον θα είχαμε πέσει όλοι όταν γεννηθήκαμε μέσα στο μαγικό φίλτρο και έχουμε γίνει άτρωτοι. Ένα μαγικό φίλτρο από θάλασσα, ήλιο και ψηλά βουνά πνιγμένα στο έλατο.
Μας κυνηγούν δαίμονες χωρίς θεούς ,γιατί αυτοί πάντοτε θα είναι στο πλευρό μας, άραγε γιατί. Μήπως για τον πλούτο της γης μας ή μήπως για τον πλούτο του μυαλού μας. Τι νομίζετε ότι ενοχλεί περισσότερο, ένας πλούσιος που περνάει καλά ή ένας φτωχός που με άδειες τσέπες είναι μες την καλή χαρά και την περνάει φίνα γλεντοκοπώντας αδιάκοπα. Ρωτήστε τον εαυτό σας. Η ανθρώπινη μισαλλοδοξία πάντα αρέσκεται να βλέπει μιζέρια και κακομοιριά για να μοιράσει οίκτο.
Ο Έλληνας δεν είναι τεμπέλης κι ας προσπαθούν να μας πιπιλήσουν το μυαλό μ’ αυτή την μομφή. Ο Έλληνας έχει τον τρόπο του και είναι δημιουργικός κι αυτό δεν μπορούν να το χωνέψουν. Θέλουν να μας κάνουν να τους μοιάσουμε αλλά δυστυχώς το πρότυπο τους δεν αρέσει. Είναι ένα κακέκτυπο ανθρώπινης ζωής γεμάτη από μελαγχολία και ρουτίνα. Η μέρα τους είναι μικρή τελειώνει μόλις σουρουπώσει και στις πατρίδες τους νυχτώνει νωρίς. Η ζωή τους υγρή κι ανήλιαγη μυρίζει μούχλα κι έχει το χρώμα της σκουριάς. Σε τι να τους μοιάσουμε σε τι;
Κυρία Μέργκελ με το αγγελικό όνομα και την διαβολεμένη φάτσα ,απορώ με τι μακιγιάζ κρύβεις τόσο έντεχνα εκείνο το μικροσκοπικό μαύρο μουστάκι, διαμήνυσε στην καρικατούρα που ακούει στο όνομα Σαρκοζί ότι το Γαλατικό χωριό του μετενσαρκώθηκε εδώ. Μάλλον οι Γαλάτες ήταν κι αυτοί Έλληνες και το λέω γιατί οι Έλληνες ποτέ δεν υπήρξαν Γαλάτες ,ήταν πάντα Έλληνες.
Έλληνες, αφήστε τους νέους να διασκεδάσουν, να χαλάσουν τον κόσμο. Φτάνει πια μ’ αυτά τα πρέπει και τα δήθεν, δεν πρόκειται να βγει τίποτε. Ας σταματήσουμε να πιστεύουμε όπως κι οι γονείς μας ότι η νεολαία είναι άχρηστη. Σταματήστε να πιστεύετε πως αν δεν διαβάσουν αν δεν σπουδάσουν θα γίνουν ρεμάλια και θα πεινάσουν. Μεγαλόστομοι γονείς κοιτάξτε γύρω σας και αναρωτηθείτε τι κληροδοτούμε εμείς σ’ αυτά τα παιδιά. Εμείς η γενιά του πρέπει και του δήθεν. Ξυπνήστε το χαμόγελο σας θέλουν να κλέψουν κι όχι τα λεφτά σας. Λεφτά έχουνε πολλά τους είναι αδιάφορα.
Κι εσείς κύριοι του πλούσιου κι εργατικού κόσμου στον πλανήτη γη ακούστε καλά. Είμαστε λαός απ’ ότι φαίνεται πράος και φιλότιμος αλλά μην ποντάρετε και πολύ σ’ αυτό γιατί μια φορά θα σηκώσουμε το χέρι κι η σφαλιάρα θα ακουστεί μέχρι τον Σείριο και την Ανδρομέδα. Επενδύετε στον φόβο γιατί ξέρετε να χειρίζεστε πολύ καλά τον νόμο της έλξης (η θλίψη θα φέρει θλίψη κι η αρνητική σκέψη αποτυχημένη ζωή). Αντιλαμβάνεστε πως αν ο Έλληνας σκεφτεί θετικά η ζωή του θα αλλάξει και γι αυτό τον πνίγετε με τα χημικά του τρόμου και του φόβου. Καθίστε καλά γιατί όπως λέει ή μάλλον ωρύεται ένας Σαλονικιός ευπατρίδης <<ο καιρός γαρ εγγύς>>.
Μια μικρή συμβουλή για το τέλος. Επιλέξτε το γέλιο και τη χαρά απέναντι στη θλίψη και την μιζέρια. Ξέρω είναι δύσκολο αλλά αν ήταν εύκολο δεν θα είχε και αξία. Δοκιμάστε το και διατηρείστε το συνεχώς. Θα συμβούν μαγικά πράγματα στην ζωή σας. Σας προτείνω να διαβάσετε το βιβλίο ενός κορυφαίο ψυχολόγου του Γουέην Ντύερ <<Πραγματική Μαγεία>>. Ψάξτε το είναι παλιό αν το βρείτε στη συνέχεια θα σας μιλήσω για ένα άλλο πιο προχωρημένο.
Σμιξιώτης Κωνσταντίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.