”Η Ελλάδα κέρδισε από το PSI, ύψους συνολικά 109 δις €, τα 62 δις € - τα οποία ζημίωσαν τους ξένους ιδιώτες επενδυτές.
Τα υπόλοιπα 47 δις € ζημίωσαν Έλληνες επενδυτές - κυρίως δε τις τράπεζες.
Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των υπολοίπων, με προνομιακά επιτόκια, υπολογίζεται πως επιβάρυνε τους ξένους επενδυτές με 48 δις € - οπότε η ζημία τους ανέρχεται σε
110 δις €.
Εάν συνυπολογιστεί εδώ η επαναγορά ομολόγων που ακολούθησε, ύψους περί τα 30 δις € έναντι 10 δις €, τότε οι ξένοι επενδυτές ζημιώθηκαν ακόμη με 20 δις € - συνολικά λοιπόν με 130 δις €. Επομένως, η Ελλάδα ωφελήθηκε με ένα ποσόν που υπερβαίνει τα 177 δις € ή το 100% του σημερινού ΑΕΠ της (180 δις €) - συμπεριλαμβανομένης της διαγραφής και της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής των δικών της επενδυτών.
Πρόκειται ασφαλώς για τη μεγαλύτερη διαγραφή στη σύγχρονη ιστορία - ενώ η
Βραζιλία των 200 εκ. ανθρώπων ενισχύθηκε από το ΔΝΤ μόλις με 30 δις $,
με αντάλλαγμα τη λεηλασία όλων σχεδόν των δημοσίων επιχειρήσεων της
(εκτός της Petrobras).
Περαιτέρω, από τα 320 δις € που είναι σήμερα το δημόσιο χρέος (συμπεριλαμβανομένου του ποσού που δόθηκε στις τράπεζες, έναντι του οποίου όμως το κράτος έχει μετοχές στην ιδιοκτησία που, όταν τις πουλήσει, θα εισπράξει τα χρήματα), τα 240 δις € (μετά την εξόφληση των δόσεων που οφείλει ακόμη η Τρόικα), προέρχονται από την Ευρώπη και το ΔΝΤ - ενώ το μέσο επιτόκιο, με το οποίο επιβαρύνεται ολόκληρο το χρέος, υπολογίζεται στο 2,3% (περί τα 7,4 δις € τόκους ετησίως).
Η εξόφληση αυτών των 240 δις €, μειωμένων ενδεχομένως κατά το ποσόν που συμμετείχε το ΔΝΤ (περί τα 58 δις €, τα οποία όμως έχουν αρχίσει να εξοφλούνται λόγω της τριετούς διάρκειας τους), προβλέπεται να επιμηκυνθεί στα 50-70 χρόνια - πιθανότατα με ακόμη χαμηλότερο ή με μηδενικό επιτόκιο. Επομένως, η ωφέλεια για την Ελλάδα θα μπορούσε να είναι σημαντικά μεγαλύτερη - αφού πρόκειται ουσιαστικά για ένα «μερικό πάγωμα» του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.
Απομένουν λοιπόν «ανοιχτά» (μη Θεσμικά) περί τα 80 δις €, τα οποία θα μπορούσαν να μειωθούν (πάνω από 30 δις €), όταν το κράτος πουλήσει τις μετοχές των τραπεζών, όπως οι Η.Π.Α. στο πρόσφατο παρελθόν. Ακόμη όμως και έτσι, τα 80 δις € ανέρχονται στο 45% περίπου του σημερινού ΑΕΠ της Ελλάδας (λίγο περισσότερα, εάν αφαιρεθούν οι δόσεις επιστροφής στο ΔΝΤ), οπότε είναι μάλλον «διαχειρίσιμα» - ενώ η έξοδος στις αγορές συμφέρει μεν τις επιχειρήσεις, αλλά όχι το κράτος, εάν το επιτόκιο δανεισμού ξεπερνάει το υφιστάμενο 2,3%
Παράλληλα, ενισχύθηκε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα με ρευστότητα από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό ELA, ύψους 138 δις €, με επιτόκιο 2,25% (είχε φτάσει στο 3,25%), η οποία μειώθηκε σήμερα στα 78 δις € - ενώ δανείζεται από την ΕΚΤ με 0,75%. Συμπερασματικά λοιπόν, δεν θα έπρεπε να είναι και δεν είναι τόσο αχάριστοι οι Έλληνες, αν και πλήρωσαν πολύ ακριβά τη διάσωση της χώρας τους".
Άποψη
Περαιτέρω, από τα 320 δις € που είναι σήμερα το δημόσιο χρέος (συμπεριλαμβανομένου του ποσού που δόθηκε στις τράπεζες, έναντι του οποίου όμως το κράτος έχει μετοχές στην ιδιοκτησία που, όταν τις πουλήσει, θα εισπράξει τα χρήματα), τα 240 δις € (μετά την εξόφληση των δόσεων που οφείλει ακόμη η Τρόικα), προέρχονται από την Ευρώπη και το ΔΝΤ - ενώ το μέσο επιτόκιο, με το οποίο επιβαρύνεται ολόκληρο το χρέος, υπολογίζεται στο 2,3% (περί τα 7,4 δις € τόκους ετησίως).
Η εξόφληση αυτών των 240 δις €, μειωμένων ενδεχομένως κατά το ποσόν που συμμετείχε το ΔΝΤ (περί τα 58 δις €, τα οποία όμως έχουν αρχίσει να εξοφλούνται λόγω της τριετούς διάρκειας τους), προβλέπεται να επιμηκυνθεί στα 50-70 χρόνια - πιθανότατα με ακόμη χαμηλότερο ή με μηδενικό επιτόκιο. Επομένως, η ωφέλεια για την Ελλάδα θα μπορούσε να είναι σημαντικά μεγαλύτερη - αφού πρόκειται ουσιαστικά για ένα «μερικό πάγωμα» του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.
Απομένουν λοιπόν «ανοιχτά» (μη Θεσμικά) περί τα 80 δις €, τα οποία θα μπορούσαν να μειωθούν (πάνω από 30 δις €), όταν το κράτος πουλήσει τις μετοχές των τραπεζών, όπως οι Η.Π.Α. στο πρόσφατο παρελθόν. Ακόμη όμως και έτσι, τα 80 δις € ανέρχονται στο 45% περίπου του σημερινού ΑΕΠ της Ελλάδας (λίγο περισσότερα, εάν αφαιρεθούν οι δόσεις επιστροφής στο ΔΝΤ), οπότε είναι μάλλον «διαχειρίσιμα» - ενώ η έξοδος στις αγορές συμφέρει μεν τις επιχειρήσεις, αλλά όχι το κράτος, εάν το επιτόκιο δανεισμού ξεπερνάει το υφιστάμενο 2,3%
Παράλληλα, ενισχύθηκε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα με ρευστότητα από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό ELA, ύψους 138 δις €, με επιτόκιο 2,25% (είχε φτάσει στο 3,25%), η οποία μειώθηκε σήμερα στα 78 δις € - ενώ δανείζεται από την ΕΚΤ με 0,75%. Συμπερασματικά λοιπόν, δεν θα έπρεπε να είναι και δεν είναι τόσο αχάριστοι οι Έλληνες, αν και πλήρωσαν πολύ ακριβά τη διάσωση της χώρας τους".
Άποψη
Με κριτήριο τα παραπάνω, τα οποία είναι σωστά κατά ένα μεγάλο μέρος τους, η συνολική βοήθεια προς την Ελλάδα ξεπέρασε τα 500 δις € - εκ των οποίων κάτι λιγότερο από τα μισά είναι διαγραφές, καθώς επίσης διευκολύνσεις (μειωμένα επιτόκια, λιγότεροι τόκοι κλπ.).
Φυσικά, η βοήθεια δεν ήταν μόνο εκούσια, αλλά και ακούσια - επειδή, τυχόν πτώχευση της Ελλάδας, θα οδηγούσε πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες στη χρεοκοπία, την Ευρωζώνη στη διάλυση της, καθώς επίσης το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα στα όρια του.
Τα ανταλλάγματα βέβαια που προσέφερε η Ελλάδα έναντι είναι τεράστια - με κυριότερα την απώλεια της εθνικής της κυριαρχίας, καθώς επίσης την απάνθρωπη πολιτική λιτότητας που της επιβλήθηκε.
Τα οδυνηρότερα αποτελέσματα τώρα των μνημονίων που υποχρεώθηκε να υπογράψει η Ελλάδα, είναι η καταστροφή του παραγωγικού της ιστού, η τρομακτική ανεργία, η κατάρρευση του συστήματος υγείας (άρθρο), η πιστωτική συρρίκνωση (άρθρο), η πτώση των τιμών των παγίων περιουσιακών της στοιχείων πάνω από 500 δις €, καθώς επίσης η πλήρης εξαθλίωση ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού της.
Πρόκειται ασφαλώς για ένα υπέρογκο τίμημα, ακόμη και αν συμφωνήσει κανείς με το ότι, «δεν υπάρχει πουθενά δωρεάν φαγητό». Δυστυχώς δε, το τίμημα έγινε ακόμη πιο ακριβό, λόγω των επιλογών των κυβερνήσεων της - με πλέον εγκληματική την «εν ψυχρώ θυσία» του ιδιωτικού της τομέα, προς όφελος του δημοσίου, επειδή αποφασίστηκε να επωμισθεί με λιγότερο κόστος το «πελατειακό κράτος» (κάτι με το οποίο όμως δεν φαίνεται να διαφωνεί ούτε η αξιωματική αντιπολίτευση, με τον κρατισμό που τη διακρίνει).
Θα μπορούσε μάλιστα να γίνει «δολοφονικά» πιο ακριβό, εάν συνεχιστεί η
λεηλασία του ιδιωτικού της τομέα (υπερβολική φορολόγηση, χαράτσια κλπ.),
παράλληλα με την απαίτηση εκποίησης της δημόσιας περιουσίας της - πόσο
μάλλον εάν ακολουθήσει επί πλέον (δεν είναι απίθανο να έχει συμφωνηθεί),
η «παράδοση» του υπογείου της πλούτου.
Δυστυχώς δεν δόθηκε καμία σημασία στο συγκριτικά πολύ χαμηλό συνολικό χρέος της Ελλάδας (γράφημα), ενώ καμία κυβέρνηση της δεν συνέταξε έναν κρατικό ισολογισμό - στον οποίο να φαίνονται τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία της χώρας, αυτά που έχει δηλαδή και όχι μόνο αυτά που οφείλει.
Περαιτέρω, θα μπορούσε να δει κανείς όλα όσα συνέβησαν από πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες - εξάγοντας λιγότερα θετικά και πολύ περισσότερα αρνητικά συμπεράσματα, όσον αφορά τη διαχείριση της οικονομικής κατάστασης της χώρας.
Δεν πρέπει να ξεχνάει βέβαια πως στη διαχείριση αυτή συμμετείχαν ενεργά τόσο οι αγορές, όσο και ο γαλλογερμανικός άξονας, οι οποίοι από κοινού υποχρέωσαν τον «Εφιάλτη του Καστελόριζου» σε άμεση παραίτηση, όταν τόλμησε να απαιτήσει δημοψήφισμα - κάτι που δεν θα γινόταν ποτέ ανεκτό, αφού αμέσως μετά πολλοί άλλοι λαοί θα ζητούσαν το ίδιο, με αποτέλεσμα να τεθεί σε κίνδυνο η «δικτατορία των αγορών».
Εν τούτοις, όλα αυτά αποτελούν πλέον μακρινό παρελθόν - χωρίς αυτό να σημαίνει πως η Ελλάδα θα πρέπει να πάψει να ασχολείται με τις αιτίες που την οδήγησαν στη χρεοκοπία ή με την εύρεση και την τιμωρία των υπευθύνων. Αυτό όμως που έχει προτεραιότητα σήμερα είναι τα σωστά βήματα προς το μέλλον - η ανάπτυξη ειδικότερα, από την οποία εξαρτάται η επίλυση όλων των υπολοίπων προβλημάτων.
Οι τομείς της ανάπτυξης
Η ανάπτυξη οφείλει να επιδιωχθεί σε τομείς που η Ελλάδα διαθέτει τα περισσότερα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα - ενώ θα πρέπει να ενισχυθούν εκείνες οι επενδύσεις, οι οποίες δημιουργούν όσο το δυνατόν περισσότερες θέσεις εργασίας.
(α) Όσον αφορά το πρώτο, όπως έχουμε αναλύσει πολλές φορές η γεωργία, ο τουρισμός, η ναυτιλία, οι κατασκευές, καθώς επίσης ο χρηματοπιστωτικός τομέας είναι οι κυριότεροι τομείς, στους οποίους μπορεί να πετύχει θαύματα η πατρίδα μας - ενδεχομένως επίσης στο λογισμικό, εάν δοθούν τα κατάλληλα κίνητρα στους νέους, ικανότατους και συγκριτικά πολύ μορφωμένους Έλληνες, οι οποίοι αποτελούν το σημαντικότερο «περιουσιακό στοιχείο» της χώρας.
Ειδικά όσον αφορά τη γεωργία η οποία, μαζί με τον τουρισμό, είναι σε θέση να δημιουργήσει πολλές νέες θέσεις εργασίας, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας είναι εμφανέστατα. Για παράδειγμα, η ζήτηση ελληνικής φέτας, ειδικά στις διεθνείς αγορές της Δύσης, είναι πολλαπλάσια της προσφοράς της - γεγονός που σημαίνει ότι, θα μπορούσαν και θα έπρεπε να διενεργηθούν μεγάλες επενδύσεις στην παραγωγή του συγκεκριμένου προϊόντος, η κερδοφόρος πώληση και οι εξαγωγές του οποίου είναι εξασφαλισμένες.
Το ίδιο συμβαίνει και με πολλά άλλα προϊόντα (ελαιόλαδο, ποιοτικά φυτικά προϊόντα που χρησιμοποιούνται στη φαρμακοβιομηχανία ή στα καλλυντικά, όπως η μαστίχα κλπ.), αρκεί να αντιμετωπίσει κανείς την παραγωγή και τη διάθεση τους με σύγχρονους τρόπους. Ένα παράδειγμα εδώ είναι τα εξαιρετικά ποιοτικά ελληνικά κρασιά, με δεδομένο πως αρκετοί πλέον επενδυτές τοποθετούν τα χρήματα τους σε τέτοιου είδους προϊόντα - η αξία των οποίων αυξάνεται διαχρονικά, με την παλαίωση τους σε κατάλληλους χώρους που είναι διαθέσιμοι σε πολλά ελληνικά οινοποιία (κατασκευάσθηκαν στο παρελθόν, με ευρωπαϊκές επιδοτήσεις).
Προφανώς θα πρέπει ο αγροτικός τομέας της Ελλάδας, ο οποίος μπορεί να παράγει προϊόντα υψηλής ποιότητας, να αποφύγει πάση θυσία τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα (ανάλυση) - απορρίπτοντας την καλλιέργεια τους όπως η Γαλλία σήμερα, η οποία απαγόρευσε τους τροποποιημένους σπόρους της Monsanto. Υπενθυμίζουμε εδώ πως
"το «MON810» της Monsanto είναι η μοναδική γενετικά τροποποιημένη ποικιλία αραβοσίτου ανθεκτικού σε παράσιτα, η οποία επιτρέπεται να καλλιεργείται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η έγκρισή της βρίσκεται υπό επαναξιολόγηση, στο γενικότερο πλαίσιο της συζήτησης περί χρήσης «μεταλλαγμένων» καλλιεργειών στην Ε.Ε. - ωστόσο τα κράτη-μέλη διατηρούν το δικαίωμα επιβολής απαγόρευσης ανεξάρτητα από τις αποφάσεις των Βρυξελλών.
Τον περασμένο Φεβρουάριο, οι υπουργοί της ΕΕ δεν κατόρθωσαν να καταλήξουν σε συμφωνία σχετικά με μια άλλη ποικιλία καλαμποκιού, το Pioneer 1507 της DuPont και της Dow Chemical - γεγονός που ανοίγει το δρόμο για αυτόματη έγκρισή του από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Η Γαλλία ασκεί πιέσεις να παρακάμπτονται οι ευρωπαϊκοί θεσμοί στο συγκεκριμένο ζήτημα, έτσι ώστε οι μελλοντικές αποφάσεις για τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα ή άλλους οργανισμούς να λαμβάνονται σε εθνικό επίπεδο".
Σε κάθε περίπτωση, αυτά τα προϊόντα είναι καθαρό δηλητήριο, ενώ μετατρέπουν τη γεωργία της εκάστοτε χώρας, η οποία τα υιοθετεί πέφτοντας στην παγίδα, σε «υποχείριο» των εταιρειών που παράγουν τους γενετικά τροποποιημένους σπόρους - αφού στη γη, η οποία καλλιεργείται με τέτοιους σπόρους, δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν πλέον άλλα φυσικά προϊόντα.
(β) Όσον αφορά το δεύτερο, είναι γνωστό πως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες στην κυριολεξία δολοφονήθηκαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, είναι αυτές που δημιουργούν τις περισσότερες θέσεις εργασίας - ενώ οι πολυεθνικές λειτουργούν ακριβώς αντίθετα.
Στα πλαίσια αυτά, οι επιβαλλόμενες από το ΔΝΤ ιδιωτικοποιήσεις των μεγάλων δημοσίων εταιρειών (ανάλυση), είναι καταστροφικές - όχι μόνο επειδή δεν πρέπει ποτέ να ιδιωτικοποιούνται οι κοινωφελείς, οι κερδοφόρες και οι στρατηγικές επιχειρήσεις ενός κράτους αλλά, επί πλέον, λόγω του ότι καταστρέφονται μαζικά θέσεις εργασίας.
Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να αλλάξει αμέσως η συμπεριφορά του κράτους απέναντι στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις - η υπερβολική φορολόγηση, η έλλειψη κάθε είδους ενίσχυσης, η επιβάρυνση τους με υψηλό κόστος λειτουργίας (ΟΑΕΕ κλπ.), η αδιαφορία χρηματοδότησης τους από τις τράπεζες κοκ.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, η Ελλάδα πρέπει να επικεντρώσει πλέον τις προσπάθειες της στην εύρεση λύσεων, σχετικά με τη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας, ειδικά των μικρομεσαίων επιχειρήσεων - αφήνοντας τις ανούσιες και ανόητες συζητήσεις περί βιωσιμότητας ή μη του χρέους κλπ.
Το θεωρητικό ή μη πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό, καθώς επίσης η μερική «ισοσκέλιση» του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (γράφημα), δεν είναι σε καμία περίπτωση διατηρήσιμα μεγέθη, εάν δεν αναβιώσει ο παραγωγικός ιστός της χώρας άμεσα, καθώς επίσης εάν δεν καταπολεμηθεί η ανεργία, με το μοναδικό τρόπο που υπάρχει - με την ενίσχυση δηλαδή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Εάν λοιπόν δεν ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα στο συγκεκριμένο θέμα, η Ελλάδα δεν έχει μέλλον ακόμη και αν της χαρισθεί εξ ολοκλήρου το δημόσιο χρέος της - ενώ όλες οι συζητήσεις περί «επονείδιστου χρέους» (όπου όμως δεν αφαιρούνται και δεν αναφέρονται καν οι προηγούμενες διαγραφές), δεν είναι στη σωστή κατεύθυνση σήμερα, αφού δίνουν την εντύπωση πως η Ελλάδα θέλει να λειτουργεί παρασιτικά (ανάλυση), εξευτελιζόμενη διεθνώς και εκλιπαρώντας συνέχεια για ελεημοσύνη.
Αυτό δεν ισχύει βέβαια για τις γερμανικές αποζημιώσεις και ειδικά για το κατοχικό δάνειο, το οποίο πρέπει να υποχρεωθεί η Γερμανία να το πληρώσει αμέσως - με το ποσόν να διατίθεται εξ ολοκλήρου σε προγράμματα ανάπτυξης της οικονομίας μας, τα οποία θα μας διευκολύνουν να εξοφλήσουμε σταδιακά τις οφειλές μας στα υπόλοιπα κράτη.
Δυστυχώς δεν δόθηκε καμία σημασία στο συγκριτικά πολύ χαμηλό συνολικό χρέος της Ελλάδας (γράφημα), ενώ καμία κυβέρνηση της δεν συνέταξε έναν κρατικό ισολογισμό - στον οποίο να φαίνονται τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία της χώρας, αυτά που έχει δηλαδή και όχι μόνο αυτά που οφείλει.
Περαιτέρω, θα μπορούσε να δει κανείς όλα όσα συνέβησαν από πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες - εξάγοντας λιγότερα θετικά και πολύ περισσότερα αρνητικά συμπεράσματα, όσον αφορά τη διαχείριση της οικονομικής κατάστασης της χώρας.
Δεν πρέπει να ξεχνάει βέβαια πως στη διαχείριση αυτή συμμετείχαν ενεργά τόσο οι αγορές, όσο και ο γαλλογερμανικός άξονας, οι οποίοι από κοινού υποχρέωσαν τον «Εφιάλτη του Καστελόριζου» σε άμεση παραίτηση, όταν τόλμησε να απαιτήσει δημοψήφισμα - κάτι που δεν θα γινόταν ποτέ ανεκτό, αφού αμέσως μετά πολλοί άλλοι λαοί θα ζητούσαν το ίδιο, με αποτέλεσμα να τεθεί σε κίνδυνο η «δικτατορία των αγορών».
Εν τούτοις, όλα αυτά αποτελούν πλέον μακρινό παρελθόν - χωρίς αυτό να σημαίνει πως η Ελλάδα θα πρέπει να πάψει να ασχολείται με τις αιτίες που την οδήγησαν στη χρεοκοπία ή με την εύρεση και την τιμωρία των υπευθύνων. Αυτό όμως που έχει προτεραιότητα σήμερα είναι τα σωστά βήματα προς το μέλλον - η ανάπτυξη ειδικότερα, από την οποία εξαρτάται η επίλυση όλων των υπολοίπων προβλημάτων.
Οι τομείς της ανάπτυξης
Η ανάπτυξη οφείλει να επιδιωχθεί σε τομείς που η Ελλάδα διαθέτει τα περισσότερα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα - ενώ θα πρέπει να ενισχυθούν εκείνες οι επενδύσεις, οι οποίες δημιουργούν όσο το δυνατόν περισσότερες θέσεις εργασίας.
(α) Όσον αφορά το πρώτο, όπως έχουμε αναλύσει πολλές φορές η γεωργία, ο τουρισμός, η ναυτιλία, οι κατασκευές, καθώς επίσης ο χρηματοπιστωτικός τομέας είναι οι κυριότεροι τομείς, στους οποίους μπορεί να πετύχει θαύματα η πατρίδα μας - ενδεχομένως επίσης στο λογισμικό, εάν δοθούν τα κατάλληλα κίνητρα στους νέους, ικανότατους και συγκριτικά πολύ μορφωμένους Έλληνες, οι οποίοι αποτελούν το σημαντικότερο «περιουσιακό στοιχείο» της χώρας.
Ειδικά όσον αφορά τη γεωργία η οποία, μαζί με τον τουρισμό, είναι σε θέση να δημιουργήσει πολλές νέες θέσεις εργασίας, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας είναι εμφανέστατα. Για παράδειγμα, η ζήτηση ελληνικής φέτας, ειδικά στις διεθνείς αγορές της Δύσης, είναι πολλαπλάσια της προσφοράς της - γεγονός που σημαίνει ότι, θα μπορούσαν και θα έπρεπε να διενεργηθούν μεγάλες επενδύσεις στην παραγωγή του συγκεκριμένου προϊόντος, η κερδοφόρος πώληση και οι εξαγωγές του οποίου είναι εξασφαλισμένες.
Το ίδιο συμβαίνει και με πολλά άλλα προϊόντα (ελαιόλαδο, ποιοτικά φυτικά προϊόντα που χρησιμοποιούνται στη φαρμακοβιομηχανία ή στα καλλυντικά, όπως η μαστίχα κλπ.), αρκεί να αντιμετωπίσει κανείς την παραγωγή και τη διάθεση τους με σύγχρονους τρόπους. Ένα παράδειγμα εδώ είναι τα εξαιρετικά ποιοτικά ελληνικά κρασιά, με δεδομένο πως αρκετοί πλέον επενδυτές τοποθετούν τα χρήματα τους σε τέτοιου είδους προϊόντα - η αξία των οποίων αυξάνεται διαχρονικά, με την παλαίωση τους σε κατάλληλους χώρους που είναι διαθέσιμοι σε πολλά ελληνικά οινοποιία (κατασκευάσθηκαν στο παρελθόν, με ευρωπαϊκές επιδοτήσεις).
Προφανώς θα πρέπει ο αγροτικός τομέας της Ελλάδας, ο οποίος μπορεί να παράγει προϊόντα υψηλής ποιότητας, να αποφύγει πάση θυσία τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα (ανάλυση) - απορρίπτοντας την καλλιέργεια τους όπως η Γαλλία σήμερα, η οποία απαγόρευσε τους τροποποιημένους σπόρους της Monsanto. Υπενθυμίζουμε εδώ πως
"το «MON810» της Monsanto είναι η μοναδική γενετικά τροποποιημένη ποικιλία αραβοσίτου ανθεκτικού σε παράσιτα, η οποία επιτρέπεται να καλλιεργείται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η έγκρισή της βρίσκεται υπό επαναξιολόγηση, στο γενικότερο πλαίσιο της συζήτησης περί χρήσης «μεταλλαγμένων» καλλιεργειών στην Ε.Ε. - ωστόσο τα κράτη-μέλη διατηρούν το δικαίωμα επιβολής απαγόρευσης ανεξάρτητα από τις αποφάσεις των Βρυξελλών.
Τον περασμένο Φεβρουάριο, οι υπουργοί της ΕΕ δεν κατόρθωσαν να καταλήξουν σε συμφωνία σχετικά με μια άλλη ποικιλία καλαμποκιού, το Pioneer 1507 της DuPont και της Dow Chemical - γεγονός που ανοίγει το δρόμο για αυτόματη έγκρισή του από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Η Γαλλία ασκεί πιέσεις να παρακάμπτονται οι ευρωπαϊκοί θεσμοί στο συγκεκριμένο ζήτημα, έτσι ώστε οι μελλοντικές αποφάσεις για τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα ή άλλους οργανισμούς να λαμβάνονται σε εθνικό επίπεδο".
Σε κάθε περίπτωση, αυτά τα προϊόντα είναι καθαρό δηλητήριο, ενώ μετατρέπουν τη γεωργία της εκάστοτε χώρας, η οποία τα υιοθετεί πέφτοντας στην παγίδα, σε «υποχείριο» των εταιρειών που παράγουν τους γενετικά τροποποιημένους σπόρους - αφού στη γη, η οποία καλλιεργείται με τέτοιους σπόρους, δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν πλέον άλλα φυσικά προϊόντα.
(β) Όσον αφορά το δεύτερο, είναι γνωστό πως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες στην κυριολεξία δολοφονήθηκαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, είναι αυτές που δημιουργούν τις περισσότερες θέσεις εργασίας - ενώ οι πολυεθνικές λειτουργούν ακριβώς αντίθετα.
Στα πλαίσια αυτά, οι επιβαλλόμενες από το ΔΝΤ ιδιωτικοποιήσεις των μεγάλων δημοσίων εταιρειών (ανάλυση), είναι καταστροφικές - όχι μόνο επειδή δεν πρέπει ποτέ να ιδιωτικοποιούνται οι κοινωφελείς, οι κερδοφόρες και οι στρατηγικές επιχειρήσεις ενός κράτους αλλά, επί πλέον, λόγω του ότι καταστρέφονται μαζικά θέσεις εργασίας.
Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να αλλάξει αμέσως η συμπεριφορά του κράτους απέναντι στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις - η υπερβολική φορολόγηση, η έλλειψη κάθε είδους ενίσχυσης, η επιβάρυνση τους με υψηλό κόστος λειτουργίας (ΟΑΕΕ κλπ.), η αδιαφορία χρηματοδότησης τους από τις τράπεζες κοκ.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, η Ελλάδα πρέπει να επικεντρώσει πλέον τις προσπάθειες της στην εύρεση λύσεων, σχετικά με τη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας, ειδικά των μικρομεσαίων επιχειρήσεων - αφήνοντας τις ανούσιες και ανόητες συζητήσεις περί βιωσιμότητας ή μη του χρέους κλπ.
Το θεωρητικό ή μη πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό, καθώς επίσης η μερική «ισοσκέλιση» του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (γράφημα), δεν είναι σε καμία περίπτωση διατηρήσιμα μεγέθη, εάν δεν αναβιώσει ο παραγωγικός ιστός της χώρας άμεσα, καθώς επίσης εάν δεν καταπολεμηθεί η ανεργία, με το μοναδικό τρόπο που υπάρχει - με την ενίσχυση δηλαδή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Εάν λοιπόν δεν ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα στο συγκεκριμένο θέμα, η Ελλάδα δεν έχει μέλλον ακόμη και αν της χαρισθεί εξ ολοκλήρου το δημόσιο χρέος της - ενώ όλες οι συζητήσεις περί «επονείδιστου χρέους» (όπου όμως δεν αφαιρούνται και δεν αναφέρονται καν οι προηγούμενες διαγραφές), δεν είναι στη σωστή κατεύθυνση σήμερα, αφού δίνουν την εντύπωση πως η Ελλάδα θέλει να λειτουργεί παρασιτικά (ανάλυση), εξευτελιζόμενη διεθνώς και εκλιπαρώντας συνέχεια για ελεημοσύνη.
Αυτό δεν ισχύει βέβαια για τις γερμανικές αποζημιώσεις και ειδικά για το κατοχικό δάνειο, το οποίο πρέπει να υποχρεωθεί η Γερμανία να το πληρώσει αμέσως - με το ποσόν να διατίθεται εξ ολοκλήρου σε προγράμματα ανάπτυξης της οικονομίας μας, τα οποία θα μας διευκολύνουν να εξοφλήσουμε σταδιακά τις οφειλές μας στα υπόλοιπα κράτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.