Επιλεγμένοι δημοσιογράφοι-σχολιαστές κεντρικών καναλιών πανελλήνιας εμβέλειας, πιστοί στη φωνή του κυρίου.
Εχουμε και λέμε.
Ηθοποιοί σίριαλ υψηλής τηλεθέασης και χαμηλής ποιότητας, συμβάλλοντες στην πολιτιστική και αισθητική μας άνοδο.
Γόνοι μεγάλων πολιτικών οικογενειών, συνήθως αχθοφόροι επιθέτων βαρέος τύπου. Τιβι-περσόνες πρωινάδικων με ροπή στον υποκρυπτόμενο ερωτισμό.
Αθλητές, πρώην και νυν, με μετάλλια ή χωρίς, «κόουτς» δημοφιλών ομάδων, διαιτητές και παράγοντες (διαβιούντες σε παράγκες).
Αυλικοί αρχηγών κομμάτων, εφαψίες της εξουσίας, μεταπηδούντες αενάως (και αναισχύντως) στον
επόμενο, καλλίφωνοι χορωδοί «ωσαννά», γνωστότεροι ως κηπουροί.
Αλαζόνες και μωροφιλόδοξοι νεαροί, με περισσή άγνοια κινδύνου για την πολιτική και τις απαιτήσεις της, θωρώντας την είσοδο στα κοινά ως ΟΑΕΔ ενός καλού μισθού. Καλλίπυγες νεαρές, με προϋπηρεσία σε κυβερνητικούς διαδρόμους, με θητεία σε κολωνακιώτικο lifestyle και μυκονιάτικες βίλες. Εμμισθοι συνεργάτες και yesmen μεγαλοεπιχειρηματιών και μεγαλοτραπεζιτών, εθισμένοι σε κινήσεις κύπτουσας κεφαλής και ευπροσάρμοστης σπονδυλικής στήλης.
Κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές, που έλαβαν (με το κλείσιμο της θητείας τους) τη «συνδικαλιστική σύνταξη» και αναζητούν δικαίωση για τους αγώνες τους κατά των εργαζομένων. Ξεχασμένοι συνταξιούχοι του εθνικού Κοινοβουλίου. Και τέλος, μια ειδική κατηγορία καμουφλαρισμένων ημιμαθών (ενδημούντων σε ποικιλώνυμα πανεπιστήμια), δήθεν ηγητόρων μιας ψεύτικης πνευματικής ελίτ, χωμένης βαθιά στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας της χώρας και τη διαβουκόληση του πανικόβλητου και έμφοβου Ελληνα πολίτη.
Να μην ξεχάσω και τα (προσφυώς αποκαλούμενα) «νούμερα», με την ενδυματολογική επιτήδευση, την υβριστική διάλεκτο και το απολίτικο στιλ, που πάνε με όλους, αρκεί να εκλέγονται.
Εχει, λοιπόν, απ' όλα, αυτός ο ιδιόμορφος εκλογικός μπαξές.
Και ο πρόσφατος πανελλήνιας κλίμακας δημοκρατικισμός (ο σταυρός, ντε) «επιτρέπει την επιλογή των αρίστων». Αν τους δούμε κι ακούσουμε, αν μας επιτρέψουν -τελικά- να τους αξιολογήσουμε, αφού πρώτα τους «αξιολόγησαν» αυτοί, μέσα στον μπαξέ με το κουτόχορτο, που ως γνωστόν παράγεται εν Ελλάδι ως βασική τροφή των ψηφοφόρων, διανεμόμενη δωρεάν προς ανάλωση με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου.
Μέχρι την κάλπη, μέσα στην αβίωτη καθημερινότητα, ο καθείς επιβάλλεται (πρέπει) να βρει τους άριστους μέσα στους λίγους «κρυμμένους» που ξέφυγαν από το πανίσχυρο (;) σύστημα.
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ Γ. ΜΑΜΕΛΗ
Εχουμε και λέμε.
Ηθοποιοί σίριαλ υψηλής τηλεθέασης και χαμηλής ποιότητας, συμβάλλοντες στην πολιτιστική και αισθητική μας άνοδο.
Γόνοι μεγάλων πολιτικών οικογενειών, συνήθως αχθοφόροι επιθέτων βαρέος τύπου. Τιβι-περσόνες πρωινάδικων με ροπή στον υποκρυπτόμενο ερωτισμό.
Αθλητές, πρώην και νυν, με μετάλλια ή χωρίς, «κόουτς» δημοφιλών ομάδων, διαιτητές και παράγοντες (διαβιούντες σε παράγκες).
Αυλικοί αρχηγών κομμάτων, εφαψίες της εξουσίας, μεταπηδούντες αενάως (και αναισχύντως) στον
επόμενο, καλλίφωνοι χορωδοί «ωσαννά», γνωστότεροι ως κηπουροί.
Αλαζόνες και μωροφιλόδοξοι νεαροί, με περισσή άγνοια κινδύνου για την πολιτική και τις απαιτήσεις της, θωρώντας την είσοδο στα κοινά ως ΟΑΕΔ ενός καλού μισθού. Καλλίπυγες νεαρές, με προϋπηρεσία σε κυβερνητικούς διαδρόμους, με θητεία σε κολωνακιώτικο lifestyle και μυκονιάτικες βίλες. Εμμισθοι συνεργάτες και yesmen μεγαλοεπιχειρηματιών και μεγαλοτραπεζιτών, εθισμένοι σε κινήσεις κύπτουσας κεφαλής και ευπροσάρμοστης σπονδυλικής στήλης.
Κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές, που έλαβαν (με το κλείσιμο της θητείας τους) τη «συνδικαλιστική σύνταξη» και αναζητούν δικαίωση για τους αγώνες τους κατά των εργαζομένων. Ξεχασμένοι συνταξιούχοι του εθνικού Κοινοβουλίου. Και τέλος, μια ειδική κατηγορία καμουφλαρισμένων ημιμαθών (ενδημούντων σε ποικιλώνυμα πανεπιστήμια), δήθεν ηγητόρων μιας ψεύτικης πνευματικής ελίτ, χωμένης βαθιά στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας της χώρας και τη διαβουκόληση του πανικόβλητου και έμφοβου Ελληνα πολίτη.
Να μην ξεχάσω και τα (προσφυώς αποκαλούμενα) «νούμερα», με την ενδυματολογική επιτήδευση, την υβριστική διάλεκτο και το απολίτικο στιλ, που πάνε με όλους, αρκεί να εκλέγονται.
Εχει, λοιπόν, απ' όλα, αυτός ο ιδιόμορφος εκλογικός μπαξές.
Και ο πρόσφατος πανελλήνιας κλίμακας δημοκρατικισμός (ο σταυρός, ντε) «επιτρέπει την επιλογή των αρίστων». Αν τους δούμε κι ακούσουμε, αν μας επιτρέψουν -τελικά- να τους αξιολογήσουμε, αφού πρώτα τους «αξιολόγησαν» αυτοί, μέσα στον μπαξέ με το κουτόχορτο, που ως γνωστόν παράγεται εν Ελλάδι ως βασική τροφή των ψηφοφόρων, διανεμόμενη δωρεάν προς ανάλωση με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου.
Μέχρι την κάλπη, μέσα στην αβίωτη καθημερινότητα, ο καθείς επιβάλλεται (πρέπει) να βρει τους άριστους μέσα στους λίγους «κρυμμένους» που ξέφυγαν από το πανίσχυρο (;) σύστημα.
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ Γ. ΜΑΜΕΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.