ΕΠΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Άρθρο 157 του Ποινικού Κώδικα και κατά των Μνημονιακών Τροϊκανών κυρία Γκουτζαμάνη;

Η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Γκουτζαμάνη θέτει τον εαυτό της, το δικαστικό σώμα, αλλά κυρίως τα αντιμνημονιακά κόμματα προ σημαντικών ευθυνών με την επίκληση του Άρθρου 157 του Ποινικού Κώδικα.

Η απροσδόκητη και αμφιλεγόμενη κίνησή της να προαναγγείλει διώξεις (με βάση το 157) κατά οποιουδήποτε χρησιμοποιήσει βίντεο από το υλικό που αναφέρει η Χρυσή Αυγή ότι διαθέτει (χωρίς να εξετάσει αν η αποκάλυψη αυτή εξυπηρετεί υπέρτερο δημόσιο συμφέρον ή αγαθό) πέρα των αντιδράσεων κλπ δημιουργεί επίσημο νομικό θεμέλιο ενεργοποίησης του Άρθρου 157 και για την δίωξη των υπευθύνων για την επιβολή των Μνημονίων.

Ακριβώς αυτό το άρθρο αναφέρθηκε από την εποχή της κυβέρνησης Γιωργάκη Παπανδρέου και της

υπηρεσιακής

Παπαδήμου (πριν γίνει πρωθυπουργός ο Σαμαράς), ως το θεμέλιο για διώξεις κατά πολιτικών, ΜΜΕ κλπ, ακόμη και των ξένων Τροϊκανών (ναι, υπάρχει βάση), όταν φυσικά θα υπάρχει ισχυρή λαϊκή αντίδραση ή κατά την αποκατάσταση της λαϊκής εξουσίας. Η αποθάρρυνση και το «άσε δεν γίνεται τίποτα» ακούστηκαν πρώτα-πρώτα, όπως επίσης και «πού το βρήκατε, τι είναι αυτό» για το Άρθρο. Λόγω των προσγειωμένων, λογικών, ψύχραιμων, υπεύθυνων κλπ (να μην λέμε άλλα κακά λόγια) χάθηκε χρόνος από τότε.

Ίσως ούτε η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου να μην τα είχε πληροφορηθεί, ίσως ούτε οι ηγεσίες των αντιμνημονιακών κομμάτων. Τώρα όμως που η κυρία Γκουτζαμάνη έφερε το θέμα του άρθρου 157 στο προσκήνιο για διώξεις σε τελείως διαφορετική υπόθεση, αυτόματα έρχεται στην επιφάνεια και η δυνατότητα να αξιοποιηθεί αυτό το άρθρο και για την έναρξη του ξηλώματος της χούντας που φυτεύτηκε στις πλάτες των Ελλήνων από την Ε.Ε. και τους διεθνείς χαραμοφάηδες τοκογλύφους.

Εκεί και αν ασκήθηκε βία κατά κυβέρνησης, βουλευτών, αρχηγών κομμάτων και μέχρι «στα μπετά των τοίχων της Βουλής». Για την κάθε περίπτωση, αφού μπαίνει κάθειρξη 10 ετών, οι Τροϊκανοί και τα τοπικά τσιράκια τους, μαζί με τα συστημικά ΜΜΕ, θα έχουν εισπράξει κάποιους αιώνες κάθειρξης. Κυριολεκτικά!!! Εδώ να δούμε την Εισαγγελέα.

Άλλωστε, μία Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δεν μπορεί ούτε επιτρέπεται να έχει άλλα μέτρα και άλλα σταθμά για την ίδια παρανομία. Διαφορετικά, αυτά που αναφέρονταν στο επίμαχο βίντεο αποδεικνύονται σωστά και τίθεται τεράστιο θέμα για την Δικαιοσύνη όταν η κορυφή της παρουσιάζει στοιχεία όχι απλώς κομματικοποίησης ή ιδεολογικού επηρεασμού, αλλά πολύ χειρότερα, αν σκεφθούμε ότι οι υπεύθυνοι για την κρίση ουσιαστικά αποτελούν εγκληματική ομάδα.

Η ουσία είναι μία: Τόσο οι Ευρωπαίοι όσο και άλλοι ξένοι και εγχώριοι νταβατζήδες πραγματικά άσκησαν βία του Άρθρου 157 και απείλησαν ότι θα ασκήσουν και άλλη κατά της κυβέρνησης, βουλευτών και αρχηγών κομμάτων για να τους υποχρεώσουν δημόσια να δεχθούν τα Μνημόνια και όλες τις παρεμβάσεις.

Φυσικά, ορισμένοι από αυτούς που δέχτηκαν τη βία ήταν έτοιμοι από πριν να κάνουν ό,τι έκαναν, αλλά αυτό δεν ακυρώνει την παρανομία. Η άσκηση βίας για αυτούς ήταν η αναγκαία και απαραίτητη συνθήκη, η δικαιολογία, για να μιλήσουν για «αναπόφευκτο κακό» και να προχωρήσουν στην προδοσία. Το άρθρο 157 καταδικάζει και τιμωρεί την άσκηση βίας και την απειλή άσκησης βίας άσχετα πώς λειτούργησε αυτή σε όσους ασκήθηκε. Ακόμη και αν ο άλλος δεν υπέκυψε, η άσκηση βίας διώκεται. Όχι η ανοιχτή αντιπαράθεση με επιχειρήματα (αλλοίμονο τώρα), αλλά η υπόγεια, βίαιη και εν-αδίκω παρέμβαση ελέγχου.

Με βία και απειλή βίας επιβλήθηκε στην κυβέρνηση και στη Βουλή το σύνολο μέτρων για να δανειστούμε.

Ι. Εγκλήματα κατά Πολιτικών σωμάτων και της Κυβέρνησης
Άρθρο 157 Ποινικού Κώδικα

Βία κατά πολιτικού σώματος ή της Κυβέρνησης
Όποιος με βία ή με απειλή βίας επιβάλλει στη Βουλή ή την Κυβέρνηση ή σε μέλος τους την εκτέλεση, παράλειψη ή ανοχή πράξης που ανάγεται στα καθήκοντά τους τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών. Η ίδια ποινή επιβάλλεται αν η πράξη στρέφεται κατά αρχηγού αναγνωρισμένου κατά τον κανονισμό της Βουλής πολιτικού κόμματος.

Ως βία νοείται η προσπάθεια καταναγκασμού (σωματικού, διανοητικού, πνευματικού, οικονομικού, κοινωνικού κλπ) από άτομο ή ομάδα για να επιβάλλει επιλογές ή κατευθύνσεις συμπεριφοράς ή ενεργειών ή να στερήσουν την ελευθερία αυτού που δέχεται τη βία και να τον επηρεάσουν για να κινηθεί και ενεργήσει με τρόπο που θέλουν εκείνοι και θεωρούν ότι τους συμφέρει. Δηλαδή, η βία «τιμωρείται ως μέσον που τείνει σε κάποιο σκοπό, σε κάποιο αποτέλεσμα και δη στην υπερνίκηση μιας προβαλλόμενης ή αναμενόμενης αντίστασης του άλλου και στον συνακόλουθο εξαναγκασμό του άλλου σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή … η βία εμπεριέχει κατά βάση στο εννοιολογικό της υπόστρωμα το στοιχείο μιας δύναμης που ασκείται με πρόθεση, απροκάλυπτα και χωρίς περιστροφές ή τεχνάσματα, εις βάρος των άλλων» («ΠΕΡΙ ΒΙΑΣ – Μορφές, έννοια, διακρίσεις και έκταση της σύγχρονης βίας», Νέστορα Ε. Κουράκη, Καθηγητή Νομικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών, Εγκληματολογικοί Ορίζοντες, τ. Β΄, 1991 (1989), 21-36).

Αυτά που ακολουθούν είχαν ετοιμαστεί για την περίοδο που ο Σαμαράς ήταν στην αξιωματική αντιπολίτευση. Από τότε υπήρχαν αρκετά στοιχεία. Τώρα είναι πάρα πολύ περισσότερα για άσκηση βίας. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, η καταγγελία/δίωξη/κλπ σχεδιαζόταν να γίνει (σύμφωνα με το Άρθρο 157) κατά της ηγεσίας και της ομάδας εκπροσώπων του ΔΝΤ, Ευρωπαϊκής Τράπεζας, Κομισιόν, του Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και ΜΜΕ/προσώπων που επιτέθηκαν/υπονόμευσαν κατά της Ελλάδας και των εναλλακτικών λύσεων, όπως και όσων υποβοήθησαν την παραβίαση του άρθρου 157 και ώθησαν σε εσχάτη προδοσία.

Το βασικότερο στοιχείο είναι ότι υπήρχαν άλλα μέτρα για να ληφθούν και ότι η Τρόϊκα βίαια επέβαλλε αυτά στο Μνημόνιο και την εφαρμογή του και εξακολουθεί τη βία μέσω της επίβλεψης της εφαρμογής του. Προς αυτή την κατεύθυνση αξιοποίησαν την θέση του Γιώργου Παπανδρέου (την οποία δεν ανέφερε καν στους ψηφοφόρους πριν από τις εκλογές) για παγκόσμια διακυβέρνηση, δηλαδή παράδοση της εξουσίας σε ξένους και μαζί ασκούν βία στην Βουλή, κυβέρνηση και πολιτικούς αρχηγούς. Αξιοποιούν φυσικά και την προδοτική υποχωρητικότητα των Σαμαρά-Βενιζέλου.

Σκόπιμα και υπό το καθεστώς της άσκησης βίας, αγνοήθηκαν εναλλακτικές πηγές εσόδων, οι οποίες ακόμη και αν υπήρχε πραγματικά ανάγκη για την Ελλάδα, θα μπορούσαν να καλύψουν τις απαιτήσεις, αν και ο «δανεισμός» της Ελλάδας ουσιαστικά είναι κάλυψη των αποτυχημένων τραπεζιτών και των λαμογιών της πολιτικής, δημοσιογραφικής, επιχειρηματικής ζωής και αποστολή του λογαριασμού στους Έλληνες. Ορισμένες ενδεικτικές εναλλακτικές λύσεις που αγνοήθηκαν από την άσκηση βίας (όπως ορίζει το Άρθρο 157 του Π.Κ.) είναι:

• Τα κλεμμένα της διαφθοράς
• Γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις
• Στρατηγικός εκτοπισμός πληθυσμών – «Λαθρομετανάστευση»
• Φοροδιαφυγή – Εισφοροδιαφυγή
• Σκάνδαλο Χρηματιστηρίου κλπ

Αυτά ήταν τα πρώτα που έπρεπε να κάνει μία κυβέρνηση διότι στην αρχή αρχίζεις να λαμβάνεις αυτά που σου χρωστάνε. Και αρχίζεις να λαμβάνεις αυτά για τα οποία η οφειλή προέρχεται από μεγαλύτερο ιστορικό ανηθικότητας ή παρανομίας, όπως κλεμμένα της διαφθοράς και οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις, από το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, από την εκμετάλλευση – δουλεμπόριο των στρατηγικά εκτοπισμένων λαθρομεταναστών και από την φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή.

Ειδικά για τις πολεμικές αποζημιώσεις, θα μπορούσε αρχικά να γίνει διευθέτηση (όπως αναφέρθηκε) ώστε η Γερμανία απλώς να εγγυηθεί τα παλαιά ελληνικά δάνεια και η Ελλάδα να δανειστεί με τα χαμηλά επιτόκια της Γερμανίας. Ώστε να μην χρειάζεται να πληρώσει άμεσα με μετρητά στην Ελλάδα, αν και μόνο με μετρητά θα αποπλήρωνε το απολύτως υπαρκτό και μεγάλο χρέος της. Το γερμανικό χρέος θα γινόταν συνδετικό στοιχείο μεταξύ των δύο λαών και όχι διαχωριστικό όπως το έκανε το γερμανικό καθεστώς.

Ως βία τουλάχιστον θεωρείται ότι είναι οι απειλές από την Τρόϊκα και οι σχετικές μεταδόσεις των ΜΜΕ για την πιθανότητα η Ελλάδα να χρεοκοπήσει, να εκδιωχθεί από την ευρωζώνη ακόμη και από την Ε.Ε. αν δεν θα δεχθεί τα μέτρα και η ψευδής παρουσίασή τους ότι είναι η μοναδική λύση, όπως επίσης και οι ανθελληνικές συκοφαντίες μέσω ευρωπαϊκών ΜΜΕ κλπ.

Επιπλέον προκλήθηκε και δημιουργήθηκε:

• Βλάβη στις σχέσεις της Ελλάδας με άλλα κράτη
• Πρόκληση διχόνοιας μεταξύ Ελλήνων πολιτών και μεταξύ Ελλήνων και στρατηγικών εκτοπισμένων πληθυσμών («λαθρομεταναστών») όπως επίσης Ελλήνων και άλλων ευρωπαίων πολιτών
• Υποβοήθηση δουλεμπορίου
• Προώθηση ρατσιστικών αντιλήψεων κατά των Ελλήνων με απόδοση ψευδών χαρακτηριστικών (τεμπέληδες) και συλλογικής ευθύνης (που αποτελεί ναζιστική και σταλινική αντίληψη) για τα έργα των διεφθαρμένων αξιωματούχων.
• Συνειδητή υπονόμευση και δυσχέρανση του έργου του ευρωπαϊκού οργανισμού FRONTEX για την προστασία των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε.
• Αναβίωση σταλινικών πρακτικών εκτοπισμού πληθυσμών με τον εκτοπισμό στρατηγικών λαθρομεταναστών στην Ελλάδα.
• Υποστήριξη του Ναζισμού διότι η με οποιαδήποτε τρόπο παρεμπόδιση πληρωμής των πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία, επιτρέπει τη διατήρηση των ναζιστικών προϊόντων ισχύος και ωφελειών στη Γερμανία, άρα είναι φιλοναζιστική ενέργεια.

Ο εκτοπισμός των πληθυσμών που χαρακτηρίζονται «λαθρομετανάστες», «οικονομικοί μετανάστες» κλπ και οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι και δυτικοί δεν το σταμάτησαν για να σταματήσει και η οικονομική αιμορραγία της Ελλάδας, ενώ η άσκηση βίας (του Άρθρου 157) διατήρησε, αποτελεί παραβίαση και του νόμου περί οργανωμένου εγκλήματος:

Νόμος 2928/2001 (ΦΕΚ Α’ 141/27.6.2001)

Τροποποίηση διατάξεων του Ποινικού Κώδικα και Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και άλλες διατάξεις για την προστασία του πολίτη από αξιόποινες πράξεις εγκληματικών οργανώσεων

Άρθρο 1
Το άρθρο 187 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:

«Άρθρο 187

Εγκληματική οργάνωση
1. Με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών τιμωρείται όποιος συγκροτεί ή εντάσσεται ως μέλος σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία ή περισσότερα πρόσωπα (οργάνωση) και επιδιώκει τη διάπραξη περισσότερων κακουργημάτων που προβλέπονται στα άρθρα 207 (παραχάραξη), 208 (κυκλοφορία παραχαραγμένων νομισμάτων), 216 (πλαστογραφία), 218 (πλαστογραφία και κατάχρηση ενσήμων), 242 (ψευδής βεβαίωση, νόθευση), 264 (εμπρησμός), 265 (εμπρησμός σε δάση), 268 (πλημμύρα), 270 (έκρηξη), 272 (παραβάσεις σχετικές με τις εκρηκτικές ύλες), 277 (πρόκληση ναυαγίου), 279 (δηλητηρίαση πηγών και τροφίμων), 291 (διατάραξη της ασφάλειας σιδηροδρόμων, πλοίων και αεροσκαφών), 299 (ανθρωποκτονία με πρόθεση), 310 (βαριά σωματική βλάβη), 322 (αρπαγή), 323 (εμπόριο δούλων), 324 (αρπαγή ανηλίκων), 327 (ακούσια απαγωγή), 336 (βιασμός), 338 (κατάχρηση σε ασέλγεια), 339 (αποπλάνηση παιδιών), 374 (διακεκριμένες περιπτώσεις κλοπής), 375 (υπεξαίρεση), 380 (ληστεία), 385 (εκβίαση), 386 (απάτη), 386Α (απάτη με υπολογιστή), 404 (τοκογλυφία), όπως επίσης περισσότερων κακουργημάτων που προβλέπονται στη νομοθεσία περί ναρκωτικών, όπλων, εκρηκτικών υλών και προστασίας από υλικά που εκπέμπουν επιβλαβείς για τον άνθρωπο ακτινοβολίες.

Άρθρο 323 Εμπόριο δούλων
1. Όποιος ενήργησε εμπόριο δούλων τιμωρείται με κάθειρξη.
2. Το εμπόριο δούλων περιλαμβάνει κάθε πράξη σύλληψης, απόκτησης και διάθεσης ενός ατόμου, η οποία σκοπεύει να το κάνει δούλο, κάθε πράξη απόκτησης δούλου με σκοπό τη μεταπώληση ή την ανταλλαγή του, την πράξη της παραχώρησης με πώληση ή την ανταλλαγή αποκτημένου δούλου και γενικά κάθε πράξη εμπορίου ή μεταφοράς δούλων. [Το «κάθε πράξη» περιλαμβάνει και τη δημιουργία κατάλληλου περιβάλλοντος για να πειστούν οι λαθρομετανάστες να μετακινηθούν, όπως επίσης και συνθήκες μη – δίωξης του αποτελέσματος του δουλεμπορίου. Βοηθούν τις πράξεις δουλεμπορίου και μεταφοράς στρατηγικών λαθρομεταναστών].
3. ….
4. Όποιος συντέλεσε άμεσα ή έμμεσα στη ναύλωση πλοίου εν γνώσει ότι η ναύλωση αποβλέπει στη διενέργεια εμπορίου δούλων, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών. [Η μη δίωξη Τούρκων αξιωματούχων και λαθρεμπόρων συντελεί στη ναύλωση πλοίων και διακίνηση στρατηγικών λαθρομεταναστών].

Άρθρο 8 Ποιν. Κώδ.
Εγκλήματα στην αλλοδαπή τιμωρούνται πάντοτε κατά τους ελληνικούς νόμους
Οι ελληνικοί ποινικοί νόμοι εφαρμόζονται σε ημεδαπούς κι αλλοδαπούς ανεξάρτητα από τους νόμους του τόπου της τέλεσης, για τις εξής πράξεις που τελέστηκαν στην αλλοδαπή: α) έσχατη προδοσία και προδοσία της χώρας που στρέφεται κατά του ελληνικού κράτους. β) εγκλήματα που αφορούν τη στρατιωτική υπηρεσία και την υποχρέωση στράτευσης (ειδικό μέρος, Κεφ. Η’). γ) η αξιόποινη πράξη που τέλεσαν ως υπάλληλοι του ελληνικού κράτους. δ) πράξη εναντίον Έλληνα υπαλλήλου κατά την άσκηση της υπηρεσίας του ή σχετικά με την υπηρεσία του. ε) ψευδορκία σε διαδικασία που εκκρεμεί στις ελληνικές αρχές. στ) πειρατεία. ζ) εγκλήματα σχετικά με το νόμισμα (ειδικό μέρος, Κεφ. Θ’). η) πράξη δουλεμπορίου ή σωματεμπορίας με σκοπό την ακολασία. θ) παράνομο εμπόριο ναρκωτικών φαρμάκων. ι) παράνομη κυκλοφορία και εμπόριο άσεμνων δημοσιευμάτων. ια) κάθε άλλο έγκλημα, για το οποίο ειδικές διατάξεις ή διεθνείς συμβάσεις υπογραμμένες και επικυρωμένες από το ελληνικό κράτος προβλέπουν την εφαρμογή των ελληνικών ποινικών νόμων.

Βλέπουμε λοιπόν ότι το Άρθρο 157 του Π.Κ. ανοίγει πολλές πόρτες για να χτυπήσουμε την κρίση στην πηγή της και η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, μαζί με το δικαστικό σώμα και τα αντιμνημονιακά κόμματα θα δοκιμαστούν στο αν θα προωθήσουν τα προαναφερθέντα.

Δίωξη ξένων αξιωματούχων
Η παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας ή στοιχείων εθνικής κυριαρχίας από το λαό στην κυβέρνηση και τη βουλή, όπως επίσης στις ένοπλες δυνάμεις, υπηρεσίες πληροφοριών και γενικά σώματα ασφαλείας κλπ, αποτελεί το θεμέλιο για την δίωξη όσων πρόδωσαν την εμπιστοσύνη του λαού και δεν χρησιμοποίησαν την ισχύ των στοιχείων της εθνικής κυριαρχίας προς όφελος των πολιτών και της χώρας σαν σύνολο, αλλά αντίθετα την χρησιμοποίησαν εναντίον τους.

Κατά συνέπεια, δίωξη για προδοσία μπορεί να γίνει όχι μόνο σε Έλληνες πολίτες και Έλληνες δημόσιους λειτουργούς ή γενικά υπηκόους, αλλά και σε ξένους στους οποίους παραχωρήσαμε εθνική κυριαρχία ή τμήμα εθνικής κυριαρχίας όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του ευρώ για την οικονομική και νομισματική πολιτική της χώρας. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για αξιωματούχους της Ε.Ε., στην οποία παραδώσαμε επίσης σταδιακά σημαντικό μέρος της εθνικής κυριαρχίας μας.

Η περίπτωση του ευρώ και οι τελευταίες αναφορές ευρωπαίων αξιωματούχων ακόμη και ευρωπαϊκών κυβερνήσεων η Ελλάδα να παραχωρήσει εθνική κυριαρχία ως αντάλλαγμα της «βοήθειας» από την τρόικα στηρίζονται σε έδαφος παρανομίας. Η Ελλάδα παραχώρησε εθνική κυριαρχία στον τομέα της οικονομικής και νομισματικής πολιτικής όταν έγινε μέλος της ευρωζώνης, με αντάλλαγμα τουλάχιστον την οικονομική και νομισματική ασφάλεια, οικονομική ανάπτυξη κ.λπ.. Η Ελλάδα δεν ωφελήθηκε από το ευρώ, αντίθετα η ελληνική κοινωνία έχασε εισόδημα λόγω των αυξήσεων των τιμών. Δεν υπήρξε κανένα απολύτως όφελος για την Ελλάδα από την παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας στον τομέα της οικονομικής και νομισματικής πολιτικής, το οποίο η ευρωζώνη υποτίθεται ότι θα μας παρείχε.

Αντίθετα, το μοναδικό όφελος που βλέπαμε ότι θα μπορούσαμε να έχουμε δηλαδή η οικονομική και νομισματική ασφάλεια, δεν μπορούσε να μας δοθεί, διότι εξαρχής η ευρωζώνη δημιουργήθηκε χωρίς αυτόν τον συγκεκριμένο μηχανισμό ασφαλείας.

Με άλλα λόγια, η οικονομική και νομισματική ασφάλεια, η οποία ήταν το μοναδικό ουσιαστικό όφελος που θα μπορούσαμε να είχαμε από την παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας στην ευρωζώνη (διότι δεν είχαμε κανένα άλλο όφελος ως κοινωνία από το ευρώ και την ευρωζώνη), ήταν γνωστό από την αρχή στους αρχιτέκτονες και υπεύθυνους δημιουργίας και προώθησης της ευρωζώνης ότι δεν θα μπορούμε να το έχουμε, διότι η ευρωζώνη εξαρχής δημιουργήθηκε χωρίς αυτόν τον μηχανισμό ασφαλείας που θα εξασφάλιζε σε όλα τα κράτη – μέλη την οικονομική και νομισματική ασφάλεια που τους είχαν υποσχεθεί.

Οι Έλληνες δεν θέλαμε να αφήσουμε τη δραχμή και δεν θέλαμε να μπούμε στην ευρωζώνη. Το μοναδικό όφελος που τελικά είδαμε ότι θα έχουμε είναι η οικονομική και νομισματική ασφάλεια από οποιεσδήποτε τρίτες επιθέσεις διότι όλη η ευρωζώνη θα τις αντιμετώπιζε με όλη την ισχύ της. Δηλαδή για να αποφύγουμε αυτή ακριβώς την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα.

Οι αρχιτέκτονες και υπεύθυνοι (κράτη και αξιωματούχοι) της ευρωζώνης εξαπάτησαν τους Έλληνες πολίτες, προχώρησαν σε προδοσία και έστρεψαν την παραχωρημένη ελληνική εθνική κυριαρχία κατά του Ελληνικού λαού. Διαπράττουν κατ’ εξακολούθηση και συνειδητά εξαπάτηση και προδοσία όσοι (πρόσωπα, κυβερνήσεις, αμάδες κλπ) μιλούν για παραχώρηση και άλλης εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας με αντάλλαγμα «βοήθεια».

Ο Ποινικός Κώδικας συνδέει το Άρθρο 157 με την Εσχάτη Προδοσία, ώστε να είναι δυνατή η δίωξή της με βάση την άσκηση βίας όπως προαναφέρθηκε:

ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ
Άρθρο 134
Έσχατη προδοσία
1. Τιμωρείται με την ποινή της ισόβιας ή πρόσκαιρης κάθειρξης: Α) όποιος αποπειράται να αποστερήσει με οποιοδήποτε τρόπο το Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή αυτόν που ασκεί την προεδρική εξουσία από την εξουσία που έχουν κατά το Σύνταγμα. Β) όποιος αποπειράται με σωματική βία ή με απειλές σωματικής βίας: α) να παρεμποδίσει κάποιον απ’ αυτούς από την άσκηση της συνταγματικής εξουσίας του ή να τον εξαναγκάσει να επιχειρήσει πράξη που απορρέει από αυτή την εξουσία και β) να μεταβάλει το πολίτευμα του Κράτους.
2. Με ισόβια ή πρόσκαιρη κάθειρξη τιμωρείται όποιος, εκτός από την περίπτωση της προηγούμενης παραγράφου: α) επιχειρεί με βία ή απειλή βίας ή με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους να καταλύσει ή να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού. β) επιχειρεί με τα μέσα που αναφέρονται στο προηγούμενο εδάφιο και με τρόπο πρόσφορο να διαπράξει την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος, να αποστερήσει ή να παρακωλύσει τη Βουλή, την Κυβέρνηση ή τον Πρωθυπουργό από την ενάσκηση της εξουσίας που τους παρέχει το Σύνταγμα ή να τους εξαναγκάσει να εκτελέσουν ή να παραλείψουν πράξεις που απορρέουν από την εξουσία αυτή. γ) ασκεί ή άσκησε την εξουσία που ο ίδιος ή άλλος κατέλαβε με τους τρόπους και με τα μέσα που προβλέπει το άρθρο αυτό.
3. Όποιος αποπειράται να θανατώσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή εκείνον που ασκεί την προεδρική εξουσία τιμωρείται με θάνατο ή ισόβια κάθειρξη.

Άρθρο 134α
Θεμελιώδεις αρχές και θεσμοί του Πολιτεύματος
Θεμελιώδεις αρχές και θεσμοί του πολιτεύματος θεωρούνται στο πλαίσιο του προηγούμενου άρθρου: α) η ανάδειξη του Αρχηγού του Κράτους με εκλογή. β) το δικαίωμα του λαού να εκλέγει τη Βουλή με γενικές, άμεσες, ελεύθερες, ίσες και μυστικές ψηφοφορίες μέσα στα συνταγματικά χρονικά πλαίσια.γ)το κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησης. δ) η αρχή του πολυκομματισμού. ε) η αρχή της διάκρισης των εξουσιών, όπως προβλέπεται στο Σύνταγμα. στ) η αρχή της δέσμευσης του νομοθέτη από το Σύνταγμα και της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας από το Σύνταγμα και τους νόμους. ζ) η αρχή της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης. και η) η γενική ισχύς και προστασία των ατομικών δικαιωμάτων που προβλέπει το Σύνταγμα.

Άρθρο 134β
Δεν τιμωρούνται ως συμμέτοχοι στις πράξεις του άρθρου 134 δημόσιοι υπάλληλοι ή λειτουργοί που άσκησαν τα καθήκοντά τους όσο διήρκησε ο σφετερισμός της λαϊκής κυριαρχίας ή η παράνομη κατάλυση, η μεταβολή ή η αδράνεια του δημοκρατικού πολιτεύματος, αν η άσκηση των καθηκόντων τους ήταν αναγκαία αποκλειστικώς για τη συνέχιση της λειτουργίας του κράτους και δεν έγινε με σκοπό τη διατήρηση της εξουσίας από τους σφετεριστές της.
[Σημ.: Οι δημόσιοι υπάλληλοι δηλαδή έχουν ευθύνη στη διατήρηση του καθεστώτος προδοσίας αν η άσκηση των καθηκόντων του δεν γίνεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για τη συνέχιση της λειτουργίας του κράτους. Αν εξυπηρετεί τους σφετεριστές της λαϊκής εντολής και κατάλυσης του Συντάγματος, τότε οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν ευθύνη. Πολύ μεγαλύτερη ευθύνη έχουν οι δικαστικοί]

Άρθρο 135
Προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας
1. Όποιος δημόσια ή με τη διάδοση εγγράφων, εικόνων ή παραστάσεων προκαλεί με πρόθεση ή προσπαθεί να διεγείρει άλλους στο να επιχειρήσουν πράξεις από εκείνες που αναφέρονται στο άρθρο 134 τιμωρείται με κάθειρξη. [Σημ.: Για τα ΜΜΕ]
2. Όποιος συνωμοτεί με άλλον με σκοπό να εκτελέσουν πράξη από εκείνες που αναφέρονται στο άρ. 134 ή με συνεννοήσεις με ξένη κυβέρνηση προπαρασκευάζει την εκτέλεση μιας απ’ αυτές τις πράξεις, τιμωρείται με κάθειρξη.
3. Οποιαδήποτε άλλη προπαρασκευαστική ενέργεια με πρόθεση μιας από τις αναφερόμενες στο άρθρο 134 πράξεις τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών.
4. Συνωμοσία υπάρχει όταν δύο ή περισότεροι συναποφασίσουν να τελέσουν πράξη εσχάτης προδοσίας ή αναλάβουν αμοιβαία υποχρέωση να τελέσουν τέτοια πράξη.

ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Άρθρο 138
Επιβουλή της ακεραιότητας της χώρας
1. Όποιος επιχειρεί με σωματική βία ή με απειλές σωματικής βίας να αποσπάσει από το ελληνικό κράτος έδαφος που ανήκει σ’ αυτό ή να συγχωνεύσει έδαφος του ελληνικού κράτους σε άλλη πολιτεία τιμωρείται με θάνατο. [Σημ.: Για ποιους χτυπά η καμπάνα;]
2. Οι διατάξεις των άρθρων 135 και 137 έχουν και εδώ εφαρμογή. [Σημ.: Για τα ΜΜΕ]

Σόιμπλε, Γιάγκερ, Γιούνκερ, Ρεν, κλπ
Τα ακόλουθα αποδεικνύουν ότι οι Σόιμπλε, Γιάγκερ, Γιούνκερ, Ρεν άσκησαν βία κατά του αρχηγού της ΝΔ, Αντώνη Σαμαρά (όταν ήταν στην αντιπολίτευση) και των άλλων αρχηγών κομμάτων που στήριξαν την κυβέρνηση Παπαδήμου. Συνολικά, ο καθένας τους τότε συγκέντρωνε καθείρξεις ενός αιώνα περίπου. Μέχρι τώρα (που το «σπορ» το έχουν πολλές φορές κάθε μήνα), ίσως ξεπερνούν χιλιετία καθείρξεων:

Άρθρο 157 – Βία κατά πολιτικού σώματος ή της Κυβέρνησης
Όποιος με βία ή με απειλή βίας επιβάλλει στη Βουλή ή την Κυβέρνηση ή σε μέλος τους την εκτέλεση, παράλειψη ή ανοχή πράξη που ανάγεται στα καθήκοντά τους τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών. Η ίδια ποινή επιβάλλεται αν η πράξη στρέφεται κατά αρχηγού αναγνωρισμένου κατά τον κανονισμό της Βουλής πολιτικού κόμματος.

Ας δούμε τώρα αν θα ενεργοποιηθεί ο Άρειος Πάγος ή έστω κάποιος δικαστικός ή πολιτικό κόμμα ή οργανισμός. Δεν έχουν τη δικαιολογία ότι δεν ήξεραν. Το έργο της κυρίας Γκουτζαμάνη είναι πολύ εύκολο, αν κινηθεί. Αρκεί πρώην και εν ενεργεία βουλευτές και αρχηγοί κομμάτων να δηλώσουν ότι σύμφωνα με την αντίληψή τους, τούς ασκήθηκε βία από την Α ενέργεια, δήλωση, κλπ του Β αξιωματούχου ή δημοσίευμα κλπ του Γ Μέσου Ενημέρωσης. Είναι τόσο απλό. Ο Άρειος Πάγος όμως το θέλει;

hellasforce