Απ' όλα όσα είδε, έμαθε, διάβασε, σκέφτηκε ή άκουσε, βρήκε ένα στοιχείο που το θεωρεί λύση για όλα.
Διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, που λένε...
Έτσι, αρχίζεις και μιλάς με τον άλλον, κι αν εκείνος έχει κολλήσει ότι για όλα φταίει το σύστημα, τότε ακόμη και για γκόμενες να συζητάς, στο τέλος θα σου πει "το σύστημα όμως..."
Μιλάς με τον άλλον για ποδόσφαιρο και, αφού έχει πειστεί ότι για όλα φταίει το... dna μας, θα καταλήξει στο συμπέρασμα "μα το 'χουμε στο dna μας"...
Μιλάς με τον παράλλον για μόδα, κι αφού έχει πειστεί ότι για όλα φταίει η... δημοκρατία, αυτός
κοιτάζοντας τα μίνι και τα καυτά σορτσάκια, θα καταλήξει "ε ρε και να υπήρχε ένας Παπαδόπουλος!"
Με λίγα λόγια, ο καθένας μας έχει βρει το... αντικλείδι του προβλήματος και επιμένει να το επιδεικνύει σε κάθε περίσταση, σε σημείο ψυχώσεως.
Δηλαδή ο Έλληνας του 2014 βρίσκεται σε φάση διανοητικής εφηβείας.
Σαν τον έφηβο που μόλις ανακάλυψε το γαμάτο ροκ συγκρότημα και όλους τους υπόλοιπους τους βρίσκει μαλάκες που δε συμμερίζονται το κόλλημά του!
Ο σύγχρονος Έλληνας, λοιπόν, θυμίζει σε πολλά ένα παλιό παιδικό ανεκδοτάκι με τον Τοτό:
Η κυρία βάζει τα παιδιά να γράψουν έκθεση με θέμα το μήλο. Ο Τοτός όμως διάβασε για το σκουλήκι. Έτσι, γράφει:
Το μήλο βγαίνει από ένα δέντρο, τη μηλιά. Όταν ωριμάζει το μήλο, πέφτει από τη μηλιά και το μαζεύουμε από κάτω. Αν δεν το μαζεύουμε και το αφήνουμε κάτω, τότε θα βγάλει σκουλήκια. Το σκουλήκι είναι...
Η δασκάλα θυμώνει αλλά δεν λέει τίποτα. Η επόμενη έκθεση που βάζει στα παιδιά έχει θέμα το σπίτι.
Το σπίτι είναι το μέρος που μένουμε. Το σπίτι έχει τοίχους, ταβάνι, πόρτες και παράθυρα. Τα παράθυρα είναι φτιαγμένα από ξύλο. Το ξύλο θέλει περιποίηση, γιατί, αν δεν το περιποιηθούμε, θα βγάλει σκουλήκια. Το σκουλήκι είναι...
Αγανακτισμένη η δασκάλα ψάχνει να βρει ένα θέμα που να μην μπορεί να πάει ο Τοτός στο σκουλήκι. Και βάζει έκθεση με θέμα: Το φεγγάρι.
Η έκθεση του Τοτού:
Χθες το απόγευμα καθόμουνα στον κήπο μας. Κάθισα μέχρι που βράδιασε και βγήκε το φεγγάρι. Άρχισα να χαζεύω το φεγγάρι και πόσο όμορφο ήταν. Ξαφνικά, εκεί που κοιτούσα το φεγγάρι, σκύβω κάτω... και τι να δω; Στα πόδια μου ήταν ένα σκουλήκι! Το σκουλήκι είναι....
τοίχο-τοίχο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.