Ξεχάστε μεταπτυχιακούς τίτλους και βιογραφικά...

Χρόνια τώρα γίνεται λόγος για τη λεγόμενη εκπαιδευτική «φούσκα» και το γεγονός ότι οι σχολές και τα κολέγια χρεώνουν υπέρογκα χρηματικά ποσά για την παροχή των υπηρεσιών τους ως προθάλαμοι ή κέντρα προετοιμασίας για την παραγωγή, με τους απόφοιτους να καταλήγουν άνεργοι και χρεωμένοι.
Είναι οι μεταπτυχιακοί τίτλοι χάσιμο χρόνου;
Για τον Φρανκ Μπρούνι, opinion editor στους New York Times, κάτι τέτοιο αποτελεί χάσιμο χρόνου και χρήματος. 
Απεναντίας, υπάρχουν καλύτερα πράγματα τα οποία μπορεί να κάνει κανείς, όπως αναφέρει δημοσίευμα του οικονομικού ειδησεογραφικού ιστότοπου qz.com, το οποίο παραθέτει τα τρία αναγκαία βήματα προς την υγιή οικονομική και κοινωνική ανέλιξη τον 21ο αιώνα:

1. Ξεχάστε τα κολέγια, τις σχολές και τα πανεπιστήμια: πρόσφατα στοιχεία ερευνών έχουν δείξει ότι όχι μόνο τα κολέγια, οι σχολές και τα πανεπιστήμια δεν αποτελούν βασικές οδούς προς το χώρο της εργασίας, αλλά επιπλέον ότι τα παιδιά είναι σε θέση να διαχειριστούν τη ζωή τους, δίχως τη μεσολάβηση του γυμνασίου και του λυκείου! Μάλιστα, πρόσφατη έρευνα η οποία εκδόθηκε υπό τον τίτλο: Escaping the endless adolescence, δείχνει ότι όχι μόνο το σχολείο είναι αχρείαστο, αλλά ακόμη περισσότερο ότι είναι επιβλαβές για την ελευθερία που έχουν ανάγκη τα παιδιά για να εξελιχθούν.
2. Εστιάστε σε εκπαιδευτικά προγράμματα ειδίκευσης και πρακτικής άσκησης: τι χρειάζονται οι μακροχρόνιες σπουδές, όταν η πρακτική άσκηση και ειδίκευση είναι αυτοί οι παράγοντες που καθιστούν τους νέους αξιοποιήσιμους στο χώρο της εργασίας; Χρησιμότερο θα ήταν αν, κατά τα χρόνια μαθητείας τους στο γυμνάσιο και στο λύκειο, οι νέοι παρακολουθούσαν τέτοια προγράμματα, έτσι ώστε αργότερα, στο κολέγιο, να είναι ικανοί για πραγματικές δουλειές, που οι εργοδότες εκτιμούν και πληρώνουν, αντί να επιβαρύνονται με δάνεια σπουδών.
Άπειρα είναι τα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι η πρακτική άσκηση πλάι σε κάποιον σπουδαίο -εφόσον οι επιδόσεις του μαθητευόμενου είναι οι ανάλογες- είναι σε θέση να εξασφαλίσει στο άτομο το αναγκαίο σχεσιακό δίκτυο που θα του καλύψει τις εργασιακές ανάγκες για μεγάλο χρονικό διάστημα.
3. Προσφάτως έγινε γνωστή η στρατηγική κίνηση της υπ' αριθμόν 3 στη λίστα του Fortune, Μαρίσα Μάγιερ, η οποία εξαγοράζει με μεγάλη ταχύτητα μικρές, φτηνές εταιρείες, ακόμη και τις μη επιτυχημένες, όχι για τις... ίδιες τις εταιρείες, αλλά για τις ομάδες δημιουργικών εγκεφάλων πίσω από αυτές. Ουσιαστικά, αναζητά νέους ανθρώπους, οραματιστές, αυτοδημιούργητους και δουλευτές - δηλαδή, άτομα με γνωρίσματα τα οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα εντοπίσει κανείς στο σχολείο, το οποίο τις περισσότερες φορές αποδεικνύεται καταστροφικό για τα δημιουργικά ταλέντα των παιδιών.
Τα δεδομένα έχουν εδώ και καιρό αρχίσει να αλλάζουν στο χώρο της εκπαίδευσης, καθώς ο κόσμος της εργασίας και της παραγωγής γίνεται καθημερινά ολοένα και πιο απαιτητικός και – ευτυχώς ή δυστυχώς – οφείλει κανείς να προσαρμοστεί, αν θέλει όχι μόνο να συμβαδίζει με το πνεύμα της εποχής, αλλά και να επιβιώσει.
Δεν είναι τυχαίο μάλιστα το ανέκδοτο το οποίο κυκλοφορεί ευρέως στις ΗΠΑ σχετικά με το σχολείο ως «νταντά» των παιδιών ώστε να μπορούν οι γονείς να πηγαίνουν στη δουλειά τους χωρίς να χρειάζεται να ανησυχούν γι' αυτά.
Ένα νέο είδος «παιδείας», «αλφαβητισμού» και «εγγραμματοσύνης» βρίσκεται καθ' οδόν προς την απόλυτη κυριάρχηση στον κόσμο, το οποίο προϋποθέτει την επανεξέταση και εγκατάλειψη του «παλιού κόσμου» του σχολείου, της σπουδής και της σύνταξης με ένα άκαμπτο σύστημα μάθησης.
-Τα 5 ευαγγέλια της πετυχημένης επιχειρηματικότητας
Το πρόβλημα όλων των μεταπτυχιακών κύκλων σπουδών στον τομέα των οικονομικών και της διοίκησης επιχειρήσεων είναι παντού το ίδιο: η μαθησιακή διαδικασία και το περιεχόμενο των μαθημάτων δεν πληρούν ποτέ τις απαιτήσεις και τις δεξιότητες που απαιτούνται για την ανάπτυξη επιχειρηματικής δραστηριότητας υπό πραγματικές συνθήκες.
Το πρόβλημα όμως διορθώνεται, αρκεί να έχει κανείς υπερεπαρκή γνώση της αγγλικής ώστε να είναι σε θέση να αναγνώσει και να αφομοιώσει το προτεινόμενο υλικό.
Η λίστα με βιβλία που ακολουθεί αποτελεί επιλογή του Τζέι Μπάτι, επενδυτή και συμβούλου επιχειρηματικών startups στη Νέα Υόρκη, συνιδρυτή της μηχανής αναζήτησης προσώπων Spock.com και product manager στην Microsoft.
Innovation Tournaments: Η βασική θέση της έρευνας του καθηγητή Carl Ulrich συνίσταται στο ότι οι επιχειρηματίες και οι εταιρείες ξοδεύουν πολύτιμο χρόνο αναζητώντας μία μόνο λύση. Εδώ, προτείνονται εναλλακτικές μέθοδοι προσέγγισης και επίλυσης προβλημάτων, μέσω της αυστηρής διύλισης ενός πλήθους ιδεών με σκοπό τον εντοπισμό της καλύτερης.
The Entrepreneur's Guide to Business Law: Εξαιρετικά πολύτιμο βιβλίο του Craig Dauchy που θα σε προσανατολίσει και εξοικειώσει με την πολύπλοκη πραγματικότητα των νομικών ζητημάτων που είναι άρρηκτα συνυφασμένα με την επιχειρηματικότητα.
Founders at Work: Οι περισσότεροι μεταπτυχιακοί φοιτητές εκπαιδεύονται να θεωρούν τα πράγματα ως γραμμικές σχέσεις με σαφές pattern και μορφή: Κάνε το χ και θα δώσει αποτέλεσμα ψ. Τα πράγματα όμως στον αληθινό κόσμο των startups είναι πολύ διαφορετικά, καθότι εκεί επικρατεί ο νόμος του χάους, της δυναμικής μεταβολής και της αβεβαιότητας.
Getting More – How to Negotiate in the Real World: Ο καθηγητής Stuart Diamond θα σου μάθει πώς θα πετύχεις όχι την καλύτερη συμφωνία για την «πάρτη» σου, αλλά για το καλό όλων. Αξεπέραστο εγχειρίδιο δημοσίων σχέσεων, συνεργατικότητας και επίτευξης των καλύτερων δυνατών συμφωνητικών όρων.
The Lean Start-up: Συμπληρωματικό προς το πρώτο βιβλίο της λίστας, η μελέτη του Eric Ries θα σου μάθει πώς να επιδείξεις καινοτόμο πνεύμα μέσα σε ένα περιβάλλον startup, δίχως χρονοβόρες διαδικασίες επεξεργασίας πολύπλοκων επιχειρηματικών πλάνων.


Καλή επιτυχία...
gr.news.yahoo.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.

Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.