Η Κεντροαριστεροδεξιά στην βάσανο της κάλπης. Του Μπαγασάκου

Τα δύο προτάγματα εξουσίας που κυβέρνησαν την Ελλάδα για 40 χρόνια, θεωρούσαν την χώρα ακίνητο χρησικτησίας τους. Ο εκ του Βορρά κίνδυνος και ο τρίτος δρόμος για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό αποτέλεσαν το ιδεολογικό υπόβαθρο της βίαιης, ο πρώτος, της δόλιας ο δεύτερος, ιδεολογικής αντιπαράθεσης με την κατά τα άλλα πολυδιασπασμένη Αριστερά.

Η αντιπαράθεση των δύο προταγμάτων εξουσίας, όσο και αν οι αντιπαρατιθέμενοι, είχαν διαμορφώσει και προέτασσαν την αγνή πεποίθηση, οτι ο "άλλος" ήταν εχθρός, αποδείχτηκε δόλια και παραπειστική. 

Πύρινοι λόγοι, αφοπλιστικά επιχειρήματα και άγριες τηλεοπτικές και κοινοβουλευτικές

αντιπαραθέσεις, δεν είχαν καμμία άλλη χρησιμότητα, αλλά ούτε και αποτέλεσμα, παρά να πείθουν την πλειοψηφία των ψηφοφόρων γιά τον σκληρό έλεγχο της εκάστοτε αξιωματικής αντιπολίτευσης προς την αντίστοιχη κυβέρνηση.

Οι δύο αυτοί πόλοι, καθοδηγούμενοι από την γερμανοκίνητη σημιτική ηγεσία - υπάλληλους του χρηματοπιστωτικού συστήματος, εξύφαναν και εκτέλεσαν το δεύτερο μέρος του σχεδίου της οικονομικής δικτατορίας του χρέους, με όχημα την ευεπίφορη λόγω εξωνημένων και αργυρώνητων πολιτικών ελληνική οικονομία.
Ενώ το πρώτο μέρος του σχεδίου περιείχε την καταβαράθρωση της παραγωγής, τόσο αγροτικής, όσο και βιομηχανικής και την σταδιακή μετατροπή της οικονομίας σε εισαγωγική-μεταποιητική, το δεύτερο εμπεριείχε την αυταπάτη της υπερδανεισμένης ευμάρειας και την μετατροπή της πλειοψηφίας των Ελλήνων σε υπερδανεισμένους εργαζόμενους.
Αφού έκλεψαν τις αποταμιεύσεις με τις χειραγωγημένες μετοχές του Χρηματιστήριου, προώθησαν την αντίληψη, ότι είσαι κοινός βλάκας αν δεν δανειστείς για να γίνεις και εσύ παλιάτσος του lifestyle και να ακουμπάς στο τραπέζι τα κλειδιά με το σήμα μιας γερμανικής κυρίως αυτοκινητοβιομηχανίας, δίπλα στο τεράστιο πιάτο με το δείγμα φαγητού και την ζωγραφισμένη σάλτσα.
Όπως και στο Χρηματιστήριο περίμεναν υπομονετικά, να καμφθούν οι αντιστάσεις και των τελευταίων αποταμιευτών που "πήγαιναν με τον σταυρό στο χέρι", έτσι και κατά την εποχή της δαιμονιζόμενης εκταμίευσης "δανειακών προϊόντων" των τραπεζών, περίμεναν υπομονετικά το σύνθημα του τέλους, το οποίο ήταν η έκρηξη των στεγαστικών της Lehman Bros. Χαρακτηριστικό του καταστροφικού για την υγιή οικονομία εγχειρήματος ήταν, η δαιμονιώδης εμμονή των Τραπεζών και των πωλητών δανείων, που κατά κόρον είχαν προσλάβει, να πείσουν και τους τελευταίους πολίτες, την τελευταία στιγμή πριν την πτώση της δανειοληπτικής πίστης να δανειστούν, χρησιμοποιώντας μάλιστα το απώτατο επιχείρημα οτι τελειώνει το εύκολο χρήμα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα αυτά διαδραματίστηκαν χωρίς κανέναν έλεγχο από μέρους της επίσημης πολιτείας, χωρίς καμία ασφάλιση του δανειολήπτη έναντι της, άνευ υπαιτιότητάς του, καταβαράθρωσης της οικονομίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι η υπερδανεισμένη ευμάρεια, καμουφλαρίστηκε σαν "θωρακισμένη ελληνική οικονομία", γιά να αποτελέσει με την σειρά της το προπέτασμα καπνού που έκρυβε το γεγονός οτι γιά να μπορούν οι λίγοι να κλέβουν πολλά, άφηναν τους πολλούς να κλέβουν λίγα.
Φτάσαμε λοιπόν στο σήμερα με πολλές απώλειες. 4000 αυτοκτονίες.

• Ανυπολόγιστος αριθμός κλειστών εμπορικών, μεταποιητικών ή προσφοράς υπηρεσιών επιχειρήσεων. 
• Ανυπολόγιστος αριθμός ανέργων, πρώην υπαλλήλων, αυτοαπασχολούμενων ή επιχειρηματιών. 
• Ανυπολόγιστη αύξηση ψυχοσωματικών ασθενειών. 
• Ανυπολόγιστη αύξηση κατανάλωσης ηρεμιστικών ή ψυχοφαρμάκων. 

Συσσίτια στους φτωχούς που έγιναν πάμπτωχοι. Άστεγοι που δεν προλαβαίνουν να μαζέψουν στα υπνωτήρια οι δήμοι και οι υπηρεσίες. Και βέβαια η αξιοσημείωτη αλληλεγγύη που επιδεικνύει ο Ελληνικός Λαός που δεν τα έφαγε μαζί.
Αν πρέπει να θέσουμε το ερώτημα τι έκανε τόσα χρόνια ο τρίτος πόλος που είναι η Αριστερά, η απάντηση έχει κατά την γνώμη μου πολλά σκέλη. Η φωνή της Αριστεράς στο κοινοβούλιο, συμβάδιζε πάντα με τα εκλογικά της ποσοστά. Οι πρώτες τετραετίες του "σοσιαλιστικού μετασχηματισμού" βρήκε την Αριστερά στριμωγμένη στη γωνία και βέβαια διασπασμένη. Στο "βρώμικο 89" προσπαθώντας η Αριστερά να αμυνθεί στην κατ'επίφαση αριστερά του "τρίτου δρόμου", έστησε το εφαλτήριο του νεοφιλελέ "θατσερομιλτονφριντμανισμού", ο οποίος βέβαια χωρίς την συνδρομή μιας παγκόσμιας χρεοκρατικής δικτατορίας και με το αλησμόνητο σύνθημα "παπάκι παπάκι και όχι Μητσοτάκη", μπήκε στο χρονοντούλαπο γιά να επανέλθει σήμερα δριμύτερος.
Η δεκαετία του 90 βρίσκει την Αριστερά να κοιτά αποσβολωμένη την ροή του χρήματος χωρίς να παρεμβαίνει καθοριστικά, την στιγμή που, έστω και αν προέβλεπε αυτό που διαδραματίζεται σήμερα και το επικοινωνούσε, κανένας δεν θα την άκουγε, ίσως μερικοί από τους οπαδούς της. Ο Γιαννίτσης που το έκανε, πήγε σπίτι του. Όταν σου δίνουν μέλι πως να πιστέψεις πως αυτό δεν ειναι μέλι, αλλά τυρί και από πίσω υπάρχει φάκα;
Υπαρκτές είναι οι ευθύνες των συνδικάτων ως προς την προστασία των εργαζομένων από τον αλόγιστο δανεισμό, παρ' ότι μέσα στην φρενίτιδα της προσφοράς δανειακών προϊόντων πολύ λίγοι θα συνετίζονταν.
Αν πρέπει να θέσουμε το ερώτημα, ποιά μπορεί να είναι η διέξοδος του Ελληνικού Λαού από το ζοφερό παρόν, πρέπει να πούμε ότι έχει δείξει μιά αξιοθαύμαστη ψυχραιμία μέχρι τώρα, πλην όμως από τούδε και στο εξής πρέπει να αποφασίσει με ποιούς θα πάει και ποιούς θα αφήσει. θα πάει με αυτούς που όταν προφασιζόμενοι ότι ήταν αντίπαλοι, ορκισμένοι εχθροί, τον περι έπαιζαν κανονικά, υπερασπιζόμενοι την λεηλασία που έκαναν τα αφεντικά τους στην χώρα και μόλις η λεηλασία έγινε προνόμιο άλλων αδηφάγων εξωχώριων αφεντικών, ενώθηκαν εις σάρκα μία για να τον σώσουν ξεπουλώντας την χώρα;
Θα πάει με αυτούς που δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να διαλύσουν τις υποδομές της υγείας, παιδείας, του κοινωνικού κράτους για να γίνει πιο πειστική η αναγκαιότητα του ξεπουλήματος;
Θα πάει με αυτούς που συστηματικά απεμπόλησαν την αυτάρκεια της ελληνικής οικονομίας αποδομώντας την βιομηχανική και αγροτική παραγωγή, μετατρέποντας την οικονομία σε αποκλειστικά εισαγωγική;
Θα πάει με αυτούς που 40 χρόνια υφάρπασσαν την ψήφο του εκμεταλλευόμενοι το καθεστώς του "μπάρμπα από την Κορώνη" που οι ίδιοι είχαν επιβάλει;
Θα πάει με αυτούς που σε μιά πάνδημη και ειρηνική διαδήλωση διαμαρτυρίας ψέκασαν συντονισμένα ενα εκατομμύριο πολίτες στο κέντρο της Αθήνας (12/02/12) με ασφυξιογόνα αέρια αδιαφορόντας γιά την υγεία και ασφάλεια των πολιτών;
Υ.Γ. Σε πρωινή κυριακάτικη τηλεοπτική εκπομπή εμφανίστηκε ο κομαντάντε Καρατζαφέρης και πρότεινε δημοσκόπηση "Στουρνάρας ή Ξηρός". Πλάκα θα είχε....

Ο Μπαγασάκος