Το χρέος είναι διαχειρίσιμο αν αφαιρεθεί το απεχθές μέρος του!

Γράφει ο Κλεισθένης.
Τα όσα ακούγονται και προπαγανδίζονται για το υπέρογκο χρέος και την αδυναμία αποπληρωμής του, αποτελούν απλά μόνο δικαιολογίες για την πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική που ακολουθούν και σίγουρα θα ακολουθήσουν τα λεγόμενα μνημονιακά κόμματα. 

Το χρέος είναι διαχειρίσιμο αν αφαιρεθεί το απεχθές μέρος του, αυτό που προκύπτει απ' τα τοκογλυφικά επιτόκια και το δόλια δοσμένο, με στόχο την προτεκτοριοποίηση της χώρας.

Η επιδίωξη του σάπιου και διεφθαρμένου οικονομικοπολιτικού μας συστήματος είναι, η φτωχοποίηση των Ελλήνων, η εξασφάλιση υπερκερδών των ημετέρων και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Η τρόικα και το χρέος αποτελούν άλλοθι του συστήματος, για την επιβολή των ανελέητων

νεοφιλελεύθερων πολιτικών ακόμη και με τη βία, γνωστού ότι ο λαός αντιδρά.
Η διάχυση του φόβου και της τρομοκρατίας είναι ένα απ' τα όπλα των εξουσιαστών. Τα ψευτοδιλήμματα και οι εκβιασμοί, συνηγορούντων και των αρχιερέων του νεοφιλελευθερισμού της ΕΕ, κατατείνουν στο να πειθαναγκάσουν τους Έλληνες, να αποδεχτούν σαν μοναδική λύση του δήθεν οικονομικού προβλήματος, τον μονόδρομο της εξαθλίωσής του. Είναι γνωστό ότι η διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας έγινε με τι προτροπές-υποδείξεις της ΕΕ που έκαναν πράξη οι “υπερπαριώτες” πολιτικοί μας. Όταν έντεχνα αφαιρείς από μία χώρα τη δυνατότητα να παράγει πως θα αποπληρώσει το χρέος που την φορτώνεις;

Το σημερινό Ελληνικό πρόβλημα δεν έχει να κάνει με το χρέος αλλά με την πολιτική μικρότητα των κομμάτων και την ασημαντότητα των ηγεσιών τους.

Συνειδητά έχουν ξεστρατίσει απ' τις ιδεολογικές τους θέσεις προβάλλοντας ένα “αχταρμά” θέσεων και απόψεων χωρίς καμία ιδεολογική βάση. Εδώ, για να είμαι αντικειμενικός εξαιρώ το ΚΚΕ, που είναι αγκιστρωμένο στις πάγιες και δογματικές θέσεις του.

Η ολοσχερής επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού στην πολιτική ζωή δεν αφήνει περιθώρια για ιδεολογικές θέσεις, ή είσαι νεοφιλελεύθερος ή είσαι εκτός της διαχείρισης της εξουσίας.

Μπορεί κάποιος καλόπιστος, να παρατηρήσει ακόμη ότι υπάρχει και πολιτειακό πρόβλημα, αυτό δεν σχετίζεται μόνο με το πρόσωπο του σημερινού προέδρου της δημοκρατίας και την γνωστή και καταδικαστέα στάση του, μπροστά στην εξαθλίωση του λαού αλλά και με την ανυπαρξία εξουσιών του θεσμού.

Ο πρόεδρος της Ελληνικής δημοκρατίας μετά τις αναθεωρήσεις του συντάγματος είναι ουσιαστικά διακοσμητικό πρόσωπο, δεν έχει καμία εξουσία παρέμβασης πλην της παραίτησής του. Εδώ μπορεί κάποιος να προσάψει ψόγο κατά του σημερινού προέδρου γιατί δεν παραιτήθηκε όταν υπογράφονταν τα επαίσχυντα μνημόνια της εξαθλίωσης και του ξεπουλήματος. Θέλοντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα κάποιος ίσως πει ότι ήταν μέρος του σάπιου κατεστημένου πριν γίνει πρόεδρος, υπηρέτησε το κόμμα που κυβερνώντας επί δεκαετίες μας έφερε στην σημερινή τραγική κατάσταση. Ο αντίλογος είναι ότι με βάση το σύνταγμα ο πρόεδρος είναι υπερκομματικό πρόσωπο, αν ήταν παλαιότερα κομματικό θα πρέπει να αποποιηθεί την κομματική του ιδιότητα και να δρα σαν υπερκομματικό. Μεταξύ μας “άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε”.

Υπάρχει όμως και συνταγματικό πρόβλημα.
Υπάρχουν έγκριτοι συνταγματολόγοι που μιλούν ευθέως για παραβιάσεις του συντάγματος από τις κυβερνήσεις που υπέγραψαν και εφαρμόζουν τα μνημόνια.

Εδώ δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν, ή το σύνταγμα δεν είναι σαφές και κατηγορηματικό και επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες ή όντως παραβιάστηκε.
Είναι αδιανόητο δύο τουλάχιστον υπουργοί, όντες συνταγματολόγοι, να ισχυρίζονται ότι δεν έγινε καμία παραβίαση του συντάγματος και ταυτόχρονα άλλοι συνάδελφοί τους να υποστηρίζουν το αντίθετο.

Αν το ισχύον σύνταγμα μπορεί να ερμηνεύεται με διαφορετικούς τρόπους τότε πάσχει, χρειάζεται αλλαγή.

Αν το σύνταγμα παραβιάστηκε κατά την υπογραφή και την εφαρμογή των μνημονίων τότε, οι συνταγματολόγοι που μετείχαν στις κυβερνήσεις, πρέπει το λιγότερο να σκίσουν τα πτυχία τους και να παραδεχτούν ότι χάρη της πολιτικής ξεπούλησαν την επιστημονικότητά τους.

Συμπερασματικά αν το ισχύον σύνταγμα δεν μπόρεσε να μας προφυλάξει απ' την αυθαιρεσία των εξουσιαστών, δεν μπόρεσε να αποτρέψει την εξαθλίωσή μας, δεν μπόρεσε να τιμωρήσει όσους ευθύνονται για την απαράδεκτη και εθνικά μειωτική θέση που μας έφεραν, τότε δεν λειτουργεί προς όφελος του λαού και χρειάζεται άμεσα δομικές αλλαγές.

Τότε και μόνο τότε θα μπούμε σε τροχιά εκδημοκρατισμού της χώρας και σε πορεία εξόδου απ' την δεινή σημερινή μας θέση.

Προσωπικά θα επιμένω έστω και αν χαρακτηριστώ γραφικός ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι οικονομικό αλλά πολιτικό, πολιτειακό και συνταγματικό.

kleisthenisblog