Βγείτε από τον μικρόκοσμό σας! Του Νίκου Χατζηνικολάου

Η πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης δεν αιφνιδίασε μόνο την κυβέρνηση. Αιφνιδίασε και πολλά από τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. 

Κυρίως όμως αιφνιδίασε την ελληνική κοινωνία, η οποία για άλλη μια φορά παρακολουθεί έκπληκτη τις τελευταίες ημέρες τα εγχώρια πολιτικά κόμματα να αλληλοσπαράσσονται και να αλληλοκατηγορούνται, αντί να συνεννοηθούν και να συναποφασίσουν μια ενιαία στάση, μια κοινή γραμμή διαπραγμάτευσης απέναντι στους δανειστές, στην πιο κρίσιμη καμπή της εθνικής προσπάθειας για έξοδο από το μνημόνιο και από την κρίση. 

Το φθαρμένο και παρηκμασμένο πολιτικό μας σύστημα όχι μόνο δεν συμμαχεί απέναντι στην τρόικα, όχι μόνο δεν προτάσσει τα εθνικά συμφέροντα παραμερίζοντας τα μικροκομματικά, ώστε η χώρα να επιτύχει τις καλύτερες δυνατές λύσεις στο θέμα της βιωσιμότητας του χρέους και να αποφύγει ένα νέο πολυετές μνημόνιο, αλλά αντίθετα μάλιστα επιδίδεται και πάλι στις συνήθεις σκιαμαχίες. 

Οι πολιτικοί μας ταγοί διαγωνίζονται για πολλοστή φορά στην εκτόξευση ανέξοδων φραστικών πυροτεχνημάτων χάριν φθηνού εντυπωσιασμού, αποδεικνύοντας δυστυχώς ότι αδυνατούν ακόμη και σήμερα, στην πιο κρίσιμη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας μας, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων...
ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ είναι πράγματι δραματικές. Η ανεργία, η ανέχεια, τα λουκέτα, οι αυτοκτονίες απελπισμένων συμπολιτών μας συνθέτουν ένα σκηνικό εθνικής κατάθλιψης, ένα σκηνικό μιζέριας και δυστυχίας. 

Η κοινωνική συνοχή δοκιμάζεται σκληρά. Η αντοχή και η ανοχή των πολιτών εξαντλείται. Τα νοικοκυριά ζουν τον εφιάλτη της φτώχειας, τον εφιάλτη της αναξιοπρεπούς διαβίωσης. Ο κοινωνικός ηλεκτρισμός έχει φθάσει στο κόκκινο. 

Η έκρηξη είναι προ των πυλών. Και παρ’ όλα αυτά, το πολιτικό μας προσωπικό εξακολουθεί στην πλειονότητά του να κινείται, να λειτουργεί και να συμπεριφέρεται σαν να μην άλλαξε τίποτε. Με την ίδια εκείνη αλαζονεία, με την ίδια εκείνη αμετροέπεια, που χαρακτήριζαν την πολιτική μας ζωή τα τελευταία τριάντα χρόνια... 

Ακόμη και σήμερα ενδιαφέρονται μόνο για τις καρέκλες τους, μόνο για την εξουσία. Και βέβαια η «προστασία» των κομματικών τους εγκαθέτων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα παραμένει βασικό τους μέλημα, πρώτη τους προτεραιότητα. Αντίθετα, κανείς τους δεν συγκινείται ιδιαίτερα από το βαρύ τίμημα που πλήρωσε και πληρώνει καθημερινά στον βωμό της κρίσης ο πολύπαθος ιδιωτικός τομέας... Αυτός δεν προσφέρεται για τακτοποίηση ημετέρων...

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ είναι ότι οι πολυετείς αναγκαστικές, αιματηρές θυσίες των Ελλήνων κινδυνεύουν τώρα να χαθούν, να εξανεμισθούν. Ενα από τα κορυφαία κοινοβουλευτικά στελέχη των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών, που μάλιστα μετέχει στη διαπραγμάτευση του κόμματός του με το επιτελείο της Α. Μέρκελ για τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης του Βερολίνου, ο κ. Κάρστεν Σνάιντερ -υπεύθυνος του SPD για τον προϋπολογισμό και τα δημοσιονομικά και πιθανός υποψήφιος για υπουργικό θώκο- δηλώνει σήμερα στη Realnews ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να επιστρέψει στις χρηματοπιστωτικές αγορές ούτε το 2014, ούτε δηλαδή μετά το τέλος του τρέχοντος μνημονίου, και ότι θα χρειασθεί νέα οικονομική βοήθεια, που θα πρέπει να της χορηγηθεί. Ο κ. Σνάιντερ λέει πολύ απλά ότι θα χρειαστούμε νέο δάνειο. Και επομένως υπονοεί ότι θα μας επιβληθεί και νέο μνημόνιο. Την ίδια στιγμή, η τρόικα στην Αθήνα πιέζει ασφυκτικά για 11.000 νέες απολύσεις στο Δημόσιο μέσα στο πρώτο τρίμηνο του επόμενου έτους, για άμεση εφαρμογή του ενιαίου φόρου ακινήτων με αδιαπραγμάτευτο στόχο την είσπραξη 2,9 δισ. ευρώ και για νέο «κούρεμα» των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων από φόρους, που θα μεταφερθούν στην κεντρική διοίκηση, με συνέπειες που δεν θα αργήσουν, φαντάζομαι, να φανούν στα μηνιαία εκκαθαριστικά των συνταξιούχων...

Η ΕΘΝΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ της διαπραγμάτευσης που ήδη διεξάγεται με την τρόικα είναι απολύτως προφανής. Βρισκόμαστε στην «ώρα μηδέν». Η ελληνική κοινωνία και ιδίως τα μικρά και τα μεσαία εισοδήματα δεν αντέχουν και δεν πρόκειται να ανεχθούν ούτε ένα ευρώ νέας, πρόσθετης επιβάρυνσής τους. Η χώρα πρέπει να αντιδράσει στις παράλογες απαιτήσεις των δανειστών. Και πρέπει να διεκδικήσει αποφασιστικά οριστική και μόνιμη λύση στο θέμα του χρέους της, που σήμερα αποτελεί τροχοπέδη σε κάθε αναπτυξιακή της προσπάθεια. Η εκκρεμότητα αυτή πρέπει επιτέλους να αρθεί. Διαφορετικά, κανείς δεν πρόκειται να εμπιστευθεί την ελληνική οικονομία και να επενδύσει σε αυτήν. Και βέβαια ήρθε η ώρα να δείξει η Ευρώπη και ιδίως η Γερμανία την αλληλεγγύη της, στηρίζοντας αποφασιστικά την Ελλάδα με σημαντικά κονδύλια για την ανάπτυξη. Οταν τολμά και το ζητά δημόσια από την κ. Μέρκελ ο μελλοντικός της κυβερνητικός εταίρος, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του SPD κ. Σνάιντερ σήμερα μέσω της «R», αψηφώντας το πολιτικό κόστος που θα έχει στη χώρα του, τι να πει κανείς για τους Ελληνες πολιτικούς που σιωπούν ακόμη και για το κατοχικό δάνειο; Πώς να τους χαρακτηρίσει;

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΑΣ σύστημα έχει μέγα χρέος να συνεννοηθεί, να ομονοήσει -έστω και προσωρινά- και να διαπραγματευθεί με τους δανειστές, εμφανίζοντας εικόνα αρραγούς εθνικής ενότητας χάριν των πολιτών, χάριν της κοινωνίας. Και όταν επιτύχει την έξοδο από τα μνημόνια, όταν στείλει την τρόικα... από εκεί που ήρθε, όταν δρομολογήσει την έξοδο της χώρας από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και της ανεργίας, ας αρχίσει -αν θέλει- πάλι τις θλιβερές σκιαμαχίες, τους ανέξοδους βερμπαλισμούς, τους φθηνούς εντυπωσιασμούς. Και η κοινωνία, που γνωρίζει πλέον πολύ καλά ότι η κρίση στην Ελλάδα είναι πρωτίστως πολιτική και μετά οικονομική, ας αποφασίσει... Αν τους ανέχεται πλέον ή όχι...

Ν. Χατζηνικολάου