Διανύουμε τον τέταρτο χρόνο κατάλυσης της δημοκρατίας και της συνταγματικής νομιμότητας, παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας σε ξένα χέρια και ταχύτατης ακύρωσης πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών και λαϊκών κατακτήσεων , που απαίτησαν αιώνες αγώνων και ποταμούς αίματος, για να εδραιώσουν το κράτος δικαίου, την κοινωνία αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης και έναν χώρο ελευθερίας δράσης και δημιουργικής έκφρασης για τους πολίτες .
Καθώς δε εορτάζουμε την εθνική επέτειο της συσπείρωσης του Ελληνισμού για την αντιμετώπιση της εισβολής του εχθρού στα ιερά εδάφη των ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ, κατακλύζομαι από μία
καταιγίδα σκέψεων, που τις μοιράζομαι μοιραία με όλους, όσους θεωρούν ότι έτσι προάγεται η συλλογική Συνείδηση κι η αμεσότητα της Δημοκρατίας.
Η κατάλυση του καλού, που είχε εγκαθιδρυθεί μετά από αγώνες πολλών συμπολιτών μας, Ηρώων της ανιδιοτελούς θυσίας, που τάχθηκαν στο έργο ν’ ανεβάσουν ένα σκαλί τη φορά την κοινωνία μας, στην πορεία της προς την ευημερία και τη συνείδηση, οφείλεται σε μέγιστο βαθμό στην αποτυχία του κλεπτοκρατικού μοντέλου διακυβέρνησης, που επέβαλλαν στη μεταπολιτευτική Ελλάδα «γίγαντες» πολιτικοί, με μηδενική συμβολή στην ευημερία του τόπου, αλλά τεράστιες ευθύνες στην καταστροφή του.
Πολιτικοί και παράγοντες, που κυριάρχησαν ελλείψει κοινωνικών αντιμέτρων και αντισωμάτων, σε όλη τη δομή της πολιτείας και της κοινωνίας, που σαν ποντίκια ροκάνισαν τα θεμέλιά τους, αναπαραγόμενοι ραγδαία ως φύσεις και νοοτροπία, με όμοιας ποιότητας τρωκτικά. Δυστυχώς για όλους μας, οι ίδιοι είναι που εξακολουθούν να κατευθύνουν τις ζωές μας και να τολμούν να διατείνονται ότι κατέχουν και τη μαγική φόρμουλα της σωτηρίας μας.
Είναι όλοι αυτοί που κουνούν το δάκτυλο μέσα κι έξω από τη Βουλή, για να μας τρομοκρατήσουν, ώστε να μην διανοηθούμε καν να ελπίσουμε, να φαντασθούμε, πόσο μάλλον να παλέψουμε για να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα και πρώτα απ’ όλα ν’ απαλλαγούμε από την παρουσία των πάσης φύσεως υπαιτίων τρωκτικών, αποδίδοντάς τους τις νομικές και πολιτικές ευθύνες που τους αναλογούν.
Αυτό το θαύμα, που πετύχαμε το 1940 αντιμετωπίζοντας με επιτυχία τις δραματικά υπέρτερες δυνάμεις, που θέλησαν να καταλύσουν με τη βία την ελευθερία του λαού μας, το πέτυχε ο Ελληνισμός πολλές φορές στην ιστορία του, όταν κρίσιμες ιστορικές συνθήκες απαίτησαν έναν αγώνα με ενωμένες τις δυνάμεις μας και μέσα από το λαό ξεπήδησαν γίγαντες ηγέτες, γα να εμπνεύσουν και καθοδηγήσουν το φορτισμένο αυτό ρεύμα στο ένδοξο πεπρωμένο του.
Αξίζει όλοι μας να διαβάσουμε την «Έκκληση των Ελλήνων Διανοουμένων προς τους Διανοούμενους όλου του Κόσμου», που απηύθυναν πρωτοπόροι του Πνεύματος με παλλόμενη Ελληνική ψυχή στις 10/11/1940, που εκφράζει αυτό το ανώτερο πνεύμα:
«Είναι δύο εβδομάδες τώρα που μ’ ένα τελεσίγραφο, μοναδικό στα διπλωματικά χρονικά των εθνών, για το περιεχόμενο, την ώρα και τον τρόπο που το παρουσίασαν, η Ιταλία κάλεσε την Ελλάδα να της παραδώσει τα εδάφη της, ν’ αρνηθεί την ελευθερία της και να κατασπιλώσει την τιμή της. Οι Έλληνες δώσαμε, στην ιταμή αυτή αξίωση της φασιστικής βίας, την απάντηση που επέβαλαν τριών χιλιάδων ετών παραδόσεις, χαραγμένες βαθειά στην ψυχή μας, αλλά και γραμμένες στην τελευταία γωνιά της ιερής μας γης, με το αίμα των μεγαλυτέρων ηρώων της ανθρώπινης ιστορίας. Κι αυτή την στιγμή, κοντά στο ρεύμα του Θυάμιδος και στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου και των μακεδονικών βουνών, πολεμούμε, τις περισσότερες φορές με τη λόγχη, αποφασισμένοι να νικήσουμε ή να πεθάνουμε μέχρις ενός. Σ’ αυτόν τον άνισο και σκληρότατο, αλλά και πεισματώδη αγώνα, που κάνει το λυσσασμένο επιδρομέα να ξεσπάζει κατά των γυναικών, των γερόντων και των παιδιών, να καίει, να σκοτώνει, ν’ ακρωτηριάζει, να διαμελίζει τους πληθυσμούς στις ανοχύρωτες κι άμαχες πόλεις μας και στα ειρηνικά χωριά μας, έχουμε το αίσθημα, ότι δεν υπερασπιζόμαστε δική μας μόνον υπόθεση: ότι αγωνιζόμαστε για τη σωτηρία όλων εκείνων των υψηλών αξιών που αποτελούν τον πνευματικό και ηθικό πολιτισμό, την πολύτιμη παρακαταθήκη που κληροδότησαν στην ανθρωπότητα οι δοξασμένοι μας πρόγονοι και που σήμερα βλέπουμε ν’ απειλούνται από το κύμα της βαρβαρότητος και της βίας. Ακριβώς αυτό το αίσθημα εμπνέει το θάρρος σ’ εμάς τους Έλληνας διανοουμένους, τους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης, ν’ απευθυνθούμε στους αδελφούς μας όλου του κόσμου, για να ζητήσουμε, όχι την υλική αλλά την ηθική βοήθειά τους: Ζητούμε την εισφορά των ψυχών, την επανάσταση των συνειδήσεων, την εργασία, το κήρυγμα, την άμεση επίδραση, παντού όπου είναι δυνατόν, την άγρυπνη παρακολούθηση και την ενέργεια για έναν καινούριο πνευματικό Μαραθώνα, που θα απαλλάξει τα δυναστευόμενα έθνη από τη φοβέρα της πιο μαύρης σκλαβιάς που είδε ποτέ ο κόσμος. Όταν μια τέτοια επανάσταση συντελεσθεί, η Νίκη θα στεφανώσει το μέτωπο και του τελευταίου, του πιο ταπεινού εργάτη. Με τη μεγάλη και σταθερή αυτή ελπίδα, σας στέλνουμε τον πιο αδελφικό μας χαιρετισμό. Κωστής Παλαμάς, Σπύρος Μελάς, Άγγελος Σικελιανός, Γεώργιος Δροσίνης, Σωτήρης Σκίπης, Δημήτριος Μητρόπουλος, Κ. Δημητριάδης, Νικόλαος Βέης, Κωνσταντίνος Παρθένης, Ιωάννης Γρυπάρης, Γιάννης Βλαχογιάννης, Στράτης Μυριβήλης, Κώστας Ουράνης, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Αλέξανδρος Φιλαδελφεύς, Άριστος Καμπάνης»
εφημερίδα «Νέα Ελλάς» - 10/11/1940).
Αυτό το πνεύμα ωστόσο συγκρούστηκε σχεδόν ταυτόχρονα με την άρνησή του, με πρόσωπα, που τη στιγμή που ενωμένος ο Ελληνισμός πολεμούσε, βρήκαν την ευκαιρία να συμμαχήσουν με τον εχθρό για θέσεις κι εξουσία, αλλά και να χύσουν το διχαστικό τους δηλητήριο στις ψυχές αγνών αγωνιστών, γεννώντας αμέσως μετά το θαύμα, έναν καταστροφικό εμφύλιο σπαραγμό.
Κάπως έτσι όμως ζυμώνεται χιλιετίες τώρα η Ελληνική ιστορία και η συνεχής ανακύκλωση ανάλογων δραματικών διπόλων ηρωικών νικών και καταστροφικών διχασμών, σημαίνει ότι ακριβώς μέσα από την αποκρυπτογράφησή τους θα μπορέσει ο Ελληνισμός να κάνει ένα βήμα αυτογνωσίας και προόδου.
Αυτά συμβαίνουν και θα εξακολουθούν να μας «παιδεύουν», όταν κυριαρχεί εντός μας η ιδιοτέλεια και ασυνειδησία, τα πάσης φύσεως κόμπλεξ, η άρνηση να ενταχθούμε σε συλλογικότητες και να αναγνωρίσουμε άλλους άξιους ή και αξιότερους ημών για συγκεκριμένα έργα, η άρνηση με λίγα λόγια σε όλες τις ζοφερές της εκφράσεις.
Χαρακτηριστικό της θλιβερής σημερινής κατάστασης, που διαμορφώνεται όπως πάντα μέσα από τις λανθασμένες επιλογές αδύναμων και πλανημένων ανθρώπων, που βρίσκονται για λάθος λόγους σε ακατάλληλες θέσεις, είναι και η διατεταγμένη άρνηση πολλών περιφερειών της χώρας να επιτρέψουν τη συμμετοχή στην παρέλαση σωματείων εφέδρων των ειδικών δυνάμεων, με αστείες αιτιολογίες και προσχήματα εν αμαρτίαις.
Είναι αδιανότητο να προσερχόμαστε για να εορτάσουμε μία ιδιαίτερη συμβολικά εθνική επέτειο, αναπαράγοντας τον εθνικό διχασμό, μεταξύ αυτών που αξίζει να συμμετέχουν και αυτών που δεν «πρέπει» για πολιτικές ή άλλες άθλιες σκοπιμότητες να τους επιτραπεί αυτή η τιμή.
Ηχηρό παράδειγμα η άρνηση του αντιπεριφερειάρχη Πειραιά Στέφανου Χρήστου, που αρνήθηκε να επιτρέψει τη συμμετοχή στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στον ιστορικό Σύνδεσμο Ελλήνων Βατραχανθρώπων, με το αιτιολογικό ότι είχαν προσκληθεί να συμμετάσχουν στο άγημα της παρελάσεως και φίλοι και συνεργαζόμενοι με το Σύνδεσμο Καταδρομείς, Αλεξιπτωτιστές και Πεζοναύτες!!!
Αναρωτιέται ο κάθε Έλληνας τι το κακό είχε αυτή η πρόσκληση, πώς πυροδότησε τους μαύρους συλλογισμούς του αντιπεριφερειάρχη και ποιόν «κάλο» του πάτησε, ώστε να προβεί σε μία τόσο προσβλητική προς τους Βατραχανθρώπους απόφαση.
Σε κάθε περίπτωση είναι κατά την άποψή μου μία χαρακτηριστική στάση ανθρώπων, που υπηρετούν πιστά το σύστημα εθνομηδενισμού, πόλωσης και διάσπασης των Ελλήνων, επιλέγοντας μορφές ακραίας σύγκρουσης με τις πιο υγιείς δυνάμεις του Ελληνισμού.
Για όσους δεν γνωρίζουν ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βατραχανθρώπων έχει ιστορία άνω των 20 ετών, με έδρα τον Πειραιά, έχει μορφή αθλητικού σωματείου και αποτελεί το μεγαλύτερο εθελοντικό σωματείο στην Ελλάδα, με 1200 μέλη, όλους απόφοιτους της Διοίκησης Υποβρυχίων Καταστροφών (ΔΥΚ) του Πολεμικού Ναυτικού, μόνιμους εν ενεργεία ή ε.α. και οπλίτες εφέδρους, είτε ναύτες είτε καταδρομείς. Οι δραστηριότητές μας υπήρξαν πάντα συνδυασμός κοινωνικής και εθνικής προσφοράς στους τομείς της πολιτικής προστασίας, με ενεργό συμμετοχή σε σεισμούς, πλημμύρες, πυρκαγιές, σε όλη της Ελλάδα, της έρευνας και διάσωσης, με την ειδική ομάδα διασωστών, των περιβαλλοντικών καθαρισμών σε όλα σχεδόν τα λιμάνια της χώρας και της διενέργειας αθλητικών και ιστορικών εκδηλώσεων, όπως η Μαραθώνια Λαμπαδηδρομία «ΑΓΗΜΑ ΕΛΛΗΝΩΝ» και οι βραβεύσεις προσωπικοτήτων του παγκόσμιου Ελληνισμού.
Είναι προφανές ότι μέσα από ένα τέτοιο συλλογικό φορέα υπηρετείται η κοινωνία και το Έθνος, με έμφαση στην προώθηση του ανιδιοτελούς εθελοντισμού.
Αυτοί οι Βατραχάνθρωποι κρίθηκε από ένα ανεπαρκές πρόσωπο, που όμως βρέθηκε να ασκεί εξουσία, ότι δεν πρέπει να παρελάσουν, γιατί κατ’ αυτόν προφανώς ο λαός και κυρίως οι νέοι και τα παιδιά, δεν έχουν ανάγκη τέτοια υγιή πρότυπα, αφού αρκούν τα «πρότυπα» προς αποφυγή, που δημιούργησε ο ίδιος και οι όμοιοί τους στην αιμορροούσα Ελλάδα μας.
Αν αυτοί οι άνθρωποι και η νοοτροπία που κουβαλούν και μας επιβάλλουν δεν εξοστρακιστούν από τους ενεργούς συνειδητοποιημένους πολίτες της Ελλήνων Πολιτείας, με κατάλληλες επιλογές και δράσεις καθημερινά εις το εξής , με έμφαση βεβαίως κατά τις περιόδους εκλογών, ας μην περιμένουμε καμμία αλλαγή προς το καλλίτερο.
Κι αξίζουμε το καλλίτερο, αλλά αυτό έχει ως τίμημα τον ιδρώτα και το αίμα μας, την καρδιά και το μυαλό μας, τη συνειδητή παρουσία μας, όπου γίνονται οι μάχες, που μαίνονται παντού!
Του Κυριάκου Κόκκινου – Δικηγόρου
Αντιπροέδρου του Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.