Η «Αυγή» δημοσίευσε άρθρο στο οποίο αναφέρει πως η κυβέρνηση στήνει
προβοκάτσια σε βάρος της Αριστεράς και, κυρίως, του ΣΥΡΙΖΑ.
Το σχέδιο
αποδίδεται στους ακραίους συμβούλους του Αντώνη Σαμαρά και τον ίδιο τον
πρωθυπουργό, ενώ καλύπτεται νομικά από τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η κυβερνητική προβοκάτσια περιλαμβάνει
βομβαρδισμό της κοινής γνώμης με προπαγάνδα κατά της «αριστερής βίας»,
συστηματική παρακολούθηση των τηλεφώνων βουλευτών και στελεχών του
ΣΥΡΙΖΑ –με την ελπίδα να στοιχειοθετηθεί πως κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ
έχουν κάποια σχέση με οποιαδήποτε μορφή βίας-, και την κινητοποίηση
προθύμων δικαστών που θα αναλάβουν τη συνέχεια.
Δεν πιστεύω στις θεωρίες συνωμοσίας. Βέβαια, από την άλλη, δεν πιστεύω πως τα παιδιά τα φέρνει ο
πελαργός.
Αν δεν βλέπεις συνωμοσίες παντού, δεν σημαίνει πως πιστεύεις ότι όλα
γύρω σου είναι αγγελικά πλασμένα και πως τα χημικά όπλα στην Συρία δεν
τα πουλάνε αυτοί που θέλουν να την βομβαρδίσουν επειδή έχει χημικά όπλα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν –μέσω της επίσημης εφημερίδας του- αναφέρεται σε προβοκάτσια που στήνει η ομάδα του Σαμαρά μαζί με τον Σαμαρά.
O ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αποδείξει στους ακραίους του Σαμαρά πως δεν είναι ακραίος.
Δεν ξέρω αν έχει νόημα να αποδείξεις σε μια πουτάνα πως δεν είσαι
πουτάνα. Δηλαδή, σε ενδιαφέρει πολύ η γνώμη της πουτάνας για σένα;
Όταν έχεις απέναντί σου τον γελοίο χοντρομπαλά που τον νοικιάζουν οι
εφοπλιστές –όταν δεν τον νοικιάζει ο Σαμαράς-, δεν κάθεσαι να πιάσεις
κουβέντα μαζί του. Τον φτύνεις. Και το γουστάρει κιόλας. Βαθιά μέσα του.
Όλη αυτή η ομάδα Σαμαρά –που δεν είναι παρά μερικά λαμόγια- έχει
τεράστια προβλήματα μέσα στην Νέα Δημοκρατία, γιατί οι παραδοσιακοί
δεξιοί βλέπουν πως αυτή η ομάδα οδηγεί την Νέα Δημοκρατία στον δρόμο της
διάλυσης που βάδισε το ΠΑΣΟΚ.
Δεν κρύβονται οι νεοδημοκράτες που χαρακτηρίζουν ανοιχτά πια γελοία την σαμαρική θεωρία των δυο άκρων.
Δεν ξέρω γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ σέρνεται πίσω από τις ανοησίες των φελλών του Σαμαρά.
Δεν ξέρω γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να αποδείξει πως είναι εντελώς ανώδυνος και εντελώς ακίνδυνος.
Εκείνο που ξέρω είναι πως δέκα χαμένα κορμιά –που δεν είχαν φανταστεί
ποτέ στη ζωή τους πως θα βρεθούν να κυβερνούν την Ελλάδα- κάνουν τους
βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να μοιάζουν με κοριτσόπουλα που
έκαναν αταξίες στο σχολείο και φοβούνται μην τα μαλώσει η δασκάλα.
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν να στριμώχνονται στα πάνελ των
καναλιών των νταβατζήδων δίπλα στον Άδωνι, στο Βορίδη και στους άλλους
καθυστερημένους του Σαμαρά.
Θέλει ο Λαφαζάνης να αποδείξει στον Μπάμπη Παπαδημητρίου πως δεν είναι ακραίος. Γιατί ο Μπάμπης είναι η Μητέρα Τερέζα.
Θέλει ο Παπαδημούλης να αποδείξει στον Αυτιά πως είναι γλυκούλης και δεν πρέπει να τον φοβάται η νοικοκυρά που βάζει πλυντήριο.
Καταγγέλλει με ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ την κυβέρνηση που χάρισε τις
άδειες στους καναλάρχες αλλά συνεχίζουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να
τρέχουν στα κανάλια των νταβατζήδων της διαπλοκής. Κι από κει, βέβαια,
δεν μιλάνε για αυτά. Γιατί μπορεί να μην τους ξανακαλέσει στην εκπομπή
της η έγκριτη δημοσιογράφος Τζένη Βούρτσα που είναι μάστορας στα
τσιμπούκια.
Συγγνώμη, δουλευόμαστε;
Ναι, δουλευόμαστε.
Αν το καλοσκεφτείς, το μόνο που σε κάνει να νομίζεις πως ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει
αντιπολίτευση είναι ότι η ομάδα Σαμαρά τον κατηγορεί πως ανήκει στα
άκρα.
Ποια άκρα;
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ –με κάποιες εξαιρέσεις- σέρνονται. Βαριούνται
που ζουν. Αυτοί δεν μπορούν να δέσουν ούτε τα κορδόνια τους.
Ακόμα κι ο Αλέξης Τσίπρας μιλάει πια σαν να έχει πάθει εγκεφαλικό. Τώρα
πια θυμίζει τον Ανδρέα Παπανδρέου στα τελευταία του. Βλέπω τον Τσίπρα
πρώτα στο Ωνάσειο, και μετά πρωθυπουργό. Σιδερένιος Αλέξη!
Πιο σκληρή αντιπολίτευση κάνει το Unfollow στην κυβέρνηση, παρά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Εντυπωσιακή δε η χρόνια ανικανότητα της Αριστεράς να αποκτήσει ΜΜΕ που να μην προκαλούν δυσκοιλιότητα.
Βέβαια, όταν υπάρχει ένας λαός καθυστερημένων που, ενώ η χώρα τους
χρεοκόπησε, έχουν κάνει κυβέρνηση τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο, τον Άδωνι
και τον Βορίδη, και νόμιζαν πως κάνουν αντίσταση ψηφίζοντας την Χρυσή
Αυγή, καταλαβαίνεις πως δεν υπάρχει ελπίδα και τι να σου κάνει κι ο
ΣΥΡΙΖΑ που ήταν βολεμένος τόσα χρόνια με τις επιδοτήσεις, με τις
αριστερές αναλύσεις του κώλου, με τα πάρτι του, με τα ωραία του, και
ξαφνικά του είπαν πως μπορεί να κυβερνήσει για να σώσει τη χώρα;
Τα Μνημόνια πέρασαν όλα, θα περάσει και το νέο Μνημόνιο, όλοι αυτοί που
οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία είναι στις θέσεις τους, οι νταβατζήδες
της διαπλοκής κι αυτοί στις θέσεις τους, οπότε μην δουλευόμαστε τώρα με
τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι ακραίος, ενώ ο καημένος είναι πιο ακίνδυνος και από
πεταλούδα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν μικρό παιδί. Φοβάσαι μην πέσει και χτυπήσει.
Τούτων δοθέντων και εν κατακλείδι, πάμε σε κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας – ΣΥΡΙΖΑ.
Το ποιο πιθανό είναι ότι στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας θα επιστρέψει ο
Καραμανλής, ένας από τους κύριους υπεύθυνους για την χρεοκοπία της
χώρας.
Θα κάνει ωραίο ντουέτο ο Καραμανλής με τον Τσίπρα. Φαντάζομαι η πρώτη
συνάντηση θα γίνει σε λαϊκή ταβέρνα μπροστά στη λαδόκολλα με τα κοψίδια.
Αναζητείται ο τρόπος που αυτή η εξέλιξη θα κάνει τους Έλληνες να βγουν στους δρόμους με τις σημαίες για να πανηγυρίσουν.
Αναζητείται ο τρόπος που η συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-ΣΥΡΙΖΑ θα
παρουσιαστεί σαν εθνική συμφιλίωση και σαν νίκη της Δημοκρατίας.
Θα βρεθεί.
Για όλα υπάρχει ένας τρόπος.
Εδώ υπάρχει τρόπος οι «ακραίοι και επικίνδυνοι» του ΣΥΡΙΖΑ να
χαριεντίζονται καθημερινά στα κανάλια των νταβατζήδων της διαπλοκής μαζί
με αυτούς που τους κατηγορούν και με καθάρματα που υποδύονται τους
δημοσιογράφους, και εσύ να πιστεύεις πως κάνουν σκληρή αντιπολίτευση.
(Θέλω να πω πως εγώ χαίρομαι που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Το ταυτόχρονο
ξεβράκωμα Δεξιάς και Αριστεράς είναι το μεγαλύτερο δώρο για τον τόπο. Το
αν ο τόπος θα το εκμεταλλευτεί, είναι ένα άλλο θέμα.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.