Να καταργηθεί τώρα το ΤΑΙΠΕΔ

Της Αλίκης Γιωτοπούλου - Μαραγκοπούλου,
Ομότιμης καθηγήτριας Παντείου Πανεπιστημίου και προέδρου του Ιδρύματος
Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΙΜΔΑ)
Με ευχαρίστηση συμφωνούμε με τους πρόσφατους χειρισμούς του υπουργού Οικονομικών σχετικά με την αλλαγή της ηγεσίας του ΤΑΙΠΕΔ, αλλά μια ρύθμιση και μόνο θα αποτελέσει γενική λύση όλων των φοβερών προβλημάτων, τα οποία η απαράδεκτη ίδρυση του ΤΑΙΠΕΔ γέννησε στην Ελλάδα, τη μόνη χώρα του κόσμου όπου λειτουργεί αυτός ο θεσμός: η κατάργησή του! Σημειωτέον ότι όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες που χαρακτηρίζονται ως φτωχές, αρνήθηκαν να τον δεχτούν.
Η βασική αρχή του Νόμου 3986/2011 που ίδρυσε το ΤΑΙΠΕΔ, δηλαδή η μεταβίβαση σε μια Ανώνυμη Εταιρεία της κυριότητας όλων των σημαντικών περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας, στην οποία
ανώνυμη εταιρεία δίνεται και το δικαίωμα γενικού ξεπουλήματός τους κατά την κρίση της, αποτελεί τερατώδη μετάθεση κυβερνητικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων σε αυτό το θεσμικό κατασκεύασμα. Η λειτουργία του κουρελιάζει ουσιαστικά την εθνική κυριαρχία και οδηγεί την Ελλάδα σε πλήρη πτώχευση και σε απώλεια του ανθρώπινου δυναμικού που θα μπορούσε να τη βοηθήσει αργότερα στην ανάκαμψή της, το οποίο, όμως, σήμερα αναγκάζεται να εκπατριστεί και να εγκατασταθεί σε ξένες – κυρίως, πολύ μακρινές – χώρες.

Συγκεκριμένα, κατά λέξη, το άρθρο 2 παρ. 4 του Νόμου 3986/2011 ορίζει τα εξής:
«Στο Ταμείο μεταβιβάζονται και περιέρχονται, χωρίς αντάλλαγμα:
α. Κατά πλήρη κυριότητα, κινητές αξίες εταιρειών από αυτές που περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015 του άρθρου 6Α του Ν. 2362/1995 (Α’ 247).
β. Περιουσιακής φύσεως δικαιώματα, δικαιώματα διαχείρισης και εκμετάλλευσης, κεκτημένα οικονομικά συμφέροντα, άυλα δικαιώματα και δικαιώματα λειτουργίας, συντήρησης και εκμετάλλευσης υποδομών, που περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015 του άρθρου 6Α του Ν. 2362/1995.

γ. Κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή, ακίνητα που περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015 του άρθρου 6Α του Ν. 2362/1995».

Η προβαλλόμενη από τους ισχυρούς απαίτηση να ξεπουλάμε όλα τα αξιόλογα περιουσιακά στοιχεία μας με αποκλειστικό σκοπό την πλήρη πληρωμή του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, είναι σκανδαλωδώς μεροληπτική, γιατί επιβάλλει να εισπράττουν όλο το τίμημα οι ξένοι «δανειστές» μας, με τη διεθνώς πρωτοφανή δικαιολογία ότι οφείλουμε να εξοφλήσουμε ολοσχερώς το δημόσιο χρέος μας!

Μπορούν να μας πουν ποια χώρα του κόσμου είναι αυτή στην οποία επιβάλλεται να εξοφλήσει όλο το εξωτερικό δημόσιο χρέος της πουλώντας γι’ αυτό όλη την περιουσία της; Και όμως, το δημόσιο χρέος, ιδίως των μεγάλων χωρών, είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερο από το δικό μας και η ασυνέπειά τους στην καταβολή των χρεών τους είναι απαράδεκτη.(1) Πράγματι, η χώρα με το υψηλότερο εξωτερικό δημόσιο χρέος είναι οι ΗΠΑ. Ωστόσο, τι πιέσεις ασκούνται σ’ αυτή για εξόφλησή του και μάλιστα ολοσχερή; Το ίδιο συμβαίνει και με τη Γερμανία, η οποία κρατάει την μπαγκέτα του διευθυντή ορχήστρας για την πλήρη εξόφληση των χρεών των αδύνατων χωρών, και ιδίως της Ελλάδας, στην οποία, όμως, η ίδια η Γερμανία οφείλει τεράστια ποσά από αναγκαστικό δανεισμό της από την Τράπεζα της Ελλάδος κατά την Κατοχή και από τις αθρόες σφαγές πολιτών, ιδίως ολόκληρων χωριών, ως αντίποινα για την αντιστασιακή δράση τους. Ως εύλογη εξήγηση θεωρείται η προσπάθεια της Γερμανίας να συμψηφίσει τα δικά της χρέη με τις σκοπίμως εμφανιζόμενες διογκωμένες από αυτήν οφειλές της Ελλάδας.

Εκποίηση κατά βούληση

Δεν πρέπει να παραλειφθεί και το ότι ο Νόμος 3986/2011 έχει κυριολεκτικά κουρελιάσει τις διεθνώς κρατούσες αρχές και πρακτικές σχετικά με τα χρέη των διαφόρων χωρών(2), αλλά και διατάξεις του Συντάγματός μας(3) και τη δυνατότητα στην πράξη διατήρησης της εθνικής κυριαρχίας μας.

Με άλλα λόγια, η αρπακτική διάθεση των ισχυρών χωρών του κόσμου, ιδίως της Ευρώπης, οδηγεί στο αντίθετο αποτέλεσμα από εκείνο που μας παρουσιάζουν ότι δήθεν εξυπηρετεί. Το αποτέλεσμα αυτό επιτείνεται και από την εξαιρετικά σπάταλη λειτουργία του θεσμού του ΤΑΙΠΕΔ. Αυτό ισχυρίζονται ακόμα και δημόσια πρώην μέλη του, αλλά αποδεικνύεται και από τους ελλιπέστατους, και όμως τεράστιους, λογαριασμούς που έχουν ώς τώρα παρουσιαστεί από αυτόν.

Τα παραπάνω τα έχουμε και άλλοτε ισχυριστεί(4), αλλά τα ισχυρίζονται, επίσης, και οι αρμοδιότεροι για τα θέματα αυτά σε διεθνές επίπεδο, όπως ο Jean-Claude Juncker, επί 18 χρόνια πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και επί 8 χρόνια πρόεδρος του Eurogroup, και οι ειδικοί σύμβουλοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) Olivier Blanchard και Daniel Leigh. Όλοι αυτοί έχουν καταδικάσει και τα ξεπουλήματα, αλλά γενικά και την επιβολή βαρών υπεράνω της οικονομικής αντοχής ενός κράτους, και συγκεκριμένα της Ελλάδας.

Προ δύο εβδομάδων, τόσο ο εγχώριος όσο και ο διεθνής Τύπος ανέφεραν ότι είχε υποβληθεί στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας – γνωστού ως ESM (European Stability Mechanism) – η πρόταση να συσταθεί ένα διεθνές ΤΑΙΠΕΔ για την Ελλάδα αντί του ελληνικού. Πιο συγκεκριμένα, μια εταιρεία με έδρα το Λουξεμβούργο ή τις Βρυξέλλες, η οποία θα διέθετε και θα εκποιούσε κατά βούληση την περιουσία του ελληνικού κράτους! Κατά πάσα πιθανότητα, η πρόταση αυτή ήταν γερμανικής έμπνευσης, των Merkel και Schäuble, εάν ληφθεί υπόψη, μάλιστα, το γεγονός ότι η Γερμανία διαθέτει στον ESM 27,146% των ψήφων, άρα τη σχετική πλειοψηφία.

Όπως αναμέναμε, η πρόταση αυτή απορρίφθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ασφαλώς επηρεασμένη και από τις θέσεις του Jean-Claude Juncker και των δυο αρμοδίων συμβούλων του ΔΝΤ που προαναφέραμε, οι οποίοι δήθεν θα αναλάμβαναν το ξεπούλημα. Είναι φανερό ότι οι προτείνοντες αυτήν την αλλαγή ελπίζανε στον δελεασμό των εχθρών του ΤΑΙΠΕΔ και των βαρύτατων πιέσεων σε βάρος της Ελλάδας με την ανάθεση του νέου θεσμού σε αυτούς, αφού θα επωφελούνταν πρώτοι ως κράτη και οργανισμοί από τις παραπάνω υπέρογκες επιβαρύνσεις εις βάρος της Ελλάδας.

Όμως, οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι πρόσωπα που είναι δυνατόν να φερθούν αντίθετα με τις δηλωμένες πεποιθήσεις τους κατά του ξεπουλήματος της χώρας μας, στις οποίες έμειναν σταθεροί μη υποκύπτοντας σε αυτήν την απόπειρα δελεασμού. Αυτό επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών στην εφημερίδα «Έθνος της Κυριακής» την 1η Σεπτεμβρίου 2013 με την εξής δήλωση: «Η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου γίνεται από το ΤΑΙΠΕΔ και την ελληνική κυβέρνηση. Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Διαψεύδω κατηγορηματικά το ενδεχόμενο μεταφοράς του ΤΑΙΠΕΔ στο εξωτερικό». Και έτσι, το δελεαστικό σχέδιο των Merkel και Schäuble ναυάγησε.

Ωστόσο, μετά την απόρριψη της πρότασης αυτής, μια νέα βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη της συζήτησης για το ελληνικό δημόσιο χρέος: η τιτλοποίηση των περιουσιακών στοιχείων μας, με πρώτα τα ακίνητα. Πιο συγκεκριμένα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή – προφανώς και πάλι υπό τις πιέσεις της Γερμανίας, την οποία συνεπικουρεί στο ζήτημα αυτό η Φινλανδία – προωθεί σχέδιο έκδοσης, έως το τέλος Νοεμβρίου του 2013, ομολογιακών δανείων με τιτλοποίηση πακέτων ελληνικής δημόσιας ακίνητης περιουσίας.

Σε αυτήν περιλαμβάνονται όχι μόνο τα ακίνητα που έχουν περιέλθει στην κυριότητα του ΤΑΙΠΕΔ, αλλά και τα περίπου 80.000 που ανήκουν στην Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου Α.Ε. (ΕΤΑΔ Α.Ε.)(5), όπως επίσης και ακίνητα κυρίως του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης (μεγάλες εκτάσεις αγροτικής γης), των ΟΤΑ και ΑΕΙ.

Στο πλαίσιο αυτού του σχεδίου, τη διαχείριση των ακινήτων θα αναλάβει ένας trustee, ο οποίος, σύμφωνα με δημοσιεύματα, θα είναι η Deutsche Bank. Πρέπει να κατανοηθεί ότι η τιτλοποίηση αποτελεί ουσιαστικά προπώληση, καθώς, για να αποπληρωθούν οι ομολογιούχοι, θα πρέπει να πουληθούν τα τιτλοποιημένα ακίνητα πριν από την ημερομηνία λήξης του ομολογιακού δανείου.

Μάλιστα, σε περίπτωση που υπάρξει διαφορά μεταξύ της τιμής κατά την τιτλοποίηση – η οποία θα είναι ιδιαίτερα χαμηλή δεδομένης της κατάρρευσης της αγοράς ακινήτων στην Ελλάδα – και της τιμής κατά την πώληση – σε δέκα ή περισσότερα χρόνια –, της διαφοράς αυτής θα επωφεληθεί ο trustee, δηλαδή η Deutsche Bank. Με άλλα λόγια, και η νέα αυτή πρόταση θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα με την προηγούμενη, δηλαδή το ξεπούλημα τουλάχιστον 80.000 ακινήτων του ελληνικού κράτους.

Επικίνδυνο ξεπούλημα

Υπενθυμίζουμε ότι το ξεπούλημα που ανατέθηκε στο ΤΑΙΠΕΔ περιλαμβάνει ακόμη και τα απαραίτητα περιουσιακά στοιχεία για την ύπαρξη, την ανεξαρτησία και την εθνική κυριαρχία ενός κράτους, όπως π.χ. όλους τους αερολιμένες (39) που κατατάχθηκαν σε δύο ομάδες, καθεμία από τις οποίες πωλείται αυτοτελώς και ολόκληρη. Επίσης, τα κυριότερα λιμάνια της Ελλάδας, οι σιδηρόδρομοι, τα ΕΑΣ, η ΕΛΒΟ κ.ά.

Επιπλέον, αγαθά πρώτης ανάγκης, όπως νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, φυσικό αέριο κ.ά., για τα οποία είχαν γίνει στο παρελθόν φοβεροί αγώνες για να αφαιρεθούν από ξένες επιχειρήσεις και να ανατεθούν σε ελληνικές (ηλεκτρικό ρεύμα, ULEN, Λίμνη Κωπαΐδος Α.Ε. κ.ά.). Περιλαμβάνει ακόμη αρχαιολογικούς χώρους και αρχαιολογικά ευρήματα – δηλαδή, τα υψηλότερα καλλιτεχνικά δημιουργήματα της ανθρωπότητας –, των οποίων μάλιστα την πώληση απαγορεύει το ίδιο το Σύνταγμα (αρ. 18 παρ. 1 Σ).

Θα πρέπει, λοιπόν, και εμείς οι Έλληνες και οι δημοκράτες Ευρωπαίοι να συμβάλουμε όλοι στην κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ που απεργάζεται την εξαφάνισή μας ως ανεξάρτητου κράτους. Πρέπει όλοι να βοηθήσουμε για τη ριζική λύση, που θα επιτευχθεί μόνο με την πλήρη κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ.

Ο κίνδυνος από το γενικό ξεπούλημα, ακόμη και των απαραίτητων για την ύπαρξή μας ως κράτους περιουσιακών στοιχείων, καθίσταται πολύ ισχυρότερος λόγω των γνωστών και ιταμά προβαλλομένων κατακτητικών διεκδικήσεων της γείτονός μας Τουρκίας. Πράγματι, το ξεπούλημα επιτρέπει στην τελευταία, είτε υποκρυπτόμενη από άλλους – τουρκικές επιχειρήσεις – είτε απευθείας, να πραγματοποιήσει τις κατακτητικές της βλέψεις εναντίον μας, βάσει των αρχών του εμπνευστή του νεο-οθωμανισμού Davutoglu και του εγκληματικού εφαρμοστού τους Erdogan, ο οποίος δεν δίστασε να εξοντώσει κατά χιλιάδες ακόμα και τους ίδιους τους συμπολίτες του, για να καταπνίξει την πρόσφατη εξέγερση 67 τουρκικών πόλεων εναντίον του.

Προς πλήρη πτώχευση;

Προς θεού, ας μη συμβάλουμε, πρώτα οι ίδιοι οι Έλληνες, αλλά και όλοι οι πολιτισμένοι λαοί, σε τέτοιες εγκληματικές εξελίξεις με εξοντώσεις πληθυσμών όχι μόνο στην Τουρκία αλλά και σε σημαντικά τμήματα της ελληνικής επικράτειας. Και ας μην επιρρίπτουμε τις ευθύνες για αυτές τις εξελίξεις μόνο στις αρπακτικές διαθέσεις των ξένων.

Η συστηματική υποχωρητικότητά μας από την εποχή της κρίσης των Ιμίων έως σήμερα πρέπει να αναγνωριστεί ότι είναι συνένοχος και ότι μας κατάντησε «κλοτσοσκούφι» της Ευρώπης και συνιστά ουσιαστική παραβίαση του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος που επιβάλλει στην Πολιτεία την πρωταρχική υποχρέωση του σεβασμού της αξίας του ανθρώπου. Είναι δυνατόν, σήμερα, με το ξεπούλημα να συμβάλουμε και εμείς στα σχέδια κυριαρχίας στον κόσμο του βάρβαρου νεο-οθωμανισμού;

Κύριε υπουργέ των Οικονομικών, ενεργήσατε θαρραλέα στην πρόσφατη περίπτωση αλλαγής της προεδρίας του ελληνικού ΤΑΙΠΕΔ. Προχωρήστε θαρραλέα σε γενναία ρύθμιση που θα επιτρέψει την πραγματική βελτίωση από τις ασφυκτικές σε βάρος της Ελλάδας πιέσεις. Αναλάβετε ο ίδιος, επικεφαλής ενός κυβερνητικού οργάνου, και υπό την εποπτεία του πρωθυπουργού, την ευθύνη για την ad hoc πώληση μερικών συγκεκριμένων ακινήτων, ποτέ βεβαίως των απαραίτητων για την ανεξαρτησία μας ή των υψηλότερων καλλιτεχνικών έργων τέχνης της υφηλίου που η χώρα μας δημιούργησε.

Με το ξεπούλημα όλων των σημαντικών περιουσιακών στοιχείων μας, βαίνουμε προς την πλήρη πτώχευσή μας, αλλά συγχρόνως οδηγούμεθα και στον αποκλεισμό της μελλοντικής αναγέννησης της Ελλάδας λόγω της απώλειας του ανθρώπινου δυναμικού μας που ξενιτεύεται μαζικά. Δεν πρέπει να παραλείψουμε, ωστόσο, ότι η ματαίωση της ανόρθωσής μας θα ενισχυόταν σημαντικότατα και από τη μη διεκδίκηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στην Ανατολική και Νότια Ελλάδα, περιοχές πλουσιότατες σε κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

Υπενθυμίζουμε ότι για το ζήτημα της ΑΟΖ μας, το Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ανέπτυξε σοβαρή αγωνιστική δραστηριότητα και μάλιστα ζήτησε από όλα τα κόμματα να δεσμευθούν με τα προεκλογικά τους προγράμματα ότι θα υποστηρίξουν την κήρυξη και εκμετάλλευση της ΑΟΖ, πράγμα που σχεδόν όλα έπραξαν.(6) Αυτά τα κοιτάσματα είναι ο μελλοντικός αξιολογότατος πλούτος της Ελλάδας. Η μη διεκδίκησή τους θα αποτελέσει κυριολεκτικά έγκλημα, διότι θα μας εμποδίσει να γίνουμε επιτέλους μια αξιοπρεπής, ανεξάρτητη και σεβαστή από όλους χώρα.
Σημειώσεις

1. Βλ. τον κατάλογο της CIA με όλα τα κράτη και το ύψος του εξωτερικού δημοσίου χρέους εκάστου https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/fields/2079.html#42. Σημειωτέον ότι τα χρέη της Γερμανίας είναι ακόμη υψηλότερα από τα εμφανιζόμενα στον ανωτέρω κατάλογο (βλ. αναλυτικότερα παρακάτω).

2. Βλ. την Έκθεση του Ανεξάρτητου Εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ Cephas Lumina, στην οποία περιλαμβάνονται οι κατευθυντήριες αρχές σχετικά με το εξωτερικό χρέος και τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Α/HRC/20/23, 10.4.2011. Η έκθεση είναι διαθέσιμη στην ιστοσελίδα: http://www.ohchr.org/Documents/HRBodies/HRCouncil/RegularSession/Session20/A-HRC-20-23_en.pdf.

3. Βλ. Ψήφισμα ΙΜΔΑ με ημερομηνία 3 Ιουνίου 2013, με τίτλο «Να επιστραφεί τάχιστα η κρατική περιουσία στο ελληνικό κράτος και να σταματήσει το γενικό “ξεπούλημα” της Ελλάδας από το ΤΑΙΠΕΔ», όπου αναφέρονται λεπτομερώς οι διατάξεις του Συντάγματος που παραβιάζονται από τον ιδρυτικό του ΤΑΙΠΕΔ νόμο: άρθρα 18 παρ. 1, 24, 25 παρ. 1, 28 παρ. 1, και το οποίο δημοσιεύθηκε ολόκληρο στην «Αυγή», 6.6.2013, ενώ αναφορά έγινε και στην «Εφημερίδα των Συντακτών», 2.6.2013. Διαθέσιμο στην εξής διεύθυνση: http://www.mfhr.gr/notices.asp?ln=0&cm=viewarticle&id=404&pg=1).

4. Βλ. σχετικά άρθρα προέδρου και συνεργατών του ΙΜΔΑ: Κασσιανή Παττακού, «Εθνικά σκανδαλώδης πώληση. Δωρεά της Μονής Κύκκου στην Έγκωμη της Λευκωσίας, ξεπουλιέται από το ΤΑΙΠΕΔ, παρά τη δικαστική απαγόρευση», «Το Ποντίκι», 29.8.2013, Αιμιλία Ιωαννίδου, «Μεταμοντέρνα βαρβαρότητα», «Το Ποντίκι», 1.8.2013, Αλίκη Γιωτοπούλου - Μαραγκοπούλου, «Η υπερφόρτωση των οικονομικά αδύνατων χωρών της Ευρώπης αποδείχθηκε αναποτελεσματική και πολλαπλώς επικίνδυνη», «Αυγή», 13.7.2013, Αλίκη Γιωτοπούλου - Μαραγκοπούλου, «Προς Θεού! Τρελαθήκαμε; Να κλείσει άμεσα το ΤΑΙΠΕΔ και να επιστραφούν στο Ελληνικό Δημόσιο τα μεταβιβασθέντα σ’ αυτό κρατικά περιουσιακά στοιχεία», «Ελευθεροτυπία», 5.4.2013, Αλίκη Γιωτοπούλου - Μαραγκοπούλου, «Το “ξεπούλημα” των περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας, πλήγμα της εθνικής και οικονομικής ανεξαρτησίας της», «Επίκαιρα», 2.8.2012. Όλα τα παραπάνω είναι διαθέσιμα στην ιστοσελίδα του ΙΜΔΑ: http://www.mfhr.gr. Βλ. επίσης το συνέδριο που συνδιοργάνωσαν το ΙΜΔΑ και το Πάντειο Πανεπιστήμιο στις 26.6.2013 με θέμα «Να σταματήσει αμέσως το γενικό ξεπούλημα της Ελλάδας από το ΤΑΙΠΕΔ» (το σχετικό βίντεο είναι διαθέσιμο στην ως άνω ιστοσελίδα του ΙΜΔΑ).

5. Η ΕΤΑΔ Α.Ε. συστήθηκε το 2011 με τη συγχώνευση της Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα Α.Ε., της Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε. και της ΚΕΔ Α.Ε. (Κτηματική Εταιρεία Δημοσίου).

6. Το ΙΜΔΑ έχει αναπτύξει έντονη δράση στο συγκεκριμένο ζήτημα: βλ. «Έκκληση του ΙΜΔΑ προς τους νέους πολιτικούς αρχηγούς να διεκδικήσουν ολόκληρη την ελληνική ΑΟΖ και να μη γίνουν συνένοχοι των προκατόχων τους», «Επίκαιρα», 19.4.2012, «Η Ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ): Ανοιχτή επιστολή προς τον κ. Σταύρο Δήμα, Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας», «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 27.11.2011, Αλίκη Γιωτοπούλου - Μαραγκοπούλου, «Διεκδικήστε επιτέλους τον εθνικό μας πλούτο κοιτασμάτων μας πετρελαίου και αερίων», «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 25.9.2011, καθώς και τη δημόσια συζήτηση που το Ίδρυμά μας διοργάνωσε στην Αθήνα στις 8.11.2011 με θέμα «Η εκμετάλλευση πετρελαίων και αερίων Ελλάδας και Κύπρου, ζωτικό θέμα εθνικό και οικονομικό». Όλα τα παραπάνω είναι διαθέσιμα στην ιστοσελίδα του ΙΜΔΑ: http://www.mfhr.gr.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.

Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.