Η Πλάνη η λήθη και η ευθύνη του Έλληνα... μέσα σ' ένα άθλιο παιχνίδι κυριαρχίας...

«Καταραμένε Έλληνα,

Όπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω. Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά, πρώτος και αξεπέραστος. Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος. Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι ανεπισκίαστος. Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση… Γιατί να σε αγγίξω; Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός; Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;»

Φρίντριχ Σίλερ (Friedrich von Schiller)

Αναρωτιέμαι νεοέλληνα τι να σου λένε τούτα τα λόγια αυτού του «ξένου»…

…τούτα τα φοβερά αποκαλυπτικά λόγια μιας μοναδικής παραδοχής…

…πόσο οικεία ή απόμακρα και άσχετα σου φαίνονται…;

Μια μικρή ιδέα για όλα αυτά υποθέτω θα την έχεις, αν δεν έχει τύχει να μελετήσεις περισσότερο τους αρχαίους μας προγόνους και την προσφορά τους στη γνώση και τον ανθρώπινο πολιτισμό…

Τι λες? Σου φαίνονται κινέζικα σήμερα όλα αυτά;

Νοιώθεις πως δεν σε αφορούν, ότι δεν έχουν θέση στη σύγχρονη εποχή;

Άραγε, πόση λήθη κουβαλάς…;

Πως «σβήστηκε» από τη μνήμη σου η ουσία της ζωής και η γνώση;

Πόσο θαμπώθηκες από τη δυτική υλιστική ψεύτικη κουλτούρα της τσικλόφουσκας;

Από το χρήμα και τη ματαιότητά του;

Αν δεν τόχεις ακόμα καταλάβει, σου «έκλεψαν» όλη την πνευματική σου περιουσία και σε στέρεψαν από όλη τη βάση των αξιών που γεννήθηκαν και άνθισαν σ αυτό τον τόπο που σήμερα πατάς…

…εκβιαστικά μάλιστα σήμερα σου «κλέβουν» και ό,τι πολύτιμους και αναγκαίους φυσικούς πόρους ετούτη η γη φυλάει στα σπλάχνα της για όλους μας…

…και συ δεν πήρες χαμπάρι…σου έφτιαξαν ανάγκες, σου έταξαν σπίτι κι αυτοκίνητο, μερικά γυαλιστερά και αστραφτερά «δώρα» και αποκοιμήθηκες στην οθόνη…

Δεν κατάλαβες ότι όλοι αυτοί, καθώς δεν μπορούσαν να αντιληφθούν, να κατανοήσουν και να φτάσουν το πνευματικό σου επίπεδο, αντί να κοιτάξουν να σου μοιάξουν επιχείρησαν απλά και κατάφεραν να σε κάνουν όμοιό τους…

…μια κούφια σάρκα που αναζητά μονάχα απολαύσεις και υλικά αγαθά…

Κι έπαιξες το παιχνίδι τους…

Το παιχνίδι τους όμως είναι άθλιο, είναι ένα άθλιο παιχνίδι κυριαρχίας…

…που δεν έχει καμία σχέση με τις πραγματικές ανάγκες της ζωής…

…το σκαρφίστηκαν πριν πολλά πολλά χρόνια άνθρωποι ανήθικοι, διψασμένοι για πλούτο και εξουσία, άνθρωποι χωρίς αξίες…

…κάποιες συνθήκες τους ευνόησαν, κάποιοι το δέχτηκαν από φόβο ή ανάγκη,

κάποιοι γιατί ζήλεψαν τη δόξα και τη δύναμη…

…και κάπως έτσι το παιχνίδι αυτό επιβλήθηκε σε όλο τον κόσμο…

Το χρήμα, περί του οποίου ο κύριος λόγος, έγινε το μέσο κάθε συναλλαγής μεταξύ των ανθρώπων…

…και γύρω από αυτό δημιουργήθηκαν ένα σωρό ιδρύματα και φορείς για να το υποστηρίζουν.

Είναι ένα άθλιο παιχνίδι κυριαρχίας σου λέω…

…άλλοι κερδίζουν και άλλοι χάνουν…δεν μπορεί να κερδίσουν όλοι…

Πέρασαν χρόνια, για την ακρίβεια εκατοντάδες χρόνια και μέσα σ αυτό το χρηματοπιστωτικό μοντέλο δημιουργήθηκαν αυτοκρατορίες, τεράστιες επιχειρήσεις, τράπεζες, πανίσχυροι οργανισμοί, και όλοι αυτοί διαμόρφωσαν και κατεύθυναν ολόκληρη την ανθρωπότητα εκεί που ήθελαν…

…και οι κοινωνίες γίνανε βάρβαρες και απάνθρωπες, φιλοπόλεμες και σκληρές…

Τα πλούτη και η δύναμη των λίγων έγιναν η δυστυχία και ο πόνος των πολλών.

Ολόκληρος ο κόσμος αλώθηκε από το χρήμα και τη δύναμη που υποτίθεται αντιπροσώπευε.

Όλοι σαν τρελοί, σαν θολωμένοι πίστεψαν σε έναν και μόνο παγκόσμιο και πανανθρώπινο «θεό», το χρήμα.

Τα πάντα στον κόσμο κινούνταν με βάση αυτό, γύρω από αυτό και κατέληγαν σε αυτό…

…οι άνθρωποι έγιναν απλά αριθμοί και καταναλωτές…

Για να το αποκτήσουν έκαναν τα πάντα, κάθε τι ανήθικο, απάνθρωπο και άδικο…

…και οι κοινωνίες γίνανε βάρβαρες, ανταγωνιστικές και απάνθρωπες…

Σ ένα παιχνίδι κυριαρχίας προσπαθούν όλοι να είναι από τη μεριά των κερδισμένων…

…οι ανθρώπινες αξίες εξαφανίστηκαν!!!

Το άθλιο παιχνίδι έγινε συνήθεια, ένα σφραγισμένο κουτί που λες κι απ έξω του δεν υπάρχει ζωή, δεν υπάρχει τίποτε άλλο…

Παρασυρμένος κι εσύ νεοέλληνα σαν όλους τους άλλους, αυτοκαταστρέφεσαι και καταστρέφεις τα πάντα, χρόνια τώρα, χωρίς μια στιγμή να σταθείς και να πεις…

«μα, τι διάολο αξίζει πραγματικά σ αυτή τη ζωή;

Ό,τι πραγματικά αξίζει κοστίζει;

Η αγάπη, η ελευθερία, η ειρήνη, η ηθική, η συμπόνια, η αληθινή γνώση, ο πόνος, η ανθρώπινη ζωή…πόσο αξίζουν…πόσο κοστίζουν σ αυτό το άθλιο παιχνίδι;;;»

Όχι νεοέλληνα, δεν στάθηκες ούτε μια στιγμή να το σκεφτείς ετούτο σοβαρά, βαθιά και αληθινά…

Αναζητούσες κι εσύ πάντα μόνο επιφανειακές αλλαγές, μέσα από τις υποσχέσεις άθλιων πολιτικών, που δεν έχουν ιδέα και δεν τους ενδιαφέρει να λύσουν τα προβλήματα που σε καίνε τόσα χρόνια.

Και μέσα σ αυτό το άρρωστο περιβάλλον γεννιέσαι, παλεύεις να επιβιώσεις και πεθαίνεις…μεταφέροντας στα παιδιά σου την ανημποριά και την άγνοιά σου…

Οι πρόγονοί σου όμως φώτισαν και έσπρωξαν ολόκληρη την οικουμένη μπροστά, πρώτοι σε όλα, τις επιστήμες, τις τέχνες, τη φιλοσοφία…

…δεν πούλησαν τη γνώση αυτή…

Άραγε σκέψου, στην εποχή μας, από αυτό εδώ τον «ευλογημένο» τόπο χαθήκανε όλα τα μυαλά που το νέο θα μπορούσαν να γεννήσουν και να φωτίσουν και πάλι ολόκληρη την ανθρωπότητα;

Μα φυσικά και δεν χαθήκαν!!!

Μην είσαι τόσο αφελής…

Τα καλύτερα μυαλά όμως, τα υγιή και δημιουργικά, μέσα σ αυτό το άθλιο παιχνίδι, θάβονται στο σκοτάδι, μεταναστεύουν, τρελαίνονται ή χρησιμοποιούνται στο παιχνίδι…

Και σήμερα νοιώθεις κυκλωμένος από αυτό το κοινωνικό αδιέξοδο που βρέθηκες, την αδικία και την ασχήμια, τη θηλιά γύρω από το λαιμό σου…

βλέπεις καθημερινά μπροστά σου την άγρια αυτή οικονομική κρίση που σου λένε,

την αδυναμία των πολιτικών να λύσουν τα προβλήματα,

τη ζωή σου να φτηναίνει και να εξαθλιώνεται από τα «μέτρα»…

την ανασφάλεια και το φόβο να κυριαρχούν το «είναι» σου…

ναι, ζεις μέσα σε μια βάρβαρη κοινωνία, είναι ολοφάνερο…

…και κάθε μέρα που περνά συνειδητοποιείς όλο και περισσότερο την παγίδα που μέσα της έπεσες.

Κάθε μέρα που περνά καταλαβαίνεις όλο και περισσότερο ότι ζεις μέσα σ ένα κουτί, μέσα σ ένα κατασκευασμένο matrix, ότι η πραγματική ζωή είναι κάτι άλλο…

Αντί λοιπόν να κλαψουρίζεις και να σκορπάς την ενέργειά σου σε ανόητες «επαναστάσεις», κοίτα να αδειάσεις πρώτα το μυαλό σου από τους τόνους των υλιστικών σκουπιδιών που μάζεψες…συγκρότησε το…

Κατάλαβε επιτέλους ότι αυτό το άθλιο κατεστημένο δεν νικιέται με βία και ανόητες επαναστάσεις μα με νου, με νοημοσύνη, με ενότητα και με δημιουργία…

Σκέψου, με απλότητα και σοφία, σαν άλλοτε…

μπορεί άραγε να υπάρξει δικαιοσύνη, ειρήνη, ηθική και ασφάλεια σ έναν κόσμο ανταγωνιστικό και εγωκεντρικό…;

…σ έναν κόσμο του οποίου το πρώτο και μεγαλύτερο «κίνητρο» είναι το ατομικό όφελος…;

…σ έναν κόσμο που λειτουργεί αποκομμένος από το φυσικό του περιβάλλον και τους νόμους του…;

…νομίζεις πως είναι ζήτημα πολιτικών ή άλλων σωτήρων όλη αυτή η αταξία;

Όλη αυτή η αταξία έχει αφετηρία το νου μας και τις στρεβλές προβολές του που απεικονίζονται στην κοινωνία μας…

Η κρίση δεν είναι κρίση οικονομική, αυτή είναι απλά το αποτέλεσμα της κρίσης των αξιών μας ως είδος…

Μη το ξεχνάς πια ούτε στιγμή πως αυτό το παιχνίδι είναι ένα άθλιο παιχνίδι κυριαρχίας και δεν νοιάζεται για τίποτε άλλο πέρα από νούμερα.

Οι κυρίαρχοι είναι εντελώς τυφλωμένοι από τη δύναμή τους…

…μα έχουν ένα σημαντικό μειονέκτημα…

Δεν είναι τίποτα χωρίς εμάς!!!

Χωρίς εμάς να υποστηρίζουμε και να αποδεχόμαστε ότι θέλουν.

Και ο τρόπος να μην το συνειδητοποιούμαι εμείς αυτό το τόσο απλό είναι μονάχα ένας.

Να μας έχουνε χωρισμένους, διαιρεμένους και να αλληλοεξοντωνόμαστε!!!

…να έχουμε πιστέψει δηλαδή ότι μεταξύ μας έχουμε τεράστιες διαφορές και άλλα συμφέροντα!!!

Οι διαφορές που νομίζουμε ότι έχουμε με τους άλλους είναι οι ρόλοι που καλείται ο καθένας να υποστηρίξει από το περιβάλλον που έτυχε να γεννηθεί.

Ένα παιδί μιας πλούσιας πχ οικογένειας είναι αναγκασμένο να υποστηρίξει τα «συμφέροντα» της οικογένειάς του, της «τάξης» του…το ίδιο ένα παιδί μιας φτωχής και εργατικής οικογένειας…

…μα όλες αυτές οι υποτιθέμενες διαφορές είναι πολύ μακριά από την αληθινή ουσία και τις αξίες της ζωής, είναι απλά οι κοινωνικές μάσκες που φορά ο καθένας.

Νεοέλληνα, κάπως έτσι, με ψεύτικους διαχωρισμούς, σπαρμένους με επιδέξιους τρόπους, κατάφεραν να διχάσουν ολόκληρο το ανθρώπινο γένος ώστε να το κάνουν διαχειρίσιμο και να «δουλεύει» για τα σχέδιά τους.

Η πολιτική και οι θρησκείες «δουλεύουν» γι αυτούς!!!

Τα μέσα ενημέρωσης «δουλεύουν» γι αυτούς!!!

Η δικαιοσύνη «δουλεύει» γι αυτούς!!!

Έχουν εξαγοράσει τους πάντες και τα πάντα.

Τα σχέδιά τους έχουν να κάνουν με την παγκόσμια κυριαρχία σε βάρος εξαθλιωμένων σκλάβων, είναι ολοφάνερο πια…αυτός είναι ο σκοπός τους.

Νεοέλληνα, ετούτος ο τόπος που έχεις την τύχη να πατάς είναι τόπος αυτάρκης από αγαθά, είναι ένας τόπος λουσμένος στον ήλιο, τη θάλασσα, τους αέρηδες, τη φύση και το καρπερό το χώμα…

…τα αγαθά του φτάνουν για όλους μας και περισσεύουν…

Και σαν ετούτο τον τόπο και ολόκληρη η γη, παρά τις τόσες πληγές που έχει υποστεί από την ανοησία μας, παραμένει ακόμα πλούσια και καρπερή για όλους τους ανθρώπους.

Και το σημαντικό ξέρεις ποιο είναι;

Ότι σήμερα δεν χρειάζεται πια να κοπιάσεις σκληρά, όσο άλλες παλιότερες εποχές, να την κάνεις να καρπίσει και να πάρεις όσα σου χρειάζονται.

Η γνώση και οι επιστήμες, παρά το εχθρικό περιβάλλον, υπάρχουν σε πολύ υψηλό επίπεδο και μπορούν να χρησιμοποιηθούν.

Αν βγάλεις από μέσα τους το χρήμα και το περιορισμένο όφελος των εταιρειών, οι επιστήμες και η τεχνολογία, αν χρησιμοποιηθούν με νοημοσύνη, μπορούν να προσφέρουν θαύματα στην ανθρωπότητα.

Νεοέλληνα, μην με κοιτάς σαν χαμένος…

…είναι δική σου ευθύνη, πάνω απ όλους τους άλλους λαούς, να φωτίσεις και πάλι την ανθρωπότητα και μάλιστα στην πιο κρίσιμη ίσως χρονική στιγμή της εξελικτικής της πορείας…

Άμα δεν ξεκινήσει από τούτο τον τόπο, από εμάς, η παγκόσμια ριζική αλλαγή, ο επαναπροσδιορισμός των αξιών μας ως είδος, τότε από πού θ αρχίσει, από ποιούς;;;

ΞΥΠΝΑ, ΕΝΩΣΟΥ, ΜΑΘΕ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΣΟΥ…

ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΙΔΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ…

Η ΖΩΗ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ, ΔΕΝ ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ

Υ.Γ. Μεταξύ μας τώρα για να είμαι και ειλικρινής…δεν πιστεύω ότι το παραπάνω κείμενο θα αλλάξει σοβαρά τον τρόπο που βλέπεις τα πράματα…έχεις ακούσει τόσα άλλωστε, από τόσους και τόσους…

…μπορεί νάνε ο λέγων, η συνήθεια, η ουσία που συνήθως χάνεται, ή άμυνα που προηγείται της σκέψης…αλήθεια δεν γνωρίζω…

Τάσος Π.
Πανγαία – The Venus Project