O Μολώχ βάζει τη γραβάτα του. Από τον Στάθη

Ωσπου να διαβάσετε αυτό το κείμενο σήμερα, δύο με τρεις εργαζόμενοι, πιθανόν και τέσσερις, θα έχουν απολυθεί.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία για την επίσημη αποτύπωση της ανεργίας στη χώρα (με την πραγματική ανεργία, μεγαλύτερη), καθ’ όλον τον Δεκέμβρη του 2012, καθημερινώς έχαναν τη δουλειά τους 1.700 εργαζόμενοι.
Πρόκειται περί γενοκτονίας εναντίον του κόσμου της εργασίας.
Και βεβαίως ο ρυθμός αυτός των σωρηδόν εργασιακών θανάτων δεν έχει ανακοπεί, αντιθέτως, με τον ίδιον ρυθμό ίσως κι αυξανόμενο θερίζει η ανεργία, δηλαδή η κυβερνητική πολιτική, τους ανθρώπους και τώρα, τον Γενάρη του 2013, χωρίς τίποτα στον ορίζοντα να δείχνει αναστροφή αυτής της ταξικής πανώλους.
Αν στους τερατώδεις αυτούς αριθμούς που αφορούν σε ανθρώπους και τις ζωές τους, προστεθούν και οι αυτοαπασχολούμενοι που τίθενται εκτός εργασίας, τα μαγαζιά
που κλείνουν και τους μικροεπιχειρηματίες που χρεωκοπούν,
οι άνθρωποι που κάθε μέρα βρίσκονται χωρίς δουλειά είναι μαζί με τους εργαζόμενους που βγαίνουν στην ανεργία πολύ περισσότεροι απ’ τις επίσημες στατιστικές.
Η χώρα κατακρεουργείται.
Και την ίδια ώρα, ημέτεροι κι ευνοούμενοι, φέρ’ ειπείν του κ. Βενιζέλου, όπως η κυρία Κλαυδιανού, διορίζονται, όπως γράφει η εφημερίδα «Δημοκρατία», σε αποτυχημένους οργανισμούς του Δημοσίου, ΜΚΟ και τα συναφή παρόμοια, με
παχυλές αμοιβές της τάξεως των 3.000 ευρώ.
Η χώρα συνεχίζει να κατακρεουργείται από τους ίδιους εκείνους ανθρώπους που την έφεραν ώς εδώ, στον πάγκο του χασάπη.
Κυβερνάται με ψέματα. Ψέματα είπαν ότι δεν θα ληφθούν νέα μέτρα. Τα νέα μέτρα ήδη ανακοινώνονται, είτε ευθέως είτε διά της πλαγίας.
«Σε νέα μείωση του κατώτατου μισθού προσανατολίζεται (sic) η Τρόικα».
«Γύρω στις 25.000 θα είναι οι απολύσεις απ’ τον δημόσιο τομέα» σύμφωνα με τους σχεδιασμούς (και συνεπώς τις διαταγές) της Τρόικας.
Είτε με άμεσους τρόπους, είτε με έμμεσους (όπως μέσω των ενοποιήσεων των Ταμείων) σχεδιάζονται νέες περικοπές στις συντάξεις.
Ηδη γίνεται συζήτηση (και συνεπώς προλειαίνεται το έδαφος) για τις «ρήτρες απόκλισης», ήδη τα ξένα αρπακτικά λιγουρεύονται το Ναυτικό Νοσοκομείο ή σχεδιάζουν την εκποίηση της Λέσχης Αξιωματικών - για να περιοριστούμε μόνον σε
ένα - δύο παραδείγματα για το τι περιμένει (εκτός απ’ τον εθνικό πλούτο) τη δημόσια περιουσία.
Κανένας συμβολισμός, όπως αυτός της Λέσχης Αξιωματικών, δεν φαίνεται να εμποδίζει τους κατά τα άλλα πατριώτες της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ από το να παραδώσουν το πολύτιμο ακίνητο
στους ξένους ή ημεδαπούς τοκογλύφους συνεταίρους τους.

Πολλά κοράκια θα βγάλουν πολλά λεφτά μέσα στην κρίση τρώγοντας τις σάρκες της Ελλάδας και πίνοντας το αίμα των Ελλήνων.

Δεν με νοιάζει πια τι λέει ο κάθε κυρ Λοβέρδος, ας ασχολούνται μαζί του οι λωτοφάγοι κι όστις άλλος προαιρείται να τρώει κουτόχορτο - η κυβέρνηση αυτή χαντακώνει τη χώρα.
Δεν ενδιαφέρουν πλέον τα ψέματα που λέει, από τα πιο απλά (όπως ότι οι Επίτροποι στις τράπεζες θα είναι Ελληνες, ενώ καταφθάνουν Φράγκοι) έως τα πιο χοντρά, όπως για την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Ολα αυτά είναι χθεσινά νέα, το τρομερό είναι,
το τραγικό είναι, ότι και αύριο, τα ίδια αυτά χθεσινά νέα μάς περιμένουν. Αν όχι κι απαράλλαχτα, διότι θα βαίνουν προς το χειρότερο, πάντως τα ίδια.
Πιο πολλά παιδιά θα πεινάσουν.
Πιο πολλοί συμπολίτες μας θα χάσουν τις δουλειές τους.
Πιο πολλά σπίτια θα σκοτεινιάσουν.
Πολύς ακόμα Τόμσεν μάς περιμένει.
Πολύ ακόμα εργατικό αίμα θα χυθεί, ενώ ο κ. Γεωργιάδης θα εξακολουθήσει να κάνει το αθώο μελομακάρονο, ενώ
ο κ. Χατζησωκράτης θα εξακολουθήσει να λέει ότι «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλοιώς», ενώ
και ο κ. Σαμαράς θα συναποφασίζει με τον κ. Βενιζέλο για το επόμενο κόλπο-κάλπη και τους άλλους γελοίους τρόπους με τους οποίους παραβιάζεται ακόμα κι αυτή η αστική νομιμότης.
Ομως, ώς πότε θα κατακρεουργείται η χώρα κατά το δοκούν των Δυναστών της και πόσα ακόμα θα αντέξουν οι Ελληνες υπακούοντας στο πιο φαύλο κέλευσμα ότι: «για να μην
πάνε χαμένες οι θυσίες που κάνατε έως τώρα, νέες θυσίες χρειάζονται!».
Θυσίες παιδιών;
Θυσίες θέσεων εργασίας;
Θυσίες γερόντων;
Πόσες ανθρωποθυσίες ακόμα χρειάζεται αυτή η χώρα για να παραμείνει χώρα φοροφυγάδων;
Χώρα λαμόγιων κι αεριτζήδων, τραγουδισμένη απ’ τα παπαγαλάκια της! χώρα λύκων
που σφάζουν τ’ αρνιά στο γόνατο, αφού πρώτα τα χωρίσουν σε μαύρα (του δημόσιου τομέα) και άσπρα (του ιδιωτικού), καλοφάγωτα εξ ίσου;
Οσο θα κυβερνούν όσοι μας έφεραν έως εδώ, δηλαδή ο δικομματικός μονοκομματισμός όποια μορφή κι αν παίρνει, η Ελλάδα θα κατακρεουργείται.
Αυτό είναι το Μνημόνιο κι εντός Μνημονίου δεν υπάρχει εναλλακτική. Ωσπου να
νυχτώσει απόψε, 1.700 ακόμα Ελληνίδες κι Ελληνες πολίτες θα έχουν χάσει τη δουλειά τους,
δηλαδή τη ζωή και τα όνειρά τους.
Αύριο πάλι, άλλοι τόσοι. Και μεθαύριο ακόμα τόσοι. Ων ουκ έστιν τέλος,
πρόκειται για Εφιάλτη.

ΣΤΑΘΗΣ