Μέσα στον καταιγισμό των δραματικών εξελίξεων που
βιώνει η ελληνική κοινωνία στο οικονομικό επίπεδο τα τελευταία δυο
χρόνια, προφανώς είχε ελάχιστη διάθεση και χρόνο για να παρακολουθήσει
άλλες, σημαντικότατες ανακατατάξεις, οι οποίες μπορεί να μην είναι προφανείς, ωστόσο επηρεάζουν βαθύτατα τη γενικότερη πορεία της χώρας.
Πρόκειται για ανακατατάξεις και ανατροπές οι οποίες έχουν να κάνουν με την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Για μια από αυτές τις ανατροπές, τη σημαντικότερη ίσως, είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε μια «γεύση» με την επίσημη επίσκεψη του προέδρου του Ισραήλ Σίμον Πέρες στην Αθήνα τις προηγούμενες μέρες.
Γιούργια επί... παντός
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Πέρες επαναβεβαιώθηκε η νεότευκτη εκτενής συνεργασία (για συμμαχία μιλούν πολλοί – χωρίς να είναι σαφές αν ο όρος αυτός αντικατοπτρίζει και περιγράφει
επακριβώς το είδος των νέων σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών) σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα, καθώς ο πρόεδρος του Ισραήλ μίλησε για συνεργασία σε αρκετούς τομείς:
1 Στον τομέα της γεωργίας και, συνδυαστικά, στον χώρο των νέων τεχνολογιών (εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων για την παραγωγή αγροτικών προϊόντων, αλλά και για τη διανομή τους στις διεθνείς αγορές και στο Ισραήλ, χωρίς περαιτέρω, προς το παρόν, εξειδικεύσεις).
2 Στο υπό ραγδαία εξέλιξη ξεπούλημα δημόσιου πλούτου (με ιδιαίτερο ενδιαφέρον εκ μέρους του ισραηλινού επιχειρηματικού κόσμου για τη Δημόσια Επιχείρηση Αερίου -ΔΕΠΑ). Βεβαίως το είδος της συνεργασίας μεταξύ αυτού που ξεπουλάει εσπευσμένα και με το πιστόλι στον κρόταφο και αυτού που επιθυμεί να επωφεληθεί από αυτή τη διαδικασία εύκολα γίνεται αντιληπτό.
Ειδικά στην περίπτωση της ΔΕΠΑ, μιας εταιρείας της οποίας το αντικείμενο σχετίζεται με τη γενικότερη επιδίωξη «συνεργασίας» στον τομέα του φυσικού αερίου, προφανώς μιλάμε για τη διαμόρφωση μιας σχέσης που όχι μόνο θα φέρει το Ισραήλ σε καταφανώς προνομιακή θέση έναντι της χώρας μας, και μάλιστα στην προοπτική εκμετάλλευσης τυχόν ελληνικών κοιτασμάτων, αλλά θα μπορεί να αποτελέσει ένα έξοχο όχημα για τον... επόμενο στόχο του Ισραήλ στο πεδίο των σχέσεών του με την Ελλάδα.
3 Στον τομέα της ενέργειας, κατ’ αρχάς με τη μετατροπή της Ελλάδας σε διαμετακομιστικό σταθμό μεταφοράς του ισραηλινού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη (νά και η σύνδεση με τη ΔΕΠΑ, στην οποία μόλις αναφερθήκαμε), στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αλλά και στις έρευνες για πετρέλαιο και στη μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας μέσω υποθαλάσσιου καλωδίου.
4 Τέλος, ο Σίμον Πέρες, απαντώντας με συνέντευξή του στο «Βήμα» σε ερώτημα για την προοπτική ενεργειακής συνεργασίας των δύο χωρών, τη συνέδεσε τεχνηέντως με κοινά ζητήματα ασφάλειας τονίζοντας την ελπίδα ότι και άλλες χώρες (δηλαδή η... Τουρκία) θα πρέπει να συμπεριφερθούν σύμφωνα με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου.
Κοινώς, ο πρόεδρος του Ισραήλ συνέδεσε - εμμέσως φυσικά, αφού περαιτέρω αναφορές θα ήταν εξόχως… παρεξηγήσιμες – τους τομείς της ενεργειακής και της αμυντικής συνεργασίας.
Δεν γνωρίζουμε πάντως αν ο πρόεδρος του Ισραήλ ενδιαφέρθηκε για το εμπόριο... πλαστικών σφαιρών ή παρόμοιων μέσων αντιμετώπισης κοινωνικών ταραχών, καθώς η πρακτική αυτή της χώρας του κατά των Παλαιστινίων αντιγράφεται πλέον και από την Ελλάδα και αναμένεται να παγιωθεί στους... ενοχλητικούς τομείς των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας και της αντιμετώπισης των παρανόμως εισερχομένων μεταναστών από τα ελληνικά σύνορα.
Υποθέτουμε όμως ότι τόσο λεπτά θέματα δεν θα γίνονταν ποτέ αντικείμενο δημόσιων δηλώσεων...
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είναι προφανές πως οι πολιτικές επαφές στο εξής θα πυκνώσουν, αφού προσεχώς αναμένεται να αναλάβει ακόμη πιο ενεργό ρόλο το περίφημο Διακυβερνητικό Υπουργικό Συμβούλιο Συνεργασίας.
Πόσο ισότιμη σχέση;
Προφανώς κάθε χώρα – όπως η δική μας – η οποία βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας, αντιμετωπίζοντας πολλαπλούς (και εθνικούς) κινδύνους έχει ανάγκη από προσεκτικά δομημένες συμμαχίες. Και αυτή με το Ισραήλ είναι ίσως η μόνη που οι τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις έχουν δημιουργήσει εν μέσω της κρίσης.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οφείλουμε να μην ξεχνάμε ότι μια ισότιμη – ή απλώς αξιοπρεπής – συμμαχία είναι πολύ δύσκολο να δομηθεί όταν ο ένας εκ των δύο εταίρων, στην περίπτωσή μας η Ελλάδα, βρίσκεται πεσμένη στο καναβάτσο. Συνεπώς είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να παρακολουθούμε στενά όχι μόνο την εξέλιξη της συνεργασίας των δύο χωρών, αλλά και τους όρους της υλοποίησής της.
Σε ό,τι αφορά πάντως «Το Ποντίκι», οι συστηματικοί - προσεκτικοί αναγνώστες μας είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τα τελευταία δύο χρόνια όχι μόνο την έναρξη, αλλά και το – από κάθε άποψη πλούσιο – παρασκήνιο της οικοδόμησης της στρατηγικής σχέσης μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ.
Για το ξεδίπλωμα αυτής της διπλωματικής – και υπό αυστηρή αμερικανική καθοδήγηση – προσπάθειας το «Π» είχε παρουσιάσει εκτενή ρεπορτάζ, τα οποία αποτέλεσαν τη βάση για τη συγγραφή του δέκατου τέταρτου κεφαλαίου του βιβλίου «Η απόρρητη ιστορία του Αιγαίου» από τις εκδόσεις «Ποντίκι».
Με τίτλο «Ξαφνικός ελληνοϊσραηλινός έρωτας», το κεφάλαιο αυτό, το οποίο παρατίθεται στο επόμενο δισέλιδο (σελίδες 16-17) με ελάχιστες αναγκαστικές περικοπές λόγω χώρου, πραγματεύεται πώς ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, ακολουθώντας τις αμερικανικές οδηγίες, έσπευσε να προσδέσει τη χώρα στο άρμα της εξωτερικής πολιτικής του Ισραήλ.
Διαβάστε το με προσοχή...
Πρόκειται για ανακατατάξεις και ανατροπές οι οποίες έχουν να κάνουν με την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Για μια από αυτές τις ανατροπές, τη σημαντικότερη ίσως, είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε μια «γεύση» με την επίσημη επίσκεψη του προέδρου του Ισραήλ Σίμον Πέρες στην Αθήνα τις προηγούμενες μέρες.
Γιούργια επί... παντός
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Πέρες επαναβεβαιώθηκε η νεότευκτη εκτενής συνεργασία (για συμμαχία μιλούν πολλοί – χωρίς να είναι σαφές αν ο όρος αυτός αντικατοπτρίζει και περιγράφει
επακριβώς το είδος των νέων σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών) σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα, καθώς ο πρόεδρος του Ισραήλ μίλησε για συνεργασία σε αρκετούς τομείς:
1 Στον τομέα της γεωργίας και, συνδυαστικά, στον χώρο των νέων τεχνολογιών (εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων για την παραγωγή αγροτικών προϊόντων, αλλά και για τη διανομή τους στις διεθνείς αγορές και στο Ισραήλ, χωρίς περαιτέρω, προς το παρόν, εξειδικεύσεις).
2 Στο υπό ραγδαία εξέλιξη ξεπούλημα δημόσιου πλούτου (με ιδιαίτερο ενδιαφέρον εκ μέρους του ισραηλινού επιχειρηματικού κόσμου για τη Δημόσια Επιχείρηση Αερίου -ΔΕΠΑ). Βεβαίως το είδος της συνεργασίας μεταξύ αυτού που ξεπουλάει εσπευσμένα και με το πιστόλι στον κρόταφο και αυτού που επιθυμεί να επωφεληθεί από αυτή τη διαδικασία εύκολα γίνεται αντιληπτό.
Ειδικά στην περίπτωση της ΔΕΠΑ, μιας εταιρείας της οποίας το αντικείμενο σχετίζεται με τη γενικότερη επιδίωξη «συνεργασίας» στον τομέα του φυσικού αερίου, προφανώς μιλάμε για τη διαμόρφωση μιας σχέσης που όχι μόνο θα φέρει το Ισραήλ σε καταφανώς προνομιακή θέση έναντι της χώρας μας, και μάλιστα στην προοπτική εκμετάλλευσης τυχόν ελληνικών κοιτασμάτων, αλλά θα μπορεί να αποτελέσει ένα έξοχο όχημα για τον... επόμενο στόχο του Ισραήλ στο πεδίο των σχέσεών του με την Ελλάδα.
3 Στον τομέα της ενέργειας, κατ’ αρχάς με τη μετατροπή της Ελλάδας σε διαμετακομιστικό σταθμό μεταφοράς του ισραηλινού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη (νά και η σύνδεση με τη ΔΕΠΑ, στην οποία μόλις αναφερθήκαμε), στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αλλά και στις έρευνες για πετρέλαιο και στη μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας μέσω υποθαλάσσιου καλωδίου.
4 Τέλος, ο Σίμον Πέρες, απαντώντας με συνέντευξή του στο «Βήμα» σε ερώτημα για την προοπτική ενεργειακής συνεργασίας των δύο χωρών, τη συνέδεσε τεχνηέντως με κοινά ζητήματα ασφάλειας τονίζοντας την ελπίδα ότι και άλλες χώρες (δηλαδή η... Τουρκία) θα πρέπει να συμπεριφερθούν σύμφωνα με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου.
Κοινώς, ο πρόεδρος του Ισραήλ συνέδεσε - εμμέσως φυσικά, αφού περαιτέρω αναφορές θα ήταν εξόχως… παρεξηγήσιμες – τους τομείς της ενεργειακής και της αμυντικής συνεργασίας.
Δεν γνωρίζουμε πάντως αν ο πρόεδρος του Ισραήλ ενδιαφέρθηκε για το εμπόριο... πλαστικών σφαιρών ή παρόμοιων μέσων αντιμετώπισης κοινωνικών ταραχών, καθώς η πρακτική αυτή της χώρας του κατά των Παλαιστινίων αντιγράφεται πλέον και από την Ελλάδα και αναμένεται να παγιωθεί στους... ενοχλητικούς τομείς των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας και της αντιμετώπισης των παρανόμως εισερχομένων μεταναστών από τα ελληνικά σύνορα.
Υποθέτουμε όμως ότι τόσο λεπτά θέματα δεν θα γίνονταν ποτέ αντικείμενο δημόσιων δηλώσεων...
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είναι προφανές πως οι πολιτικές επαφές στο εξής θα πυκνώσουν, αφού προσεχώς αναμένεται να αναλάβει ακόμη πιο ενεργό ρόλο το περίφημο Διακυβερνητικό Υπουργικό Συμβούλιο Συνεργασίας.
Πόσο ισότιμη σχέση;
Προφανώς κάθε χώρα – όπως η δική μας – η οποία βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας, αντιμετωπίζοντας πολλαπλούς (και εθνικούς) κινδύνους έχει ανάγκη από προσεκτικά δομημένες συμμαχίες. Και αυτή με το Ισραήλ είναι ίσως η μόνη που οι τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις έχουν δημιουργήσει εν μέσω της κρίσης.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οφείλουμε να μην ξεχνάμε ότι μια ισότιμη – ή απλώς αξιοπρεπής – συμμαχία είναι πολύ δύσκολο να δομηθεί όταν ο ένας εκ των δύο εταίρων, στην περίπτωσή μας η Ελλάδα, βρίσκεται πεσμένη στο καναβάτσο. Συνεπώς είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να παρακολουθούμε στενά όχι μόνο την εξέλιξη της συνεργασίας των δύο χωρών, αλλά και τους όρους της υλοποίησής της.
Σε ό,τι αφορά πάντως «Το Ποντίκι», οι συστηματικοί - προσεκτικοί αναγνώστες μας είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τα τελευταία δύο χρόνια όχι μόνο την έναρξη, αλλά και το – από κάθε άποψη πλούσιο – παρασκήνιο της οικοδόμησης της στρατηγικής σχέσης μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ.
Για το ξεδίπλωμα αυτής της διπλωματικής – και υπό αυστηρή αμερικανική καθοδήγηση – προσπάθειας το «Π» είχε παρουσιάσει εκτενή ρεπορτάζ, τα οποία αποτέλεσαν τη βάση για τη συγγραφή του δέκατου τέταρτου κεφαλαίου του βιβλίου «Η απόρρητη ιστορία του Αιγαίου» από τις εκδόσεις «Ποντίκι».
Με τίτλο «Ξαφνικός ελληνοϊσραηλινός έρωτας», το κεφάλαιο αυτό, το οποίο παρατίθεται στο επόμενο δισέλιδο (σελίδες 16-17) με ελάχιστες αναγκαστικές περικοπές λόγω χώρου, πραγματεύεται πώς ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, ακολουθώντας τις αμερικανικές οδηγίες, έσπευσε να προσδέσει τη χώρα στο άρμα της εξωτερικής πολιτικής του Ισραήλ.
Διαβάστε το με προσοχή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.