Αυτό σημαίνει ότι τα πεπραγμένα της προηγούμενης κυβέρνησης θεωρούνται ήδη άκυρα από την τρόικα, η οποία κατ’ ουσίαν απαιτεί ένα... νέο Μεσοπρόθεσμο ως όρο προκειμένου να εκταμιεύσει την επόμενη μεγάλη δόση του δανείου προς την Ελλάδα, που κατά το μεγαλύτερο μέρος της αποτελείται από κεφάλαια για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Η προοπτική αυτή, όπως είναι προφανές, δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στη συγκυβέρνηση, με αποτέλεσμα στην πολιτική επικαιρότητα να υπάρχει θέμα συνοχής της. Πριν όμως δούμε το πρόβλημα, ας ξεκαθαρίσουμε - προς άρσιν περεξηγήσεων - μερικά δεδομένα:
♦ Ο Σαμαράς δεν ανησυχεί για την πρόθεση των εταίρων του, Βενιζέλου και Κουβέλη, να στηρίξουν την κυβέρνηση σε αυτή τη φάση.
♦ Οι πρόεδροι ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δεν προτίθενται οι ίδιοι να οδηγήσουν τη συμμαχική κυβέρνηση σε κατάρρευση, διότι ύστερα το μέλλον - κοινό και επιμέρους - είναι άδηλο. Κοινώς, είναι, προς το παρόν, και οι δύο παγιδευμένοι στη συγκυβέρνηση.
♦ Το γεγονός ότι η επόμενη δόση των 31,3 δισ. ευρώ περιέχει 25 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών καθιστά... απαγορευτική για επικεφαλής κυβερνώντων κομμάτων κάθε δεύτερη σκέψη.
Συνεπώς, αν συνυπολογίσουμε τις μηδενικές διαθέσεις να υπονομευθεί η κυβερνητική σταθερότητα, σε επίπεδο κορυφής δεν μπορεί να νοηθεί κανενός είδους απειλή. Οι δυσκολίες εντοπίζονται σε χαμηλότερο - αλλά όχι ασήμαντο - πολιτικό επίπεδο.
Πέντε «παλούκια»
Η πίεση της τρόικας για μια σκληρή κοινοβουλευτική δοκιμασία σπρώχνει Σαμαρά, Βενιζέλο και Κουβέλη να μεταθέσουν το βάρος του τροϊκανού εκβιασμού στις πλάτες των βουλευτών τους. Εδώ τα προβλήματα είναι πολλά και καθόλου αμελητέα:
1Η θύμηση όσων έγιναν στην ψήφιση του προηγούμενου Μεσοπρόθεσμου, με τη διαγραφή 45 βουλευτών από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ - με αποτέλεσμα τη γέννηση του κόμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων στα δεξιά και την πολιτική και στελεχική σταθεροποίηση της ΔΗΜΑΡ στα αριστερά των δύο μονομάχων - γεννά αυτονοήτως εφιάλτες σε Σαμαρά και Βενιζέλο.
2Στη Ν.Δ. η εναπομείνασα Λαϊκή Δεξιά - και δεν αναφερόμαστε στην περίπτωση Νικολόπουλου - βρίσκεται κυριολεκτικά στα κάγκελα, με προεξάρχοντες τους νεοδημοκράτες συνδικαλιστές, οι οποίοι, ύστερα από το παρόν και το επόμενο συμπληρωματικό πακέτο του φθινοπώρου, θα δουν τα πολιτικά τους... ραδίκια ανάποδα. Η πίεση στους βουλευτές της Ν.Δ. είναι αυτονόητη.
3Στο ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των εναπομεινάντων βουλευτών, αλλά και των συνδικαλιστών, μπορεί να μην είναι ευδιάκριτη μια... «αντιμνημονιακή» τάση, είναι όμως ευκρινέστατες οι αμέτρητες, διασταυρούμενες και αλληλοσυγκρουόμενες προσωπικές στρατηγικές, αλλά και για τους αμφισβητούντες τον πρόεδρο του κόμματος υπάρχει ανησυχία μήπως βρουν τη συνισταμένη τους στην καταψήφιση κρίσιμων μέτρων του Μεσοπρόθεσμου.
Δεν είναι τυχαίο το ότι ο Βενιζέλος χτίζει αμυντικά τείχη, σηκώνοντας σταθερά την καταγγελία περί απεμπόλησης της προγραμματικής συμφωνίας, επί της οποίας βασίστηκε η συγκρότηση της συγκυβέρνησης.
4Στη ΔΗΜΑΡ, όπως θα δείτε αναλυτικά στις σελίδες 5 και 6, καταγράφονται ήδη σοβαρές διαφωνίες σε επίπεδο βουλευτών, αλλά και απειλή παραίτησης του Αντώνη Ρουπακιώτη, με επίκεντρο την εφεδρεία και τις ιδιωτικοποιήσεις και με κοινό στοιχείο επίσης την απεμπόληση της προγραμματικής συμφωνίας.
5Όμως στο επίπεδο των βουλευτών δεν λειτουργούν ανασταλτικά μόνο οι πολιτικές απόψεις ή φιλοδοξίες, αλλά και η λαϊκή πίεση. Τα μηνύματα που εισπράττουν στις εκλογικές τους περιφέρειες από την επαφή με τους ψηφοφόρους τους είναι οργισμένα, αφού η προσδοκία ενός φρένου στην οικονομική κατρακύλα ή μιας επαναδιαπραγμάτευσης του επαχθούς μέρους του Μνημονίου έχει εξανεμιστεί.
Σε αυτό το κλίμα οι βουλευτές υποχρεώνονται να αναλάβουν οι ίδιοι το βάρος του εκβιασμού. Όσοι λογάριαζαν να... κρυφτούν πίσω από τον – τροϊκανότερο της τρόικας – Στουρνάρα και τον Σαμαρά, ψηφίζοντας, κατά τα συνήθη, με «πόνο ψυχής» και εκφωνώντας κι έναν δεκάρικο περί σωτηρίας της πατρίδας, γνωρίζουν ότι αυτό το έργο ξαναπαίχτηκε και οι περισσότεροι πρωταγωνιστές του τιμωρήθηκαν εκλογικά.
Δύο «ύφαλοι»
Στο πλαίσιο αυτό, επιβαρυντικά λειτουργεί για τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς και η μέχρι στιγμής αρνητική διάθεση της Γερμανίας, κυρίως, να δώσει πολιτικό «τράτο» στη συγκυβέρνησή τους.
Παράλληλα οι καταστροφικοί ρυθμοί της ύφεσης, που παραμένει σε επίπεδα άνω του 6% με τελική ετήσια προοπτική το 7%, χωρίς ανάσχεση ούτε την επόμενη χρονιά, αλλά και η κοινωνικά πιεστική ανεργία, η οποία θα φτάσει συντόμως ακόμη και το ενάμισι εκατομμύριο, βρίσκονται πολύ πέρα από το όριο αντοχής της κοινωνίας.
Μια γενναία και θεαματική στροφή στην οικονομική πολιτική θα ήταν ένα πολύτιμο δώρο προς την κυβέρνηση. Κανείς, όμως, πέρα από διάσπαρτα λόγια «συμπάθειας», δεν φαίνεται να έχει στην ατζέντα του αυτή την προοπτική. Αντιθέτως, στις προσεχείς συναντήσεις Σαμαρά με Μέρκελ και Ολάντ – στις 24 και 25 Αυγούστου – θα υπάρχουν δύο «ύφαλοι»:
◆ Ο πρώτος αφορά την ατζέντα των συζητήσεων, η οποία, εκτός από το ενδιαφέρον για το ελληνικό πρόγραμμα πώλησης κρατικής περιουσίας, θα είναι... θαύμα αν θα περιλαμβάνει οποιαδήποτε παράμετρο πολιτικής διαπραγμάτευσης. Η όξυνση στην κρίση της ευρωζώνης δεν επιτρέπει και πολλά.
◆ Ο δεύτερος είναι ότι δεν θα έχει γίνει καν η αξιολόγηση του Μεσοπρόθεσμου από την τρόικα, ούτε βεβαίως η ψήφισή του. Άρα η πολιτική πίεση θα παραμένει.
Συνεπώς το μόνο που θα μπορεί να «πουλήσει» ο πρωθυπουργός στους πιεσμένους βουλευτές της συγκυβέρνησης θα είναι οι φωτογραφίες από τις συναντήσεις του και, στην καλύτερη περίπτωση, ένα χαμόγελο ή ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη αν οι «δουλειές» έχουν πάει καλά. Τίποτε από αυτά όμως δεν μπορεί να αμβλύνει την ανησυχία των βουλευτών για τον αντίκτυπο της ψήφου τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.