Επιχείρηση «συμμάζεμα ενός σπάταλου κράτους» ή επίδειξη πυγμής σε
βάρος ενός δημόσιου τομέα που δεν έχει τίποτ’ άλλο να δώσει; Ό,τι και
αν πιστεύει κανείς, η επόμενη πολιτική μάχη στην Ελλάδα θα δοθεί σε αυτό
ακριβώς το οικονομικό πεδίο.
Από τη διαχείριση της κρίσης στη Χαλυβουργία μέχρι και τη δημοσιοποίησης της λίστας (Πάγκαλου) των οργανισμών που θα συγχωνευθούν ή και θα κλείσουν, η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά και των συνεργατών του (Βενιζέλου και Κουβέλη, για να μην ξεχνιόμαστε) δεν κρύβει την πρόθεσή της να έρθει σε σύγκρουση με την τάξη του ελληνικού δημόσιου τομέα. Ο λόγος δεν είναι... απλός: δεν έχει τίποτα καλύτερο να προτείνει στους δανειστές. Και οι δανειστές μας δυστυχώς δεν επιθυμούν παρά περισσότερες απολύσεις, ώστε κάποια στιγμή να μειώσουν την εργατική αποζημίωση. Δηλαδή, τους μισθούς, τις συντάξεις, την ασφαλιστική και
φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα.
Χωρίς ενεργούς εργαζόμενους, δεν θα χρειάζεται και κοινωνικό κράτος. Οπότε σε μια χώρα όπου κανείς δεν θα θεμελιώνει συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα (μια και οι περισσότεροι θα εργάζονται αντί… φιλοδωρήματος), το Δημόσιο δεν θα υποχρεώνεται σε... σπατάλες και τελικά θα καταφέρει να πληρώσει τους δανειστές στην ώρα του. Αντιληπτό λοιπόν και το γιατί η κόντρα που θα ξεκινήσει τις προσεχείς ημέρες (από σήμερα, που είναι το ραντεβού του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα με την τρόικα, μέχρι αύριο, που είναι του πρωθυπουργού) θα οδηγήσει στη μητέρα όλων των μαχών (κοινωνική, οικονομική και πολιτική) στη μεταπολιτευτική (για να μην πούμε και μετεμφυλιακή) Ελλάδα.
Απέναντι στην κοινωνία
Κάθε ημέρα που περνά, η τακτική επίδειξης πυγμής (που πρέπει να δείχνει ο πρωθυπουργός για να ικανοποιήσει τους δανειστές) τον φέρνει αντιμέτωπο με χιλιάδες εργαζόμενους στον δημόσιο, στον ευρύτερο δημόσιο ή και τον ιδιωτικό τομέα. Ας δούμε και τον λογαριασμό: Αν το πρώτο θέμα ήταν η Χαλυβουργία των 200-300 εργαζομένων, σύντομα θα ακολουθήσουν οι υπάλληλοι της λίστας των 255 επιχειρήσεων του Δημοσίου (σ.σ.: της λίστας Πάγκαλου) που ξεπερνούν τους 6-7.000. Όταν σε λίγους μήνες ανοίξει το θέμα της ΔΕΗ, σε αυτούς θα προστεθούν σχεδόν άλλοι 35.000 εργαζόμενοι, ενώ με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα που περιλαμβάνεται στις λίστες των αποκρατικοποιήσεων θα ξεπεράσουμε τα 65.000 άτομα. Εάν προσθέσουμε τις άμεσες απολύσεις στο Δημόσιο, οι «απέναντι» αυξάνονται κατά 15.000 ακόμη, ενώ εάν μιλήσουμε για όσους θίγονται από τα ειδικά μισθολόγια (και την κατάργησή τους), θα πρέπει να προσθέσουμε στον «στρατό» του αντιπάλου άλλες 250.000 άτομα. Ακόμη και μέτρα που έχουν σχεδιαστεί για να φέρουν 50 με 100 εκατ. ευρώ τον χρόνο, όπως η πληρωμή του μισού μισθού των κληρικών από την Εκκλησία και ο τερματισμός των «αιωνίων φοιτητών», που δείχνουν να μην είναι άδικα, θα προσθέσουν στους «αντίπαλους» άλλες 100.000 φανατικούς.
Πράγματι, δύσκολος εχθρός για μια κυβέρνηση που ταλαιπωρήθηκε αρκετά να αντιμετωπίσει μια απλή κομματική σύγκρουση στη Χαλυβουργία, αλλά και την απεργία των κρατικών φυλάκων της Ακρόπολης.
Και αν πηγαίναμε στον ιδιωτικό τομέα, με δεδομένες τις αρνητικές εξελίξεις στις τράπεζες, θα πρέπει να προσθέσουμε άλλες 40.000 τραπεζοϋπαλλήλους και στελέχη που θα δουν τα προνόμια ή δικαιώματά τους να εξανεμίζονται…
Η μελέτη του ΚΕΠΕ
Αντέχει η κυβέρνηση Σαμαρά με ακόμη μισό - πέραν του ενός εκατομμυρίου ανέργων - εκατομμύριο Έλληνες απέναντί της; Δύσκολα, αν και αυτό ισχύει για όποιον επιχειρήσει να διαχειριστεί μια επόμενη ημέρα στην Ελλάδα με την τρόικα παρούσα. Και ακόμη πιο δύσκολα, όταν «φάρος» της οικονομικής πολιτικής παραμένει η μελέτη του ΚΕΠΕ, που δεν διστάζει να ρίξει στο τραπέζι την επιβολή πλαφόν 1.500 ευρώ τον χρόνο στις δαπάνες υγείας που θα καλύπτουν τα ασφαλιστικά ταμεία (με στόχο εξοικονόμηση 182 εκατ. ευρώ), αλλά και δεκατρία εναλλακτικά σενάρια πλαφόν στις κύριες συντάξεις, με τον πήχη να τίθεται στο ευνοϊκότερο για τους συνταξιούχους σενάριο στα 3.000 ευρώ μεικτά και στο χειρότερο στα 1.800 ευρώ. Αντίστοιχα, το μέτρο εξοικονομεί από 282,5 εκατ. ευρώ έως 3 δισ. ευρώ. Επίσης το ΚΕΠΕ έχει προτείνει:
1 Οριζόντιες μειώσεις σε όλες τις κύριες συντάξεις άνω των 1.000 ευρώ από 5% έως 10% ανάλογα με το ύψος τους, με στόχο εξοικονομήσεις 880 εκατ. ευρώ, κατάργηση της 13ης και της 14ης επικουρικής σύνταξης, περικοπή των διπλών συντάξεων (η δεύτερη να κόβεται κατά 50% και ενδεχόμενη τρίτη κατά 70%), περαιτέρω περικοπές σε συντάξεις για ορφανές, ανύπαντρες ή διαζευγμένες κόρες δικαστικών.
2 Μείωση φαρμακευτικής δαπάνης των δημόσιων νοσοκομείων και του ΕΟΠΥΥ μέσω της αύξησης της χρήσης γενόσημων φαρμάκων (όφελος 500 εκατ. ευρώ).
3 Μειώσεις έκτατου διδακτικού προσωπικού σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, μείωση του αριθμού των αναπληρωτών δασκάλων και καθηγητών κατά 90% και αύξηση των ωρών διδασκαλίας του μόνιμου προσωπικού.
4 Επιβολή διδάκτρων από 200 έως και 2.000 ευρώ τον χρόνο στους «αιώνιους» φοιτητές και στους μεταπτυχιακούς (έσοδα 180 εκατ. ευρώ).
5 Καταβολή του 50% των αποδοχών των κληρικών από την Εκκλησία (όφελος 92 εκατ. ευρώ).
6 Κατάργηση των επιδομάτων εξομάλυνσης για αστυνομικούς, λιμενικούς, πυροσβέστες και δικαστικούς.
7 Μείωση των επιχορηγήσεων προς τους ΟΤΑ και τα κόμματα, με στόχο να εξοικονομηθούν 380 εκατ. ευρώ.
8 Αναβολή στις πληρωμές των εξοπλιστικών προγραμμάτων και περικοπές στα οδοιπορικά των στρατιωτικών (628,26 εκατ. ευρώ τη διετία 2013-14).
9 Ψαλίδι στα προνόμια των βουλευτών (δωρεάν αυτοκίνητο μόνο για τους βουλευτές της περιφέρειας, πλαφόν δαπάνης καυσίμων 400 ευρώ τον μήνα για τα κυβερνητικά οχήματα), λουκέτο στο κανάλι της Βουλής και ψηφιοποίηση όλων των συναλλαγών με το Δημόσιο (όφελος 369 εκατ. ευρώ σε βάθος τετραετίας).
10 Μείωση 50% στις συντάξεις των πρώην πρωθυπουργών, μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης κατά 20% όπως και των αποδοχών δημάρχων, γενικών γραμματέων και περιφερειαρχών.
Το κακό με την πολιτική εφαρμογής μέτρων που είχαν προταθεί από παλιότερα πολιτικά συστήματα είναι η δέσμευση σε μια πολιτική που δεν υπάρχει πια. Για παράδειγμα: Αν η κυβέρνηση Σαμαρά αποφασίσει να βρεθεί απέναντι στην Εκκλησία, το Δημόσιο θα γλιτώσει 100 εκατ. ευρώ τον χρόνο, όσο δηλαδή είναι η μισή μισθοδοσία των κληρικών. Όμως το μέτρο αυτό δεν της «ταιριάζει», μια και έχει σχεδιαστεί από το ΠΑΣΟΚ (Παπαδήμο, άντε) και τον Βενιζέλο… Αν όμως δεν εφαρμοστεί το μέτρο, τα 100 εκατ. δεν θα εξοικονομηθούν, οπότε η μελέτη του ΚΕΠΕ θα μείνει ανεφάρμοστη… Αυτός είναι και ο μεγάλος πονοκέφαλος του Γιάννη Στουρνάρα για σήμερα και αύριο. Πώς θα μαζέψει τα 11,5 δισ. ...
Από τη διαχείριση της κρίσης στη Χαλυβουργία μέχρι και τη δημοσιοποίησης της λίστας (Πάγκαλου) των οργανισμών που θα συγχωνευθούν ή και θα κλείσουν, η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά και των συνεργατών του (Βενιζέλου και Κουβέλη, για να μην ξεχνιόμαστε) δεν κρύβει την πρόθεσή της να έρθει σε σύγκρουση με την τάξη του ελληνικού δημόσιου τομέα. Ο λόγος δεν είναι... απλός: δεν έχει τίποτα καλύτερο να προτείνει στους δανειστές. Και οι δανειστές μας δυστυχώς δεν επιθυμούν παρά περισσότερες απολύσεις, ώστε κάποια στιγμή να μειώσουν την εργατική αποζημίωση. Δηλαδή, τους μισθούς, τις συντάξεις, την ασφαλιστική και
φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα.
Χωρίς ενεργούς εργαζόμενους, δεν θα χρειάζεται και κοινωνικό κράτος. Οπότε σε μια χώρα όπου κανείς δεν θα θεμελιώνει συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα (μια και οι περισσότεροι θα εργάζονται αντί… φιλοδωρήματος), το Δημόσιο δεν θα υποχρεώνεται σε... σπατάλες και τελικά θα καταφέρει να πληρώσει τους δανειστές στην ώρα του. Αντιληπτό λοιπόν και το γιατί η κόντρα που θα ξεκινήσει τις προσεχείς ημέρες (από σήμερα, που είναι το ραντεβού του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα με την τρόικα, μέχρι αύριο, που είναι του πρωθυπουργού) θα οδηγήσει στη μητέρα όλων των μαχών (κοινωνική, οικονομική και πολιτική) στη μεταπολιτευτική (για να μην πούμε και μετεμφυλιακή) Ελλάδα.
Απέναντι στην κοινωνία
Κάθε ημέρα που περνά, η τακτική επίδειξης πυγμής (που πρέπει να δείχνει ο πρωθυπουργός για να ικανοποιήσει τους δανειστές) τον φέρνει αντιμέτωπο με χιλιάδες εργαζόμενους στον δημόσιο, στον ευρύτερο δημόσιο ή και τον ιδιωτικό τομέα. Ας δούμε και τον λογαριασμό: Αν το πρώτο θέμα ήταν η Χαλυβουργία των 200-300 εργαζομένων, σύντομα θα ακολουθήσουν οι υπάλληλοι της λίστας των 255 επιχειρήσεων του Δημοσίου (σ.σ.: της λίστας Πάγκαλου) που ξεπερνούν τους 6-7.000. Όταν σε λίγους μήνες ανοίξει το θέμα της ΔΕΗ, σε αυτούς θα προστεθούν σχεδόν άλλοι 35.000 εργαζόμενοι, ενώ με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα που περιλαμβάνεται στις λίστες των αποκρατικοποιήσεων θα ξεπεράσουμε τα 65.000 άτομα. Εάν προσθέσουμε τις άμεσες απολύσεις στο Δημόσιο, οι «απέναντι» αυξάνονται κατά 15.000 ακόμη, ενώ εάν μιλήσουμε για όσους θίγονται από τα ειδικά μισθολόγια (και την κατάργησή τους), θα πρέπει να προσθέσουμε στον «στρατό» του αντιπάλου άλλες 250.000 άτομα. Ακόμη και μέτρα που έχουν σχεδιαστεί για να φέρουν 50 με 100 εκατ. ευρώ τον χρόνο, όπως η πληρωμή του μισού μισθού των κληρικών από την Εκκλησία και ο τερματισμός των «αιωνίων φοιτητών», που δείχνουν να μην είναι άδικα, θα προσθέσουν στους «αντίπαλους» άλλες 100.000 φανατικούς.
Πράγματι, δύσκολος εχθρός για μια κυβέρνηση που ταλαιπωρήθηκε αρκετά να αντιμετωπίσει μια απλή κομματική σύγκρουση στη Χαλυβουργία, αλλά και την απεργία των κρατικών φυλάκων της Ακρόπολης.
Και αν πηγαίναμε στον ιδιωτικό τομέα, με δεδομένες τις αρνητικές εξελίξεις στις τράπεζες, θα πρέπει να προσθέσουμε άλλες 40.000 τραπεζοϋπαλλήλους και στελέχη που θα δουν τα προνόμια ή δικαιώματά τους να εξανεμίζονται…
Η μελέτη του ΚΕΠΕ
Αντέχει η κυβέρνηση Σαμαρά με ακόμη μισό - πέραν του ενός εκατομμυρίου ανέργων - εκατομμύριο Έλληνες απέναντί της; Δύσκολα, αν και αυτό ισχύει για όποιον επιχειρήσει να διαχειριστεί μια επόμενη ημέρα στην Ελλάδα με την τρόικα παρούσα. Και ακόμη πιο δύσκολα, όταν «φάρος» της οικονομικής πολιτικής παραμένει η μελέτη του ΚΕΠΕ, που δεν διστάζει να ρίξει στο τραπέζι την επιβολή πλαφόν 1.500 ευρώ τον χρόνο στις δαπάνες υγείας που θα καλύπτουν τα ασφαλιστικά ταμεία (με στόχο εξοικονόμηση 182 εκατ. ευρώ), αλλά και δεκατρία εναλλακτικά σενάρια πλαφόν στις κύριες συντάξεις, με τον πήχη να τίθεται στο ευνοϊκότερο για τους συνταξιούχους σενάριο στα 3.000 ευρώ μεικτά και στο χειρότερο στα 1.800 ευρώ. Αντίστοιχα, το μέτρο εξοικονομεί από 282,5 εκατ. ευρώ έως 3 δισ. ευρώ. Επίσης το ΚΕΠΕ έχει προτείνει:
1 Οριζόντιες μειώσεις σε όλες τις κύριες συντάξεις άνω των 1.000 ευρώ από 5% έως 10% ανάλογα με το ύψος τους, με στόχο εξοικονομήσεις 880 εκατ. ευρώ, κατάργηση της 13ης και της 14ης επικουρικής σύνταξης, περικοπή των διπλών συντάξεων (η δεύτερη να κόβεται κατά 50% και ενδεχόμενη τρίτη κατά 70%), περαιτέρω περικοπές σε συντάξεις για ορφανές, ανύπαντρες ή διαζευγμένες κόρες δικαστικών.
2 Μείωση φαρμακευτικής δαπάνης των δημόσιων νοσοκομείων και του ΕΟΠΥΥ μέσω της αύξησης της χρήσης γενόσημων φαρμάκων (όφελος 500 εκατ. ευρώ).
3 Μειώσεις έκτατου διδακτικού προσωπικού σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, μείωση του αριθμού των αναπληρωτών δασκάλων και καθηγητών κατά 90% και αύξηση των ωρών διδασκαλίας του μόνιμου προσωπικού.
4 Επιβολή διδάκτρων από 200 έως και 2.000 ευρώ τον χρόνο στους «αιώνιους» φοιτητές και στους μεταπτυχιακούς (έσοδα 180 εκατ. ευρώ).
5 Καταβολή του 50% των αποδοχών των κληρικών από την Εκκλησία (όφελος 92 εκατ. ευρώ).
6 Κατάργηση των επιδομάτων εξομάλυνσης για αστυνομικούς, λιμενικούς, πυροσβέστες και δικαστικούς.
7 Μείωση των επιχορηγήσεων προς τους ΟΤΑ και τα κόμματα, με στόχο να εξοικονομηθούν 380 εκατ. ευρώ.
8 Αναβολή στις πληρωμές των εξοπλιστικών προγραμμάτων και περικοπές στα οδοιπορικά των στρατιωτικών (628,26 εκατ. ευρώ τη διετία 2013-14).
9 Ψαλίδι στα προνόμια των βουλευτών (δωρεάν αυτοκίνητο μόνο για τους βουλευτές της περιφέρειας, πλαφόν δαπάνης καυσίμων 400 ευρώ τον μήνα για τα κυβερνητικά οχήματα), λουκέτο στο κανάλι της Βουλής και ψηφιοποίηση όλων των συναλλαγών με το Δημόσιο (όφελος 369 εκατ. ευρώ σε βάθος τετραετίας).
10 Μείωση 50% στις συντάξεις των πρώην πρωθυπουργών, μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης κατά 20% όπως και των αποδοχών δημάρχων, γενικών γραμματέων και περιφερειαρχών.
Το κακό με την πολιτική εφαρμογής μέτρων που είχαν προταθεί από παλιότερα πολιτικά συστήματα είναι η δέσμευση σε μια πολιτική που δεν υπάρχει πια. Για παράδειγμα: Αν η κυβέρνηση Σαμαρά αποφασίσει να βρεθεί απέναντι στην Εκκλησία, το Δημόσιο θα γλιτώσει 100 εκατ. ευρώ τον χρόνο, όσο δηλαδή είναι η μισή μισθοδοσία των κληρικών. Όμως το μέτρο αυτό δεν της «ταιριάζει», μια και έχει σχεδιαστεί από το ΠΑΣΟΚ (Παπαδήμο, άντε) και τον Βενιζέλο… Αν όμως δεν εφαρμοστεί το μέτρο, τα 100 εκατ. δεν θα εξοικονομηθούν, οπότε η μελέτη του ΚΕΠΕ θα μείνει ανεφάρμοστη… Αυτός είναι και ο μεγάλος πονοκέφαλος του Γιάννη Στουρνάρα για σήμερα και αύριο. Πώς θα μαζέψει τα 11,5 δισ. ...
L1 - (ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ “Π” ΣΤΙΣ 26-07-12)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.