Η έκδοση νομίσματος συνιστά πράξη εθνικής κυριαρχίας και αποτελεί
θεμελιώδες προνόμιο ενός κράτους που είναι ελεύθερο και ανεξάρτητο.
Το δίλημμα που τίθεται για Ευρώ ή Δραχμή, θα πρέπει να αποσαφηνιστεί με το ερώτημα:
Εθνικό Νόμισμα, Ευρώ, ή Ευρωδραχμή;
Διότι όταν μιλάμε γιά Δραχμή, θα πρέπει να προσδιορίσουμε ποιός χρηματοπιστωτικός οργανισμός θα έχει το εκδοτικό προνόμιο:
Έντοκη €υρώ·Δραχμή από την ιδιωτική ΤτΕ – έντοκα (έχει ανώνυμη μετοχική σύνθεση και το καταστατικό της επιτρέπει μόνον την μέχρι του 30 τοις εκατό κρατική συμμέτοχη)
Το δίλημμα που τίθεται για Ευρώ ή Δραχμή, θα πρέπει να αποσαφηνιστεί με το ερώτημα:
Εθνικό Νόμισμα, Ευρώ, ή Ευρωδραχμή;
Διότι όταν μιλάμε γιά Δραχμή, θα πρέπει να προσδιορίσουμε ποιός χρηματοπιστωτικός οργανισμός θα έχει το εκδοτικό προνόμιο:
Έντοκη €υρώ·Δραχμή από την ιδιωτική ΤτΕ – έντοκα (έχει ανώνυμη μετοχική σύνθεση και το καταστατικό της επιτρέπει μόνον την μέχρι του 30 τοις εκατό κρατική συμμέτοχη)
ή άτοκη Δραχμή από μία εθνικοποιημένη ΤτΕ;
Η διάκριση είναι σημαντική.
Αντίστοιχα, το εκδοτικό προνόμιο του €υρώ
ανήκει στην ΕΚΤ. Ως νόμισμα δε το €υρώ δεν είναι αξιόγραφο (δηλ.
αποδεικτικό αξίας), αλλά χρεόγραφο (δηλ. αποδεικτικό χρέους)!
Δηλαδή το €υρώ μπαίνει στην οικονομία μας ως ΧΡΕΟΣ (και μάλιστα έντοκα).
Πρώτα
δημιουργείται και μετά δανείζεται σε εμπορικές τράπεζες με 1 τοις
εκατό· κατόπιν, μέσω της αγοράς ομολόγων, οι εμπορικές τράπεζες το
δανείζουν με 4, 5 ή και 6 τοις εκατό,.Τα ομόλογα όμως αποτελούν μία επένδυση και ως επένδυση εμπεριέχουν και επενδυτικό ρίσκο. Μέχρι και το 2009 (την έναρξη της κρίσης) τα ομόλογα αποτελούσαν μία καλή επένδυση και γι’ αυτό έφεραν την διαβάθμιση ΑΑΑ (τώρα πιά στην κατηγορία σκουπίδια –junk ).
Μέσω των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων
και σε συνδυασμό με τα άγρια μέτρα λιτότητας και υψηλής φορολογίας, τα
τραπεζικά καρτέλ αναγκάζουν τα κράτη και τους λαούς τους να πληρώσουν
την άστοχη επένδυση και την χασούρα των τραπεζών.
Ζούμε
δηλαδή το φαινόμενο της ιδιωτικοποίησης του κέρδους και της
κοινωνικοποίησης της ζημιάς των τραπεζικών καρτέλ, με τον γνωστός όρο: ‘privatize the gains and socialize the losses’.
Όταν εκδίδεις ένα oμόλογο δημιουργείς χρέος,
όταν βγαίνεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές δημιουργείς χρέος, όταν
υπογράφεις μία δανειακή σύμβαση δημιουργείς χρέος και όταν μιλάς για
εύρω-ομόλογα, πάλι μιλάς για χρέος, με την συνολική εγγύηση όλης της
ευρωζώνης. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ όμως δυνατόν να λύσεις ένα πρόβλημα χρέους με
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΕΟΣ, όπως ακριβώς δεν είναι δυνατόν να κάνεις νηφάλιο έναν
ήδη μεθυσμένο με περισσότερο αλκοόλ.
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΟΓΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ (ΠΟΥ ΘΑ ΤΥΠΩΝΕΤΑΙ ΑΤΟΚΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ).
-ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ ΤΟ ΧΡΕΟΣ (ΠΟΥ ΤΟ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ 1881 ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΞΟΦΛΗΣΕΙ).
-ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤτΕ ΚΑΙ
ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΚΟΜΗ ΤΡΑΠΕΖΕΣ (ΠΟΥ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ 2012 ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟ ΤΟ
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 200 ΔΙΣ ΣΕ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΡΕΥΣΤΟ).
-ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΑΣ,
-ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΑΓΑΘΩΝ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ,
-ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ.
και τέλος
-ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΟΜΕΝΟΙ ΤΑ ΤΡΙΣ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΤΟΠΟΣ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.