Η σύνδεση του ελληνικού ζητήματος με το ευρύτερο ευρωπαϊκό, που για τον ΣΥΝ είναι αδιάρρηκτη και στο επίπεδο της αιτίας της κρίσης αλλά και στο επίπεδο της αντιμετώπισής της, τονίστηκε και από την επίσκεψη στην Αθήνα αλλά και στην προχθεσινή ανοιχτή πολιτική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στο
Αιγάλεω των εκπροσώπων του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), του Πιερ Λοράν (προέδρου ΚΕΑ, εθνικού γραμματέα του ΓΚΚ), του Γκρεγκόρ Γκίζι (προέδρου της Κ.Ο. της Γερμανικής Αριστεράς - Die Linke) και του Φρανθίσκο Λούσα (συντονιστή του πορτογαλικού «Μπλόκο»). Ο Τσίπρας στην ομιλία του χαιρέτισε τη στάση αλληλεγγύης του ΚΕΑ και των κομμάτων που μετέχουν σε αυτό απέναντι στον ελληνικό λαό και εξήρε τη δράση τους στο εσωτερικό των χωρών τους. Σημείωσε ότι «η σημασία που δίνουμε στην ευρωπαϊκή διάσταση του προβλήματος δεν είναι άλλοθι για να αποσυρθούμε από το εσωτερικό μέτωπο των αγώνων». Αλλά
γιατί, κατά την εκτίμησή του «από το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών δεν θα κριθεί μόνο το μέλλον της Ελλάδας και του ελληνικού λαού, αλλά η πορεία και η προοπτική για όλους τους λαούς της Ευρώπης», αφού, όπως είπε σε άλλο σημείο της ομιλίας του, «η Ελλάδα θα είναι το πρώτο κομμάτι του ντόμινο που θα ξεκινήσει τις διεργασίες ανατροπής για τη χειραφέτηση της Ευρώπης από το κεφάλαιο και τις αγορές».
Λαϊκή εντολή
Ως εκ τούτου ο Τσίπρας κάλεσε στην οικοδόμηση ενός μετώπου με «πανευρωπαϊκά χαρακτηριστικά». (Παρεμπιπτόντως, «πανευρωπαϊκή»… διάσταση δίνει στη θέση του και η μειοψηφούσα αντιπολίτευση του ΣΥΝ, το Αριστερό Ρεύμα, καθώς προτείνει έξοδο από την ευρωζώνη όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας, ως μόνη λύση για την απεμπλοκή τους από την ασφυκτική ευρωπαϊκή πολιτική).
Όσον αφορά το εσωτερικό πεδίο του πολιτικού και κοινωνικού αγώνα, ο Τσίπρας ζήτησε λαϊκή εντολή για μια «κυβέρνηση της Αριστεράς», για έναν «νέο Συνασπισμό εξουσίας» που «θα καταγγείλει το μνημόνιο της χρεοκοπίας και τη δανειακή σύμβαση της υποτέλειας».
Ο πρόεδρος της Κ.Ο., λίγες μέρες μετά την επισημοποίηση της συνεργασίας με πρόσωπα και συλλογικότητες από τον χώρο των «ΠΑΣΟΚογενών», επέμεινε στο άνοιγμα αυτής της συνεργασίας προς το ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ (προεκλογικά ή μετεκλογικά) επιρρίπτοντας στις ηγεσίες τους «δυσκαμψία» όσον αφορά τη (μη) ανταπόκρισή τους και εκτιμώντας ότι στο μετεκλογικό τοπίο θα πιεστούν «να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι με τον ΣΥΡΙΖΑ». Σε διαφορετική περίπτωση, ο Τσίπρας τους επέρριψε προκαταβολικά την ευθύνη ενός «ιστορικού λάθους»: «Αν αρνηθούν» είπε «θα είναι υπόλογοι. Στην Ιστορία, στον λαό και στην κοινωνία». Και κατέληξε: «Είμαι βέβαιος ότι κανείς δεν θα πάρει την ευθύνη να αναστήσει το μνημόνιο».
Ωστόσο, το κάλεσμα για συνεργασία φαίνεται ότι δεν μπορεί να μη συμβαδίσει με κάποιου είδους προεκλογική πόλωση με τους χώρους στους οποίους απευθύνεται, καθώς για την ευόδωση των σχεδίων του ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει την υπερίσχυσή του έναντι ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ.
Στο μεταξύ, αμηχανία δημιούργησε στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ το επιθετικό φλερτ του Πάνου Καμμένου των Ανεξάρτητων Ελλήνων, ο οποίος δήλωσε ότι θα μπορούσε να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Από την Κουμουνδούρου αναφέρουν: «δεν μας αφορά το θέμα» και προσθέτουν ότι «ο κ. Καμμένος επί δεκαετίες και από κυβερνητικές θέσεις υπηρέτησε μια πολιτική, βάσει της οποίας σήμερα αντιμετωπίζουμε τα σημερινά προβλήματα. Απλώς σήμερα ψαρεύει στα θολά νερά»…
Φίλοι, σύντροφοι και συναγωνιστές είπαν «αντίο» στον Γιάννη Μπανιά
Πλήθος κόσμου, συγγενείς, φίλοι, σύντροφοι και συναγωνιστές αλλά κι εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου «ξεπροβόδισαν» σε κλίμα έντονης συγκίνησης το περασμένο Σάββατο τον Γιάννη Μπανιά, στην πολιτική κηδεία που τελέστηκε στο Α’ Νεκροταφείο. Και για τους περισσότερους ο «αποχαιρετισμός» δεν ήταν καθόλου εύκολος καθώς ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και ιστορικός ηγέτης της Ανανεωτικής Αριστεράς, μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, συμμετείχε ενεργά στον πολιτικό σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ, στη δημιουργία του οποίου πρωτοστάτησε από τις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Από το Γκρατς της Αυστρίας, όπου ως φοιτητής ανέπτυξε έντονη συνδικαλιστική και πολιτική δράση (1957), έως και σήμερα η διαδρομή του ήταν συνυφασμένη με αγώνες και κινήματα, είχε δε κρίσιμους σταθμούς. Όντας μέλος της Κ.Ε. και στη συνέχεια του Ε.Γ. του ΚΚΕ Εσωτερικού από το 1976 έως το 1981, το 1982 εκλέγεται γραμματέας της Κ.Ε., διαδεχόμενος τον Μπάμπη Δρακόπουλο. Ακολούθησε η διάσπαση το 1987, οφειλόμενη στην εσωτερική διαμάχη για την «αποκομμουνιστικοποίηση» του κόμματος, την οποία υποστήριζε η τάση της «μετεξέλιξης», σε αντίθεση με την τάση της «αναβάθμισης» του κόμματος που εκπροσωπούσε ο Μπανιάς, ο οποίος θεωρούσε ότι αυτή περνούσε μέσα από τη διατήρηση του κομμουνιστικού του χαρακτήρα. Συνέχισε τους κοινωνικούς και πολιτικούς του αγώνες από τις γραμμές του ΚΚΕ Εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά και στη συνέχεια, μέχρι σήμερα, της Ανανεωτικής Κομμουνιστικής Οικολογικής Αριστεράς (ΑΚΟΑ). Υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη και μέλος της Γραμματείας του «Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς», που υπήρξε προπομπός του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν υποψήφιος βουλευτής στην Α’ Αθηνών στις εκλογές της 7.3.2004 με τον συνδυασμό «Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς - Ενωτικό Ψηφοδέλτιο» (ΣΥΡΙΖΑ), ενώ στις εκλογές του 2007 εκλέχθηκε βουλευτής ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.