Η εξάρθρωση, έστω και τόσο αργά, της συμμορίας που λυμαίνονταν τη Θεσσαλονίκη αποτελεί τη βασικότερη απόδειξη της γνωστής ρήσης Πάγκαλου "μαζί τα φάγαμε". Αποτελεί βέβαια και τρανή απόδειξη του ότι ο Πάγκαλος θα έπρεπε να διατυπώσει την ρήση του σε χρόνο ενεστώτα και να πει σωστότερα "μαζί τα τρώμε ακόμη".
Το πολιτικό σύστημα και το κομματικό κράτος που δημιούργησε και εξέθρεψε, κυρίως, το Πασόκ, παίρνοντας ένα σωρό κοινωνικά και επαγγελματικά αποτυχημένους και αναδεικνύοντάς τους σε παράγοντες του πολιτικού βίου της χώρας, καλλιέργησε με ζηλευτή καρποφορία μια γενιά αμόρφωτων πολιτικάντηδων (και άλλου είδους παραγόντων), οι οποίοι περιτυλιγμένοι με κοστούμι και καντάρια σοβαρότητος εκπόρνευσαν την Ελλάδα και ασέλγησαν επί του κορμιού της για τρεις
δεκαετίες συνεχίζοντας έως και σήμερα. Ταυτόχρονα οι κοινωνικοί αυτοί επιβήτορες κάναν (και κάνουν) και τους πατριώτες, είχαν (και έχουν) πάντοτε άποψη περί ανάπτυξης, λοιδορούσαν (και λοιδορούν) κάθε νοήμωνα και ενεργό πολίτη που προσπαθούσε να τους αντιπαρατεθεί με όρους πολιτικούς, μετέτρεψαν εν γένει την πολιτική και τη χώρα σε τσιφλίκι τους. Σχεδόν κάθε χωριό κι ένας βλαχοδήμαρχος.
Σχεδόν κάθε Δήμος και δεκάδες πολιτικοί τσαρλατάνοι, παντελώς αποτυχημένοι οι περισσότεροι σε κάθε άλλον τομέα, ή ανδρωμένοι εντός του κόμματος, να στρογγυλοκάθονται έτοιμοι πλέον, φτιαγμένοι, σε θέσεις έμμισθες Προέδρων, Αντιδημάρχων, Συμβουλατόρων. Χαμηλώσαν οι καρέκλες και κάθισαν κι οι κώλοι μας, λένε, μη πιστεύοντας ούτε οι ίδιοι στην τύχη τους.
Η πιο μεγάλη συμμορία στον πλανήτη. Ο καθένας από μας ξέρει τις ρεμούλες τους και το ποιόν τους στη μικροκοινωνία όπου ζει. Όλα συζητούνται κι όλα είναι γνωστά μα τα πλακώνει η νομιμοφάνεια με την οποίαν έχουν φροντίσει να καμουφλάρουν τους ρόλους τους, τα πλακώνει ο φόβος των υπηκόων για "τις γνωριμίες" του πολιτικού επιβήτορα, τα πλακώνει και ο εκβιαστικός συμβιβασμός κάποιων αθώων που πασχίζουν μέσα σε αυτή την Αυτοκρατορία της ρεμούλας να επιβιώσουν δίνοντας άλλοθι σε τέρατα για να μπορούν να καμώνονται πως όλοι συμμετείχαν στο φαγοπότι.
Έχει δίκιο λοιπόν ο Αντιπρόεδρος Πάγκαλος. Μαζί τα φάγανε και μαζί τα τρώνε ακόμα. Να δούμε ως πότε θα τους ανεχόμαστε. Μάλλον μέχρις ότου αποφασίσουμε να μην συμπεριφερόμαστε πλέον ως υπήκοοί τους.
Γιάννης Μακριδάκης
συγγραφέας
Το πολιτικό σύστημα και το κομματικό κράτος που δημιούργησε και εξέθρεψε, κυρίως, το Πασόκ, παίρνοντας ένα σωρό κοινωνικά και επαγγελματικά αποτυχημένους και αναδεικνύοντάς τους σε παράγοντες του πολιτικού βίου της χώρας, καλλιέργησε με ζηλευτή καρποφορία μια γενιά αμόρφωτων πολιτικάντηδων (και άλλου είδους παραγόντων), οι οποίοι περιτυλιγμένοι με κοστούμι και καντάρια σοβαρότητος εκπόρνευσαν την Ελλάδα και ασέλγησαν επί του κορμιού της για τρεις
δεκαετίες συνεχίζοντας έως και σήμερα. Ταυτόχρονα οι κοινωνικοί αυτοί επιβήτορες κάναν (και κάνουν) και τους πατριώτες, είχαν (και έχουν) πάντοτε άποψη περί ανάπτυξης, λοιδορούσαν (και λοιδορούν) κάθε νοήμωνα και ενεργό πολίτη που προσπαθούσε να τους αντιπαρατεθεί με όρους πολιτικούς, μετέτρεψαν εν γένει την πολιτική και τη χώρα σε τσιφλίκι τους. Σχεδόν κάθε χωριό κι ένας βλαχοδήμαρχος.
Σχεδόν κάθε Δήμος και δεκάδες πολιτικοί τσαρλατάνοι, παντελώς αποτυχημένοι οι περισσότεροι σε κάθε άλλον τομέα, ή ανδρωμένοι εντός του κόμματος, να στρογγυλοκάθονται έτοιμοι πλέον, φτιαγμένοι, σε θέσεις έμμισθες Προέδρων, Αντιδημάρχων, Συμβουλατόρων. Χαμηλώσαν οι καρέκλες και κάθισαν κι οι κώλοι μας, λένε, μη πιστεύοντας ούτε οι ίδιοι στην τύχη τους.
Η πιο μεγάλη συμμορία στον πλανήτη. Ο καθένας από μας ξέρει τις ρεμούλες τους και το ποιόν τους στη μικροκοινωνία όπου ζει. Όλα συζητούνται κι όλα είναι γνωστά μα τα πλακώνει η νομιμοφάνεια με την οποίαν έχουν φροντίσει να καμουφλάρουν τους ρόλους τους, τα πλακώνει ο φόβος των υπηκόων για "τις γνωριμίες" του πολιτικού επιβήτορα, τα πλακώνει και ο εκβιαστικός συμβιβασμός κάποιων αθώων που πασχίζουν μέσα σε αυτή την Αυτοκρατορία της ρεμούλας να επιβιώσουν δίνοντας άλλοθι σε τέρατα για να μπορούν να καμώνονται πως όλοι συμμετείχαν στο φαγοπότι.
Έχει δίκιο λοιπόν ο Αντιπρόεδρος Πάγκαλος. Μαζί τα φάγανε και μαζί τα τρώνε ακόμα. Να δούμε ως πότε θα τους ανεχόμαστε. Μάλλον μέχρις ότου αποφασίσουμε να μην συμπεριφερόμαστε πλέον ως υπήκοοί τους.
Γιάννης Μακριδάκης
συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.