Μία ψήφο μακριά από την προεδρεία της Ένωσης Περιφερειών (ENΠΕ) ο Πέτρος Τατούλης

Από τον Πάνο Παπαδόπουλο
Τελικά ο Αντώνης Σαμαράς  έκανε την "υπέρβαση", αφήνοντας χώρο στον Πέτρο Τατούλη να διεκδικήσει και να κερδίσει την προεδρεία της ΕΝΠΕ, Ένωσης Περιφερειών, προχωρώντας σε μια ιστορική για τον ίδιο αλλά και για την ΝΔ κίνηση. 

Παρουσία του προέδρου της Ν.Δ στην Συγγρού έπεσε η πρόταση να μην κατεβάσει υποψήφιο για την Ένωση Περιφερειών Ελλάδος το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάτι που τελικά  έγινε δεκτό αφήνοντας χώρο στον Πέτρο Τατούλη, που τάραξε τα νερά στο χώρο της κεντροδεξιάς πέρυσι με την κάθοδο του ως υποψηφίου, την υποστήριξη του από το
ΠΑΣΟΚ και την επικράτηση του στις Περιφερειακές εκλογές για τη θέση του Περιφερειάρχη Πελοποννήσου, να διεκδικήσει και να κερδίσει και την προεδρεία της ΕΝΠΕ, αυτή τη φορά  όμως με την έμμεση στήριξη της ΝΔ. 

Με αυτό το τρόπο η σύγκλιση που έχει σημειωθεί τον τελευταίο καιρό μεταξύ Τατούλη και Δράκου στην Πελοπόννησο και η οποία επισφραγίστηκε σε δύο αμοιβαία συναινετικές συνεδριάσεις του ΠΕΣΥ, μια για την απογραφή και μια για την έγκριση του ΕΣΠΑ, οδηγεί την Πελοπόννησο σε ένα νέο πεδίο πειράματος αυτή τη φορά από την ΝΔ.

Ο Πέτρος Τατούλης που χθες υποδέχθηκε μια πολύ μεγάλη φυσιογνωμία της Ευρώπης, την Danuta Hubner, Πρόεδρου της Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Περιφερειακή Ανάπτυξη, στην Πελοπόννησο, έχει κάθε λόγο πλέον να πιστεύει ότι τελικά η επιθυμία του να πειραματιστεί ο ίδιος με την πολιτική διάσταση ενός παλαιολιθικού αυτοδιοικητικού πόστου που ο Καλλικράτης του έδωσε άλλη δυναμική είναι δυνατή. 

Και αυτό αρχικά διότι διατηρεί άριστες σχέσεις με τους 5 δεξιούς Περιφερειάρχες οι οποίοι στο πρόσωπο του βλέπουν μια ευκαιρία επικράτησης απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, που παρότι στήριξε τον Πετράν στις εκλογές με προσωπική ευθύνη τότε του προέδρου του Γιώργου Παπανδρέου, στην νέα εποχή διακυβέρνησης του από τους αμιγώς βαθιούς κομματικούς μηχανισμούς αποφάσισε να πετάξει στα σκουπίδια την πολιτική αυτή καινοτομία και να υποστηρίξει ένα κομματικό αυτοδιοικητικό φελό, τον Γιάννη Σγουρό.

Και η απόφαση του ΠΑΣΟΚ να στηρίξει τον Γιάννη Σγουρό, και η απόφαση της ΝΔ να δώσει χώρο στον Πέτρο Τατούλη είναι πολύ μεγάλης πολιτικής σημασίας σε μια εποχή που η πολιτική έχει συρρικνωθεί σε βερμπαλισμούς και ανούσιες κόντρες διάτρησης μιας θνησιγενούς και αντιπαραγωγικής αντιπαλότητας που δεν οδηγεί πουθενά. 

Σε οκτώ μήνες διακυβέρνησης ο Πέτρος Τατούλης κατάφερε να κάμψει το πείσμα του Αντώνη Σαμαρά ο οποίος νωρίτερα είχε κάνει τα στραβά μάτια στην 'αποστασία' τεσσάρων Περιφερειακών Συμβούλων του Δημήτρη Δράκου με την ψήφο των οποίων εκλέχθηκε ο Νεοδημοκράτης Γιώργος Μπουλούκος στη θέση του συμπαραστάτη του πολίτη στην Πελοπόννησο. 

Την ίδια ώρα το ΠΑΣΟΚ βυθίζεται στην κομματική "νομιμότητα" της επικράτησης των σκληρών συνδικαλιστών που επηρεάζουν  και την ευρεία βάση των κρατικοδίαιτων ψηφοφόρων τους που στο παρελθόν συμβολικά σηματοδοτούσαν με το απεχθές, στην συνείδηση του κόσμου, προσωνύμιο "πρασινοφρουροί".

Ο Πέτρος Τατούλης έτσι χρειάζεται μόνο μια ψήφο από τους εκ ΠΑΣΟΚ προερχόμενους ομολόγους του για να κατακτήσει και αυτό το στόχο, μια που καμία από τις δύο παρατάξεις δεν έχει την πλειοψηφία, καταλύτης της οποίας είναι ο Π. Τατούλης. 

Και εκεί που το ΠΑΣΟΚ πήγαινε για μαλλί, μάλλον θα βγει κουρεμένο και θα αποκτήσει έναν υπερπεριφερειάρχη που όντας διεκδικητικός και πολιτικά εύρωστος, αφού θα έχει εκλεγεί στις τρεις ψηφοφορίες συνδυαστικά με περισσότερο από 90% αντιπροσωπευτικότητα, θα φέρει τα πάνω κάτω και τα μέσα έξω στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Το δις εξαμαρτείν έλεγα λοιπόν χθες ουκ ανδρός σοφού, και προφανώς ο Αντώνης αποδείχθηκε ότι τουλάχιστον δεν κάνει το ίδιο λάθος δύο φορές, τώρα για το αν η κίνηση του αυτή οφείλεται σε "σοφία" θα το δείξει η στάση του στην υπόλοιπη κεντροδεξιά πτέρυγα η οποία εν θερμό αποκόπηκε από την ΝΔ σε εποχές που το διαίρει και βασίλευε αφαιρεί και τα τελευταία ψήγματα ελπίδας μιας κοινωνίας υπό διωγμό.