Επιστολή Μαθητών Αγ. Θεοδώρων προς τον Δήμαρχο Κ. Λογοθέτη. (από παιδί και από τρελό...))

Είμαστε παιδιά από τους Αγίους που χορέψαμε στο Δημοτικό Θέατρο Κορίνθου και θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για ότι κάνετε για μας.
Είναι τόσα πολλά, μα ας αρχίσουμε από το τελευταίο. Κατ’ αρχάς να σας πούμε ότι σας αποκαλούμε αγαπημένε, γιατί αλήθεια σας αγαπάμε επειδή φροντίζετε για εμάς και το μέλλον του τόπου!!
Η λέξη κύριος, μας έχουν εξηγήσει οι δάσκαλοί μας, τη λέμε μόνο σε κάποιους απόμακρους και σοβαροβλόσυρους ανθρώπους. Υπουργούς, προέδρους, δικαστές κ.λπ. Εσείς, όμως, δεν έχετε καμία σχέση μ’ όλους αυτούς.
Εσείς είστε πάντα χαμογελαστός, προσηνής, ήρεμος.
Είστε ο Κωστάκης, ο δήμαρχός μας που λένε οι γονείς μας.
Αγαπημένε μας δήμαρχε, ευχαριστούμε που φρόντισες μαζί με τους συνεργάτες σου να γίνει η εκδήλωση στην Κόρινθο.
Να ’ξερες από τι μας γλύτωσες!
Από τους παππούδες, τις γιαγιάδες, τους θείους, τις θείες, που για πολλούς και διάφορους λόγους δεν ήρθαν να μας δουν κι έτσι γλυτώσαμε τα χαϊδέματα στο κεφάλι μετά το τέλος της παράστασης και προπαντός τα τσιμπήματα στο μάγουλο.
Το πιο εκνευριστικό πράγμα.
Θυμάστε, βέβαια, δήμαρχε μας, τα τσιμπήματα γιατί είχατε κάνει κι εσείς παιδί κάποτε…
Γλυτώσαμε από όλους αυτούς.
Γλυτώσαμε, από παγωτά, χυμούς, σουβλάκια κ.λπ.
Έτσι, προστατέψαμε και την υγεία μας.
Χάρη σ’ εσάς, γλυτώσαμε την καζούρα των φίλων και συμμαθητών.
Ξέρετε πως είναι τα παιδιά…
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη διάλυση της Φιλαρμονικής.
Μας κάνατε πολύ ευτυχισμένους. Γιατί, απ’ ότι μαθαίνουμε -βλέπετε δεν έχουμε και καμιά σοβαρή ενημέρωση- του χρόνου δεν θα έχουμε τίποτε άλλο απ’ όλα αυτά τα πολιτιστικά.
Ξέρετε: Πρόβες, μαθήματα, και ξανά πρόβες.
Έτσι, θα έχουμε χρόνο για παιχνίδι και «σουλατσαρία» στους δρόμους, τις πλατείες, την παραλία, και θα τη βγάζουμε κοτσάνι…
Αφήστε που εκεί έξω υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που μας… αγαπάνε και που είναι πάντα πρόθυμοι να μας κεράσουν, να μας πάνε βόλτα με τη μηχανή ή το αυτοκίνητο.
Απορούμε, που οι γονείς μας λένε συνέχεια να προσέχουμε και να μην τους μιλάμε. Αλλά, μπορεί κανείς να καταλάβει τους γονείς;
Όλο γκρίνια και παρατηρήσεις.
Ακόμα και για εσάς!
Ενώ στην αρχή χάρηκαν, τώρα γκρινιάζουν. Λένε, καλό παιδί ο Κωστάκης!..
Ναι. Έτσι, σας αποκαλούν. Κωστάκη!..
Καλό παιδί…
Καλό Πάσχα, απαντάει ο άλλος.
Πώς θα καταλάβουμε τι θέλουν να πουν που τους ρωτάμε κι όλο μας λένε θα καταλάβετε όταν μεγαλώσετε;..
Εμείς, δήμαρχέ μας, θα συνεχίσουμε να σας αγαπάμε.
Μόνο εσείς μας σκέφτεστε και μας δίνετε χρόνο για παιχνίδι κι όχι όλες αυτές τις αηδίες περί πολιτισμού, κουλτούρας κ.λπ.
Ένα τελευταίο μεγάλο ευχαριστώ για την απουσία όλων σας από την εκδήλωση κι έτσι κατάλαβαν και οι γονείς μας ότι όλα αυτά τα πολιτιστικά είναι μια βλακεία για να τρώει το χρόνο μας.
Μόνο για ένα πράγμα, είμαστε λυπημένοι, αγαπημένε μας δήμαρχε. Κι αυτό, είναι ότι θα σας έχουμε δήμαρχο για άλλα σχεδόν τρία χρόνια.
Ευχαριστούμε πολύ.
Τα δικά σας παιδιά.
Άννα, Φαίδρα, Καίτη, Θάνος, Ιφιγένεια, Γιάννης, Αλεξία, Κώστας, Δανάη, Πέτρος, Αλέξανδρος κι όλοι οι υπόλοιποι μέχρι τους εκατό.
Σας χαιρετούμε δήμαρχε Κωστάκη.