 |
| Αει..και εσείς και η γιορτή σας |
"Πατέρα, πάντα έτσι γιορτάζατε την γιορτή της Δημοκρατίας; Με πορτοκαλάδες, μεταλλικό νερό και συμπόνια;" και η δεύτερη ερώτηση. "το κράτος μας είναι με σύστημα franchise όπως ακριβώς και εσύ μερικές φορές έκανες συμβάσεις στην δουλειά σου;"
Μου κίνησε την περιέργεια, ειδικά για την δεύτερη ερώτηση, και τον ρώτησα τις ακριβώς ενοούσε, για να πάρω την απάντηση. "με βάση τα λεγόμενα σου και τα γραφόμενα δεν έχουμε πια κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλά εκχώρηση δικαιωμάτων σε ξένες δυνάμεις όπως η Τρόικα, η επιτροπή πώλησης και αποκρατικοποίησης, η επιτροπή εφαρμογής και μεταφοράς τεχνογνωσίας για το σχέδιο Μάρσαλ και πάει λέγοντας. Μήπως τελικά έχουμε κάνει σύμβαση franchise και αυτοί μας δίνουν λεφτά όπου εμείς μετά πρέπει να δουλεύουμε και να τους δίνουμε τα royalty fees και τα ποσοστά επί των όποιων εσόδων;" "Μήπως τελικά αυτή η χώρα δεν μας ανήκει, αλλά απλά την χρησιμοποιούμε με σύμβαση όπως ακριβώς γίνεται με άλλες εταιρείες δικαιόχρησης σήματος όπως τα Goodies και τα KFC;" "Και τελικά αυτά με την χρεωκοπία
τι είναι; Όπως εσύ αν δεν σε πληρώνουν τους παίρνεις τα δικαιώματα πίσω και τους κάνεις κατάσχεση, και δεν έχουν δικαίωμα να λειτουργούν βάσει της σύμβασης;"
Τον κοίταξα αποσβολωμένος, ανήμπορος για λίγο να αρθρώσω λέξη από το σοκ και από την υπεραπλούστευση της σκέψης. Τι θα μπορούσα να του πω; Ότι η πατρίδα που του έχω εντρυφήσει στο μικρό του κεφαλάκι δεν είναι αυτό το μεγαλείο που είχε στο μυαλό του, αλλά ένα έρμαιο συνοθήλευμα χρεωμένων κατοίκων που ανήμποροι να αντιδράσουν παρακολουθούν τον Τζέφρυ Μινέικο Τσαντ Παπανδρέου να ξεπουλάει τόσο εύκολα την χώρα μας και να την κάνει αντικείμενο σύμβασης δικαιώχρησης;
Ότι η ιστορία 20.000 ετών είναι δική μας και θα συνεχίσει να είναι; Ότι η περηφάνεια που έχει όταν επικοινωνεί με μη Έλληνες ήταν κάτι που θα μπορούσε απλά να υποκατασταθεί από συμβάσεις παγκοσιμοποίησης και νέας τάξης πραγμάτων; Να του πω το εύκολο ότι "όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις". Και εγώ δηλαδή που μεγάλωσα τι κατάλαβα;
Αποφάσισα να ξεκινήσω από το πρώτο ερώτημα. Όχι παιδί μου, η γιορτή της δημοκρατίας κάποτε αφορούσε την Δημοκρατία. Είναι μια γιορτή μνήμης για ανθρώπους που πάλεψαν, ενώθηκαν με άλλους, θέριεψαν από την ελευθερία και την ανεξαρτησία που θεριεύει πάντα τους Έλληνες και πέταξαν την χούντα στα χρονοντούλαπα της ιστορίας ως μια κακή παρένθεση της ιστορίας μας, ελπίζοντας ότι σύντομα θα γίνει και πάλι το ίδιο.
Τώρα πια παιδί μου, δεν έχει νόημα να γιορτάζουν αυτοί την δημοκρατία, γιατί ούτε αυτή η χώρα τους ανήκει, ούτε δημοκράτες είναι.
Και όσο για τις πορτοκαλάθες και το συμπάθειο.....τι να σου πω. Είμαστε η μόνη χώρα που ο οικοδεσπότης παίρνει μισθό 25.000 το μήνα και έκανε οικονομία 3.000 στον μπουφέ και στα ποτά. Και δεν είναι συμπάθειο παιδί μου, υποκρισία είναι. Η υποκρισία ενός "Δημοκράτη" Προέδρου που ενώ έχει απολαβές ίδιες με αυτές του προέδρου της Αμερικής, δεν έχει τα κότσια να πάει στον Τρισέ και στον ΓΑΠ αμέσως μετά την δήλωση ότι η Ελλάδα έχει συμφωνήσει να κάνει τα πάντα για να πάρει αυτή την franchise σύμβαση, και να τους πει "κύριοι, στο όνομα της γιορτής της Δημοκρατίας και της Ελλάδας όχι μόνο παραιτούμαι, αλλά σας φτύνω και στην μούρη".
Ευτυχώς λίγο πριν περάσω στο δεύτερο ερώτημα, σώθηκα -προσωρινά- από την σύζυγο η οποία είπε ότι ήταν ώρα φαγητού. Σάμπως έφαγα και κάτι; Με τι όρεξη να φάω όταν ξέρω ότι ο γιός μου με περιμένει πιθανά και με άλλο ερώτημα όπως π.χ. "Πατέρα, γιατί αφήσατε να γίνουν όλα αυτά;" Loutraki One
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.