Σύντομα, όμως, οι σχεδιαστές του Internet κατάλαβαν ότι στην οθόνη ισχύει ό,τι και στο χαρτί και μάλιστα στο πολλαπλάσιο. Οτι για να διαβάζεις βολεύει το φόντο να είναι άσπρο. Το έκαναν, λοιπόν, και σήμερα ο χρήστης του Internet μπορεί να μπει στις περισσότερες σελίδες και να διαβάσει και 200 λέξεις χωρίς να του βγουν τα μάτια. Μόνο που, όπως από παλιά έλεγαν, η Ελλάδα είναι 10 χρόνια πίσω από την υπόλοιπη Ευρώπη. Το
αποτέλεσμα είναι στην ελληνική ενημέρωση να έχουμε δύο άλλες κατάρες. Τον ήχο και την ανανέωση.
Για τον ήχο πρέπει να πω ότι όποτε μπαίνω σε ελληνική σελίδα και δεν έχω κλείσει το volume στα ηχεία, κουνάω το mouse σαν να βρίσκεται σε ναρκοπέδιο. Γιατί αν το κουνήσεις απρόσεκτα, κάποια φωνή μπορεί να γκαρίξει: «Ελα εδώ να σου πω…» ή «Αν θέλεις να βρεις τα φτηνότερα…» και να σου παγώσει το αίμα. Τον τελευταίο καιρό νομίζω ότι και οι εταιρείες που βάζουν διαφημίσεις με ήχο κατάλαβαν ότι σπάζουν τα κοχόνες όλου του κόσμου και οι διαφημίσεις με ήχο μετριάστηκαν, αλλά η αρχή μου παραμένει ότι προϊόν διαφήμισης με ήχο όχι δεν παίρνω, αλλά αν μπορώ να το μποϊκοτάρω θα το κάνω. Οπως και δεν μένω σε σελίδες με αυτόματο refresh.
Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν κάποιες γριές στην Κουτσούφλιανη και κάποιοι μαστούρηδες στα Εξάρχεια που δεν καταλαβαίνουν ότι το tab που εμφανίζει ένα στροβιλάκι δείχνει ότι η σελίδα κάνει αυτόματο refresh. Το οποίο σημαίνει ότι η σελίδα ανανεώνεται σε κάποια διαστήματα, γεγονός ευχάριστο όταν επιστρέφεις, αλλά πολύ δυσάρεστο αν έχεις τρία-τέσσερα tabs που ανά λεπτό το κάνουν. Σημαίνει ότι οι σελίδες απορροφούν bandwidth από την ιντερνετική σύνδεση και ότι, όπως συμβαίνει στο δικό μου κομπιούτερ -που είναι καλό και του ενός χρόνου-, κάποια στιγμή εξαντλούν και τις δυνατότητες της κάρτας των γραφικών. Το αποτέλεσμα είναι να δουλεύεις σε κάτι άλλο, να βλέπεις την κάρτα να βγάζει περιγράμματα πριν φορτώσει την εικόνα και μέχρι να το καταλάβεις και να κλείσεις τα tabs να έχεις και τον κίνδυνο να γίνει crash στον browser. Οπότε φιλική συμβουλή: αν μπαίνετε με multiple tabs σε site με στροβιλάκια τιμωρήστε τα κλείνοντάς τα. Είναι ο μόνος τρόπος για να σοβαρευτούν.
Οπως και στην περίπτωση των διώξεων για τα ποδοσφαιρικά σκάνδαλα, ο τρόπος που κινήθηκε η Δικαιοσύνη ήταν ο μόνος τρόπος για να σοβαρευτούν. Είναι ο ίδιος τρόπος που κινήθηκαν οι Ιταλοί στη δεκαετία του ’80, οι Γερμανοί το 2006 και οι Τούρκοι σήμερα. Οι Ιταλοί είχαν προφυλακίσει τον Μανφρεντίνι, τον Τζορντάνο και τον Ρόσι, οι Γερμανοί κράτησαν για μήνες τον διαιτητή Ρόμπερτ Χόιτσερ και οι Τούρκοι έβαλαν μετά τον διεθνή Ιμπραήμ Ακίν μέσα τον πρόεδρο και τον προπονητή της Φενερμπαχτσέ. Χωρίς να ψάχνουν για δικαιολογίες -όπως εμείς σε μία δικογραφία με 10 χιλιάδες σελίδες απομαγνητοφώνησης βρήκαμε το λάθος με τον Γιάχο για να βγάλουμε την έρευνα σκάρτη- και χωρίς να σκέφτονται τον «νομικό πολιτισμό», που όταν οι «συνιστώσες» κάνουν την Ευελπίδων μ…δέλο δεν τους ενοχλεί.
Θέμα...βάρους
Το αν αποδοκιμάζει ο ΠΣΑΤ το εμπάργκο της διοίκησης του Ολυμπιακού στο «Goal» και το gazetta.gr έχει την ίδια σημασία με το αν εγκρίνω ή όχι την πολιτική της Ταϊλάνδης στη θανατική ποινή. Οσοι την ενέκριναν θα συμφωνήσουν και όσοι δεν την ενέκριναν θα διαφωνήσουν και από τη στιγμή που ο ίδιος δεν μπορώ να κάνω κάτι, η αποδοκιμασία θα παραμένει μια χειρονομία, όπως όταν σηκώνεσαι όταν μια κυρία μπαίνει στο δωμάτιο. Καλά έκανες και σηκώθηκες, αλλά όσο κυρία ήταν όσο ήσουν καθιστός τόσο κυρία είναι και τώρα που είσαι όρθιος. Στο εμπάργκο ήταν οι δημοσιογράφοι πριν βγει η ανακοίνωση του ΠΣΑΤ και στο εμπάργκο έμειναν, αφού ο συμπαθής σύνδεσμος δεν μετράει στις ομάδες.
Στις ομάδες το μόνο που μετράει είναι το ειδικό βάρος του δημοσιογράφου και το Μέσο που τον στηρίζει. Αν ο δημοσιογράφος έχει προσωπικότητα και το Μέσο απήχηση στον κόσμο, η ομάδα θα τα λάβει υπ’ όψιν της. Αν είναι κάποιο παιδάκι που γουρλώνει τα μάτια επειδή βλέπει τον παίκτη που μέχρι πριν από λίγους μήνες έβλεπε αφίσα στην πόρτα του δωματίου του και το Μέσο κρέμεται από τη μισή είδηση της ομάδας και έχει διεύθυνση που τρέμει τον πρόεδρο ή κοιτάει να βγάλει κανένα μεροκάματο, την κάτσαμε τη βάρκα, που λέμε και στη γλώσσα των media. Ετσι είναι και άμα δεν έχεις τη δύναμη, βγάζεις ανακοινώσεις αποδοκιμασίας, που στην περίπτωση του ΠΣΑΤ μου θυμίζουν τον ΟΗΕ στην κατοχή της Βόρειας Κύπρου. Για καμιά 20ετία η ελληνική κυβέρνηση όποτε δεν είχε τι να κάνει έβαζε τον ΟΗΕ να βγάλει ψήφισμα που να αποδοκιμάζει την τουρκική κατοχή. Σε σημείο που αν ένα μήνα δεν έβγαινε ψήφισμα, οι Τούρκοι πρέπει να ανησυχούσαν ότι κάτι μας συνέβη.
Στον Ολυμπιακό, ανεξάρτητα από την αντικειμενικότητα των ρεπορτάζ των δύο Μέσων, πρέπει να καταλάβουν ένα πράγμα. Τα Μέσα δεν τα κρίνουν οι κρινόμενοι, αλλά το κοινό. Γράφουν παπάρες που η πραγματικότητα αποδεικνύει; Ο κόσμος σταματάει να τα λαμβάνει υπ’ όψιν του. Γράφουν αλήθειες; Εκτός από τους πέντε-δέκα χιλιάδες χολερικούς, ο κόσμος θα τα διαβάζει. Ακόμα, λοιπόν, και να σε αδικούν, κρατάς την ψυχραιμία σου και, όπως λένε και οι κομμουνιστές, η ιστορία θα σε δικαιώσει.
Αντώνης Πανούτσος για το sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.