Προς πωλήσεις «επικών διαστάσεων» προχωράει η Ελλάδα,
σύμφωνα με την Wall Street Journal. Το άρθρο της αμερικάνικης
εφημερίδας παρουσιάζει το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων συνοδευόμενο με
χάρτες, αλλά και φωτογραφίες των «προς πώληση» ακινήτων και του πρώην
αεροδρομίου του Ελληνικού.
«Προς πώληση: τέσσερα Airbus, μία κρατική
εταιρεία στοιχημάτων και ένας ιππόδρομος, μερίδα συμμετοχής σε καζίνο, λιμάνια,
ταχυδρομεία, δύο εταιρείες ύδρευσης, μία εταιρεία εξόρυξης και κατεργασίας νικελίου, καλυκοποιείο, μονοπώλια ηλεκτρισμού και αερίου, ένας τηλεπικοινωνιακός οργανισμός, μετοχές σε αρκετές τράπεζες, εκατοντάδες χιλιόμετρα εθνικών οδών, ένα πρώην αεροδρόμιο, ολυμπιακά ακίνητα, χιλιάδες στρέμματα γης και υπέροχα κομμάτια της περίφημης ελληνικής ακτογραμμής», αναφέρει το άρθρο της εφημερίδας.
«Αυτό βέβαια δεν το είχαν κατά νου οι Έλληνες όταν ξεκίνησαν τις διαπραγματεύσεις για το δεύτερο πακέτο διάσωσης, με τις χώρες της ευρωζώνης και του ΔΝΤ», είναι το δεικτικό σχόλιο της εφημερίδας.
Σε αυτή την προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης για ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και στις ευκαιρίες που υπάρχουν για τους επενδυτές, το άρθρο διακρίνει τρία σημαντικά εμπόδια. «Μεταξύ αυτών τα συνδικάτα που αντιτίθενται στην πώληση κρατικών εταιρειών, οι πολίτες που δεν θέλουν να πωληθεί δημόσια γη, αλλά και το «τέρας» της γραφειοκρατίας που έχει αποθαρρύνει και στο παρελθόν επίδοξους επενδυτές», σχολιάζει η WSJ.
Τροχοπέδη αποτελεί και η έλλειψη κτηματολογίου, καθώς και το γεγονός ότι πολλές δημόσιες εκτάσεις έχουν καταπατηθεί από ιδιώτες που διεκδικούν την κυριότητα τους. «Οι πολίτες μπορούσαν μέχρι το 1915 να αποκτήσουν δημόσια περιουσία αποδεικνύοντας μόνο ότι την κατείχαν για μεγάλο διάστημα και έτσι πολλοί είναι αυτοί που ψάχνουν για παλαιούς τίτλους οι οποίοι βεβαιώνουν τη νόμιμη κατοχή τους», αναφέρει το άρθρο.
Ένας ακόμη ανασταλτικός παράγοντας είναι και το ότι η χρονική συγκυρία είναι αρνητική. Οι τιμές βρίσκονται σε πολύ χαμηλό επίπεδο και το επενδυτικό ενδιαφέρον είναι μειωμένο.
«Προς πώληση: τέσσερα Airbus, μία κρατική
εταιρεία στοιχημάτων και ένας ιππόδρομος, μερίδα συμμετοχής σε καζίνο, λιμάνια,
ταχυδρομεία, δύο εταιρείες ύδρευσης, μία εταιρεία εξόρυξης και κατεργασίας νικελίου, καλυκοποιείο, μονοπώλια ηλεκτρισμού και αερίου, ένας τηλεπικοινωνιακός οργανισμός, μετοχές σε αρκετές τράπεζες, εκατοντάδες χιλιόμετρα εθνικών οδών, ένα πρώην αεροδρόμιο, ολυμπιακά ακίνητα, χιλιάδες στρέμματα γης και υπέροχα κομμάτια της περίφημης ελληνικής ακτογραμμής», αναφέρει το άρθρο της εφημερίδας.
«Αυτό βέβαια δεν το είχαν κατά νου οι Έλληνες όταν ξεκίνησαν τις διαπραγματεύσεις για το δεύτερο πακέτο διάσωσης, με τις χώρες της ευρωζώνης και του ΔΝΤ», είναι το δεικτικό σχόλιο της εφημερίδας.
Σε αυτή την προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης για ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και στις ευκαιρίες που υπάρχουν για τους επενδυτές, το άρθρο διακρίνει τρία σημαντικά εμπόδια. «Μεταξύ αυτών τα συνδικάτα που αντιτίθενται στην πώληση κρατικών εταιρειών, οι πολίτες που δεν θέλουν να πωληθεί δημόσια γη, αλλά και το «τέρας» της γραφειοκρατίας που έχει αποθαρρύνει και στο παρελθόν επίδοξους επενδυτές», σχολιάζει η WSJ.
Τροχοπέδη αποτελεί και η έλλειψη κτηματολογίου, καθώς και το γεγονός ότι πολλές δημόσιες εκτάσεις έχουν καταπατηθεί από ιδιώτες που διεκδικούν την κυριότητα τους. «Οι πολίτες μπορούσαν μέχρι το 1915 να αποκτήσουν δημόσια περιουσία αποδεικνύοντας μόνο ότι την κατείχαν για μεγάλο διάστημα και έτσι πολλοί είναι αυτοί που ψάχνουν για παλαιούς τίτλους οι οποίοι βεβαιώνουν τη νόμιμη κατοχή τους», αναφέρει το άρθρο.
Ένας ακόμη ανασταλτικός παράγοντας είναι και το ότι η χρονική συγκυρία είναι αρνητική. Οι τιμές βρίσκονται σε πολύ χαμηλό επίπεδο και το επενδυτικό ενδιαφέρον είναι μειωμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.