Μπαίνω λοιπόν μέσα και βλέπω κάπως άδεια τα ράφια της κυρίας Τασίας.
Δεν δίνω σημασία και την ώρα που πάω να πληρώσω μου λέει
- Έλενα θα το κλείσω το μαγαζί.
- Γιατί βρε Τασία;
- Γιατί βγαίνω στην σύνταξη
- Μπράβο βρε Τασία θα ξεκουραστείς επιτέλους. Δεν θα το πουλήσεις σε κανέναν;
- Όχι κορίτσι μου γιατί ζητάει πολλά λεφτά η εφορία.
Αμάν αυτή η εφορία σκέφτομαι από μέσα μου από την Τασία θα βγάλει λεφτά; Δεν έδωσα συνέχεια στον διάλογο και πήγα να δώ
την ταινία μου.
- Άντε καληνύχτα Τασία
- Καληνύχτα κορίτσι μου
Περνάει λίγος καιρός και κατεβάζω την μικρή για να πάρει το σχολικό 7.30 η ώρα, χειμώνας, δεν έχει ξημερώσει καλά-καλά και βλέπω το άδειο μαγαζί της Τασίας. Πάγωσα, με έπιασε ένα ψυχοπλάκωμα λες και ήμουν μόνη μου στον κόσμο, δεν είχα κανέναν να μου πει την πρώτη καλημέρα, να χαϊδέψει στο μάγουλο την κόρη μου και να της χαρίσει το πιο ωραίο της χαμόγελο.
Άδεια η γωνία, άδεια και η ψυχή μου.
Το ίδιο απόγευμα είμαι στο σπίτι και μαγειρεύω όταν συνειδητοποιώ ότι κάτι μου λείπει. Και τώρα τι κάνουμε;
- Μαμά πάμε στην Τασία να πάρουμε ότι θέλεις και να μου πάρεις και γαριδάκια;
-Όχι αγάπη μου γιατί η Τασία το έκλεισε το μαγαζί.
- Μα είναι 6.00 ακόμα.
- Όχι αγάπη μου δεν κατάλαβες, το έκλεισε για πάντα το μαγαζί η Τασία, δεν θα το ξανανοίξει.
- Και τώρα από πού θα παίρνω γαριδάκια και τσίχλες;
- Δεν ξέρω μωρό μου. από το σούπερ μάρκετ.
Και τότε κατάλαβα ότι δεν με πειράζει που δεν θα είχα την άμεση βοήθεια της Τασίας όταν ξέμενα από κάτι.
Με πειράζει που δεν θα την βλέπω κάθε πρωί να μου λέει καλημέρα.
Με πειράζει που δεν θα την βλέπω το απόγευμα που γυρίζω από την δουλειά να μου λέει καλή ξεκούραση.
Με πειράζει που η κόρη μου δεν θα μεγαλώσει με την εικόνα της Τασίας και τα παγωτά της όπως εγώ.
Με πειράζει που άδειασε η γωνία της γειτονιάς από κόσμο που σου μίλαγε.
Με πειράζει που δεν της δίνει την ευκαιρία η εφορία να πουλήσει την επιχείρηση για να μην αδειάσει η γειτονιά.
Με πειράζει γιατί αδειάζουν οι γειτονιές και απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο
Με πειράζει, με πειράζει, ούτε εγώ ξέρω τι με πειράζει.
Ούτε εγώ ήξερα πόσο με πειράζει!
Χαζή σκέψη ίσως, αλλά πόσο θα ήθελα να γυρίζαμε το χρόνο πίσω, στην εποχή που παίρναμε ότι θέλαμε από τα μπακάλικα της γειτονιάς και μιλάγαμε με τους ανθρώπους και οι δρόμοι ήταν γεμάτοι.
Τασία θα ήθελα να σε δω και πάλι στην γωνία να με χαιρετάς, και να μου λες καλημέρα!
Αχ που είσαι ρε Τασία!
Έλενα Λουκοπούλου για το protagon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.