με τον εαυτό σου – νομίζω αυτό είναι το πρόβλημα του Ομπράντοβιτς, όταν βρίσκει απέναντί του τον δάσκαλο Ντούντα.
Λίγοι θυμούνται ότι ο Ίβκοβιτς έχει κερδίσει τον Ομπράντοβιτς δυο φορές σε τελικό κυπέλλου Ελλάδος με την ΑΕΚ. Μιλάμε για ματς στα οποία οι διαφορές των δυο ομάδων ήταν τεράστιες: Ο ΠΑΟ ήταν πολύ καλύτερος, πολύ πιο γεμάτος και πολύ πιο δυνατός. Κι, όμως, στο μονό ματς, ο Ιβικοβιτς κέρδισε όχι γιατί είναι πάντα αυτός ο δάσκαλος και ο Ζέλικο πάντα ο μαθητής, αλλά γιατί, όπως περίπου συμβαίνει και φέτος, ο Ομπράντοβιτς υπέφερε από το βάρος της παρουσίας του. Για να το πω απλά, ο Ιβκοβιτς δεν επιτρέπει στον Ομπράντοβιτς να είναι αυτός που ξέρουμε.
Το έχουμε καταλάβει όλοι έπειτα από τα πολλά χρόνια που ο Ομπράντοβιτς βρίσκεται στην Ελλάδα ότι η υπεροχή του κόουτς του ΠΑΟ σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους, που κατά καιρούς αντιμετωπίζει (κι όχι μόνο στην Ελλάδα), έχει να κάνει με την προσωπικότητά του. Ο Ζέλικο είναι για όλους ο μεγάλος αντίπαλος, ο κόουτς που όλοι οι υπόλοιποι εξ αποστάσεως παρακολουθούν: Μια νίκη επί του Ομπράντοβιτς θεωρείται παράσημο στην καριέρα κάθε προπονητή. Ο Ομπράντοβιτς αυτό το γνωρίζει και, κατά το δοκούν, το εκμεταλλεύεται. Κυρίως, έχει μια εκπληκτική ικανότητα, ξεκινώντας από αυτή την αφετηρία, να φέρνει τις μάχες στα μέτρα του σαν σκακιστής που έχει τον πρώτο λόγο: Οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι κάθε φορά να σπάνε το κεφάλι τους για να δουν τι τους ετοιμάζει. Κάποιος επιπόλαια θα έλεγε πως αν το βρουν μπορούν και να πάρουν τα μέτρα τους, όμως το πράγμα δεν είναι τόσο απλό: Ο Ομπράντοβιτς τους ρίχνει στην παγίδα να τον παρακολουθούν. Πιο πολύ και από το πώς θα παίξει η ομάδα τους σκέφτονται τι τους ετοιμάζει ο κόουτς του ΠΑΟ και σε αυτό ακριβώς το σημείο βραχυκυκλώνουν.
Η πρόσφατη κατάκτηση της Ευρωλίγκας, υπό αυτό το πρίσμα, υπήρξε το απόλυτο ίσως αριστούργημα του κόουτς του ΠΑΟ. Με τη Μπαρτσελόνα μπλόκαρε το Ναβάρο με τον Καλάθη. Οι Καταλανοί προσπάθησαν να συμπεριφερθούν σαν αυτό να μην συνέβη ποτέ, κυρίως γιατί απέναντι σε αυτό το μπλοκάρισμα δεν είχαν λύση: Το μπλοκάρισμα έφερε τον αποκλεισμό της Μπαρτσελόνα.
Στο Final Four η Σιένα και η Μακάμπι περίμεναν ανάλογες διαβολιές, όμως ο Ομπράντοβιτς απλά σπεκουλάρισε στους φόβους τους. Ο ΠΑΟ κέρδισε τους Ιταλούς παίζοντας πιο σκληρά από αυτούς και τους Ισραηλινούς τρέχοντας περισσότερο. Τα ματς του ΠΑΟ ήταν για σεμινάριο και σεμινάριο μπορεί να κάνει μόνο ένας! Στο τέλος του τελικού ο Μπλάτ, ο κόουτς της Μακάμπι, μιλούσε για τον Ομπράντοβιτς με θαυμασμό. Καταλάβαινες ότι πιο πολύ και από το να κερδίσει η Μακάμπι έψαχνε εξήγηση για το «γιατί η ομάδα του έχασε».
Όλη αυτή η υπέροχη, απέναντι στον δάσκαλο Ίβκοβιτς, πάει στην άκρη. Γιατί; Γιατί η σχέση μαθητή και δασκάλου δεν αφήνει στο δάσκαλο περιθώρια για ανασφάλειες. Έχοντας μεγαλώσει και οι δυο στο σέρβικο σοσιαλιστικό περιβάλλον γνωρίζουν την έννοια της ιεραρχίας: Νομίζω ότι ο Ίβκοβιτς νιώθει ιεραρχικά ανώτερος του «συντρόφου» Ομπράντοβιτς κι από εκεί ξεκινάνε οι νίκες του. Προφανώς, ο σεβασμός στον καλύτερο μαθητή είναι τεράστιος και κάποιες ήττες του από αυτόν οδυνηρές – όμως, στην ιεραρχία του κόμματος, αυτός είναι ο μεγάλος καθοδηγητής. Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι τη σύμβαση αυτή ο τεράστιος Ομπράντοβιτς μοιάζει να τη δέχεται: Ο σεβασμός στο «δάσκαλο – καθοδηγητή» είναι τόσο μεγάλος που στα μεταξύ τους ματς βλέπουμε έναν άλλο άνθρωπο! Κυρίως, λείπει το mindgame της υπεροχής: Στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος όλος ο ΠΑΟ στην επίθεση ήταν οι προβλέψιμες συνεργασίες του Διαμαντίδη με τον Μπατίστ – ο ΠΑΟ, δηλαδή ο προπονητής του, έμοιαζε να έχει ξεμείνει από ιδέες. Από αυτό, δηλαδή, που είναι το βασικό του καύσιμο!
Ακολουθούν οι μάχες των playoffs. Ο ΠΑΟ μπορεί να πάρει, φυσικά, το πρωτάθλημα, παρόλο που μετρά τρεις ήττες από τον Ολυμπιακό μέσα στη σεζόν. Όμως, τώρα πρέπει να βοηθήσουν τον προπονητή τους οι παίκτες του – κυρίως, να του διώξουν το άγχος που του προκαλεί ο δάσκαλος απέναντι στον οποίο ο Ομπράντοβιτς μοιάζει να δίνει διαρκώς εξετάσεις. Πολλές φορές ο κόουτς έχει καθαρίσει για αυτούς, τώρα πρέπει αυτοί να τον βοηθήσουν. Γιατί ο γέρο Ντούντα στα τρία ματς μέχρι τώρα παραδίδει τα δικά του σεμινάρια και, όπως σας είπα, σεμινάριο μπορεί να δίνει κάθε φορά μόνο ένας…
Αντώνης Καρπετόπουλος για το aixmi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.