Να ασχοληθώ πάλι με κάτι λιγότερο ιντριγκαδόρικο και πολύπλοκο από τις αναδιάρθρωσεις, τις επιμηκύνσεις, τα κουρέματα και τους οδικούς χάρτες; Διότι εκτός από τους πολιτικούς, τους αναλυτές και τους δημοσιογράφους, υπάρχει μια μεγάλη μάζα μικρών και μεσαίων επαγγελματιών που δίνουν καθημερινό αγώνα επιβίωσης μέσα σε φρικτές συνθήκες, παλεύοντας με πολύ πεζά και ψυχοφθόρα πράγματα. Όσοι απ’ αυτούς σωθούν, θα σώσουν και τις θέσεις εργασίας που έχουν στα μαγαζιά, στις βιοτεχνίες και στις εταιρείες παροχής υπηρεσιών τους. Οποιαδήποτε βοήθεια προς αυτούς, είναι πολλές φορές πολύ σημαντικότερη από μια ντουζίνα διεθνών συνεδρίων για την παγκόσμια κρίση.
Ας προετοιμαστούν λοιπόν όλοι αυτοί οι συφοριασμένοι για έναν δραματικό Ιούλιο. Γιατί το λέω; Διότι οι γραφειοκράτες του υπουργείου οικονομικών και τα αστροπελέκια της τρόικας και του ΔΝΤ, έχουν βάλει μια διάταξη στο φορολογικό νομοσχέδιο που ειδικά για τη σημερινή κατάσταση της αγοράς είναι εντελώς εξωπραγματική. Προσωπικά την ονομάζω εγκληματική. Σύμφωνα μ’ αυτή, από τις 30 Ιουνίου 2011 οι μισθοδοσίες όλων ανεξαιρέτως των επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα, είναι υποχρεωτικό να γίνονται μέσω τραπεζών. Τέρμα τα μετρητά. Και τι έγινε, θα ρωτήσετε. Δεν είναι και τόσο κακό. Πρόκειται για ένα απλό μέτρο εκσυγχρονισμού.
Αμ δεν είναι τόσο απλό. Διότι η διάταξη αναφέρει ρητά ότι οι εργοδότες είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν ταυτόχρονα με τη μισθοδοσία των εργαζομένων τους, τις ασφαλιστικές εισφορές και την παρακράτηση φόρου του αμέσως προηγούμενου μήνα. Μέχρι σήμερα, ο εργοδότης πλήρωνε την μισθοδοσία των υπαλλήλων του στο τέλος κάθε μήνα, αλλά τις εισφορές και τον φόρο που είχε παρακρατήσει τα απέδιδε στο τέλος του επόμενου μήνα. Δηλαδή, τις εισφορές και την παρακράτηση φόρου του Ιουνίου, θα έπρεπε να την αποδώσει στις 31 Ιουλίου. Τώρα, με βάση το νέο νόμο, θα τα δώσει στις 30 Ιουνίου, μαζί με τις εισφορές και την παρακράτηση του Μαΐου. Συνεπώς, στις 30 Ιουνίου, όλοι οι εργοδότες της χώρας πρέπει να καταθέσουν στην τράπεζα μία μισθοδοσία, δύο μήνες εισφορών και δύο μήνες παρακράτησης φόρου.
Χα! Και που θα τα βρουν; Εδώ οι περισσότεροι πληρώνουν με τα χίλια ζόρια τη μισθοδοσία των εργαζομένων τους και αφήνουν σε εκκρεμότητα τα χρεωστούμενα από παρακράτηση φόρου και εργοδοτικές εισφορές. Γιατί νομίζετε ότι έχουν πάθει καθίζηση τα έσοδα του κράτους και των ταμείων; Φυσικά, τα χρέη αυτά βεβαιώνονται και αρχίζουν τα πρόστιμα, αλλά πάντα υπάρχει η δυνατότητα κάποιου διακανονισμού ή περαίωσης στο μέλλον. Υπάρχει επίσης η δυνατότητα του εργοδότη να καταβάλλει μέρος των ποσών αυτών στην εφορία ή το ΙΚΑ.
Ως σήμερα δεν υπήρχε σύνδεση της καταβολής μισθοδοσίας με την καταβολή των φόρων και των εισφορών. Από 30 Ιουνίου αυτά συνδέονται υποχρεωτικά. Ο εργοδότης θα πηγαίνει στην τράπεζα και θα καταθέτει ενιαία κατάσταση με τους μισθούς, τις εισφορές και τους φόρους. Είτε θα πληρώνει το σύνολο του ποσού, είτε τίποτα. Η τράπεζα δεν θα έχει δικαίωμα να κρατήσει ένα μέρος του συνολικού ποσού, διότι δεν θα ξέρει πως να το κατανείμει και να το αποδώσει. Δεν θα ξέρει πόσα θα βάλει στον λογαριασμό μισθοδοσίας του εργαζόμενου και πόσα στο ΙΚΑ και στην εφορία. Με δυο λόγια, αν ο εργοδότης δεν έχει τα χρήματα να πληρώσει εισφορές και φόρους, δεν θα μπορεί να πληρώσει ούτε τους μισθούς των υπαλλήλων του. Ποιός τετραπέρατος του υπουργείου οικονομικών το σκέφτηκε αυτό; Τι ελπίζουν δηλαδή; Ότι οι απλήρωτοι εργαζόμενοι θα πιάσουν από τον λαιμό τα αφεντικά τους να πληρώσουν εισφορές και φόρους, ώστε να μπορέσουν κι αυτοί να πάρουν τον μισθό τους; Έχουν επίγνωση τι θα γίνει στην πιάτσα τον Ιούλιο; Τι διάολο; Πάνε να κλείσουν κι όσα μαγαζάκια έχουν απομείνει ή επειδή οι εφοριακοί και οι εσοδίτες του ΙΚΑ κάνουν λευκή απεργία αποφάσισαν να μετατρέψουν τους απλήρωτους εργαζόμενους σε μηχανισμό είσπραξης;
Για να αντιληφθούμε πόσο εξωπραγματικό είναι το μέτρο, ας πάρουμε το παράδειγμα ενός μεσαίου μαγαζιού με τρεις εργαζόμενους των 1000 ευρώ μικτών, που παλεύει να επιβιώσει. Κάθε μήνα, ο μαγαζάτορας κάνει το σκατό του παξιμάδι για να συμπληρώσει τη μισθοδοσία του κι όλο μπαινοβγαίνει στο γραφείο του εφόρου και του διευθυντή του ΙΚΑ για διευκολύνσεις μήνα με το μήνα. Ε λοιπόν, με παρακράτηση φόρου περίπου 150 ευρώ τον μήνα και με τις δεδομένες εργατικές και εργοδοτικές εισφορές, ο εργοδότης αυτός με το παλιό σύστημα ήταν υποχρεωμένος στις 30 Ιουνίου να εξασφαλίσει 2160 ευρώ για να συνεχίσει το μαγαζί του τη λειτουργία του. Με το νέο σύστημα, στις 30 Ιουνίου πρέπει να πάει στην τράπεζα με 5460 (!!) ευρώ υποχρεωτικά. (Για τους μη γνωρίζοντες, το νούμερο βγαίνει με τρόπο σχετικά πολύπλοκο. Φόρος: Με 1000 μικτά, είναι 14000 τον χρόνο, με αφορολόγητο το 12000, φορολογούνται οι 2000. Παρακράτηση ανά μήνα: 2000 δια δεκατέσσερα. Εισφορές: Το 13% των 1000 για την εισφορά του εργαζομένου και 27% επί των 1000 για την εργοδοτική) Φυσικά, οι φόροι και οι εισφορές πρέπει να αποδίδονται, όμως πόσοι μικροί και μεσαίοι εργοδότες μπορούν να ανταποκριθούν στην πράξη; Πόσοι έντιμοι και καλοπροαίρετοι θα μπορέσουν να αντέξουν ανελαστική αύξηση κόστους προσωπικού 130% μέσα σ' έναν μήνα, υπό τις παρούσες συνθήκες; Εδώ γίνεται ολόκληρη μάχη για επιχειρησιακές συμβάσεις που εξοικονομούν 10-15% μείωση αυτού του κόστους και το διατυμπανίζουν ως μέτρο σωτηρίας. Έτσι διευκολύνει το κράτος και η κυβέρνηση τον δοκιμαζόμενο μικρό και μεσαίο επιχειρηματία;
Να σας πω τι έγινε. Κάποιος πανέξυπνος τεχνοκράτης του υπουργείου, τραβώντας έναν μήνα νωρίτερα τις πληρωμές αυτές, έγραψε στα χαρτιά του ότι βρήκε τον τρόπο να αυξήσει κατά ένα δωδέκατο τα έσοδα των εφοριών και των ασφαλιστικών ταμείων μέσα στο 2011. Τον κακό του τον καιρό. Το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να μην πληρωθούν οι εργαζόμενοι και να απολυθούν κάμποσοι ακόμα. Το πιο παλαβό απ’ όλα δε, είναι ότι αποφάσισαν να τα στριμώξουν όλα τον μήνα που ο ταλαίπωρος εργοδότης πρέπει να πληρώσει και το επίδομα άδειας. Αυτό δεν το έβαλα στον λογαριασμό. Καλά πάτε παιδιά, μπράβο!
(Θα μου πείτε τώρα, ποιός ζει και ποιός πεθαίνει ως τον Ιούλιο... Τα ίδια έλεγαν όταν έγραψα νωρίς-νωρίς για το περιβόητο ΠΔ113 και το μαύρο τετράδιο του Σαχινίδη. Το έλεγα, το έγραφα κι όλοι οι επίσημοι απαντούσαν «ωχ αδερφέ, θα δούμε». Κι όταν άρχισαν να ουρλιάζουν τα νοσοκομεία ότι δεν μπορούν ν’ αγοράσουν γάζες, η αστυνομία ότι δεn μπορεί να φτιάξει τις μοτοσυκλέτες της και οι δικαιούχοι της πρόνοιας ότι δεν μπορούν να πάρουν τα επιδόματα τους, έτρεχαν κάθιδροι να περάσουν νομοθετική ρύθμιση. Για ένα θέμα που θα μπορούσε απλώς να μην έχει δημιουργηθεί. Όπως και αυτό για το οποίο γράφω σήμερα. Αλλά ποιός έχασε τον κοινό νου για να τον βρουν οι χαρτογιακάδες και οι πολιτικοί της γυάλας;)
Δημήτρης Καμπουράκης για το protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Loutraki One σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά προτιμά τα Eλληνικά και όχι τα greeklish, το χιούμορ και όχι τις ύβρεις.
Επειδή το Loutraki One πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου, αλλά όχι στην εμπαθή και στείρα αντιπαράθεση μόνο για το θεαθήναι, διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια που είναι υπέρ το δέον υβριστικά ή άσχετα με το άρθρο, που αναφέρονται σε προσωπικά δεδομένα τoυ αρθρογράφoυ ή που δεν περιέχουν το e-mail του αποστολέα. Tο email των αποστολέων σχολίων δεν εμφανίζεται δημόσια.